เธอต้องให้กำเนิดลูกชายเพื่อสืบทอดตระกูลเซวต่อไป
นี่คือเหตุผลที่เซวหนานซาน และพี่สาวของเธอกระตือรือร้นหวังว่าหลี่ข่ายลี่จะสามารถให้กำเนิดลูกชายได้
ดังนั้นในตอนนี้เซวหนานซานจึงตระหนักว่า ถ้าในวันนี้เขาต้องตายที่นี่ เขาจะพูดอะไร ก็ต้องให้หลี่ข่ายลี่และเด็กที่อยู่ในท้องของเธอมีชีวิตอยู่ต่อไป
ถ้าหากเด็กเป็นผู้ชายล่ะ? ครอบครัวเซวก็มีทายาทแล้ว
มิฉะนั้น ถ้าหลี่ข่ายลี่จะตายที่นี่ในวันนี้ อย่างนั้นครอบครัวของเซวทั้งหมดก็จบสิ้นแล้ว!
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ ก็พูดกับเย่เฉินทันทีว่า “พี่ชาย คุณมีความแค้น ความโกรธอะไรกัน ก็มาลงที่ฉัน ภรรยาของฉันบริสุทธิ์ ลูกในท้องของภรรยาฉันก็บริสุทธิ์ ขอร้องคุณปล่อยเธอไป!”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “เด็กจำนวนมากที่พวกคุณทรมาน คุณไม่คิดหรือว่าเด็กเหล่านั้นไร้เดียงสาที่สุด?”
เซวหนานซานร้องไห้พลางพูดว่า: “ถึงแม้ฉันจะเลวทรามไร้ศีลธรรม แต่ก็ไม่เกี่ยวกับภรรยาและลูก ๆ กรุณาปล่อยพวกเขาไปเถอะ! ต่อหน้าผู้คนคุณไม่สามารถฆ่าคนท้องได้ใช่ไหม”
เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดว่า “โอ้ ฉันคาดไม่ถึงเลย คุณยังกล้าใช้ศีลธรรมมาบีบบังคับฉัน?”
หลังจากเย่เฉินพูดจบ ก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “แต่ว่าคุณพูดถูก ฆ่าหญิงมีครรภ์ไม่ใช่วิธีของฉัน อย่างนั้นฉันจะปล่อยภรรยาของคุณไป”
ทันทีที่สิ้นเสียงประโยคนั้น หลี่ข่ายลี่ที่อยู่ด้านข้าง ก็ตื่นเต้นมากจนคำนับโขกศีรษะซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ พลางพูดว่า “พี่ชาย ขอบคุณพี่ชาย ขอบคุณที่ปล่อยพวกเราไป!”
เย่เฉินโบกมือไปมา “ไม่ต้องกังวล ฉันไม่จำเป็นต้องฆ่าคุณ แต่เด็กในท้องของคุณเป็นลูกของคุณและไอ้ขยะนี่ อย่างนั้นตอนนี้ฉันไม่สามารถจะปล่อยคุณไปได้ สักครู่ฉันจะจัดการให้ใครสักคนพาคุณไปโรงพยาบาลสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยาเอาเด็กออก พอไม่มีเด็กแล้ว ผมจะมอบตัวคุณให้หน่วยงานความมั่นคงสาธารณะ ให้ศาลไปตัดสินความผิดทั้งหมดของคุณ อาจจะตัดสินลงอาญา ติดคุก หรือยิงเป้า!”
เมื่อเซวหนานซานได้ยินดังนี้ ก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนกในทันที “คุณจะทำแบบนี้กับทายาทของครอบครัวเซวได้อย่างไร! ธูปของตระกูลเซวของเราอยู่ในท้องของภรรยาของฉัน!”
เย่เฉินพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ขอโทษทีนะ ขยะเช่นคุณและขยะที่เก่งกาจในการทำลายครอบครัวคนอื่น ไม่คู่ควรที่จะต่อธูปของตระกูลอีกต่อไป ฉันจะไว้ชีวิตลูกสาวของคุณ แต่ก้อนเลือดในท้องภรรยาของคุณนั้น อย่าคิดเพ้อฝันเลย!”
จากนั้นเย่เฉินมองไปหลี่ข่ายลี่อีกครั้ง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้คุณเลือกเอง จะตายกับสามีที่นี่ หรือเอาเด็กออก แลกเปลี่ยนกับชีวิตไร้ค่า”
หลี่ข่ายลี่โพล่งออกมาโดยไม่ได้คิดว่า “พี่ชาย ฉันอยากมีชีวิตต่อ ฉันไม่อยากตาย เอาเด็กได้ เอาเด็กออกได้เลย!”
อันที่จริง ช่วงเวลานี้ความในใจของหลี่ข่ายลี่นั้นกระจ่างชัดเจนมากแล้ว
อย่างแรก อย่างไรเธอก็ไม่ยอมตาย เพราะยังเด็กและใช้ชีวิตไม่พอ ถ้าจะให้เธอตายกับสามี เธอไม่ยอมตายแน่
อีกอย่าง เด็กในท้องอายุเพียงสองเดือน ว่ากันตรง ๆ เป็นไข่ที่ปฏิสนธิแล้ว จะต้องการเด็กหรือไม่ไม่สำคัญ ตราบใดที่ตัวเองยังมีชีวิตสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
ดังนั้นแน่นอนว่าเธอเต็มใจเลือกกำจัดเด็ก!
เมื่อเซวหนานซานที่อยู่ด้านข้างได้ยินทั้งหมด เขาแทบจะสติแตก เขาจ้องหลี่ข่ายลี่ด้วยดวงตาแทบจะกินเลือดกินเนื้อ พร้อมกับกัดฟันและสาปแช่ง “นังผู้หญิงฉาวโฉ่ คิดจะทิ้งฉันในเวลาวิกฤติ เอาตัวรอดไปคนเดียว? ! ”
หลี่ข่ายลี่มองเขาอย่างตกประหม่า แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “สามี คุณต้องการให้ฉันตายกับคุณใช่ไหม เรายังมีลูกสาวนะ! แม้ว่าฉันจะต้องติดคุกนานสิบกว่าปี แต่ลูกสาวของเราก็ยังมีแม่ ถ้าวันนี้ฉันตายที่นี่แล้ว ลูกสาวของเราก็จะเป็นเด็กกำพร้า!”
..