[ภารกิจ: ส่วนประกอบอวกาศ เอ]
[รายละเอียด: วัสดุคือเนื้อและเลือดของอารยธรรมตั้งแต่กำแพงเมืองโบราณไปจนถึงวงแหวนดาวขนาดยักษ์ สิ่งมหัศจรรย์ของโลกล้วนมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเทคโนโลยีวัสดุ]
[ความต้องการ: หาวัสดุที่มี’ s โมดูลัส≥ 2.1 TPA และความแข็งแรงทำลาย≥ 80N / m … ]
[รางวัล: คะแนนประสบการณ์วัสดุศาสตร์ 500,000 คะแนน ตั๋วจับฉลาก 1 ใบ คะแนนทั่วไป 1,000 คะแนน]
ฟิสิกส์ของลู่โจวอยู่ในระดับที่ตันแล้ว ตอนนี้เขาอยากทำงานด้านวัสดุศาสตร์ เขามีการอ้างอิงถึงวัสดุที่จำเป็นสำหรับสถานีอวกาศเลอเกรนจ์ ซึ่งราวกับว่าภารกิจนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ
“วัสดุทนแรงดึงสูง?”
“ฟังดูน่าสนใจดีนี่”
มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของลู่โจว
สำหรับวิธีการทำมัน เขามีแนวคิดอยู่ในใจอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามเขายังต้องทำการทดลองเพื่อยืนยันข้อคาดคะเนของเขาก่อน
หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ภารกิจนี้ไม่น่าจะใช้เวลานานมากซักเท่าไหร่
“คะแนนประสบการณ์วิทยาศาสตร์วัสดุ 500,000 คะแนน… แค่นี้ก็พอถึงวัสดุศาสตร์ระดับ 8 แล้ว”
หลังจากที่เขาดูแถบประสบการณ์ในแผงแล้ว ลู่โจวก็เอื้อมมือออกไปและเลือกภารกิจนี้โดยไม่ลังเลใดๆ
จากนั้นก็มีข้อความ ‘ยอมรับภารกิจ’ ปรากฏขึ้น เขาเอื้อมมือออกไปและปัดผ่านหน้าจอโฮโลแกรมเพื่อปิดแผงภารกิจลง
แต่ก่อนที่แผงภารกิจจะหายไป ลู่โจวก็สังเกตเห็นตัวอักษร ‘A’ อยู่ท้ายชื่อภารกิจ
“นี่หมายความว่า… มันเป็นภารกิจแบบต่อเนื่องเหรอ?”
ลู่โจวเริ่มไตร่ตรอง
เนื่องจากมี A นี่หมายความว่าจะมี B, C และ D ในอนาคตใช่ไหม?
แต่โชคดีที่ภารกิจนี้ไม่ใช่ชุดภารกิจที่เขาเคยทำมาก่อน ชนิดที่ใช้เวลาหลายปีกว่าจะเสร็จสมบูรณ์และไม่สามารถเลิกได้
ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องพิจารณาใหม่ว่ามันคุ้มค่าที่จะลงทุนกับเวลาและค่าประสบการณ์เพียง 500,000 แต้มเพียง 500,000 แต้มหรือไม่…
…
ลู่โจวกำลังนอนอยู่บนเตียงในพื้นที่ของระบบ ไกลออกไป ณ ถนนฉางอานในปักกิ่ง ภายในห้องประชุมแบบธรรมดามีผู้คนในชุดทางการนั่งที่โต๊ะด้วยสีหน้าที่จริงจัง
หากพิจารณาจากป้ายชื่อบนโต๊ะประชุมแล้ว คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญ พวกเขาเป็นทั้งผู้นำของแผนกวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหรือผู้นำของหน่วยงานระดับชาติที่สำคัญทั้งหมด
ผู้อำนวยการหลี่มองดูเวลาบนนาฬิกา เขาเห็นว่าเหลือเวลาอีกประมาณสิบนาทีก่อนการประชุมจะเริ่มขึ้น จากนั้นก็คลายเกลียวขวดสุญญากาศออกแล้วจิบชาร้อนๆ
