“เต๋าสวรรค์? เจ้าสิ่งนี้มันก็เรียกว่าเป็นเต๋าสวรรค์ได้หรือ?” เย่หยวนนั้นวางเย่หยวนลงในศิลาจารึกบัลลังก์พิภพก่อนจะหันไปกล่าวด้วยสีหน้าเหยียดหยัน
เย่หยวนนั้นไม่รู้หรอกว่าเต๋าสวรรค์คือสิ่งใด
แต่มันย่อมจะไม่มีทางที่เจ้ารูปปั้นประหลาดนี้มันจะเป็นเต๋าสวรรค์ไปได้
มันมีเพียงแค่เผ่าเทวาเท่านั้นที่จะยึดถือสิ่งของเช่นนี้เป็นสมบัติล้ำค่าไป
เย่หยวนนั้นถ่มเลือดออกมาจากปากก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนพร้อมปล่อยปราณดาบออกมาครอบร่างเอาไว้!
“เอกภพ!”
เย่หยวนนั้นก้าวเท้าออกมาก่อนจะพุ่งตัวเข้าใส่รูปปั้นอีกครั้ง!
ฟุบ!
คลื่นพลังรุนแรงนั้นมันได้ปะทุขึ้นมาอีกครา!
เย่หยวนนั้นไม่คิดหลบหนีใดๆ รีบใช้เอกภพออกมารับมันไว้ทันที
ตูม!
มิติสั่นไหวพร้อมร่างของเย่หยวนที่ถูกกระแทกลอยออกมาร่วงสู่พื้นอย่างรุนแรง
เมื่อได้เจอแรงของเจ้ารูปปั้นทั้งหลายนี้เย่หยวนนั้นแทบไม่ได้ต่างอะไรจากแมงเม่าที่บินเข้ากองไฟ ไร้พลังที่จะต่อต้านอย่างสิ้นเชิง
เอกภพที่มีชัยเหนือโลกนั้นเองก็เพิ่งจะได้พบความพ่ายแพ้เป็นครั้งแรกนี้
เมื่อเทียนชิงได้เห็นเช่นนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเย้ยขึ้นมา “ตั๊กแตนขวางรถ เจ้ามันไม่ประเมินตัวเอง! เจ้าโง่หัวดื้อที่ไม่ยอมกลับมามีสติเสียที เจ้านั้นหากไม่ได้ตายก็คงไม่มีทางคืนสติแน่! อำนาจสวรรค์นั้นมันใช่สิ่งที่ผู้คนจะเทียบเคียงได้หรือ? ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งสักเท่าใดเจ้าเองก็ยังเป็นแค่คน มิใช่เทพ!”
แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและยังคงพุ่งตัวเข้าไปหารูปปั้นนั้นอย่างต่อเนื่อง
ตูม!
ตูม!
ตูม!
…
ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเย่หยวนนั้นก็ยังถูกกระแทกซัดปลิวออกมา
แต่เขานั้นกลับไม่คิดยอมแพ้และยังพุ่งเข้าไปอย่างดื้อด้าน ราวกับว่าเขานั้นไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย
คลื่นพลังที่มันกระแทกออกมานั้นสุดแสนจะรุนแรงเหนือล้ำจินตนาการไปมาก!
แต่เอกภพของเย่หยวนเองนั้นก็แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุดเช่นกัน
กอปรกับร่างกายที่แข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้าของเขานั้นมันจึงทำให้เย่หยวนพอจะทนรับการโจมตีนี้ไว้ได้
เพียงแค่ว่าแต่ละครั้งที่ลงมือไปเขาก็ยังจะถูกแรงของอีกฝ่ายกระแทกจนร่างจมดินทุกครั้งไป
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นร่างกายเขาก็มีรอยแตกเลือดอาบไม่น้อย เป็นสภาพที่ดูแล้วไม่น่าจะต่อสู้ไหวใดๆ อีก
ภายใต้แรงกระแทกรุนแรงเช่นนั้นต่อให้เย่หยวนจะมีกายเนื้อที่แข็งแกร่งปานใดเขาก็ยังต้องรับความบาดเจ็บไปไม่น้อย
พลังของรูปปั้นทั้งแปดนี้มันน่ากลัวเกินคาดคิดไปมาก
คลื่นพลังรุนแรงนั้นแม้จะเป็นเต๋าบรรพกาลแต่หากโดนเข้าสักทีมันก็คงได้ตายลงแน่!
