แสงเงาอันน่ามหัศจรรย์ค่อยๆ ลดระดับลง โชว์อันแสนวิเศษได้มอบความประทับใจอันแรงกล้าไว้ในใจของทุกคน
ลู่ปังกั๋วที่อาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ มาตลอดชีวิตก็รู้สึกซึ้งกินใจไปกับโชว์ แม้แต่คนต่างชาติที่อาศัยอยู่ในประเทศมาไม่กี่ปีก็ยังรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับโชว์ด้วยเหมือนกัน
ยูริฟ แจ็กมองเมืองบนอวกาศที่ค่อยๆ เลือนหายไปเป็นท้องฟ้ายามราตรี เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังสะอื้น และดวงตาของเขาก็รื้นไปด้วยน้ำตา
ตอนแรกเขาคิดว่าการฉลองครั้งนี้จะไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการโฆษณาชวนเชื่อทางการเมืองที่มีสเปเชียลเอฟเฟกต์ใหม่ๆ แต่พอดูโชว์ไปได้ครึ่งหนึ่ง เขาก็รู้ว่าเขาคิดผิดไป
ในภาพโฮโลแกรมนี้ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับการเมืองเลย มันเป็นเพียงแค่ฉากของภาพอดีต ภาพความทรงจำที่เคยเกิดขึ้นเท่านั้น
นึกภาพไม่ออกเลยว่ากว่าจะรวบรวมไอเดียให้ออกมาดีเลิศขนาดนี้จะต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน
ภาพที่แสดงในโชว์นั้นมีอิมแพกต์มากกว่าภาพยนตร์ IMAX เสียอีก
นอกจากจะได้โชว์แสงสีสุดตระการตาแล้ว เขายังได้เห็นหลายสิ่งที่ไม่คาดคิดนอกจากโชว์งานฉลองเสียอีก
เขาสังเกตว่าชายสูงวัยที่นั่งอยู่ข้างเขาเริ่มน้ำตาไหล เขาสังเกตเห็นเด็กๆ ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ต่างก็มองเมืองอวกาศด้วยแววตาตื่นตาตื่นใจ…
ยังมีความรู้สึกที่แฝงอยู่ในสเปเชียลเอฟเฟกต์ ผู้ชมที่ถูกรายล้อมด้วยการแสดงแสงสีของภาพโฮโลแกรม
ยูริฟ แจ็ก ชายที่เป็นนักเขียนบทคลิปวิดีโอมืออาชีพ ค่อยๆ ปาดน้ำตาไปพร้อมๆ กับพึมพำว่า “ช่างวิเศษจริงๆ ”
คนที่นั่งอยู่ข้างเขาคือท่านทูตจากกงสุล
เขาเหลือบมองไปที่ยูริฟ แจ็กซึ่งนั่งอยู่ข้างเขาแล้วถามว่า “มันทำให้คุณถึงกับร้องไห้เลยเหรอ?”
“เปล่าครับ…แค่ฝุ่นเข้าตาเฉยๆ ” ยูริฟเงยหน้าขึ้นแล้วสูดลมหายใจจากอากาศหนาวรอบตัวเข้าไปลึก เขาพยายามควบคุมอารมณ์ในขณะที่พูดต่อ “บางทีพวกเราอาจจะมีอคติกันมากไปก็ได้ ความอวดดีของพวกเราทำให้พวกเราไม่อยากทำความเข้าใจและเปลี่ยนแปลงอะไรใหม่ๆ บางทีโชว์ฉลองครั้งนี้อาจจะเป็นโอกาส มัน…ได้เปลี่ยนแปลงมุมมองของผมทุกอย่างเลย”
หลังจากที่ฟังคำพูดของยูริฟ แจ็กมาอย่างเงียบๆ ท่านทูตก็คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยขึ้นว่า
“นั่นคุณก็คิดในแง่ดีไปนะ ผมกล้าพูดได้เลยว่าอคติมันก็ยังไม่หายไปไหนนั่นแหละ โชว์ฉลองนี้ไม่ได้เปลี่ยนอะไรหรอก เดี๋ยวมันก็จะถูกประวัติศาสตร์ลืมไปเอง หรือต่อให้มันวิเศษขนาดนั้นจริง มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงจิตใจคนเราได้อยู่ดี”
“ใช่แล้วครับ” ยูริฟ แจ็กสูดจมูก เขาหันไปมองท่านทูตที่นั่งอยู่ข้างเขาพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คุณพูดถูกแล้ว แต่ผมก็จะทำวล็อกบรรยายความรู้สึกผมในวันนี้อยู่ดี”
“มันก็เหมือนกับประกายระยิบระยับตอนฉากเปิดนั่นแหละครับ”
“มันจะต้องมีอิมแพกต์แน่ๆ ”
ใบหน้าของท่านทูตอ่อนลง แล้วรอยยิ้มก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
“ผมไม่ได้จะลดทอนคุณค่าของความรู้สึกคุณนะ”
“ต่อให้สิ่งที่คุณพูดมันจะเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดขึ้นจริงได้ยาก แต่จริงๆ แล้ว… ”
“ผมก็อยู่ฝั่งเดียวกับคุณนะ”
…
โชว์จบลง