เขากำลังจะหลับตาเพื่อจัดแจงความคิดในใจ แต่รัฐมนตรีหลิวที่เป็นผู้บัญชาการคนที่สองของกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหันมาทางเขาและพูดขึ้น
“การตรวจสอบครั้งนี้จะใหญ่กว่าปกติ”
ผู้อำนวยการหลี่ไม่ค่อยเข้าใจว่าเพื่อนร่วมงานของเขาพูดอะไร เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พยักหน้าและพูดว่า “อ่าฮะ”
ซูเปอร์โปรเจกต์สองโปรเจกต์กำลังดำเนินการพร้อมกัน ทั้งสองเป็นโปรเจกต์ขนาดใหญ่ที่มีการลงทุนนับแสนล้าน
แม้ว่าจีนจะแข็งแกร่งในระดับชาติก็ตาม แต่นี่ก็เป็นรายจ่ายที่ค่อนข้างมากอยู่ดี
โดยเฉพาะทั้งสองโปรเจกต์นี้มีความตั้งใจในด้านการบินและอวกาศ ซึ่งเป็นโปรเจกต์ที่เปลืองเงินและไม่สามารถทำกำไรได้ในระยะสั้นๆ
บางทีมันอาจจะคุ้มค่าในระยะยาวและจะเป็นประโยชน์ต่อคนจีนรุ่นต่อไปในอนาคตนับไม่ถ้วนก็ได้ แต่ใครสามารถรับประกันได้ว่ามันจะเป็นจริง?
ส่วนใหญ่แล้วมันคงไม่รอดถึงวันนั้นแน่นอน เมื่อโปรเจกต์เสร็จสิ้นในที่สุด ผู้รับผิดชอบส่วนใหญ่ก็จะตายไปหมด…
ดังนั้นแม้ว่าแผนนี้เริ่มต้นโดยตัวลู่โจวเอง แต่ทุกคนก็ไม่เห็นด้วยกับแผนนี้เท่าไหร่
เพราะเรื่องนี้ทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างการประชุมระดับสูงครั้งก่อน
“คุณคิดว่าการทำโปรเจกต์ตอนนี้ถูกต้องแล้วเหรอ?”
ในที่สุดผู้อำนวยการหลี่ก็รู้ว่าเพื่อนร่วมงานของเขาหมายถึงอะไร
ดังนั้นเขาแค่พยายามดูว่าฉันคิดอย่างไรสินะ…
ผู้อำนวยการหลี่พูดด้วยรอยยิ้ม
“มันขึ้นอยู่กับว่าคุณมองปัญหานี้อย่างไรเท่านั้น”
รองรัฐมนตรีหลิวถามอย่างครุ่นคิด “คุณหมายความว่าอย่างไร?”
“ผมจำได้ว่านักวิชาการลู่บอกฉันเมื่อไม่นานมานี้ว่า สถานีอวกาศเลอเกรนจ์นั้นเป็นกระดานกระโดดน้ำไปยังกาแลคซีที่อยู่ห่างไกล และสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์ดาวอังคารเป็นการทดลองเพื่อตั้งอาณานิคมกาแลคซีที่อยู่ห่างไกลออกไปเช่นกัน ทั้งสองจะกลายเป็นแรงผลักดันสำหรับอุตสาหกรรมการบินและอวกาศของเรา มันเป็นตัวเร่งให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองและการพัฒนาในศตวรรษหน้า ขั้นตอนนี้จะต้องถูกดำเนินการไม่ช้าก็เร็วหากเราตั้งใจจะสำรวจดวงดาวอันไกลโพ้นนั้น”
“ไม่ช้าก็เร็วเหรอ?” รองรัฐมนตรีหลิวถอนหายใจและกล่าวว่า “นั่นก็จริง แต่ผมรู้สึกเหมือน… เหมือนเป็นการเดินทางที่ยาวนานมากๆ”
ผู้อำนวยการหลี่ไม่รู้จะพูดอะไร เขาแค่พยักหน้า
“แน่นอนอยู่แล้ว”
การสนทนานี้ดูเหมือนจะจบลงแล้ว
แต่จู่ๆ รองรัฐมนตรีหลิวก็นึกถึงบางสิ่งและถามว่า “ผมได้ยินมาว่าเมื่อประธานาธิบดีไปเซี่ยงไฮ้ เขาได้พบกับนักวิชาการลู่ไหม?”
