ขากางเกงของเขาเปื้อนเลือดจากบนใบหน้าของจ้าวโจ๋วเยว่ ดูน่าเกลียดมาก
หม่าจงเหลียงโมโหถึงขีดสุด ได้ถีบเขาจนกระเด็นออกไป และด่าด้วยคำหยาบว่า: “กูให้โอกาสมึง มึงไม่เอาใช่มั้ย? อยากตายมากใช่มั้ย? แม่มึง รถของกูไปเป็นของมึงตอนไหน?”
จ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินแบบนี้ คิดว่าหม่าจงเหลียงเป็นเจ้าหนีของเจี่ยงหมิงเหมือนกัน คิดว่าเขามาที่นี่เพื่อนจะเอารถไป เขาก็เลยพุ่งเข้าไปหาหม่าจงเหลียงอีกครั้งหนึ่ง และกอดขาของหม่าจงเหลียงไว้แน่นมากและตะโกนออกมาว่า: “รถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้เป็นของฉัน!รถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้เป็นของฉัน!นายจะขับออกไปไม่ได้!”
หม่าจงเหลียงโกรธควันออกหู จนไปดึงคอเสื้อของเขาขึ้นมา และตบไปที่ใบหน้าเขาไม่หยุด: “สมองมึงมีปัญหาใช่มั้ย? ไม่เห็นหรือว่ากูมีกุญแจ? รถกูไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่?”
จ้าวโจ๋วเยว่ร้องไห้ดังออกมา: “ไม่!นี่เป็นรถของเจี่ยงหมิง เจี่ยงหมิงติดเงินฉันอยู่หกแสนสองหมื่น รถคันนี้ฉันจะเอาไปล้างหนี้ที่เจี่ยงหมิงติดฉัน นายจะขับออกไปไม่ได้ ถ้านายเอารถนี้ไปก็เหมือนเอาชีวิตฉันไปเหมือนกัน!”
“แม่มึงไสหัวไป!” หม่าจงเหลียงต่อยไปที่เขาอีกครั้งและด่าไปว่า: “แม่มึงเอ๊ย สมองมึงน่าจะมีปัญหาจริงๆ!กูจะบอกอะไรให้ รถนี้ตอนแรกเป็นของกู แต่ไอ้คนนามสกุลเจี่ยงนั้น มาชนรถกู กูเลยให้มันเอารถกูไปซ่อม ตอนนี้มันตายไปแล้ว กูก็ต้องเอารถคืนไป แม่มึงถ้ามึงยังพูดมาก กูจะเอาชีวิตมึงตอนนี้!”
จ้าวโจ๋วเยว่ร้องไห้และพูดว่า： “มันจะเป็นไปได้ไง มันเป็นไปไม่ได้ รถคันนี้เป็นของเจี่ยงหมิง เจี่ยงหมิงมีรถสองคัน คันหนึ่งคือรถเบนซ์ อีกคันหนึ่งก็คือโฟล์คสวาเกน แฟตัน รถเบนซ์ของเขาโดนชน ตอนนี้เขาขับโฟล์คสวาเกน แฟตัน ตอนนี้เขาตายไปแล้ว ยังติดเงินฉันอยู่มากมาย ฉันต้องเอารถคันนี้ไปขายเพื่อใช้หนี้! ถ้านายจะเอารถคันนี้ไป นายก็ฆ่าฉันเลย ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!”
อารมณ์ของหม่าจงเหลียงเกือบจะพังทลายแล้ว
เขาไม่คิดเลยว่าเจ้าคนนี้ เหมือนแมลงสาบที่ฆ่าไม่ตาย เขาเองถูกซ้อมจนเกือบตายแล้ว ยังมีแรงมากอดขาเขาไว้
แต่กลางวันแสกๆแบบนี้ เขาจะซ้อมเขาจนตายก็ไม่ได้ ถึงตัวเองจะมีอิทธิพลมาก แต่ไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้……
นึกถึงตอนนี้ เขารีบเหวี่ยงคนบ้านี้ออกไป และแบกจ้าวโจ๋วเยว่มาท้ายรถโฟล์คสวาเกน แฟตันของตัวเอง และชี้ไปที่ท้ายรถและพูดอย่างเย็นชาว่า: “มา มึงแหกตาหมาของมึงดู ท้ายรถคันนี้มีรอยชนใช่มั้ย? ทำไมถึงมีรอยชนหรือ? ก็เพราะว่าเมื่อวานไอ้เจี่ยงหมิงคนนั้นขับรถเบนซ์ไล่ตามรถโฟล์คสวาเกน แฟตันของกู ตอนนี้มึงเชื่อกูหรือยัง?”
จ้าวโจ๋วเยว่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ยังส่ายหัวและพูดว่า: “ฉันไม่เชื่อ!ฉันไม่เชื่อ!รถคันนี้เป็นของเจี่ยงหมิง!ฉันจะเอาไปใช้หนี้!นายจะขับกลับไปไม่ได้!”
เป็นครั้งแรกที่หม่าจงเหลียงรู้สึกหมดหนทาง
ตอนนี้จะทำอย่างไงดี? จะฆ่าเขาก็ไม่ได้สินะ?
แต่ตัวเองซ้อมเขาขนาดนี้ เขายังไม่ปล่อยมือเลย ยังจะไม่ยอมออกไป ยังจะมาถ่วงเวลา แบบนี้ก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยนะ!
ระหว่างที่เขาหมดหนทาง เขาได้ไปตระโกนเรียกน้องเล็กของตัวเอง: “ไอ้ห้า นายไปเอาใบอนุญาตขับรถของรถโฟล์คสวาเกน แฟตันจากเก๊ะออดิA6มา! ด่วนเลย!”
น้องเล็กคนนี้ได้รีบเอาเอกสารออกมาจากรถอย่างเร่งด่วน และส่งไปให้หม่าจงเหลียง
หม่าจงเหลียงเปิดเอกสารออกมา และส่งไปให้เขาดู แล้วชี้ไปเลขทะเบียนรถบนเอกสารและพูดว่า: “มึงดูดีๆนะ นี่เลขทะเบียนรถ ตรงกับป้ายทะเบียนรถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้มั้ย?”
คู่มือจดทะเบียนรถเป็นเหมือนบัตรประจำตัวของรถ ในนั้นมีข้อมูลของรถทั้งหมด รวมไปถึงเลขทะเบียนรถ หมายเลขประจำตัวรถบนและวันจดทะเบียนเครื่องยนต์ และสถานที่จดทะเบียนและชื่อของเจ้าของรถ
จ้าวโจ๋วเยว่หรี่ตา มองเพียงพริบตาเดียว ทันใดนั้นนั้นเขารู้สึกสิ้นหวังเหมือนตกไปในเหวน้ำแข็ง
คู่มือจดทะเบียนรถเล่มนี้กับป้ายทะเบียนรถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้ตรงกันหมดเลย
และในคู่มือรถนี้ ชื่อของเจ้าของรถคือหม่าจงเหลียงไม่ใช่เจี่ยงหมิง