ลู่โจวพบว่าตัวเขากำลังติดเทรนด์
ซึ่งเป็นประเภทที่เติบโตอย่างก้าวกระโดด
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แต่สิ่งนี้เหนือความคาดหมายของเขาทั้งหมด เขาคิดว่าหลังจากที่เขาเผยแพร่งานวิจัยนี้ออกไปมันจะสร้างความฮือฮาแค่ในโลกฟิสิกส์ เขาไม่คิดว่าแม้แต่ ‘วอชิงตันโพสต์’ จะพูดถึงเขาในพาดหัวข่าว
อีกอย่าง…
โคลัมเบีย ทีวี ยังได้เชิญศาสตราจารย์ซัสแคนเดอร์จากมหาลัยสแตนฟอร์ดเพื่อรีวิวในรายการวิทยาศาสตร์แบบป๊อป
ในฐานะหนึ่งในผู้ก่อตั้งทฤษฎีสตริง ศาสตราจารย์ซัสแคนเดอร์เป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญในวงการฟิสิกส์เชิงทฤษฎี ถึงแม้ว่าการวิจัยอนุภาคซีไม่ใช่ความถนัดของเขา แต่เขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญทฤษฎีสัมพัทธ์ทั่วไปและการโค้งของกาลอวกาศ
เมื่อเจอกับผู้สัมภาษณ์จากโคลัมเบีย ทีวี ศาสตราจารย์ซัสแคนเดอร์ที่อยู่ในห้องแล็บของตัวเองครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เขาหยิบกระดาษสีขาวมาจากที่โต๊ะ
“คุณเห็นกระดาษแผ่นนี้ไหม?”
ผู้สัมภาษณ์ตอบ “เห็นครับ…แต่ศาสตราจารย์ซัสแคนเดอร์ครับมันมีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมันหรือครับ?”
“สมมติว่ามันเป็นพื้นที่สามมิติ โดยจุด A เป็นโลก และจุด B เป็นดาวใกล้เคียงที่ห่างจากเรา 4.22 ปีแสง ตอนนี้ผมใช้เส้นตรงเพื่อเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน…”
ศาสตราจารย์ซัสแคนเดอร์ใช้ปากกาลูกลื่นเพื่อลากเส้นระหว่างสองจุดบนกระดาษ
เขามองดูผู้สัมภาษณ์ที่งุนงงและพูดว่า “โดยปกติแล้วเราเดินทางจากระบบสุริยะไปดาวใกล้เคียง ซึ่งนั่นคือจุด A ไป B ถึงแม้ว่าเราไม่สนใจการเปลี่ยนแปลงของวงโคจรที่ซับซ้อนทั้งหลายและดำเนินไปตามเส้นตรง มันเป็นการเดินทางยาวนาน นั่นเป็นเพราะว่าจักรวาลของเราจริงๆ แล้วถูกบิดเบือน อย่างเช่นแบบนี้…”
ศาสตราจารย์วัยชราขยำกระดาษสีขาวในมือและโยนมันไปต่อหน้าผู้สัมภาษณ์
“เห็นนี่ไหม? นี่คือสภาพหน้าตาของจักรวาลของเรา บอลกระดาษสีขาวสื่อแทนพื้นที่สามมิติ เป็นเพราะว่ามันมีพลังความโน้มถ่วงไปตลอดจักรวาล พื้นที่มิติสูงจึงถูกบิดเบือน
จากที่คุณเห็น A และ B จริงๆ แล้วอยู่ใกล้กัน มันแทบจะสัมผัสกัน…แต่นี่เป็นการมองจากมุมมองมิติสูง
เนื่องจากเราเป็นสิ่งมีชีวิตสามมิติ เราไม่สามารถจากพื้นผิวกระดาษไปได้ ดังนั้นระยะทางที่สั้นที่สุดที่เราเดินทางได้คือเส้นตรง”
ศาสตราจารย์ซัสแคนเดอร์คลี่บอลกระดาษในมือ เขาชี้ไปที่เส้นบนกระดาษและพูดว่า “นี่คือเส้นที่จรวดฟัลคอนต้องเดินทาง”
“แต่ด้วยไดรฟ์วาร์ป เส้นทางนี้จะไม่ปรากฏขึ้นบนกระดาษ เราสามารถตรงไปมิติที่สี่หรือห้าได้… ”
“เหมือนแบบนี้!”