ผู้อำนวยการหลี่ผงะไปครู่หนึ่ง เขาพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว
“ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”
มีการรับรู้อยู่ภายในตาของรองรัฐมนตรีหลิว หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พยักหน้าและพูด
“ถ้าอย่างนั้นการประชุมนี้ก็ค่อยน่าสนใจหน่อย”
เวลาสิบนาฬิกาตรง การประชุมได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ
ประธานเป็นผู้รับผิดชอบเช่นเดียวกับการประชุมอภิปรายครั้งก่อน อย่างไรก็ตามสิ่งที่แสดงเมื่อเริ่มการประชุมไม่เหมือนกับการประชุมครั้งก่อนๆ ไม่ใช่แค่พาวเวอร์พอยต์ แต่กลับเป็น… อุปกรณ์แปลกๆ
“… มันคืออะไร? เครื่องเพิ่มความชื้นในอากาศเหรอ?”
รองรัฐมนตรีหลิวมองไปที่หมอกบางๆ ที่ค่อยๆ ลอยออกมาจากเครื่องนั้น
คนส่วนใหญ่ก็มีปฏิกิริยาในลักษณะเดียวกัน พวกเขาสับสนเล็กน้อยกับเครื่องจักรที่มีรูปร่างแปลกประหลาดนี้
ชายชราที่ยืนอยู่ที่โต๊ะประชุมยิ้มและอธิบายว่า “ระบบฉายภาพโฮโลแกรมน่ะ”
“ผมพบว่าอุปกรณ์นี้ไม่ได้ใช้เพื่อความบันเทิงเท่านั้น แต่ยังช่วยให้แนวคิดสามารถออกมาเป็นนามธรรมและใช้งานได้ง่ายยิ่งขึ้นในระหว่างการนำเสนออีกด้วย”
มีแสงสีน้ำเงินส่องออกมาจากด้านบนของเครื่องจักรที่มีรูปร่างแปลกประหลาดนี้ ป้อมปราการอวกาศอันงดงามได้ปรากฏขึ้นในหมอก
เมื่อป้อมปราการอวกาศสีดำปรากฏขึ้นในสายหมอก ทุกคนๆต่างสนใจมันทันที
ขณะที่ประธานาธิบดีมองดูความตกใจและเกิดอารมณ์ในดวงตาของพวกเขา เขายิ้มและพูดต่อว่า “ตอนที่ผมอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ นักวิชาการลู่ได้สาธิตอุปกรณ์นี้ให้ดู ผมก็แปลกใจเหมือนพวกคุณเช่นกัน”
“ป้อมปราการอวกาศที่เราเห็นเป็นแผนที่แนวคิดสามมิติของสถานีอวกาศเลอเกรนจ์”
“มันยังสามารถแสดงรูปแบบสุดท้ายของเมืองบนดาวอังคารได้ด้วย… แบบนี้”
ภาพในหมอกขาวเปลี่ยนไป อนุภาคแสงถูกจัดเรียงใหม่เป็นคลื่นของทรายสีเหลืองอร่าม เมืองอวกาศแห่งอนาคตที่เหมือนภาพลวงตาได้ปรากฏขึ้น
ประธานาธิบดีมองไปที่เมืองไซไฟและพูดขึ้น
“นี่คือแผนที่แนวคิดของเมืองดาวอังคาร… นอกจากนี้ยังเป็นเป้าหมายสูงสุดของสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์ดาวอังคารอีกด้วย เช่นเดียวกับเขตเศรษฐกิจพิเศษก่วงฮั่น ในวันหนึ่งมันนี้จะกลายเป็นความจริงในที่สุด”
“จะทำให้มันเป็นจริงได้หรือไม่นั้น อยู่ที่เราเลือกแล้ว”
จากนั้นแสงและหมอกสีขาวเหนือระบบโฮโลแกรมได้หายไป
