ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1329 ไม่มีใครแข็งใจตำหนิหญิงสาวได้ลง
เธอไม่เคยแม้แต่ที่จะคิดไปฉีกบาดแผลเหล่านั้นของเขา ต้องการเพียงปกป้องเขา แต่เมื่อเวลาผ่านไปรอบๆตัวเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก
เธอไม่ได้ปกป้องเขาอีกต่อไป
แต่เปลี่ยนเป็นต้องการให้เขาขาดเธอไม่ได้ เธอคิดว่าเขาเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น!
อากิโกะ นากาจิมะออกไปแล้ว ไม่นานเธอก็ไปเจอสื่อมวลชนแห่งหนึ่งโดยไม่ระบุชื่อ ปล่อยข่าวไปว่าไม่นานมานี้เชียนหยวนล๋ายเย่วิ่งร้องไห้เอามือปิดหน้าออกมาจากห้องทำงานของประธานหิรัญชากรุ๊ป
ในชั่วพริบตา หินหนึ่งก้อนก็ได้กระตุ้นให้เกิดคลื่นนับพัน
ทั้งเมืองAต่างฮือฮา ไม่นานคลื่นความคิดเห็นก็ครอบคลุมไปทั่วทั้งประเทศ และลอยมาถึงในต่างประเทศ รวมถึงญี่ปุ่นด้วย
“ล๋ายเย่นี่ยังไงกัน? ทำไมถึงทำเรื่องน่าอายให้กับตระกูลขนาดนี้?”
“ใช่ ตอนนี้ทั้งโตเกียวกำลังพูดถึงตระกูลคิววายของเรา”
“ฮึ!”
หลังจากคนตระกูลคิววายเห็นข้อความนี้ ต่างก็มาขอคำอธิบายจากที่บ้านพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่
พ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องโทรหาลูกสาวของเขาที่ยังอยู่ในเมืองAทันที
“ล๋ายเย่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงทำให้สถานการณ์มันสุดจะทนเช่นนี้? ตอนนี้คนทั้งโตเกียวกำลังหัวเราะเยาะตระกูลคิววายของเรา บอกว่าเราเสียเปรียบให้เฮกัง ลูกต้องอธิบายให้พ่อฟัง!”
พ่อเข้มงวดมาก ทำให้เชียนหยวนล๋ายเย่ที่อารมณ์เพิ่งจะกลับมาสงบลงก็กระวนกระวายอีกครั้ง
ทำไมถึงดังไปโตเกียวได้?
หญิงสาวรีบเช็ดน้ำตา เปิดโทรศัพท์
ผลคือเป็นเช่นนั้นจริง หลังจากที่เธอคลิกเปิดดู หน้าที่ปรากฏล้วนแต่เป็นชื่อของเธอ เชียนหยวนล๋ายเย่และยังมีหัวข้อพาดข่าวตัวใหญ่ว่าเธอเกาะหิรัญชากรุ๊ปแน่นไม่ไปไหนอะไรพวกนั้น
เกาะแน่นไม่ไปไหน?
หญิงสาวที่เพิ่งโดนโจมตีมาเมื่อกี้ ขอบตาเริ่มแดงด้วยความโกรธทันที
เธอกดดูคลิปนั้น
กลับพบว่าเป็นฉากที่เธอวิ่งออกมาจากห้องทำงานของอากิยามะจริง มันเหมือนกับถูกแอบถ่าย
เธอเป็นถึงคุณหนูตระกูลคิววาย ทำไมถึงโดนแอบถ่ายได้? แถมยังถูกโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตทันที?