หากคนที่รับไว้มิใช่เย่หยวนแล้ว คนที่ถูกพลังนี้เข้าคงได้ตายไปอย่างไร้ที่กลบฝังใด
เสียงหัวเราะหนึ่งดังขึ้นมาเมื่อเห็นสภาพของเย่หยวน “ฮ่าๆๆ… มดปลวก เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ? ด้วยกำลังของเจ้านั้นต่อให้จะพยายามสักแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์!”
“อ่า เช่นนั้นหรือ?” เย่หยวนไม่คิดสนใจและยังคงพุ่งร่างเข้าไปโจมตีอย่างไม่คิดหยุดลง
“แน่นอน! ข้านั้นคือสวรรค์! สวรรค์ที่เหนือสวรรค์! พวกเจ้านั้นมันเป็นแค่มดปลวกหากมาเทียบเคียงกับสวรรค์!”
เมื่อเหล่าชาวเผ่าเทวาได้เห็นเย่หยวนเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องส่ายหัวออกมากับสภาพอันน่าสมเพชของเย่หยวน
“นี่มันคือพลังแห่งเต๋าสวรรค์ แม้ว่าเย่หยวนมันจะเก่งกาจสักเพียงใดแต่มันก็เป็นได้แค่มดที่แข็งแรงตัวหนึ่งเท่านั้น!”
“เจ้าเด็กคนนี้มันไม่รู้จักประมาณตัวจริงๆ กล้าไปท้าทายอำนาของเต๋าสวรรค์เช่นนี้!”
“หึ ให้มันได้ตายไปด้วยน้ำมือของแปดจอมเทพน่ะดีแล้ว เช่นนั้นเผ่าเทวาเราก็จะได้กลายเป็นผู้ปกครองมหาพิภพถงเทียนอีกครั้ง!”
…
กำลังที่เย่หยวนแสดงออกมานั้นมันทำให้เหล่าชาวเผ่าเทวาเสียขวัญกันมาก
พวกเขานั้นเข้าใจแจ่มแจ้งว่าพวกตนจะไม่มีวันก้าวล้ำเหนือเย่หยวนไปได้
พวกเขานั้นทำไม่ได้แต่เต๋าสวรรค์นั้นทำได้! แปดจอมเทพนั้นทำได้!
แม้จะเป็นเอกภพที่ไร้เทียมทานนั้นมันก็ยังไร้ค่าใดเมื่ออยู่ต่อหน้าแปดจอมเทพ!
นั่นจึงทำให้คนทั้งหลายเกิดรอยยิ้มขึ้นมาตามๆ กัน
ตูม!
เย่หยวนนั้นถูกซัดปลิวออกมาอีกครั้งก่อนจะต้องกระอักเลือดอีกคำโต
เวลานี้คลื่นพลังจากร่างของเขานั้นแทบจะไม่เหลือชิ้นดีแล้ว
“เด็กน้อย ข้าเบื่อที่จะทำเช่นนี้แล้ว ข้าคงไม่อาจจะอยู่เล่นกับเจ้าได้อีกต่อไป! การโจมตีนี้มันจะเป็นการส่งเจ้าลงนรก!” เสียงนั้นดังขึ้นมาในหูอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกันนั้นรูปปั้นทั้งแปดมันก็รวบรวมพลังขึ้นมา!
