โถงภารกิจ นิกายสวรรค์หยกแท้
ชายแก่คนหนึ่งกำลังนั่งสั่งศิษย์สามคนอยู่
“แผ่นชีวิตของจุนเถียนมันแตกลงแล้ว พวกเจ้าลองไปตรวจสอบที่อาณาจักรตะวันออกดู หาดูว่ามันมีใครที่กล้าหาญมาท้าทายนิกายสวรรค์หยกแท้ของเรา! เฉิงฉงชาน เจ้านั้นเป็นศิษย์พี่ใหญ่ จงเป็นคนนำศิษย์น้องไปในครั้งนี้” ชายแก่กล่าว
เฉิงฉงชานยกมือขึ้นประคบรับ “ผู้อาวุโสโปรดวางใจ ศิษย์นั้นจะต้องตรวจสอบมันอย่างถี่ถ้วนหากพบร่องรอยใดแล้วข้าจะให้พวกมันได้ชดใช้ด้วยชีวิต!”
ผู้อาวุโสนั้นพยักหน้ารับ “พวกเจ้าทั้งสามไปเฒ่าคนนี้ก็สบายใจได้ จุนเถียนนั้นมันก็มีกำลังถือว่าเป็นอันดับต้นๆ ของอาณาจักรตะวันออกเช่นกัน คนที่จะสังหารมันลงได้นั้นคงมีไม่มากมาย เฒ่าผู้นี้คิดว่ามันคงเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ของที่นั่นแน่ พวกเจ้าไปถึงอาณาจักรตะวันออกแล้วต้องทำอย่างไรคงรู้ใช่หรือไม่?”
เฉิงฉงชานพยักหน้ารับทันที “ผู้อาวุโสโปรดวางใจได้ ศิษย์นั้นเข้าใจดี! ในอาณาจักรเล็กๆ อย่างนั้นมันคงไม่มียอดฝีมือใดที่เกินตัวข้าไปได้ ข้าว่าพวกมันคงไม่กล้าจะต่อต้านใดๆ แน่!”
เฉิงฉงชานและพวกทั้งสามนั้นเดินทางออกจากนิกายสวรรค์หยกแท้ออกไปทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายทันที
เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นคงไม่นึกฝันว่าคนที่สังหารจุนเถียนผู้เก่งกาจจนทำให้อาณาจักรตะวันออกต้องสั่นสะท้านนั้นมันกลับเป็นเย่หยวนที่ขึ้นมาจากโลกเบื้องล่าง!
…
เย่หยวนนั้นปิดเรื่องเล็กน้อยหยกแท้ลงไปด้วยลมหายใจที่ขุ่นเคือง
จากนั้นมันก็เกิดไฟแห่งความคับแค้นขึ้นมาในจิตใจ
ที่แท้แล้วเขาแห่งถงเทียนนี้มันเป็นสมบัติที่เจ้านิกายสวรรค์หยกแท้คนก่อน เหยียนยูเจินบังเอิญได้รับมา
ด้วยพลังของสมบัตินี้ตัวเหยียนยูเจินแทบจะไม่มีใครต้านทานได้มีกำลังเหนือล้ำมหาศาล
เรื่องนั้นมันได้ทำให้นิกายสวรรค์หยกแท้ได้กลายเป็นสุดยอดนิกายใหญ่ที่ก้าวขึ้นมาปกครองสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดแห่งห้ายอดแดนสวรรค์
เพียงแค่ว่าไม่นานจากนั้นเหยียนยูเจินก็ได้ไปพบเจอกับยอดฝีมือที่เก่งกาจอย่างแท้จริงจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
สมบัติชิ้นนั้น เขาแห่งถงเทียนเองก็ได้รับความเสียหายอย่างมากเช่นกัน
เพื่อที่จะฟื้นฟูเขาแห่งถงเทียนให้กลับมาสมบูรณ์อีกครั้งเหยียนยูเจินจึงได้ส่งมันลงไปไว้ในโลกเบื้องล่างใบหนึ่งเพื่อจะดึงเอาพลังของทั้งพิภพนั้นมาฟื้นฟูเขาแห่งถงเทียน
และแน่นอนว่าพิภพที่ถูกเลือกมันคือมหาพิภพถงเทียน!
