ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1328 กลับจากดำเป็นขาว
หญิงสาวพูดอย่างชัดเจน
ไม่มีช่องว่างให้อากิโกะ นากาจิมะได้พูดแทรก
อากิโกะ นากาจิมะ ตื่นตระหนกทันที ใบหน้าเธอยิ่งซีดลงกว่าเดิม
“ไม่นะ ใครเป็นคนบอกเธอ? ฉันบอกเธอแล้วว่าในเมื่อเธอเข้ามาแล้ว สามารถมาหาฉันได้ทุกเมื่อ ถ้าเจออะไรที่ไม่เข้าใจ”
คณาธิปขมวดคิ้วกล่าวปฏิเสธ
ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องทำงานก็เย็นวาบ ซึ่งเกิดมาจากหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะคนนี้ หลังจากทำให้เธอโกรธได้สำเร็จ ดวงตาเธอสีดำกลมโต
ใครก็คงคิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งเธอจะมีสายตาที่เย็นชาเช่นนี้
“อากิโกะ นากาจิมะ!”
“เชียนหยวน ฮอน!”
อากิโกะ นากาจิมะ คุกเข่าลงต่อหน้าเธอทันที
“ฉันขอโทษค่ะเชียนหยวน ฮอน ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรแอบอ้างคำพูดของอากิยามะอย่างผิดๆ ตอนแรกฉันคิดว่าสิ่งนี้จะทำให้อากิยามะมีความประทับใจที่ดีต่อเชียนหยวน ฮอนสักหน่อย ฉันผิดไปแล้ว ขอให้เชียนหยวน ฮอนลงโทษฉันด้วยค่ะ”
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนี้พอเห็นว่าตัวเองจะตกอับเพราะคำโกหกของตนกลับกล้าลงมือก่อนด้วยการยอมรับความผิดของตน แถมยังคุกเข่าลงบนพื้น ใช้วิธีแสดงความนอบน้อมเคารพอย่างถึงที่สุด
คณาธิปที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวดีเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกสับสน
ดังนั้นจึงเหลือเพียงเชียนหยวนล๋ายเย่ที่ยืนอยู่ตรงนั้น หลังจากที่ไม่สามารถระบายความโกรธได้ หญิงสาวก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกอึดอัดอย่างมาก
เธอไม่เคยเจอคนธรรมดาที่อาจกล้าเช่นนี้มาก่อน
แม้แต่ตระกูลคิววายในญี่ปุ่นก็ไม่มีคนรับใช้คนไหนที่กล้าตัดสินใจแทนเจ้านายเองโดยไม่ได้รับอนุญาต หากทำเช่นนั้นจะถูกลงโทษสถานหนักและถูกขับไล่ออกจากตระกูล
เชียนหยวนล๋ายเย่โกรธมาก
“เธอ…เธอ มันจะมากเกินไปแล้ว เธอมีหน้าที่ตัดสินใจเรื่องของฮอนเด็นตั้งแต่เมื่อไร?”
“ใช่ๆๆ อากิโกะผิดไปแล้ว อากิโกะยอมรับการลงโทษ ไม่ว่าเชียนหยวน ฮอนจะลงโทษอากิโกะยังไง อากิโกะจะไม่บ่นอย่างแน่นอน”
ขณะที่อากิโกะ นากาจิมะพูด เธอหมอบลงไปกับพื้นทั้งตัว
มองดูแวบแรกดูเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง
คณาธิป “…”
เพียงขณะภาพอีกภาพหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขา
ในฉากนี้เป็นฉากที่เนติพาเขาที่อายุ 18 ปีไปหาตระกูลเฮกังที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก ครั้งนั้นเพื่อที่จะให้เฮกังรับเลี้ยงเขาไว้เป็นบุตรบุญธรรม
วิธีที่เขาคุกเข่าไม่ได้ดีไปกว่าผู้หญิงญี่ปุ่นที่อยู่ข้างหน้าเขาเลย
และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือหลังจากที่เขากลายเป็นบุตรบุญธรรมของเฮกังในที่สุด แทบจะเกือบทุกวันที่เขาออกมาจากห้อง หากไม่คุกเข่าทำความเคารพเฮกัง
ก็ต้องคุกเข่าทำความเคารพลูกชายทั้งหลายของเขา
เขาคุกเข่าตั้งแต่อายุสิบแปดปีจนเรียนจบมหาวิทยาลัยและมีธุรกิจส่วนตัว
รูม่านตาของคณาธิปหดลงอย่างมาก เขาจ้องผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วตะโกนออกไปโดยไม่คิด “เธอจะคุกเข่าต่อหน้าเธอไปทำไม? เป็นสุนัขของเธอหรอ? ที่จะต้องคุกเข่าแบบนี้?”
