ในตอนนี้ จ้าวเห้าตระหนักถึงชีวิตของเขา จากการแสดงออกอย่างเด็ดเดี่ยวหนักแน่นของเย่เฉิน การเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลกได้เกิดขึ้นแล้ว
เขาไม่ใช่คนที่ถูกทุกคนดูหมิ่นอีกต่อไป ไม่เคยเรียนมหาวิทยาลัย หนุ่มไร้น้ำยาที่ไม่มีพ่อแม่
ตอนนี้เขาเป็นเพื่อนรักของเย่เฉิน เป็นผู้ช่วยของประธานหลี่แห่งไท่หลายกรุ๊ป
และเงินประจำปี ก็สูงถึง 2 ล้านหยวน!
ถ้าอดีตแฟนของเขา รู้ว่าได้งานแบบนี้ แม่หัวสูงของเธอ เกรงว่าจะคุกเข่าต่อหน้าเขา และขอเขากลับมาคืนดีแน่
แต่ว่า เย่เฉินพูดถูก
เพราะตั้งแต่นี้ไป คนในครอบครัวนี้ไม่คู่ควรกับเขาแล้ว
กลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้รู้สึกหลงระเริงแต่อย่างใด แต่เขารู้ว่าตัวเองโชคดีแบบนี้ได้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะเพื่อนรักอย่างเย่เฉินนั่นเอง
ไม่เพียงแต่จะต้องขอบคุณเขา แต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาอับอายได้ด้วย
ในขณะนี้ คนที่ทานอาหารอยู่บนโต๊ะ มองเย่เฉินดั่งเห็นเทวดา
โทรไปสายหนึ่งก็บริจาคเงิน 1 ล้านให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว เพื่อนของเขาที่เห็นแก่หน้าของเขา ก็บริจาคเงินอีก 1ล้านแล้ว
เรื่องนี้ก็ช่างมันเถอะ จู่ๆเขาโทรศัพท์ ออกไปหาหลี่ไท่หลาย มหาเศรษฐีของเมืองไห่!
อีกอย่างยังแก้ปัญหาให้จ้าวเห้าด้วยงานที่มีรายได้ประจำปีละ 2 ล้าน
ความสามารถเช่นนี้เกินกว่าจินตนาการของคนแล้ว!
แต่ว่า ชูหรันกลับไม่รู้สึกแปลกใจเลย เขารู้ว่าเย่เฉินทำฮวงจุ้ยพวกนั้น ให้สำหรับคนรวยโดยเฉพาะ ดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่รู้จักหลี่ไท่หลาย
แต่คนอื่นไม่มีใครรู้เรื่องนี้ พวกเขาต่างก็เริ่มใช้ความคิด พวกเขาหยิบเหล้าขึ้นทีละแก้ว และมองไปยังเย่เฉิน
ในขณะที่เตรียมที่จะชนแก้วเย่เฉิน ก็หวังว่าจะได้ตีสนิทกับเย่เฉิน หลังจากนั้นก็ดูว่าเขาจะสามารถช่วยหางานที่เจ๋งๆอย่างนี้ได้อีกไหม
แต่หลายคนต่างก็หยิบแก้วเหล้ากันในเวลานี้ ทันใดนั้นเซียวชูหรันก็รับสายหนึ่ง
สายโทรมาจากแม่ยายของเย่เฉินนั่นก็คือหม่าหลัน เพิ่งรับสาย หม่าหลันที่อยู่ปลายสายก็ร้องไห้และพูดว่า: “ลูกสาวคนดีของแม่รีบกลับบ้าน พ่อของลูกจะหย่ากับแม่ แม่ไม่อยู่แล้ว! ถ้าลูกยังไม่กลับมา ก็รอเก็บศพแม่ได้เลย！”
เซียวชูหรันตื่นตระหนกทันที เธอคิดไม่ถึงว่า แม่เพิ่งกลับมาถึงบ้าน ก็เริ่มเกิดปัญหาขึ้นอีกแล้ว
ครั้นแล้ว เธอรีบบอกเฉินเย่ที่อยู่ข้างๆว่า: “เหมือนว่าพ่อแม่ทะเลาะกันที่บ้าน เรารีบกลับกันเถอะ”
เมื่อเย่เฉินได้ยิน ก็พยักหน้าทันที ดังนั้นเขายกแก้วเหล้า และพูดกับทุกคนว่า: “ป้าหลี่ และยังมีเพื่อนอีกมากมาย วันนี้ขอโทษจริงๆ ที่บ้านเกิดเรื่องด่วนขึ้น ฉันกับชูหรันขอตัวกลับก่อน ไว้พวกเรามีเวลาแล้วมาพบกันใหม่นะ!”
ป้าหลี่รีบพูดว่า: “คุณทั้งสองรีบกลับไปจัดการธุระเถอะ อย่าให้เราเป็นตัวถ่วงเลย”
แต่คนที่หวังผลประโยชน์กับเขาเหล่านั้น ผิดหวังอยู่พักหนึ่ง บางคนถึงกับพูดว่า: “พี่เย่ ฉันยังไม่ทันได้ชนแก้วกับคุณเลย……ดื่มสักแก้วสองแก้วค่อยไปสิ?”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า: “ไม่ดื่มแล้ว ครั้งหน้าเถอะ มีธุระกับที่บ้าน ต้องขอตัวก่อน”
เมื่อพูดจบ เขาก็ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นแล้วพูดว่า: “แก้วนี้ฉันดื่มหมดนะ”
เมื่อสิ้นเสียง เขาก็ดื่มเหล้าจนหมด และก็จับมือเซียวชูหรันออกไป
เนื่องจากเย่เฉินดื่มเหล้า เซียวชูหรันก็เป็นคนขับรถให้
ระหว่างทางกลับ เธอพูดอย่างกังวลใจว่า: “ฉันว่า พ่อต้องหวั่นไหวกับคุณน้าหานอีกแล้วสิ ดังนั้นจึงคิดอยากจะหย่ากับแม่ ฉันโมโหมากๆเลย คุณช่วยฉันคิดวิธีหน่อย ดูว่าทำยังไงพ่อถึงจะกลับใจได้……”
เย่เฉินบอกว่า: “เรื่องแบบนี้จะพูดยังไงล่ะ? ถ้าพ่อไม่รู้สึกอะไรกับแม่แล้วจริงๆ บังคับให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน ก็เป็นการทรมานทั้งคู่”
เซียวชูหรันถอนหายใจ และถามว่า: “งั้นคุณหมายความว่าจะให้พวกเขา เจ็บสั้นๆดีกว่าเจ็บยาวๆงั้นเหรอ”
—–