ผู้ชมใช้เวลาอยู่นานกว่าจะยอมออกจากสนามกีฬาไปในที่สุด แม้จะไม่ค่อยเต็มใจนักก็ตาม คนหลายคนยังส่งเสียงโห่ร้องและขอให้มีโชว์เพิ่มอีก จนเจ้าหน้าที่ต้องไปเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาเดินออกไป พวกเขาลุกจากที่นั่งไปอย่างไม่เต็มใจนัก และยังคุยเรื่องสเปเชียลเอฟเฟกต์อย่างตื่นเต้นในขณะที่กำลังเดินออกจากสนามกีฬา
ลู่โจวมองพ่อของเขาที่ยังนั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่กับที่ เขาแตะแขนพ่อเขาเบาๆ แล้วเรียกอีกฝ่าย “พวกเราก็ควรจะออกไปเหมือนกันนะครับ”
ลู่ปังกั๋วกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงในที่สุด
“อ้าว จบแล้วเหรอ? ”
ผู้เฒ่าลู่ขยี้ตาแล้วพูดเสียงเบาๆ ว่า
“ในที่สุดก็จบเสียที พ่อเกือบจะหลับแหนะ…”
ลู่โจวยิ้มให้พ่อที่แกล้งทำตัวเป็นเข้มแข็ง ไม่รู้สึกอะไร
ก็เห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าพ่อของเขาอินกับโชว์นี้
วินาทีที่โชว์จบลง การพูดคุยกันในอินเทอร์เน็ตก็ระเบิดขึ้นมาเป็นพลุแตก
ถึงจะใช้โทรศัพท์เปิดไฟฉายในสนามกีฬาไม่ได้ แต่คนหลายคนก็แอบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายวิดีโอเก็บไว้อยู่ดี หลังจากงานฉลองสิ้นสุดลง วิดีโอเหล่านั้นก็ถูกอัปโหลดลงออนไลน์
ฉากสุดท้ายที่เป็นภาพเมืองอวกาศแนวอนาคตโผล่ขึ้นมาบนดวงจันทร์ได้ทำให้ทุกคนประหลาดใจมาก
“เชี่*!!! ”
“นั่นใช่ดวงจันทร์ในอนาคตหรือเปล่า? ”
“ฉันอยากไปทำงานที่สถานีวิจัยดวงจันทร์จัง แต่ค่าเข้ามันแพงเกินไป! ”
“อย่างกับภาพยนตร์แหนะ! ”
“ภาพยนตร์บ้านแกสิ มันดีกว่านั้นอีก! ”
“อยากย้ายไปอยู่บนดวงจันทร์จังเลยนะ…”
“ถ้าอยากย้ายไปล่ะก็ ต้องเริ่มจากเรียนปริญญาเอกก่อนสิ”
ยูทูบเบอร์ชื่อดังหลายคนเริ่มอัปโหลดวิดีโอที่พวกเขารวบรวมมาจากช่องของคนจีนหลายช่อง หนึ่งในนั้นก็มียูทูบเบอร์ที่ชื่อยูริฟ แจ็ก หลังจากที่เขาโพสต์วล็อกของเขาลงไป ในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง วิดีโอของเขาก็มียอดวิวถึงหนึ่งหมื่นวิวเข้าไปด้วยกัน และขึ้นหน้าคลิปกำลังมาแรง
เขาพูดหน้ากล้องด้วยความตื่นเต้น
“มันไม่ใช่แค่สเปเชียลเอฟเฟกต์กากๆ นะ! มันเป็นของที่โคตรดีที่สุดที่ผมเคยเห็นมาเลย! ”
“ก่อนโชว์จะเริ่มผมได้ยินว่าคนหลายคนคิดว่านี่จะเป็นภาพยนตร์โฆษณาชวนเชื่อทางการเมือง แต่กลายเป็นว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น”
“มันเหมือนกับเป็นคัมภีร์แบบภาพมากกว่า มันนำเสนอภาพความทรงจำของอารยธรรมในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมาด้วยรูปแบบสามมิติ”
“ถ้าคุณไม่ได้อยู่ตรงนั้นจริงก็จะเข้าใจที่ผมพูดได้ยาก”
“วิชวลเอฟเฟคนับเป็นอาวุธประเภทหนึ่ง มันมีพลังอันมหาศาลที่ส่งผลต่อความรู้สึกของเรา มันทำให้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดสามารถหลั่งน้ำตาออกมาได้ มันทั้งกระตุ้นความคิดและให้อารมณ์ซึ้งกินใจไปพร้อมๆ กัน”
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าภาพยนตร์โฮโลแกรม ‘พวกเรา’ ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม! ”
“โอ้ พระเจ้า ผมตั้งหน้าตั้งตารอวันที่ผมจะได้นั่งในโรงภาพยนตร์แล้วสนุกไปกับการถูกดูดเข้าไปอยู่ในโชว์แสงสีสวยงามที่ทำจากโฮโลแกรมแล้ว”
“ผมหวังว่าวันนั้นจะมาถึงในเร็วๆ นี้นะ! ผมย้ายบ้านจากลอสแอนเจลิสมาอยู่เซี่ยงไฮ้เพราะเรื่องแว่นวีอาร์เลย ตอนนี้ผมอยากจะย้ายไปอยู่ที่สนามกีฬารังนกแล้ว”
“ผมรอไม่ไหวแล้วเนี่ย!”