ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1373 จัดการหญิงแพศยาคนนี้อย่างเด็ดขาด!
เมื่อประตูเปิดออก เป็นไปตามคาด หญิงสาวที่ยืนอยู่นอกห้อง ถือถุงใหญ่ๆที่มีของเต็มถุงไว้เต็มสองมือ เป็นพวกชุดนอน ผ้าขนหนูและของใช้ในชีวิตประจำวันของพี่สาวและแม่ทั้งนั้น
ลูกสาวคนเล็กคนนี้ ใส่ใจมากกว่าลูกสาวคนโตมากจริงๆ
คุณนายเชียนหยวนอารมณ์ดีขึ้นมาทันที รับของมา แล้วให้เธอเข้ามาในห้องนอน
“ล๋ายเย่ แล้วอากิยามะล่ะ? เขาไม่ได้มาส่งหนูหรือ?”
“มาส่งแล้วค่ะ หนูให้เขากลับไปแล้ว พรุ่งนี้เขาต้องไปทำงานอีก ดึกมากไม่ได้”
หญิงสาวพูดอย่างมีความสุข ใบหน้าใสซื่อและสวยหวาน มีแต่รอยยิ้มแห่งความสุข
เมื่อคุณนายเชียนหยวนเห็นดังนั้น แน่นอนกว่าต้องรู้สึกดีใจกับเธอ
แต่เมื่อเชียนหยวน ชิกะเห็นดังนั้น กลับเหมือนเป็นเสี้ยนหนาม ที่แทงเข้าไปในใจเธออย่างแรง ในตอนนี้น้องสาวคนนี้ยิ้มได้มีความสุขแค่ไหน เธอก็ไม่มีความสุขในใจมากเท่านั้น
“ล๋ายเย่ เธอคิดแทนเขามากขนาดนี้ แต่ในใจเขาไม่มีเธออยู่ มันคุ้มหรือ?”
“ว่าไงนะ?”
เชียนหยวนล๋ายเย่สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
เมื่อแม่ของพวกเธอเห็นดังนั้น ก็จ้องลูกสาวคนโตเขม็งทันที
“ชิกะ พูดอะไรน่ะ ระวังปากหน่อย!”
“หนูพูดผิดหรือคะ? แม่คะ ครั้งนี้ที่พวกเรามา ก็เพื่อมาดูว่าเธอมีความสุขจริงหรือเปล่าไม่ใช่หรือ? แต่ว่า แม่เองก็เห็นแล้ว พวกเขาสองคนไม่ได้นอนห้องเดียวกัน คืนนั้น แม้ว่าจะถูกพวกเราบีบให้ไปนอนห้องเดียวกัน แต่ว่า เขาก็ไม่ได้แตะต้องเธอเลย”
“นี่……”
“อีกอย่าง พวกเราทุกคนอยู่ค้างที่นี่กันหมด ยกเว้นสามีของเธอที่ไม่อยู่ต่อ มันเพราะอะไร? ก็เพราะนายหญิงของที่นี่ต่างหาก ที่เป็นคนที่ซ่อนอยู่ในหัวใจของเขา เขาไม่ยอม และไม่มีความกล้าพอจะค้างที่นี่!”
ผู้หญิงคนนี้ บ้าไปแล้วจริงๆ
พูดความลับที่ไม่ควรให้ใครรู้ออกมา ต่อหน้าแม่ของเธอ
คุณนายเชียนหยวนอึ้งไป
และเชียนหยวนล๋ายเย่ ก็ยืนหน้าซีดอยู่ตรงนั้น เธอตัวสั่นเทาไปหมด ทันใดนั้น ก็พุ่งเข้ามาตบหน้าของพี่สาวอย่างแรง!
“เพี้ยะ!”
เสียงตบที่เสียงดังฟังชัด แม้แต่คนที่อยู่นอกห้องก็ได้ยินแล้ว
สาธินีของพี่ภายังไม่ได้จากไป พวกเขาทั้งสองกำลังดูแลเด็กสองคนอยู่ชั้นบนพอดี เมื่อได้ยินเสียงนี้ ทั้งคู่ก็อึ้งไป กันไปมองห้องทางนั้นทันที
“เชียนหยวน ชิกะ เกินไปแล้วนะ ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ!”
หญิงสาวที่โกรธจนขีดสุด ในที่สุด เธอก็น้ำตาคลอเบ้า มองพี่สาวที่บ้าไปแล้วคนนี้ด้วยความโกรธ สั่งให้เธอออกไปจากที่นี่
ไสหัวไป?
เธอเป็นพี่สาวของเธอเชียวนะ กล้าดียังไงมาสั่งให้เธอไสหัวไป?