แต่ว่าหลังจากนั้นมาไม่รู้เพราะเหตุใดตัวเหยียนยูเจินก็ได้หายตัวไปจากนิกายและทำให้หัวใจแห่งถงเทียนนั้นหายไปกับเขาด้วย
เมื่อไม่มีหัวใจแห่งถงเทียนแล้ว นิกายสวรรค์หยกแท้เองก็ไม่อาจจะตามหาแหล่งที่อยู่ของเขาแห่งถงเทียนได้อีกต่อไป
ครั้งหนึ่งนิกายสวรรค์หยกแท้เคยได้ส่งกำลังออกไปทั่วโลกหล้าเพื่อตามหาเขาแห่งถงเทียนสมบัติล้ำค่านี้
เพียงแค่ว่าสถานที่ที่ผนึกเขาแห่งถงเทียนไว้นั้นมันมีเพียงแค่ตัวเหยียนยูเจินเท่านั้นที่รู้ถึง
นิกายสวรรค์หยกแท้นั้นทุ่มกำลังไปอย่างมากมายแต่สุดท้ายก็ไม่อาจจะตามหาเขาแห่งถงเทียนได้เจอ
นี่มันคือที่มาของมหาพิภพถงเทียน
เมื่ออ่านเรื่องเล็กน้อยหยกแท้จนจบเย่หยวนก็รู้สึกรุ่มร้อนขึ้นในใจ
ไม่ว่าจะเป็นเต๋าบรรพกาล การกำเนิดแห่งเต๋าสวรรค์ใดๆ มันต่างเป็นแค่เครื่องมือของเหยียนยูเจินเท่านั้น
หลายหมื่นล้านปีที่ผ่านมานี้ เหล่ายอดฝีมือนักยุทธแห่งมหาพิภพถงเทียนนั้นต่างเป็นได้แค่หมากบนกระดานของเหยียนยูเจิน
โชคยังดีที่เหยียนยูเจินนั้นหายตัวไปไม่เช่นนั้นแล้วมหาพิภพถงเทียนในเวลานี้มันคงไม่มีตัวตนอยู่อีกต่อไป
การป้อนพลังให้สมบัติระดับนี้ด้วยชีวิตบนโลกทั้งใบนั้นมันเป็นวิธีการที่เรียกได้ว่าโหดเหี้ยม
หากมันสำเร็จขึ้นมาแล้วทั้งมหาพิภพถงเทียนคงไม่เหลือชีวิตใดๆ และย่อมจะไม่มีเย่หยวนถือกำเนิดขึ้นมาได้
เพียงแค่ว่าไม่มีใครคิดฝันว่าหลายปีต่อมานี้มหาพิภพถงเทียนมันกลับถูกจุนเถียนไปพบเข้า
แต่ว่าจุนเถียนเองก็ไม่ได้รายงานเรื่องนี้กลับขึ้นไปยังนิกายสวรรค์หยกแท้
เขานั้นรู้ดีว่าเขาแห่งถงเทียนเป็นสมบัติล้ำค่า หากเขาได้มันมาครองแล้วชะตาของเขาย่อมจะเปลี่ยนแปลงไปแน่
หากเขารายงานเรื่องนี้กลับขึ้นไปยังนิกายแล้ว เขาแห่งถงเทียนก็คงหลุดมือเขาไปอย่างสิ้นเชิง
โชคยังดีที่เมื่อไม่มีหัวใจแห่งถงเทียนนั้น จุนเถียนก็ไม่อาจจะเอาเขาแห่งถงเทียนกลับออกไปได้
เฝ้าดูเขาแห่งถงเทียนมานานหลายต่อหลายปีแต่ไม่อาจจะเอามันออกมาได้ จุนเถียนจึงเริ่มรู้สึกเครียดมานานในช่วงหลังๆ
เขานั้นเข้าไปแฝงในมหาพิภพถงเทียนหลายต่อหลายครั้งคิดจะตามหาที่อยู่ของเขาแห่งถงเทียนแต่สุดท้ายก็ไม่อาจจะหามันพบ