เชียนหยวนล๋ายเย่โกรธมาก
เธอยืนขึ้นเก็บความรู้สึกคับอกคับใจเมื่อครู่ไว้ จากนั้นพอออกจากโรงแรมก็โบกรถไปหิรัญชากรุ๊ปอีกครั้ง
แต่ไม่มีใครไปค้นหาความจริงว่าใครกันแน่ที่เป็นคนแอบถ่ายคลิปอย่างจริงจัง เพราะทุกคนรู้ว่า ที่หิรัญชากรุ๊ป หลังจากที่ว่าที่ภรรยาของท่านประธานมาที่นี่
เพื่อที่จะได้ข่าวเป็นคนแรกพวกนักข่าวเหล่านั้นก็นั่งเฝ้ารออยู่ข้างนอกตลอดเวลา
ดังนั้นจึงไม่มีใครสงสัย
แต่ว่าหลังจากที่เชียนหยวนล๋ายเย่กลับมา เธอเข้าตึก แม้ว่าขอบตาโตยังคงแดงอยู่ ใบหน้ากลมยังมีร่องรอยของคราบน้ำตา
แต่เธอไม่สนใจ เธอตรงเข้าลิฟต์ด้วยสภาพเหมือนตุ๊กตาที่ถูกรังแก
“เฮ้อ ตอนนี้ดูเหมือนว่าความจริงแล้วหญิงสาวคนนี้น่าสงสารมาก”
“ใช่ ฉันก็คิดงั้น และวันที่เธอมาอยู่ที่นี่ที่ผ่านมา ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่าเธอเป็นคนเจ้าแผนการ คนที่น่ารำคาญอะไร”
“นั่นสิ เธอเห็นพวกเราก็มักจะกระตือรือร้นที่จะทักทายก่อน เฟรนลี่มาก การที่พวกเราทำแบบนี้มันผิด”
“อืม ไม่ต้องยิ้มแล้ว…”
“ฉันจะไปดูเธอ”
ใครก็คิดไม่ถึงว่าภายในช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่นาทีจะเห็นหญิงสาวกลับมาอีก ทั้งๆที่คนในตึกเห็นเธอโกรธและเสียใจมาก
แต่หลังจากยังคงกลั้นน้ำตาขึ้นตึกไปก็ตัดใจตำหนิไม่ลง
ในทางกลับกันยังมีคนกระตือรือร้นเข้าไปหาเธอด้วยความเป็นห่วง
ดังนั้นเชียนหยวนล๋ายเย่ที่เดิมทีเดินเข้าลิฟต์ ไม่ง่ายเลยกว่าที่จะสามารถรอลิฟต์ปิดแล้วเช็ดน้ำตาได้
ทันใดนั้นพอประตูเปิดก็มีคนเดินเข้ามา
“หนูเย่?”
“เอ่อ สะ…สวัสดี…”
เชียนหยวนล๋ายเย่ทำได้เพียงรีบหมุนตัวกลับเข้าไปแล้วเช็ดน้ำตาตัวเองอย่างเกรงใจ
พนักงานที่เข้ามาเห็นท่าทีน่ารักที่ทำตัวไม่ถูกของเธอก็ยิ่งสงสาร
“หนูเย่ เธอไม่ต้องกลัวนะ เธอจะไปหาประธานคณาธิปของเราใช่ไหม ไม่เป็นไร ฉันจะไปเป็นเพื่อน”
“หา?”
เชียนหยวนล๋ายเย่อึ้งอีกครั้ง
ไปหาอากิยามะ?
ไม่ ไม่ใช่สิ เธอไม่ได้จะไปหาเขา เธอจะไปตรวจสอบคลิปนั่น
แต่ในเมื่อคนเขาช่วยเธอ เธอก็รู้สึกซาบซึ้งมาก และรู้สึกเหลือความคาดหมายมากๆด้วย เพราะเธอนึกว่าหลังจากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทุกคนจะไม่ชอบเธอแล้ว คิดว่าเธอเป็นตังเมที่เกาะไม่ปล่อย
คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายพนักงานคนนี้จะปล่อยหมัด
เชียนหยวนล๋ายเย่ “…”
ในที่สุดจมูกเธอก็เริ่มตัน น้ำตาที่เธอกลั้นไว้ไหลราวกับทะลักออกมาจากดวงตาที่แดงราวกับกระต่ายของเธอ
“เปล่า ฉันไม่ได้จะไปหาอากิยามะ ฉันจะไปสืบเรื่องนี้ ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปนั้น?”
“หา?”
พนักงานอึ้งไปชั่วขณะ
“คลิปนั่น ไม่ใช่พวกนักข่าวที่แอบถ่ายได้หรอ?”
“นักข่าว?”
เชียนหยวนล๋ายเย่
เช็ดขอบตาแดง “ไม่ใช่หรอก ถ้านักข่าวแอบถ่ายก็คงจะไม่ชัดขนาดนี้ และถ้าดูจากมุมกล้องแล้ว มุมกล้องนี้มาจากมุมทำงานปกติของห้องทำงานประธาน ไม่ได้มาจากนอกหน้าต่าง หรืออาจมาจากคนไร้นามที่แอบอยู่ตรงมุม”
หญิงสาวคนนี้สุดยอดจริงๆ