เชียนหยวน ชิกะที่ถูกตบไปฉาดหนึ่ง ก็รู้สึกอับอายแล้วโกรธขึ้นมาทันที
“เชียนหยวนล๋ายเย่ แกกล้าตบฉันหรือ? แถมยังสั่งให้ฉันไสหัวไปเนี่ยนะ? แกรู้บ้างไหมว่าการแต่งงานของแกเดิมทีมันเป็นของฉันน่ะ? แกแย่งผู้ชายของฉัน ตอนนี้ยังกล้ามาโอหังใส่ฉันอีกหรือ?”
เธอกรีดร้อง แล้วยื่นแขนคู่นั้นพุ่งเข้ามาจะฉีกร่างน้องสาว
เชียนหยวนล๋ายเย่ไม่ได้กินหญ้าเป็นอาหารนะ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะมาลงมือกับตนเอง ก็ถกกระโปรงขึ้นแล้วถีบทันที
หึ!
คิดว่าใครกลัวใครกันแน่?
แต่ในขณะนี้ แม่ที่มองเห็นพวกเธอทะเลาะกันอยู่ข้างๆ ก็โมโหมาก “หยุดเดี๋ยวนี้นะทั้งสองคน เกินไปแล้วนะ มาตบตีกันในบ้านคนอื่นได้อย่างไร?”
เชียนหยวนล๋ายเย่ “……”
เอาเถอะ เชื่อฟังคำของแม่ ไม่ตบตีแล้ว
เธอจึงปล่อยกระโปรงลง
แต่ว่า เพียงชั่วพริบตาเดียว มือๆหนึ่งก็ตบเข้าที่หน้าของเธออย่างจังราวกับสายฟ้าฟาด
“ตึง!”
ขณะนี้ เชียนหยวนล๋ายเย่ที่ไม่ได้ป้องกันตัวเลย ถูกพี่สาวที่โหดเหี้ยมอำมหิตตบจนล้มลงไปกับพื้น
“พระเจ้า คุณนายรอง คุณเป็นอะไรไปคะ?”
“หนูเย่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ประจวบเหมาะพอดี ที่สาธินีและพี่ภาดันประตูออก เมื่อเข้ามาเห็นฉากในห้องนอน ทั้งคู่ก็ตกใจกันมาก รีบเข้ามาพยุงเชียนหยวนล๋ายเย่ที่อยู่กับพื้นขึ้นมาทันที
“หนูเย่ เป็นอย่างไรบ้าง? ไม่บาดเจ็บใช่ไหม?”
สาธินีพยุงเธอ เมื่อเห็นแก้มของหญิงสาวบวมแดงขึ้นมา ทันใดนั้น ก็ทั้งโกรธทั้งโมโห
เมื่อเชียนหยวนล๋ายเย่เห็นคนนอกทั้งสองคนเข้ามา เธอที่เดิมทีเจ็บจนน้ำตาคลอ เพื่อรักษาหน้าของตระกูล จึงอดทนไว้
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้า หนูกับพี่สาวแค่ทะเลาะกันนิดหน่อย”
“แต่ว่า……”
สาธินีคิดจะพูดอะไรต่ออีก?
แต่ว่า เมื่อเห็นหญิงสาวที่อดกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ทำให้ตระกูลขายหน้าแล้ว สุดท้าย จึงเงียบไว้
เพียงแต่ ใบหน้านั้น กลับตึงเครียดขึ้นทันที สีหน้าแย่มากที่สุด
“พี่ภา ช่วยออกไปดูหน่อยว่า ที่บ้านมียาอะไรบ้าง? เอามาทาให้หนูเย่หน่อย”
“ได้ค่ะ”
พี่ภาออกไปหายาทันที
สาธินีจึงพยุงหญิงสาวลุกขึ้นมา
ในขณะนี้คุณนายเชียนหยวนเองก็สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยากจะอธิบายเรื่องระหว่างสองพี่น้อง แต่ว่า กลับไม่รู้จะพูดยังไง จึงยืนแข็งทื่อทั้งตัวอยู่ตรงนั้น
“คุณนายเล็ก พวกเธอสองคน……”
“คุณนายคะ การทะเลาะระหว่างพี่น้องนั้นเป็นเรื่องปกติมากค่ะ แต่ตอนนี้อายุไม่ได้น้อยๆกันแล้ว ยังไงก็ต้องรู้จักแยกแยะบ้าง เมื่อก่อน ลูกสาวของฉันเองก็ทะเลาะตบตีแบบนี้กับหมี่บ่อยๆเหมือนกัน ก็เพราะฉันไม่ได้อบรมให้อยู่ในโอวาท ตอนนี้ลูกสาวของฉันไม่อยู่แล้วค่ะ”
“อะไรนะคะ?”
คุณนายเชียนหยวนได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที