ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงล้วนอดสั่นไปทั้งตัวไม่ได้
ปีศาจขาวสีหน้าซีดเผือดครู่หนึ่ง มองทางหยางเฉินแล้วบอกว่า “คุณหยางครับ พวกผมไม่ได้ตั้งใจทำร้ายคนของท่านนะครับ พวกผมยินยอมชดใช้ค่าเสียหาย และขอให้ท่านมีเมตตาต่อคนผู้น้อย ปล่อยพวกผมออกไปเถอะครับ”
คนที่หลงเทียนหยู่ส่งมาล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลง พวกเขารู้ดีอย่างมาก ถ้าเกิดหยางเฉินอยากจะฆ่าพวกเขา ย่อมง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
ต่อให้พวกเขาร่วมมือกัน อยู่ต่อหน้าหยางเฉิน ก็ไม่มีโอกาสชนะโดยเด็ดขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางเฉินเป็นตัวตนอันน่าสะพรึงกลัวที่สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นแพ้ได้ในเสี้ยววินาที
เมื่อสักครู่ พวกเขารีบร้อนพาหวางจ้านไป ดังนั้นจึงทำร้ายพนักงานรักษาความปลอดภัยของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้ว
ส่วนพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคน เพียงแค่โดนหมัดหนึ่งของผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลง ตอนพวกเขาได้ยินหยางเฉินบอกว่าพวกเขาเป็นคนของตนเอง รู้สึกเพียงว่าในใจมีความอบอุ่นไหลเวียน
“ชดใช้?”
หยางเฉินหัวเราะเยาะทีหนึ่ง “พวกนายคิดว่า ฉันหยางเฉินขาดค่าชดใช้ส่วนนั้นของพวกนายรึไง?”
“งั้นคุณหยางอยากจะเอาอย่างไรครับ?”
ปีศาจขาวมองทางหยางเฉินพลางถามขึ้น
“ปล่อยคนทิ้งไว้ แล้วฉันจะปล่อยพวกนายกลับไปได้!”
หยางเฉินยืนเอามือไพล่หลัง ทำหน้าเหยียดหยามมองทางปีศาจขาวแล้วตอบไป
ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ปีศาจขาวเพียงรู้สึกว่าเสียวสันหลังเย็นวาบ นี่คือหยางเฉินอยากปกป้องหวางจ้านเหรอ?
ถ้าเกิดหวางจ้านถูกหยางเฉินเอาตัวไว้ต่อจริง เกรงว่าราชวงศ์หลงอยากฆ่าหวางจ้านทิ้งอีกรอบ คงไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้นแล้ว
ด้วยบุญคุณความแค้นระหว่างราชวงศ์กับหวางจ้านในปัจจุบันนี้ หวางจ้านในอนาคต คงไม่ปล่อยราชวงศ์ไปแน่
“ขอโทษครับ หวางจ้านเป็นคนที่องค์ชายต้องการ ต่อให้ตาย พวกผมก็ต้องนำตัวกลับไปครับ!”
ปีศาจขาวทำหน้าเคร่งขรึมมองทางหยางเฉิน พูดจาแบบแน่วแน่ไร้ที่เปรียบ
เหตุผลที่หวางจ้านสามารถมีชีวิตจนถึงตอนนี้ สาเหตุหลักใหญ่เป็นเพราะเขาโดนลูกไม้ของหวางจ้านขู่ขวัญเข้าแล้ว จึงไม่กล้าไปฆ่าหวางจ้าน ทำให้หวางจ้านหาโอกาสหนีออกมาได้
ถ้าเกิดหวางจ้านถูกหยางเฉินเอาตัวไว้ แม้เขาจะมีชีวิตรอดกลับไป หลงเทียนหยู่คงไม่ปล่อยเขาไปเด็ดขาด
ดังนั้น ต่อให้ตาย เขาก็จำเป็นต้องรับประกันว่าจะนำหวางจ้านกลับไป
ได้ยินคำพูดของปีศาจขาว ในสายตาของหยางเฉินมีแรงอาฆาตแวววาวนิดๆ แวบผ่าน หรี่ตาพูดว่า “ถ้าฉันไม่ให้นายพาตัวเขาไปล่ะ?”
ปีศาจขาวสีหน้าซีดเซียวสุดๆ ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลงคนอื่นๆ ก็เป็นเหมือนกัน เพียงรู้สึกว่าแรงกดดันมหาศาลส่วนหนึ่ง กำลังจู่โจมมายังพวกเขา
นอกจากปีศาจขาวแล้ว ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดสี่คน เวลานี้ล้วนมองทางหยางเฉินด้วยท่าทางขึงขัง
ส่วนด้านหลังหยางเฉิน มีผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายหลายคนปรากฏตัวขึ้น ผู้แข็งแกร่งที่เป็นผู้นำ ความสามารถบรรลุถึงแดนราชาสูงสุดแล้ว
“คุณหยาง ไม่ว่าอย่างไรหวางจ้านก็เป็นคนของราชวงศ์หลง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นไม่ว่าใครคนใดก็ไม่มีเหตุผลขัดขวางพวกผมในการเอาตัวหวางจ้านไปครับ”
ปีศาจขาวพูดจาแบบไม่ดูต่ำต้อยและไม่โอหังว่า “ผมคิดว่า คุณหยางน่าจะไม่อยากเป็นศัตรูกับราชวงศ์หลง ขอให้ท่านอย่าได้แทรกแซงเรื่องภายในของราชวงศ์หลงเลยนะครับ”
หยางเฉินยืนเอามือไพล่หลัง ทำหน้าเฉยชา “นายกำลังสอนฉันว่าควรทำตัวยังไง?”
“ไม่กล้าครับ!”
ปีศาจขาวกัดฟันแน่นตอบ
เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่ง เขาเพียงรู้สึกว่ากลัดกลุ้มใจอย่างยิ่ง อยากจะพาตัวหวางจ้านไป กลับไม่กล้าตาต่อตาฟันต่อฟันกับหยางเฉิน
“ในเมื่อไม่กล้า งั้นก็หุบปากให้ฉันซะ! อีกอย่าง พวกนายทำร้ายคนของฉันเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ชดใช้ค่าเสียหายก่อนหนึ่งพันล้าน ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกนายก็ไม่ต้องกลับไปแล้ว”
ท่าทีหยางเฉินดูแข็งกร้าวมาก ในเมื่อคนของราชวงศ์หลงยั่วยุก่อนเอง งั้นก็โทษเขาไม่ได้แล้ว
สำหรับหวางจ้าน เขาชื่นชมอย่างมาก
เวลานี้ ในใจยังรู้สึกเศร้าใจแทนหวางจ้าน เพื่อปกป้องหลงเทียนหยู่ไว้ เขายินยอมแม้กระทั่งใช้ชีวิตของตนเองมาปกป้อง แต่ผลปรากฏว่ากลับโดนผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ตามฆ่า จนหนีมาถึงเขาที่นี่แล้ว
ถ้าหากวันนี้เขาไม่ได้มาเยี่ยนเฉินกรุ๊ป หวางจ้านจะถูกผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงนำตัวไปหรือไม่?
“คุณหยางครับ คุณอย่าทำเกินไปนะครับ!”
ได้ยินว่าหยางเฉินอยากให้พวกเขาชดใช้หนึ่งพันล้าน สีหน้าปีศาจขาวดูแย่มากๆ
ในฐานะคนของราชวงศ์หลง ไม่ว่าเดินไปที่ไหน ล้วนเป็นแขกผู้ทรงเกียรติ เคยโดนคนขู่เข็ญตั้งแต่เมื่อไร?
“เกินไป?”
หยางเฉินหัวเราะเยาะทีหนึ่ง “ฉันยังมีลูกไม้ที่เกินไปยิ่งกว่านี้อีก พวกนายอยากจะลองหน่อยไหม?”
เสียงพูดจบลง หยางเฉินสั่งการไปอีกทีหนึ่ง “เอาตัวหวางจ้านเข้ามาให้ฉัน!”
“ครับ!”
ได้รับคำสั่งของหยางเฉิน เจิ้งเฉียนคุนที่มีความสามารถแดนราชาสูงสุดเข้ามาโดยตรง เตรียมนำหวางจ้านเข้ามา
เพียงแต่ เจิ้งเฉียนคุนเพิ่งเดินเข้าไป ก็ถูกผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลงขวางทางไปเอาไว้
เจิ้งเฉียนคุนยักคิ้วขึ้น “พวกนายอยากขัดขวางฉัน?”
ในฐานะอดีตผู้แข็งแกร่งสูงสุดของตระกูลคิงไป๋ เจิ้งเฉียนคุนอยู่ต่อหน้าหยางเฉินปฏิบัติตามเป็นอย่างดี แต่ว่าอยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลง จะปฏิบัติตามได้อย่างไร?
“เขาคือคนที่องค์ชายต้องการ พวกเราจำเป็นต้องพาไป!”
ปีศาจขาวกัดฟันพูดจา นำทีมผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดสี่คน ล้อมรอบแท็กซี่ที่หวางจ้านโดยสารมาคันนั้นเอาไว้ตรงกลางแล้ว
คนขับแท็กซี่ตกใจตาค้างไปตั้งแต่แรก เวลานี้ใกล้จะร้องไห้แล้ว เอ่ยวิงวอน “พี่ชายทุกท่าน ผมก็แค่คนขับแท็กซี่คนหนึ่ง ขอร้องพวกคุณปล่อยผมออกไปได้หรือเปล่าครับ?”
เพียงแต่ เดิมทีไม่มีใครสนใจเขา
ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดและขั้นปลายหลายคนด้านหลังหยางเฉินต่างเข้ามากันหมด ยืนอยู่ด้วยกันกับเจิ้งเฉียนคุน ประจันหน้ากับผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลงขึ้นมา
“พวกนายแน่ใจ อยากอยู่ที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปต่อไปงั้นเหรอ?”
ในดวงตาของหยางเฉิน แรงอาฆาตแค้นเปล่งประกาย กวาดสายตาเคร่งขรึมมองผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลง พูดจาเสียงเย็นชา “ถ่วงเวลาธุรกิจเยี่ยนเฉินกรุ๊ปของฉัน พวกนายแน่ใจเหรอว่าแบกรับผลลัพธ์ไว้ได้?”
ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดของราชวงศ์หลง สีหน้าดูแย่อย่างมาก
ประจันหน้ากับหยางเฉิน ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขายินยอมแน่นอน แต่ว่าพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าเกิดหวางจ้านถูกหยางเฉินเอาตัวไว้ ราชวงศ์หลงจะไม่ปล่อยพวกเขาไปเด็ดขาด
“งั้นคุณหยางเคยพิจารณาหรือไม่ การที่คุณทำแบบนี้ สามารถรับความโกรธแค้นของราชวงศ์หลงได้หรือไม่?” ปีศาจขาวเอ่ยปากถามทันใด
“ป้าบ!”
ชั่วขณะนั้นที่เสียงพูดปีศาจขาวจบลง ภาพเงาดำแวบผ่านชั่วพริบตา วินาทีต่อมา มือใหญ่ที่แข็งแรงข้างหนึ่ง จับบนคอของเขาแล้ว
ตามมาด้วย ร่างกายของปีศาจขาวอยู่สูงขึ้นบนอากาศ
“ปีศาจขาว!”
ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลง ตกใจหน้าเปลี่ยนสีในชั่วขณะนั้น
เวลานี้ หยางเฉินกำลังยืนตรงหน้าปีศาจขาว ยกปีศาจขาวขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว ในดวงตาที่มองทางปีศาจขาว ความรู้สึกเย็นยะเยือก เหมือนมองคนตายคนหนึ่ง
เจิ้งเฉียนคุนและคนอื่นๆ ก็เข้ามากันหมดเช่นกัน จ้องผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลงตาเป็นมัน รอคอยหยางเฉินออกคำสั่งพร้อมลงมือทุกเมื่อ
“ความโกรธแค้นของราชวงศ์?”
หยางเฉินมองทางปีศาจขาวอย่างเย็นชาไร้ที่เปรียบก่อนจะพูดว่า “แม้แต่หลานชายคนโตของราชวงศ์หลง ยังเกือบตายอยู่ในมือลูกน้องฉัน ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพกระจอกๆ ยังกล้าโอหังต่อหน้าฉัน?”
ปีศาจขาวโดนหยางเฉินบีบคอเอาไว้ เดิมทีไม่มีทางหายใจ สีหน้าซีดเซียวถึงขีดสุด ที่ลำคอมีความเจ็บปวดมหาศาลลอยมา ทำให้เขามีความรู้สึกตายทั้งเป็น
เขายังไม่สงสัยเลย ถ้าเกิดหยางเฉินใช้แรง คงสามารถบิดคอของเขาหักได้
“ตึง!”
ดีที่หยางเฉินไม่ได้ฆ่าเขา ถือโอกาสทิ้งลง ร่างกายของปีศาจขาวลอยออกไปไกลหลายเมตรโดยตรง กระแทกหน้ารถแท็กซี่คันนั้นอย่างแรง
ทันใดนั้น หน้ารถของแท็กซี่ ราวกับเจออุบัติเหตุรถชนอย่างหนัก หน้ารถพังเสียหายในชั่วพริบตา
“รถ……รถของฉัน!”
คนขับแท็กซี่ทำหน้าสิ้นหวัง รถคันนี้เป็นรถใหม่ที่เขาเพิ่งซื้อมาครึ่งปี พังเสียหายขนาดนี้แล้ว