เฉียนหงเย่นยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เธอชี้ไปยังเซียวฉางเฉียนพร้อมพูดว่า : “เซียวฉางเฉียน คุณได้รับผลประโยชน์แล้วถีบหัวส่งกันใช่ไหม ？ฉันจะบอกคุณให้ฟังนะ ฉันจะไม่ยอมหย่ากับคุณแน่นอน！คุณอยากหย่ากับฉันใช่ไหม？ได้ ฉันจะโทรหาประธานอู๋เดี๋ยวนี้ ให้เขามาตัดสิน！”
พูดแล้ว เฉียนหงเย่นก็หยิบมือถือออกมา กดโทรไปหาอู๋ตงไห่
เรื่องที่ทำให้เธอดีใจอย่างคาดไม่ถึงก็คือ เพิ่งจะโทรออกไป ก็กดรับทันที
เมื่อโทรติดแล้ว เฉียนหงเย่นก็พูดพร้อมร้องไห้ว่า : “ประธานอู๋ คุณช่วยมาตัดสินให้ฉันหน่อยค่ะ ประธานอู๋！”
อู๋ตงไห่พูดถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า ： “เกินเรื่องอะไรขึ้น？”
เฉียนหงเย่นพูดว่า ： “เซียวฉางเฉียนคนที่มโนธรรมคนนั้นอยากจะหย่ากับฉัน เขาและแม่ของเขาร่วมมือกันทุบตีฉัน แม้แต่ตำรวจก็มาที่นี่แล้ว！”
อู๋ตงไห่พูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดว่า ： “มีเรื่องบ้าๆแบบนี้จริงๆเหรอ เอาโทรศัพท์ไปให้นายหญิงใหญ่！”
เฉียนหงเย่นรีบเอาโทรศัพท์ส่งให้นายหญิงใหญ่เซียวทันที พูดด้วยใบหน้าแห่งความสำเร็จว่า ： “ประธานอู๋อยากจะคุยกับคุณ！”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบรับโทรศัพท์ทันที พูดอย่างเคารพว่า : “สวัสดีค่ะ ประธานอู๋！”
อู๋ตงไห่ที่อยู่ปลายสายนั่น พูดถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำว่า : “ทำไม？ผมได้ยินมาว่าคุณและลูกชายของคุณตบตีเฉียนหงเย่นไปหนึ่งยกเหรอ？”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบร้องทุกข์ทันทีว่า : “ประธานอู๋คุณไม่รู้หรอก ผู้หญิงที่ไม่รักนวลสงวนตัวคนนี้ ทำลายชื่อเสียงตระกูลของเราแล้ว！แถมเธอยังท้องสัตว์เดรัจฉานลูกของคนอื่นด้วย！ ”
อู๋ตงไห่โพล่งพูดด่าออกไปว่า : “ฉันบอกอีแก่อย่างแกไว้เลยนะ ที่ฉันทำให้พวกแกทั้งห้าคนได้ไปอยู่ที่Tomson Rivieraด้วยกัน เป็นเพราะอยากจะให้พวกแกสามัคคีกันเพื่อสร้างปัญหาให้เย่เฉิน แกแม่งหย่ามาเล่นลูกไม้กับฉัน ！ถ้าหากลูกชายของแกกล้าหย่ากับเฉียนหงเย่น งั้นครอบครัวของพวกแกก็ไสหัวออกไปจากTomson Rivieraซะ！หากต่อไปฉันได้ยินอีกว่าแกทำพฤติกรรมที่ไม่รักใคร่ปรองดองกับเฉียนหงเย่นอีก งั้นพวกแกก็ไสหัวออกไปได้เลย ฟังเข้าใจแล้วยัง？”
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินประโยคนี้ ก็รีบร้อนทันที โพล่งพูดว่า ： “ประธานอู๋ ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจมากจริงๆนะ ในท้องของเธอยังตั้งครรภ์สัตว์เดรัจฉานลูกของคนอื่น！เราจะอดทนไหวได้ยังไงล่ะคะ ？”
อู๋ตงไห่ย้อนถามว่า : “ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม？ในเมื่อทนไม่ไหวแล้ว งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป Tomson Rivieraจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกแก ！ไสหัวไปซะ！”
นายหญิงใหญ่เซียวตกใจจนหน้าถอดสี โพล่งพูดว่า : “ประธานอู๋ประธานอู๋！คุณอย่าทำแบบนี้สิคะ！พวกเราทำตามที่คุณบอกทุกอย่างโอเคไหมคะ？”
อู๋ตงไห่พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “ลูกชายของแกล่ะ？เขายอมไหม？”
นายหญิงใหญ่เซียวไม่ได้ไปถามความเห็นของเซียวฉางเฉียนเลย
เพราะว่า เธอรู้ ไม่ว่าจะเสียสละอะไร ล้วนแต่ไม่สามารถเสียสละคฤหาสน์Tomson Rivieraไปได้
กว่าที่ตัวเองจะมีโอกาสเข้ามาอยู่ที่นี่ได้นั้นไม่ง่ายเลย ตีให้ตายยังไงก็ไม่ยอมย้ายออกไปเด็ดขาด
ขอเพียงแค่ได้อยู่ที่Tomson Riviera ถึงแม้เฉียนหงเย่นจะคลอดเด็กคนนี้ออกมา ตัวเองก็สามารถทนได้！
ส่วนลูกชายของตัวเอง อดทนได้หรือไม่นั้น ตัวเองก็ไม่ได้ไปสนใจอะไรเยอะขนาดนี้แล้ว
ดังนั้นนายหญิงใหญ่เซียวจึงตัดสินใจแทนเซียวฉางเฉียนทันที โพล่งพูดว่า ： “ประธานอู๋คุณวางใจเถอะ เขาไม่มีความคิดเห็นใดๆอย่างแน่นอน！ในครอบครัวนี้นายหญิงใหญ่อย่างฉันเป็นคนตัดสินใจ！”
แบบนี้อู๋ตงไห่ถึงจะพึงพอใจ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็จะให้โอกาสพวกแกอีกครั้ง แต่ว่าแกต้องจำคำที่ฉันพูดไว้นะ ถ้ากล้าดีไม่เชื่อฟังกัน ไม่เพียงแค่ฉันจะให้พวกแกทั้งหมดไสหัวออกจาก Tomson Rivieraไป และยังส่งพวกแกทุกคนไปอยู่ที่เหมืองถ่านหินดำด้วย ！”
พูดจบ อู๋ตงไห่ก็วางสายไปเลย
ในเวลานี้เซียวฉางเฉียนเดินก้าวเข้าไปถามอย่างร้อนใจว่า : “แม่ ประธานอู๋ เขาว่ายังไงบ้าง？”
นายหญิงใหญ่เซียวใช้สายตาที่ร้ายกาจมองไปยังเฉียนหงเย่นแวบหนึ่ง พูดกับเซียวฉางเฉียนว่า : “ประธานอู๋บอกว่า ไม่อนุญาตให้แกหย่ากับเฉียนหงเย่นเด็ดขาด และไม่อนุญาตให้เราทำพฤติกรรมที่ไม่รักใคร่ปรองดองกับเธอใดๆทั้งสิ้น ไม่เช่นนั้น จะให้พวกเราไสหัวออกไปจากTomson Riviera และยังจะส่งพวกเราไปอยู่ที่เหมืองถ่านหินดำ！”
เซียวฉางเฉียนหน้ามืด มีเสียงตึกตักๆออกมาแล้วเป็นลมล้มพับไปกองกับพื้น……
———