มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1296
เซี่ยหลงเทียนพูดกดเสียงต่ำ“เขาเข้าไปในเหวมรณะแล้ว พูดได้เลยว่ามันเป็นสถานที่ที่เปี่ยมล้นไปด้วยความอันตราย จ้าวนภาปีศาจนรกถึงกับเดินทางไปด้วยตัวเอง เดี๋ยวข้าจะไปแจ้งท่านพี่ใหญ่ ดูว่าท่านสามารถช่วยน้องชายหลัวซิวออกมาได้หรือไม่!”
ยังไม่ทันพูดจบ เซี่ยหลงเทียนก็แบกขวานยักษ์จากไปก่อน ต้องนำเรื่องนี้แจ้งให้กับปีศาจยักษ์ในหุบเขาปีศาจเก้าทราบ
ผ่านไปไม่นานนัก ปีศาจยักษ์ก็ออกจากการฝึกตนปิดขัง มากกว่านั้นคือเมื่อปีศาจ คนอื่น ๆ ที่ปิดขังก็ต่างพากันออกมาจากการปิดขังหลังทราบข่าวจากเขา
ปีศาจเก้าออกจากการฝึกตนปิดขังพร้อมกัน!
กาลเวลาผ่านมาหลายหมื่นปีแล้วที่ปีศาจเก้าจากหุบเขาปีศาจเก้าแทบจะไม่เคยได้ออกปฏิบัติการพร้อมกัน
และการออกปฏิบัติการพร้อมกันของพวกเขาในครั้งนี้ กลับเป็นเพราะพ่อหนุ่มที่มีผลการฝึกตนอยู่เพียงมหาจักรพรรดิยุทธ์เท่านั้น
หลัวซิวไม่ทราบแต่อย่างใดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในโลกภายนอก เขาฝึกตนอยู่ในเหวมรณะมาเป็นเวลาสองเดือนแล้ว สิ่งที่บรรลุก่อนเป็นลำดับแรกคือร่างยุทธ์เทพมารที่บรรลุถึงขั้น 5 แล้ว!
เมื่อเปรียบเทียบกับร่างยุทธ์ร่างเนื้อ ตัวสำนึกของเขากลับไม่มีการบรรลุ เนื่องจากผลการฝึกตนตัวสำนึกของเขาบรรลุถึงเทพมารช่วงปลายตั้งนานแล้ว แดนยิ่งสูง ความยากในการบรรลุก็ยิ่งมาก ต้องสะสมผลการฝึกตนที่มากยิ่งขึ้นถึงจะบรรลุได้
ในระหว่างนี้ จ้าวนภาปีศาจนรกพร้อมกับเทพฟ้าหลายคนแทบจะทุ่มกำลังทั้งหมดค้นหาในเหวมรณะ
หุบเขาปีศาจเก้าที่มีปีศาจยักษ์เป็นผู้นำก็ออกปฏิบัติการทุกคนเช่นกัน เกิดการปะทะกับเขาปีศาจนรกไม่น้อย
แต่ทว่าจนกระทั่งเวลาผ่านไปพ้นไปกว่าครึ่งปี กำลังคนของทั้งสองฝ่ายก็ไม่เจอร่องรอยของหลัวซิวเลย
มากกว่านั้นคือการค้นหาในเหวมรณะทำให้อสูรโหดน่าสยดสยองที่นอนจำศีลอยู่ในสมุทรมรณะตื่นตกใจ ถึงแม้จะมีการคุ้มกันจากเจ้านภาทั้งสองอย่างปีศาจยักษ์และเขาปีศาจนรก แต่ก็เกือบมีคนต้องดับสลายสูญสิ้นเช่นกัน
อย่างมากสุดผู้แข็งแกร่งระดับเจ้านภาก็แค่สำรวจได้ในบริเวณความลึกสองหมื่นไมล์เท่านั้น หากลงไปในจุดที่ลึกกว่าต่อ กฎความตายที่อยู่ด้านล่างก็จะอยู่เหนือระดับเจ้านภา ซึ่งพวกเขาทุกคนไม่มีผู้ใดต้านทานมันไหวเลย
พวกเขาไม่มีทางคิดอยู่แล้วว่าหลัวซิวสามารถเข้าไปในความลึกที่ลึกว่าสองหมื่นไมล์ได้ ดังนั้นจึงไม่พบเจอร่องรอยของเขาเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว
“ดูท่าปีศาจสิบของหุบเขาปีศาจเก้าพวกเจ้าน่าจะตายอยู่ในนี้แล้ว!”
