ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1338 เขาไม่ต้องการฉันแล้ว
สามวันต่อมาเส้นหมี่กลับไปตรวจอีกครั้ง ในที่สุดก็ไม่พบปัญหาอะไรแล้ว
แสนรักมีความสุขมากที่ได้ยินเช่นนั้น
แต่ในวันนี้เขาได้ข่าวว่าแครอทเสียชีวิตแล้ว ตอนที่อรรตพลพาเธอกลับสวิตเซอร์แลนด์ อวัยวะของเธอล้มเหลวและเสียชีวิตในโรงพยาบาลในเวลาต่อมา
ดลธี “ผู้หญิงแบบนี้จะตายก็ตายไป ไม่มีอะไรที่น่าเสียดาย”
เขายังจำสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้เคยทำไว้
แต่ที่แปลกไปคือโชกิ โดโมโตะที่อยู่ในห้องพักผู้ป่วยด้วยตอนรู้ข่าว เขาตกใจมาก
หลังจากยอมรับได้แล้ว ใบหน้าของเขาก็แสดงความรู้สึกเสียดายอย่างมาก “น่าเสียดาย…”
แสนรัก “…”
เสียดาย?
เขาจ้องมองเขาไม่กี่วินาที
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ซักถาม แต่ด้วยคำขออย่างแรงกล้าของเส้นหมี่ ให้เริ่มส่งข้อความถึงญาติและเพื่อนในประเทศเพื่อประกาศว่าเธอหายดีแล้ว
แสนรักยิ้มอย่างหลงใหลแล้วหยิบโทรศัพท์อย่างเชื่อฟัง
ผลก็คือทันทีที่เปิดหน้าจอ เขาก็เห็นว่าในกล่องจดหมายของตนมีอีเมลใหม่ พอเขาคลิกเปิด สูตรทางเคมีที่ซับซ้อนมากก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
แสนรัก คุณเห็นไหมว่าชาตินี้คุณก็ยังเป็นติดหนี้ฉัน…
—
ในประเทศ เมืองA
คนตระกูลหิรัญชาที่ได้รับข่าว ไม่ต้องพูดว่าพวกเขามีความสุขแค่ไหน
แสงดาวก็อยู่ที่นี่พอดี เธอเป็นคนชอบความคึกคัก เมื่อเห็นว่ามีเรื่องดี ส่วนแรกที่เธอคิดคือจัดการอย่างเกินความเป็นจริง
“หนูเย่ ไปเถอะ ไปจัดงานเลี้ยงมื้อค่ำกับฉัน”
“หา?”
เชียนหยวนล๋ายเย่ที่เห็นได้ชัดว่าสองวันมานี้มักเหม่อลอย ตอบอย่างติดๆขัดๆ
แสงดาว “เธอหาอะไร? มีอะไรหรือเปล่า?”
เชียนหยวนล๋ายเย่ “…”
เธออยากจะพูดอะไร?
แน่นอนว่าอยากจะบอกพี่สาวคนนี้ว่าช่วงนี้อากิยามะที่อยู่ชั้นบนไม่สนใจเธอเลย แม้กระทั่งเริ่มเสนอให้ครอบครัวของเธอส่งคนมารับเธออย่างเป็นทางการ
นี่มันหมายความว่า?
เชียนหยวนล๋ายเย่ฉลาดเป็นกรด แน่นอนว่าเธอย่อมรู้
ดังนั้นหลายวันมานี้เธอจึงรู้สึกหดหู่มาก
หญิงสาวคอตก “พี่คะ ฉัน…ฉันอาจต้องกลับไปแล้ว วันนี้คุณพ่อจะส่งคนมารับฉันค่ะ”
“หา?”