บนท้องฟ้ากว้างนั้นฟ้าฝนรุนแรงพัดไหวราวกับว่าวันสิ้นโลกมันกำลังจะมาถึง
คนทั้งหลายต่างสัมผัสได้ถึงแรงกดดันนั้นจนแทบไม่อาจหายใจได้อีก
ภายใต้แรงกดดันมหาศาลนี้เสื้อผ้าของเย่หยวนถึงขั้นปลิวไหวไม่อาจหยุดห้ามได้
“นี่… นี่มันคือพลังแห่งสวรรค์! เมื่อเทพขุ่นเคืองเต๋าสวรรค์เองก็ขุ่นเคือง! เย่หยวนไปท้าทายอำนาจสวรรค์เข้าอย่างจังแล้ว! มันได้ตายลงแน่!” เทียนชิงกล่าวขึ้นมาด้วยความตกตะลึง
ภายใต้พลังที่ราวกับวันสิ้นโลกนี้แม้แต่ตัวเขาก็ไม่อาจจะวางท่าใจเย็นได้อีก
นี่มันคืออำนาจสวรรค์อย่างแท้จริง!
ในวินาทีนี้เขาได้กลายสภาพเป็นเหมือนคนคลั่งศาสนาคุกเข่าลงอ้อนวอน
“เทพเจ้าท่านโปรดระงับโทสะด้วย!”
เมื่อเขาคุกเข่าลงชาวเผ่าเทวาทั้งหลายก็เริ่มคุกเข่าตาม
“เทพเจ้าท่านโปรดระงับโทสะด้วย!” ทุกคนนั้นต่างคุกเข่าลงก้มกราบสวรรค์ตรงหน้าราวกับว่านี่เป็นศูนย์หลักของลัทธิอะไรสักอย่าง
“มดปลวก เจ้าได้เห็นหรือยัง! นี่แหละคือสวรรค์! นี่แหละคืออำนาจของสวรรค์! ภายใต้อำนาจของสวรรค์นั้นต่อให้จะเป็นวิญญาณโกลาหลดั่งเดิมของเจ้ามันก็ถูกทำลายลงได้เช่นกัน! เจ้ามันอ่อนแอเกินไป!” รูปปั้นนั้นหันมามองดูเย่หยวนด้วยสายตาเย้ยหยันก่อนจะมีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาในหูตาม
อาวุธที่แปดรูปปั้นนั้นถือไว้มันแตกต่างกันไปสิ้น
แต่เวลานี้พวกมันต่างกำลังผสานพลังงานขึ้นไปในแต่ละอาวุธ!
หากการโจมตีนี้ปะทุขึ้นมาแล้วเขาศิลานิลนี้มันคงไม่เหลือแม้แต่เศษซากใด!
ในระยะสิบล้านกิโลเมตรรอบๆ นี้มันจะไม่มีอะไรหลงเหลือเป็นแน่!
เพียงแค่ว่าเย่หยวนนั้นยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย
เขาค่อยๆ เปิดปากพูดขึ้นมา “อำนาจสวรรค์? ก็อาจจะ! ดึงพลังงานจากมหาพิภพถงเทียนมาโจมตีเช่นนี้มันย่อมเรียกได้ว่าเป็นอำนาจสวรรค์จริง! น่าเสียดายแค่ว่ากลยุทธ์ของเจ้านั้นมันถูกข้าอ่านออกหมดแล้ว!”
ฝั่งผู้ควบคุมรูปปั้นนั้นเองก็ดูท่าจะตะลึงไปไม่น้อยเพราะเขาไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะมองออกได้ว่าที่มาพลังของเขานั้นมันเกิดขึ้นได้อย่างไร
แต่ว่าเขาก็ไม่ได้สนใจมากมายและตอบกลับมาด้วยเสียงหัวเราะ “ฮ่าๆๆ… เจ้าอ่านวิชาของเทพผู้นี้ได้? แต่เป็นแค่มดปลวกกลับปากกล้านัก น่าขัน! เด็กน้อย ไม่ว่าเจ้าจะฉลาดแค่ไหนหรือปากกล้าเช่นใด เจ้าก็จะต้องตายลงด้วยการโจมตีนี้แน่!”