จ้าวนภาปีศาจนรกทำเสียงหึอย่างเยือกเย็น“เพียงแต่เสียดายที่ข้าไม่สามารถบดขยี้มันให้ตายอยู่ในกำมือของข้าได้! ดูท่าหุบเขาปีศาจเก้าของพวกเจ้าคงไม่มีทางได้เป็นหุบเขาปีศาจสิบแล้วล่ะ!”
เหวมรณะเลื่องลือในเรื่องเทพฟ้ามิอาจย่างกราย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าขอเพียงผู้ที่ผลการฝึกตนอยู่ต่ำกว่าระดับเทพฟ้า เมื่อเข้าไปด้านในต้องได้ตายอย่างแน่นอน
อีกอย่างมาตรแม้นว่าเป็นผู้แข็งแกร่งเทพฟ้า หรือผู้แข็งแกร่งเจ้านภา เมื่ออยู่ในเหวมรณะก็ต้องระมัดระวังอย่างมาก ตลอดกาลเวลาที่ผ่านมายาวนานอย่างไม่รู้จบ มีเทพฟ้าจำนวนไม่น้อยที่ดับสิ้นในเหวมรณะระหว่างการสำรวจ
อีกทั้งยิ่งอยู่ในเหวมรณะนานเท่าไหร่ ภัยคุกคามก็ยิ่งมาก ง่ายต่อการทำให้สิ่งมีชีวิตอันน่าสยดสยองที่อาศัยอยู่ด้านในตื่นตกใจ
ปัจจุบันเวลาได้ผ่านไปครึ่งปีกว่าแล้ว ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งเจ้านภาก็ไม่กล้าอยู่ในนั้นนานเช่นนี้ ส่วนหลัวซิวกลับเป็นเพียงผู้น้อยแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์เล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น เขายังมีโอกาสมีชีวิตรอดอยู่อีกหรือ?
ใบหน้าของปีศาจยักษ์ไร้อารมณ์ ไม่มีผู้ใดสามารถประเมินความคิดในใจเขาผ่านสีหน้าเขาได้เลย
เป็นเจ้านภาเหมือนกัน แต่ทว่าก็มีการแบ่งระดับความแข็งแกร่งและความอ่อนแอเช่นกัน ในบรรดาเจ้านภาทั้งหมดในโลกาอสูรฟ้า ศักยภาพของปีศาจยักษ์จัดอยู่ในระดับหนึ่งขั้นสุดยอด ในยุคปัจจุบันผู้ที่สามารถต่อกรกับเขาได้นั้น ก็มีเพียงสองสามคนเท่านั้น
สำหรับผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในแดนระดับเขา ยากมากที่จะมีเรื่องที่ทำให้อารมณ์ความรู้สึกเขาสั่นไหวได้ หากไม่ใช่เพราะพรสวรรค์อันน่าทึ่งที่หลัวซิวสามารถสังหารเทพมารได้ด้วยมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 5 อัจฉริยะผู้ไร้เทียมทานทั่วไปก็ทำให้เขาหวั่นไหวได้ยากมาก ๆ จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะให้เขาออกมาตามหาและช่วยเหลือด้วยตัวเขาเอง
“ท่านพี่ใหญ่ ทำอย่างไรดีขอรับ?”
สีหน้าของปีศาจเก้าเซียวจื่อเจี้ยนหม่นหมองลงไปแล้ว ถึงแม้ใจเขาไม่อยากยอมรับมากเท่าไหร่ก็ตาม แต่เขาก็ไม่สามารถโต้แย้งคำพูดของจ้าวนภาปีศาจนรกได้
เพราะถึงพรสวรรค์ของหลัวซิวจะสูงมากเท่าไหร่ แต่ท้ายที่สุดแล้วผลการฝึกตนเขาก็ต่ำมากเกินไป ผลการฝึกตนระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดในเหวมรณะได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มิหนำซ้ำบัดนี้เวลาก็ผ่านไปครึ่งปีแล้วด้วย?