สีหน้าซ่านกวนหรัวเต็มไปด้วยความโกรธ “พวกคุณคิดเหรอว่าหลังจากร่วมมือกัน ก็สามารถเอาชนะพวกเราได้?”
“段叔叔 ซ่านกวนหรัว พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว เราไม่ได้จะสู้กันให้สุด เราอยู่ที่นี่วันนี้ ทุกคนกำลังแข่งขันกันเพื่อชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เรามาแข่งขันต่อไปในตอนนี้เถอะ”
เย่ชงมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเขา แต่ในเวลานี้ รอยยิ้มของเขากลับกลายเป็นว่าหน้าซื่อใจคดและน่ารังเกียจในสายตาของผู้อื่น
ซ่านกวนหรัวกัดฟันของเธอและพูดว่า “เย่ชง คุณตอแหลไปไหม? ฉันขอบอกคุณนะ คุณจะต้องเสียใจทีหลังอย่างแน่นอน!”
เย่ชงไม่ได้โกรธ หัวเราะจางๆ “ผมไม่รู้ว่าผมจะเสียใจในอนาคตหรือไม่ แต่สิ่งที่ผมรู้คือ ตอนนี้ ผมจะไม่เสียใจ!”
“โอเค ในเมื่อพวกคุณต้องการสู้ให้สุด ราชวงศ์ซ่านกวน ขอสู้จนจบ!”
ซ่านกวนหรัวพูดอย่างโกรธเคือง
ทันใดนั้น รัศมีของแดนเทพชั้นต้นที่เหนือกว่าแดนเทพชั้นต้นธรรมดา ก็แผ่ซ่านออกจากร่างกายของเธอ
สีหน้าของเย่ชงน่าเกลียดเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นผู้รับผิดชอบที่ราชวงศ์เย่ส่งมายังเยี่ยนตู แต่เขาก็ยังเด็กเกินไป และมีความแข็งแกร่งเพียงกึ่งแดนเทพเท่านั้น ตอนนี้เขาไม่มีคุณสมบัติต่อสู้เลย ทำได้แค่ถอยออกไป
ต้วนหวูหยาก็ไม่ลังเลเลย ออร่าของบูโดแดนเทพชั้นปลายโพล่งออกมาโดยตรง เทียบได้กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด
เมื่อรู้สึกถึงออร่าบนร่างของต้วนหวูหยาสีหน้าของหลงเคอนั้นน่าเกลียดมาก
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นทายาทของราชวงศ์หลง แต่ก็ไม่นานแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาอายุพอๆกับต้วนหวูหยา แต่แดนบูโดของเขาเป็นแค่แดนเทพชั้นกลางเท่านั้น ส่วนต้วนหวูหยา ได้ก้าวเข้าสู่แดนเทพชั้นปลายแล้ว
หม่าชาวและหวางจ้านก็ระเบิดออร่าของศิลปะการต่อสู้ออกมาเช่นกันในเวลานี้
สิ่งที่ทำให้สีหน้าของหลงเคอน่าเกลียดยิ่งขึ้นคือ แม้แต่หวางจ้าน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้แข็งแกร่งหนึ่งในห้าที่ทรงพลังของราชวงศ์หลง ตอนนี้ ก็มีแดนเทพชั้นกลาง
หลงเคอรู้สึกได้ว่า แม้หวางจ้านจะอยู่ในแดนเดียวกับเขา แต่ความแข็งแกร่งของเขาอยู่เหนือเขา ซึ่งทำให้เขาไม่พอใจมากขึ้นไปอีก
“ปลดล็อก!”
หม่าชาวตะโกนอย่างโกรธจัด เดิมที เขาอยู่ในแดนเทพชั้นต้นเท่านั้น ออร่าของศิลปะการต่อสู้ในร่างกายของเขาก็ถูกปลดล็อกด้วยพลังการต่อสู้ของเขาและระเบิดในทันที
ในทันที รัศมีของศิลปะการต่อสู้ที่เทียบได้กับแดนเทพชั้นปลายก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา
“ในเมื่อพวกคุณจะต่อสู้ให้สุด ก็จงเตรียมพร้อมที่จะไม่ตายไม่เลิก!”
