มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1287
“อ้ากกก!”
เทพฟ้าจากเผ่าเทพปีศาจงูเก้าหัวผู้นี้ได้กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มีการดำรงอยู่ในระดับ ยอดผู้แข็งแกร่งในโลกาอสูรฟ้า อยู่ในเหวมรณะแห่งนี้ กลับต่ำต้อยเหมือนดังมดตัวเล็ก ๆ เพียงแค่ชั่วพริบตาก็จะรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้เสียแล้ว
การกัดกร่อนของกฎความตายนั้นน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง ไม่เพียงเลือดเนื้อกระดูกบนร่างกายของฝูกาน เท่านั้นที่ถูกกัดกร่อน พลังแห่งกฎของเขาเองก็ได้ถูกกลืนกินไปด้วยเช่นกัน แม้กระทั่งช่องจิตที่เขาซ่อนเอาไว้ในร่างกาย ยังได้ถูกกระแสพลังแห่งความตายสายนี้กักขังเอาไว้ จะหนีก็ยังหนีไม่ได้
“บ้าเอ๊ย!”
ชายวัยกลางคนชุดเขียวรู้สึกขนหัวลุก เขามีผลการฝึกตนในแดนเทพฟ้าขั้นกลางก็จริง แต่ฝูกานผู้นี้นั้นได้ฝึกกฎมืด ความสามารถที่จะอยู่รอดในเหวมรณะไม่ได้ด้อยกว่าเขาเลยสักนิด
วินาทีนี้แม้กระทั่งฝูกานยังดูแทบจะสิ้นชีพอยู่แล้ว เขาอยู่ที่นี่ต่อไปเกรงว่าคงร้ายมากกว่าดีอย่างแน่นอน
ที่น่าก็ที่สุดก็คือ พวกเขาเทพฟ้าสองคนถูกโจมตี แต่กลับไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังโจมตีตนเองอยู่นั้นคือสิ่งใด
อยู่ในเหวมรณะ ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพฟ้าขั้นกลางก็ยังมองอะไรไม่เห็น มีความรู้สึกว่าผลการฝึกตนที่มีอยู่ไม่สามารถแสดงออกมาได้อย่างไร้เรี่ยวแรง
“ช่วยข้า……”
เพียงแค่ชั่วพริบตา ร่างกายซีกซ้ายของฝูกาน ได้หายไปอย่างสิ้นเชิง พลังชีวิตถูกกฎความตายกลืนกิน กลับกลายเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงให้กับกฎความตาย ทำให้ความเร็วในการกลืนกินร่างกายของเขารวดเร็วยิ่งขึ้น
เขาคิดจะขอความช่วยเหลือจากชายวัยกลางคนชุดเขียวที่เข้ามาด้วยกัน แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจเขาเลยสักนิด และถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว
“เจ้าภาวนาเองเถอะ”
ชายชราวัยกลางคนชุดเขียวได้ถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว เทียบกับภารกิจล่าสังหารหลัวซิวแล้ว เขาให้ความสำคัญกับชีวิตของตนเองมากกว่า
แม้ว่าในชีวิตนี้เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะบรรลุถึงแดนเทพฟ้าช่วงปลาย แต่ก็ยังเหลือเวลาอยู่อีกสองแสนกว่าปีที่เขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ภารกิจไม่สำเร็จ กลับไปยังมากก็แค่ถูกต่อว่าลงโทษเท่านั้น แต่ถ้าหากสูญเสียชีวิตไป ทุกอย่างก็กลายเป็นความว่างเปล่า
นอกจากนี้แล้วในสายตาของเขา เหวมรณะอันตรายเช่นนี้ หากไม่ระวังแม้แต่เทพฟ้าเอง ยังต้องชีวิตดับสิ้น หลัวซิวผู้นั้นได้เข้าไปในจุดที่ลึกยิ่งกว่า จะต้องตายอย่างแน่นอนแล้ว
“ฮึม!”
เสียงคำรามด้วยความโมโหได้ดังขึ้นมาในเหวมรณะ ร่างเดิมของวิญญาณมรณะ ที่ซ่อนตัวมาตลอดเวลาได้ปรากฏขึ้น กลายร่างเป็นมังกรสีดำท่าทางดุร้ายที่แยกเขี้ยวตวัดกรงเล็บ พุ่งเข้าไปหาชายวัยกลางคนชุดเขียวที่กำลังคิดนี้
เหวมรณะ ก็เป็นเหมือนกับบ้านของวิญญาณมรณะ ความเร็วในการตามล่าของมันนั้นรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง
“วิญญาณมรณะ อย่างนั้นหรือ?”
จนกระทั่งวินาทีนี้ ชายวัยกลางคนชุดเขียวถึงรู้ว่าสิ่งที่โจมตีตนและฝูกานอยู่นั้นคือสิ่งใดกันแน่
เมื่อตกตะลึงเสร็จแล้ว จากนั้นเขาก็มีท่าทางดีใจขึ้นมา เพราะจิตฟ้าดินที่กำเนิดขึ้นมาจากกฎสูงสุดนั้นเป็นของที่ล้ำค่าอย่างหาที่สุดไม่ได้ โดยเฉพาะในโลกาอสูรฟ้า วิญญาณมรณะระดับเทพฟ้า เชื่อว่ามันจะทำให้ทุกคนที่ฝึกกฎความตายดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง
จิตฟ้าดินได้ผสมผสานความมหัศจรรย์ของกฎเอาไว้แต่กำเนิด หากเขาสามารถกำราบวิญญาณมรณะนี่ได้ ก็จะสามารถหันมาฝึกกฎความตาย และได้รับพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น
วินาทีที่วิญญาณมรณะ ได้ปรากฏร่างแท้ออกมา ชายวัยกลางคนชุดเขียวก็สัมผัสได้ทันทีว่า กระแสพลังของวิญญาณมรณะ ทัดเทียมได้กับเทพฟ้าช่วงกลาง ใช่ว่าตนจะไม่มีโอกาสที่จะกำราบมันได้
“ลงมือ!”
ความคิดมากมายแวบผ่านไปราวกับดวงไฟสายฟ้า ไม่นานนักชายวัยกลางคนชุดเขียวก็ได้ทำการตัดสินใจ
เผชิญหน้ากับโอกาส ไม่มีใครที่จะไม่หวั่นไหว และทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับโอกาส ล้วนจะต้องลองต่อสู้ดูสักครั้ง เพราะโอกาสที่จะได้พบในชีวิตของคนคนหนึ่งนั้นมีจำกัด หากพลาดไป บางทีอาจจะไม่มีอีกเลยก็ได้
“กรงโทษสรรพกระบี่！”
ชายชราวัยกลางคนชุดเขียวตวาดออกมา ปราณกระบี่สายแล้วสายเล่าได้ลอยออกมาจากในร่างกายของเขา มีอยู่นับหมื่นสาย ปราณกระบี่ทุกสายล้วนเกิดจากการรวมตัวของพลังงานขั้นสูงสุด