เย่หยวนค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะยกเขาน้อยแห่งถงเทียนขึ้นในมือ
พร้อมๆ กันนั้นคลื่นพลังรุนแรงอีกสายมันก็ได้ปะทุขึ้นจากร่างของเย่หยวน!
นี่มันคือพลังแห่งยอดเต๋า!
เมื่อสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังรุนแรงนี้แม้แต่รูปปั้นเทพนั้นเองก็ยังต้องผงะ!
มันกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัวไม่น้อย “เจ้า… เจ้ากลับหลอมหัวใจแห่งถงเทียนใช้งานได้! นี่มัน… เป็นไปไม่ได้! ท-ทำไมเจ้า แค่มดปลวกตัวหนึ่งนี้ถึงสามารถได้รับการยอมรับจากหัวใจแห่งถงเทียนกัน?”
เสียงของแปดจอมเทพนั้นดูจะสั่นกลัวไม่น้อย
ดูท่าแล้วเขาน้อยแห่งถงเทียนมันคงเป็นสิ่งที่กดดันเขาได้อย่างหนัก
มุมปากของเย่หยวนเผยอขึ้นมา “อ่า ที่แท้มันเรียกว่าหัวใจแห่งถงเทียน! ดูท่าเจ้าจะรู้อะไรอีกมากทีเดียว! ข้าคิดถูกจริงๆ ที่คิดมาหาเจ้านี้!”
จากนั้นเย่หยวนก็ยกมือทั้งสองขึ้นส่งให้เขาน้อยแห่งถงเทียนลอยขึ้นสู่อากาศ
พร้อมกันนั้นมันก็เกิดคลื่นพลังงานฟ้าดินหมุนวนรอบตัวเย่หยวนอย่างรุนแรง
“กลับไป!”
เย่หยวนสั่งออกมาเบาๆ
แต่หลังจากสิ้นคำสั่งนั้นทั้งลมฝนเมฆสายฟ้ามากมายที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าก่อนหน้าด้วยพลังของอำนาจสวรรค์นั้นมันก็จางหายไปสิ้น!
คำพูดเดียวของเขานี้ทำให้ทุกอย่างกลับสู่ความสงบ!
คลื่นพลังรุนแรงที่แปดจอมเทพสร้างขึ้นมานั้นมันได้จางหายลงไปสิ้น!
นี่มันคือพลังของยอดเต๋า!
เย่หยวนมองดูรูปปั้นนั้นก่อนจะหัวเราะขึ้นมา “เอาสิ ใช้อำนาจสวรรค์ของเจ้าดูอีกทีไหมเล่า?”
เหล่าชาวเผ่าเทวาต่างต้องอ้าปากค้างขึ้นมาตามๆ กัน!
ไม่มีใครจะสรรหาคำมาบรรยายภาพตรงหน้าได้
“มันเกิดอะไรขึ้น? อำนาจสวรรค์นั้นกลับกลัวเย่หยวนหรือ?”
“นี่มัน… จะเกินไปหรือไม่? เขา… เป็นแค่คนผู้หนึ่งแต่กลับทำให้สวรรค์ถอยกลับไปได้เชียว?”
“หรือว่าแท้จริงเย่หยวนนั้นจะก้าวขึ้นไปถึงระดับของสวรรค์แล้ว? นี่มัน… มันจะเหลือเชื่อเกินไปไหม?”
…
ในเวลานี้คนทั้งหลายไม่อาจจะพูดกล่าวใดๆ ได้มากมายหลายต่อหลายคนนั้นยังไม่อาจหุบปากที่อ้าค้างลงได้เสียด้วยซ้ำ
………….