นัยน์ตาของหม่าชาวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างแรงกล้า
ในเวลานี้ หยางเฉินยังคงดิ้นรนกับสติของเขา แต่ราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่ รวมถึงสมาคมบูโด กลับซ้ำเติมเขา ได้ทีขี่แพะไล่
จากสิ่งนี้ กองกำลังระดับสูงเหล่านี้จึงถูกขึ้นบัญชีดำโดยเขา
“หาที่ตาย!”
ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายจากราชวงศ์หลง ตะโกนอย่างโกรธจัด เป็นผู้เริ่มก่อนในการโจมตี และพุ่งเข้าหาหม่าชาว
“ฆ่า!”
หวางจ้านก็คำรามด้วยความโกรธ พุ่งไปที่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลาง
การต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายระหว่างกองกำลังระดับสูง ได้ปะทุขึ้นในทันที
ผู้แข็งแกร่งแดนราชาที่นั่งในผู้ชมโดยรอบ ต่างตกตะลึงและตื่นเต้น
เดิมที ผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่นั่งวีไอพีด้านหน้าได้เริ่มการต่อสู้ครั้งใหญ่ในเวลานี้
ในวันธรรมดา พวกเขาไม่มีโอกาสได้เห็นการสู้กันระหว่างผู้แข็งแกร่งแดนเทพ แต่วันนี้ พวกเขาได้เห็นการปะทะกันของผู้แข็งแกร่งทั้ง 17 คนพร้อมกัน
“สุดยอดมาก!”
“เมื่อไหร่ผมจึงจะสามารถบุกเข้าไปในแดนเทพนะ?”
“คุณเพิ่งทะลุแดนราชาขั้นต้น ก็อยากจะทะลุแดนเทพชั้นต้น? ฝันไปเถอะ?”
…
ผู้แข็งแกร่งแดนราชาเหล่านั้นตื่นเต้นมากจนพูดไม่รู้เรื่อง
เมื่อผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งห้าต่อสู้กัน หยางเฉินอยู่คนเดียว ยืนอยู่ตรงกลางห้องโถงศิลปะการต่อสู้ ดวงตาของเขาเป็นสีแดงเลือด และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดบิดเบี้ยว
เขารู้สึกได้ชัดเจนว่า ยาที่สมบูรณ์แบบกำลังบุกรุกร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง เช่นเดียวกับความรู้สึกตอนที่ที่ดอกเตอร์แบล็กให้ยาที่สมบูรณ์แบบแก่เขา
ความเจ็บปวดรวดร้าวทำให้ชีวิตเขาแย่ยิ่งกว่าความตาย
ยาที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งเดิมถูกควบคุมโดยเฝิงเสียวหว่าน โดยใช้ตราผนึกจุดฝังเข็ม กำลังทำลายผนึกและปลดปล่อยประสิทธิภาพของยาที่สมบูรณ์แบบอย่างต่อเนื่อง
ออร่าที่รุนแรงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ค่อยๆกระจายออกจากร่างกายของเขา
“โฮ่!”
ทันใดนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้าและคำรามยาว และห้องศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตูทั้งหมดก็สั่นสะเทือนภายใต้เสียงคำรามนี้
หลิวเหล่าก้วย ขดตัวอยู่ที่มุมหนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว
เมื่อกี้ หลายครั้งที่เขาเกือบตายในมือของหยางเฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะหยางเฉินไม่เต็มใจที่จะฆ่าเขา บางทีเขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้
“แย่แล้ว เขาจะสูญเสียการควบคุมอย่างสมบูรณ์”
สีหน้าของหลิวเหล่าก้วยซีดมาก
เขาถูกหยางเฉินกระแทกขณะบิน เกือบจะสูญเสียพลังการต่อสู้ และร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ตราบใดที่เขายังสามารถระเบิดพลังของแดนเทพชั้นยอดได้ เขาจะไม่มีวันซ่อนตัวสั่นสะท้านแบบนี้
หาเป็นเช่นนี้ เมื่อเขากล้าโจมตีหยางเฉิน เขาอาจจะถูกฆ่าตายทันที
ตอนนี้ ทุกอย่างจบไปแล้ว และถ้าเขาต้องการแก้แค้น เขาคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว
อย่างไรก็ตาม เขามาที่นี่ในวันนี้ การแก้แค้นเป็นเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น และที่สำคัญกว่านั้นคือเก็บเกี่ยวเลือดของผู้แข็งแกร่งแดนเทพให้เพียงพอ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
“สู้เถอะ! สู้ให้สุดไปเลย! เมื่อพวกคุณทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็ถึงเวลาที่ผมเก็บเกี่ยวเลือดของพวกคุณแล้ว”
ดวงตาของหลิวเหล่าก้วยเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และเขาพูดอย่างตื่นเต้น“ใช้เลือดของพวกคุณ เพาะเลี้ยงพิษกู่ จะต้องแข็งแกร่งมากใช่ไหม?”
“แค่ใช้เลือดของผู้แข็งแกร่งแดนเทพสี่คนเท่านั้น ก็สามารถทำลายโซ่ตรวนของแดนเทพชั้นยอด กลายเป็นผู้เหนือธรรมชาติที่แท้จริง”
“เมื่อถึงเวลานั้น มองดูทั่วโลก ถ้าตระกูลบู๊โบราณไม่ออกมายังโลก ใครเล่าจะสู้ผมได้?”
เขามองดูผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบห้าคนต่อสู้ที่ดุเดือด และรู้สึกว่าการหายใจของเขาเริ่มเร็วขึ้น
ฉากนั้นวุ่นวายพอสมควร แต่ก็ยังไม่เพียงพอ เขาต้องการให้มันวุ่นวายมากกว่านี้
ทันใดนั้น เขาก็จ้องมองไปที่ร่างของหยางเฉิน และมุมปากของเขายกส่วนโค้งขี้เล่น “ตอนนี้ คุณเห็นเลือดไม่ได้ใช่ไหม?”
“ถ้าอย่างนั้น ผมก็จะลองช่วยคุณนะ!”
พูดจบ เขากางนิ้วทั้งสิบออกและกระแทกไปข้างหน้า พิษกู่สิบตัวบินตรงไปยังผู้แข็งแกร่งแดนราชาสิบคนที่อยู่ใกล้หยางเฉินที่สุด
ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสิบคนที่กำลังเฝ้าดูการต่อสู้อันดุเดือดของผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว จู่ๆพวกเขาก็รู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาเจ็บปวดทันที
ในวินาทีถัดมา ผู้แข็งแกร่งแดนราราชาทั้งสิบ สีหน้าค่อยๆดุร้าย จู่ๆก็กระโดดเข้าไปในสนามรบและรีบตรงไปที่หยางเฉิน
“แย่แล้ว!”
หม่าชาวซึ่งอยู่ท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือด ทันใดนั้นก็เห็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาทั้งสิบคน พุ่งเข้าหาหยางเฉินด้วยใบหน้าที่ดุร้าย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาคำรามว่า “พวกคุณหาที่ตายเหรอ!”
หวางจ้านก็สังเกตเห็นสถานการณ์ที่ฝั่งของหยางเฉิน และสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ทันใดนั้นเขาก็ชกชายผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่กำลังต่อสู้กับเขา และรีบวิ่งไปที่หยางเฉิน
พวกเขารู้ดีถึงความน่าสะพรึงกลัวของหยางเฉินในเวลานี้ หากผู้แข็งแกร่งแดนราชา 10 คนนี้กล้าเข้าใกล้หยางเฉิน มีทางเดียวเท่านั้น คือตาย
พวกเขาจะตายก็ช่าง แต่การตายของพวกเขาจะทำให้หยางเฉินควบคุมไม่ได้อย่างสมบูรณ์