แน่นอนว่าด้วยระดับพลังของเขาแล้วต่อให้เขาจะลงไปในมหาพิภพถงเทียนมากมายกี่ครั้ง ยอดฝีมือเบื้องล่างทั้งหลายก็คงไม่มีทางรู้ถึงตัวตนของเขาได้เลย
เมื่อไร้สิ้นหนทางเขาจึงได้ทิ้งแปดจอมเทพไว้ภายในมหาพิภพถงเทียนเพื่อจะเก็บเกี่ยวจิตศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาบ่มเพาะวิญญาณดั่งเดิมของตนเอง
หลังจากก้าวขึ้นมาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์แล้วการบ่มเพาะวิญญาณดั่งเดิมนั้นมันจะกลายเป็นเรื่องสุดแสนสำคัญ
เพราะยิ่งอาณาจักรวิญญาณดั่งเดิมสูงเท่าใด ความเร็วในการเข้าใจฟ้าดินและบ่มเพาะมันก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมากล้น
แน่นอนว่าการจะพัฒนาอาณาจักรวิญญาณดั่งเดิมเองมันก็มิใช่เรื่องง่ายดาย
แต่ว่าจุนเถียนนั้นกลับไม่คิดฝันว่าหัวใจแห่งถงเทียนที่เขาตามหามานานปีนั้นมันกลับจะไปตกอยู่ในมือของเย่หยวนในที่สุด
ที่สำคัญไปกว่านั้นเขายังสามารถหลอมเอาหัวใจแห่งถงเทียนมาใช้งานได้ ยกเขาแห่งถงเทียนขึ้นมา
และตัวจุนเถียนนั้นก็ต้องตายลงด้วยพลังของเขาแห่งถงเทียนนั้นในที่สุด!
เย่หยวนหรี่ตาลงก่อนจะกล่าว “ข้านั้นจะต้องไม่ปล่อยให้นิกายสวรรค์หยกแท้นั้นมันหามหาพิภพถงเทียนได้เจอ ไม่เช่นนั้นแล้วผลที่ตามมามันคงเกินรับมือ แม้ว่านิกายสวรรค์หยกแท้มันจะตกต่ำลงไปมากมายแล้วแต่จะอย่างไรอูฐหิวมันก็เก่งกว่าม้า สภาพของนิกายมันในเวลานี้ เหนือล้ำเกินกว่าที่ตัวข้าจะไปรับมือใดๆ ได้ไหว”
เขาแห่งถงเทียนนั้นมันเป็นสมบัติล้ำค่าที่จะทำให้นิกายสวรรค์หยกแท้ผงาดขึ้นได้อีกครั้ง
หากนิกายสวรรค์หยกแท้ได้พบเจอเรื่องราวแล้ว มหาพิภพถงเทียนมันคงจบสิ้นลงทันที
เย่หยวนนั้นยกมือขึ้นมามองดูเขาแห่งถงเทียนอย่างเงียบงัน
“สวรรค์สัมฤทธิ์ไร้คำ! เหยียนยูเจินนั้นบ่มเพาะวรยุทธนี้จนปกครองห้ายอดแดนสวรรค์ได้! สงสัยเหลือเกินว่าข้านั้นจะเข้าใจมันได้หรือไม่!” เย่หยวนนั้นมองดูเขาแห่งถงเทียนพร้อมกล่าวพึมพำออกมา
มันมีเขียนไว้ในเรื่องเล็กน้อยหยกแท้ว่าวรยุทธบ่มเพาะของเจ้าสำนักนั้นมันซ่อนอยู่ภายในเขาแห่งถงเทียน มีนามว่าสวรรค์สัมฤทธิ์ไร้คำ!
มันเป็นวรยุทธบ่มเพาะที่ไร้คำพูดใด!
หากคิดอยากเรียนรู้เจ้าก็ต้องพุ่งทักษะการวิเคราะห์และดวงเท่านั้น!