หลังจากที่ประธานาธิบดีหยุดครู่หนึ่ง เขาก็ยิ้มและพูดต่อว่า “ผมคิดว่าเนื่องจากตอนนี้เราอยู่ในยุคของการพัฒนาที่รวดเร็ว เราจึงควรมีจินตนาการมากขึ้นเกี่ยวกับอนาคตด้วยเช่นกัน”
“และนี่คือคำของชายหนุ่มที่แนะนำผม”
รองรัฐมนตรีหลิวซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะก็มีสีหน้าประหลาดใจในทันที เขาพูดกับตัวเองเงียบๆ
“เขาได้คุยกับอาจารย์ลู่แล้ว”
ใบหน้าของผู้อำนวยการหลี่ก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าอิทธิพลของลู่โจวดี แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะมีอิทธิพลมากขนาดนี้
ประธานาธิบดีดำเนินการต่อ เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เราคุยกันเรื่องนี้มานานแล้ว ดังนั้นเราควรจะได้ข้อสรุปในวันนี้แล้ว”
“ถ้าอย่างนั้น เรามาลงคะแนนเสียงกันเถอะ!”
เซสชั่นการลงคะแนนเสียงได้เริ่มขึ้น
ผู้อำนวยการหลี่มองไปที่เครื่องลงคะแนนบนโต๊ะ เขาไม่ลังเลเลยก่อนที่จะเอื้อมมือออกไปและกดปุ่มอนุมัติ
เขาคิดเรื่องนี้มานานแล้ว และความคิดเห็นของเขาไม่เคยเปลี่ยน
พิมพ์เขียวสำหรับฐานอวกาศประทับอยู่ลึกลงไปในหัวใจของเขา เขาเชื่อว่าด้วยความพยายามของนักวิชาการลู่และทีมการบินและอวกาศของจีน พิมพ์เขียวนั้นมีโอกาสที่จะกลายเป็นจริงได้อย่างแน่นอน!
ไม่ว่าเขาจะมีโอกาสได้เห็นวันที่มันจะกลายเป็นความจริงหรือไม่ อย่างน้อยเขาก็หวังว่าจะไม่ใช่ตัวถ่วงแน่นอน
จู่ๆ ผู้อำนวยการหลี่ก็สังเกตเห็นจากแสงรอบข้างของเขาว่ารองรัฐมนตรีหลิวซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เขาก็กดปุ่มเดียวกันกับเขาบนเครื่องลงคะแนนเสียง
ดูเหมือนว่าแม้เสียงของรองนายกรัฐมนตรีหลิวจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่สุดท้ายเขาก็ลงมติเห็นชอบไป
ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกมีความสุขเล็กน้อย
แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีความสุขกัน
ห้านาทีผ่านไป
ผลการลงคะแนนก็ปรากฏบนจอใหญ่ในไม่ช้า
เห็นด้วยสองร้อยยี่สิบเอ็ดเสียง ไม่เห็นด้วยสิบสามเสียง งดออกเสียงห้าเสียง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นชัยชนะอันท่วมท้นอย่างขาดลอย!
ประธานาธิบดียืนมองดูผลการลงคะแนนบนหน้าจอ ดวงตาของเขาแสดงความเห็นชอบในขณะที่เขาพยักหน้าเล็กน้อยๆ
เขามองย้อนกลับไปที่ห้องประชุมและประกาศผลด้วยเสียงที่เคร่งขรึมและสงบ
“ผมขอประกาศ…”
“ว่าสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์ดาวอังคารและโปรเจกต์สถานีอวกาศเลอเกรนจ์…”
“อนุมัติแล้ว!”