“…”
ทั้งห้องทำงานเงียบสนิท
เชียนหยวนล๋ายเย่เงยหน้าขึ้นทันทีและมองเขาอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าซีดขาว น้ำตาเม็ดใหญ่หยดลงมาจากดวงตาผลซิ่งที่ดำและเป็นประกายของเธอ
“อากิยามะ คุณ…”
เธอตกใจมาก
ราวกับมีอะไรสักอย่างแทงเข้าที่หัวใจอย่างแรง เธอเจ็บจนแม้แต่หายใจก็รู้สึกเจ็บ
คณาธิป “…”
สมองชะงักไปชั่วขณะ หญิงสาวคนนี้ก็เอามือกุมหน้าหันหลังวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“ปัง–”
ตอนที่ประตูห้องทำงานปิดลง คณาธิปตัวสั่นเล็กน้อย
เมื่อกี้เขาทำบ้าอะไรกัน?
ทำไมถึงพูดแบบนั้นออกมา?
เดิมทีหญิงสาวคนนี้เป็นผู้หญิงสูงศักดิ์ การที่อากิโกะ นากาจิมะคุกเข่าให้เธอก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?
เมื่อกี้โรคของเขากำเริบอีกแล้วใช่ไหม?
“อากิยามะคะ ขอบคุณที่พูดให้ฉันนะคะ แต่เชียนหยวน…”
“ไป!”
คำพูดเพียงคำเดียวที่ออกมาจากปากของชายผู้นี้ สายตาของเขาเย็นชาขึ้นราวกับว่าจะฆ่าใครสักคน
ความภูมิใจของอากิโกะ นากาจิมะเพิ่งเกิดขึ้น ลดลงในทันใด เธอมองชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าอวดดีอีกต่อไป หลังจากลุกขึ้นจากพื้นก็เดินออกไปอย่างสั่นเทา
สำหรับผู้ชายคนนี้ ในโลกใบนี้ตั้งแต่ที่แม่ของเขาเสียชีวิตไปก็ไม่มีใครที่จะเข้าใจเขาได้ดีไปกว่าเธอ อากิโกะ นากาจิมะอีกแล้ว
เพราะตั้งแต่เขาถูกพาตัวไปญี่ปุ่นตอนอายุสิบแปดปี ตระกูลนากาจิมะของเธอก็ทำหน้าที่เป็นคนรับใช้ของตระกูลเฮกัง
นากาจิมะพี่ชายเธอติดตามเฮกังตั้งแต่เด็ก
ฮานาโกะ นากาจิมะพี่สาวเธอรับใช้เนติมาโดยตลอดตั้งแต่ที่ไปญี่ปุ่น
มีเพียงเธออากิโกะ นากาจิมะเท่านั้น ที่ไม่มีหน้าที่พิเศษใดๆในตอนนั้นเนื่องจากอายุยังน้อย เธอจึงคอยติดตามพี่สาวของเธอ จนกระทั่งในปีนั้นเธอเจอชายอายุ 18 ปีคนนี้ที่ไปญี่ปุ่น
ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเขาผ่านชีวิตมาอย่างไรในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างชัดเจน
ส่วนเรื่องที่เขาโดนทารุณโดยคนที่ไม่ใช่คนตั้งแต่เด็ก เธอก็ได้ยินจากแม่ของเขาคนนั้นพูดถึงบ่อยๆ บอกตามตรงว่าผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่คนจริงๆ
เพราะเธอในตอนนั้นมักจะยกเอาเรื่องวัยเด็กของชายคนนี้มาเป็นเบี้ยต่อรองเพื่อผลักเขาออกไปเพื่อแลกกับเงินและผลประโยชน์มาไว้โอ้อวด
ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในตอนนั้นหัวใจของเด็กน้อยคนหนึ่งจะบอบช้ำแค่ไหน
อากิโกะ นากาจิมะสังเกตตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ตอนนั้นเธอเกลียดผู้หญิงคนนั้น ในขณะเดียวกันก็เห็นใจผู้ชายคนนี้ด้วย