และวรยุทธบ่มเพาะนี้มันจะปรากฏขึ้นมาก็ต่อเมื่อหัวใจแห่งถงเทียนและเขาแห่งถงเทียนผสานกันเป็นหนึ่ง
แต่ว่าเย่หยวนนั้นไม่คิดจะเริ่มศึกษามันทันที เวลานี้สิ่งที่เขาต้องทำก่อนก็คือการปกปิดเส้นทางระหว่างโลกไว้ด้วยค่ายกล
จากนั้นเขาก็ทำลายร่างของจุนเถียนก่อนจะค่อยๆ เดินหายไป
เย่หยวนนั้นเดินทางมานานหลายต่อหลายเดือนแต่กลับไม่อาจจะหาทางออกจากป่านี้ได้เลย
ป่าหมึกเรืองนี้มันสุดแสนจะกว้างใหญ่อย่างที่เขาไม่รู้ว่าต้องมุ่งหน้าไปทิศใด
แต่ระหว่างทางเองเขาก็ไม่ได้พบเจออันตรายใดๆ
หลายเดือนมานี้เย่หยวนได้ศึกษาเขาแห่งถงเทียนมาอย่างละเอียดคิดจะวิเคราะห์สวรรค์สัมฤทธิ์ไร้คำ
น่าเสียดายแค่ว่ามันยากเกินมือเขาในตอนนี้ไป!
แต่สิ่งที่เย่หยวนมีมากที่สุดมันก็คือความอดทน
หากมิใช่เพราะจิตใจที่หนักแน่นนั้นมีหรือที่เขาจะก้าวเดินมาจนถึงวันนี้ได้
ในวันนี้เย่หยวนกำลังนั่งศึกษาเขาแห่งถงเทียนอยู่ตามเคยแต่จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงใบไม้ดังขึ้นมาแต่ไกล
เย่หยวนได้ยินเช่นนั้นก็รีบเก็บเขาแห่งถงเทียนลงก่อนจะลุกขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
ในที่สุดก็เจอผู้คน!
“ศิษย์น้องเสว่เจิน เจ้าวางใจเถอะ เรื่องของตระกูลหยางนั้นมันก็คือเรื่องของลู่หยวนเจี๋ยผู้นี้ด้วย! ความแค้นของพ่อเจ้านั้น ศิษย์พี่จะช่วยสะสางมันให้เจ้าเอง!” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นมา
จากนั้นชายหนุ่มอีกคนก็กล่าว “ศิษย์น้องเสว่เจิน เจ้าหลี่ปาเถียนแห่งตระกูลหลี่นั้นมันไม่ได้เก่งกาจมากมาย! หากมีข้ากุ้ยเทียนหยูอยู่ด้วยแล้ว มันย่อมจะต้องได้รับผลกรรมที่เคยทำไว้!”
จากนั้นมันก็มีเสียงอ่อนๆ ของหญิงสาวที่ดูเศร้าสร้อยดังขึ้นมา
“ขอบคุณศิษย์พี่ทั้งสองมากที่สงสารข้า เสว่เจินซาบซึ้งนัก!”
“หึๆ ศิษย์น้องเสว่เจิน อย่าได้พูดเหมือนเราเป็นคนแปลกหน้ากันเลย”
“เอ๋ มันกลับยังมีคนอยู่กลางป่าเขาเช่นนี้ด้วย?” ลู่หยวนเจี๋ยหรี่ตาลงมองเย่หยวนด้วยความตะลึง
กุ้ยเทียนหยูหรี่ตามองเย่หยวนก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ “ยังไม่บรรลุถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นต้นด้วยซ้ำ เจ้าเด็กคนนี้มันกลับอยู่รอดในป่าหมึกเรืองได้ ช่างมีโชคเหนือหัวเสียจริง! เด็กน้อย เจ้านั้นคงเป็นมดปลวกจากโลกเบื้องล่างที่เพิ่งขึ้นมาถึงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดใช่หรือไม่?”
เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องขมวดคิ้วแน่น เจ้าหมอนี่กลับน่ารังเกียจไม่ต่างจากจุนเถียน!
เดิมทีเขานั้นคิดจะขอติดตามคนกลุ่มนี้ออกจากป่าหมึกเรืองนี้ไป แต่เวลานี้เขาไม่คิดอยากจะพูดคุยด้วยอีกต่อไปแล้ว
เมื่อกุ้ยเทียนหยูเห็นว่าเย่หยวนทำหน้านิ่งไม่ตอบกลับเขาก็ต้องหรี่ตาลงด้วยใบหน้าดำมืด “เด็กน้อย นายน้อยผู้นี้กล่าวถามเจ้าอยู่! เจ้าหูหนวกหรือ?”
……………….