ซัสแคนเดอร์ขยำกระดาษเป็นลูกบอลอีกครั้ง เขาเสียบปากกาทะลุก้อนกระดาษ
ในระหว่างที่ชายผมเทาดูผู้สัมภาษณ์ที่ฉงนใจ เขายิ้มให้และพูดต่อ “ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ”
“ถ้ายังไม่เข้าใจ ผมขอแสดงตัวอย่างให้ดู”
“ด้วยวิธีนี้มันอาจจะใช้เวลาเดินทางไปดาวอังคารแค่ครึ่งชั่วโมง”
“ผมคิดว่ามันชัดเจนนะ”
การสัมภาษณ์ดำเนินต่อไป
แต่ครึ่งหลังน่าสนใจน้อยกว่ามาก
ลู่โจวหยิบรีโมตทีวีขึ้นมาปิดทีวี เขานั่งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นและให้ความเห็นกับรายการนี้
“มันเป็นการตีความที่ชัดแจ้งมาก และการเปรียบเปรยเป็นเอกลักษณ์…ถูกเป็นส่วนใหญ่”
ปัญหาเดียวคือศาสตราจารย์คนนี้มองโลกในแง่ดีเกินไป
ถึงแม้ว่าอนุภาคซีมีคุณสมบัติมหัศจรรย์ที่เป็นสะพานอวกาศได้ แต่มันยังยากที่จะใช้อนุภาคนี้เดินทางแบบวาร์ป…อย่างน้อยก็ในอีกห้าสิบปีข้างหน้า
แน่นอนว่าสำหรับรายการวิทยาศาสตร์สไตล์ป๊อป ซัสแคนเดอร์ทำได้ค่อนข้างดี
สำหรับคนที่จินตนาการพื้นที่ไม่ได้ มันง่ายกว่าที่จะคิดว่าจักรวาลเป็นบอลกระดาษที่มีจุดอยู่บนพื้นผิว
แต่ผู้อำนวยการหลี่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามลู่โจวดูจะเข้าใจคำของเขาผิดไป
ชายชราจับที่วางแขนโซฟา เขาตื่นเต้นมากจนเคราแทบร่วง เขาดูพร้อมหัวใจได้ตลอดเวลา
“จริงเหรอ? เดินทางไปดาวอังคารแค่ครึ่งชั่วโมง?”
ลู่โจวตอบว่า “ครึ่งชั่วโมงเป็นการพูดเกินจริง มันเป็นแค่ทฤษฎี คุณเข้าใจที่ผมบอกใช่ไหม? สำหรับสิ่งที่เรียบง่ายอย่างระเบิดปรมาณูมันใช้เวลายี่สิบปีระหว่างการค้นพบสมการพลังงานมวลไปถึงธีสิสยูเรเนียมฟิสชั่นของอ็อตโต้ ฮาหน์”
อนุภาคซียังยากที่จะหาได้เสถียรยิ่งกว่าอนุภาคซับอะตอมทั่วไป การประยุกต์อนุภาคซับอะตอม อย่าง เมสัน ควอกซ์ กลูออนส์ และโฟตอน ยังไม่ถูกค้นพบ มันเร็วเกินไปที่จะพิจารณาการประยุกต์ใช้อนุภาคซี
ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ต้องใช้เวลาในการพัฒนา เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมการค้นพบจะกลายเป็นเทคโนโลยีที่น่าทึ่ง
ซึ่งลู่โจวก็ไม่รู้ว่าวันนี้จะมาถึงเมื่อไหร่
จากการคาดการณ์ของเขา มันคงใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งศตวรรษ?
ระหว่างที่กำลังใช้ความคิด สายตาของลู่โจวมองดูนิ้วของผู้อำนวยการหลี่ตรงที่พักแขน
เขาไม่ได้กังวลว่าชายคนนี้จะหัวใจวาย ชายคนนี้แข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้เยอะ สิ่งเดียวที่ลู่โจวกังวลคือว่าชายชราจะทำโซฟาเขาพัง
เขาชอบโซฟานี้พอสมควร
นักฟิสิกส์และนักคณิตศาสตร์ที่ดังระดับโลกหรือกำลังจะดังต่างนั่งดื่มกาแฟกับเขาที่โซฟาตัวนี้มาก่อน
มันอาจจะไม่ใช่สมบัติล้ำค่าทางประวัติศาสตร์ แต่มันก็มีคุณค่าในตัวของมันเอง
หลังจากที่ผู้อำนวยการหลี่ได้ยินว่าลู่โจวปฏิเสธข้อกล่าวอ้างว่าจะไปดวงจันทร์ได้ในครึ่งชั่วโมง ผู้อำนวยการหลี่อดไม่ได้ที่จะดูผิดหวัง ความดันที่พุ่งสูงค่อยๆ ลดลงในระหว่างที่เขาพูดว่า “งั้น… เราไม่มีทางลัดไปดาวอังคารใช่ไหม?”
ลู่โจวดื่มกาแฟแล้วคิดอยู่ชั่วครู่และตอบเขาพร้อมกับถอนหายใจ “มันไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้…”
ความดันของผู้อำนวยการหลี่พุ่งสูงอีกครั้งในระดับที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า
ครั้งนี้เขาแทบหัวใจวาย
ชายชรานั่งตัวตรงและจ้องมองลู่โจวพร้อมสายตากระวนกระวาย ในขณะที่เขาถามอย่างจริงใจ “ยังไง?”
“เริ่มจากการยืนยันทฤษฎี” ลู่โจววางถ้วยกาแฟในมือลง เขามองดูผู้อำนวยการหลี่อย่างจริงจังและพูดว่า “ยกตัวอย่างเช่น ส่งนาฬิกาอนุภาคซีไปวงโคจรดาวอังคารก่อน”
ผู้อำนวยการหลี่ถามต่อทันที “จากนั้นยังไงต่อ?”
“จากนั้น?”
ลู่โจวยิ้มและนั่งเอนหลังที่โซฟา เขาเลิกคิ้วขึ้นและพูดว่า “เราจะส่งโฟตอนไปคู่หนึ่ง”