แสงดาวอึ้ง
“ทำไมล่ะ? อยู่ดีๆทำไมพ่อเธอถึงจะส่งคนมารับได้? เธอไม่ชินกับการอยู่ที่นี่เหรอ? หรือว่าพ่อเธอไม่เห็นด้วยกับการมาทำงานที่หิรัญชากรุ๊ปของเรา? ไม่เป็นไร ถ้าพวกเขาไม่ยอมฉันจะส่งคนไปคอนโดบ้านั่นเพื่อดูแลเขาทันที”
ผู้หญิงคนนี้พูดติดตลกออกมา
ผลคือหากหญิงสาวไม่ได้ฟังคำพูดเหล่านี้จะดีเสียกว่า พอได้ฟังเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป หลายวันมานี้เธออดทนอัดอั้นความคับใจ พอได้ฟังเธอก็ระบายออกมาทันที
“พี่คะ คือ…อากิยามะเป็นคนบอกให้พ่อฉันมารับเองค่ะ พวกเรา…พวกเราไม่มีหวังแล้วค่ะ”
เธอร้องไห้ไม่หยุด
แสงดาวได้ฟังก็มึนงงทันที
เชี่ย เพราะไอ้เลวนั่น?
เกิดอะไรขึ้นกับเขา? ทำไมจู่ๆถึงให้คนที่บ้านมารับผู้หญิงดีๆขนาดนี้กลับไป? เขาบ้าไปแล้วเหรอ? หรือว่าชาตินี้เขากะจะอยู่ตัวคนเดียวจริงๆ?
แสงดาวโมโหจึงตรงขึ้นไปชั้นบนสุด
แต่กลับเห็นว่าเมื่อถึงห้องทำงานประธาน ชายที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานดูเหมือนจะเดาได้ว่าเธอจะมา เธอยังไม่ทันพูดอะไร เขาก็โยนเอกสารสัญญาการโอนสิทธิ์ผู้ถือหุ้นออกมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“พวกเขาเซ็นแล้ว”
“…”
แสงดาวถลึงตามองด้วยความโกรธ
ผ่านไปครู่หนึ่งเธอละสายตาออกจากเอกสารสิทธิ์ผู้ถือหุ้นแล้วจึงพูดว่า “คณาธิป ถึงแม้หุ้นของตระกูลหิรัญชาจะสำคัญ แต่พวกเราก็อยากให้นายมีครอบครัวจริงๆ”
“ไม่จำเป็น”
เขาปฏิเสธอย่างเย็นชา
เขาเก็บเอกสารสิทธิ์ผู้ถือหุ้น ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วตรงเข้าไปที่ตู้กดน้ำ
“ฉันใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมันก็ดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเพิ่มใครอีกคนเข้ามาโลกของฉัน”
“แต่ว่า…”
แสงดาวอยากจะด่าจริงๆ
แต่เส้นหมี่มีสามีมีลูกแล้ว เขาจะยึดติดไปทำไมกัน? จะอยู่ตัวคนเดียวจนแก่เพื่อผู้หญิงคนเดียวจริงๆเหรอ?
เหอะๆ ช่างรักได้ลึกซึ้งจริงๆ ต้องขอคุณฟ้าดินจริงๆ
เธอบีบนิ้วจนเกิดเสียง
“คณาธิป เป็นเพราะเมื่อก่อน…ฉันใส่ใจนายไม่พอใช่ไหม? ได้ ฉันขอโทษ ฉันรับปาก ขอแค่นายแต่งงานมีครอบครัว ฉันจะจัดงานแต่งงานที่ใหญ่โตให้นายด้วยตัวเองในฐานะพี่สาวเองดีไหม?”
“…”
ประโยคนี้ทำให้มือของชายหนุ่มที่กำลังกดน้ำที่ตู้กดน้ำหยุดชะงัก
นี่เป็นคำพูดที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน
ไม่ใช่แค่ในตระกูลหิรัญชา แต่ตั้งแต่ที่เขาอายุ 18 ปี เขาไม่เคยได้ยินใครพูดเช่นนี้กับเขามาก่อน
เธอกำลังเป็นห่วงเขาหรอ?
เขาหลับตา หลังจากหลับตาอย่างแรงก็เกิดเส้นแดงๆขึ้น แต่ก็แค่ในเวลานั้น ไม่นานสายตาเขาก็กลับมาเป็นปกติ
“ขอบคุณ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีความคิดนั้น พี่ก็รู้ว่าในใจฉันมีผู้หญิงคนอื่นแล้ว ถ้าหากฉันแต่งงานมันจะไม่ยุติธรรมกับผู้หญิงอีกคน พี่เคยคิดบ้างไหม?”
ครั้งนี้เขาพูดความในใจของเขาออกมาตรงๆ