เฉียนหงเย่นเฉยๆ กับเรื่องนี้ ถึงแม้จะโกรธบ้างที่เซียวฉางเฉียนหมดรัก แต่ในใจลึกๆ ก็ยังมีความรู้สึกผิดอยู่บ้าง
เพราะถึงอย่างไร ตนเองก็สวมเขาให้กับเขาขนาดนี้ ตอนนี้เด็กในท้องก็ยังไม่ได้ไปทำแท้งที่โรงพยาบาล พอเขาเห็นตนเองก็จะโมโหมาก
ในตอนนี้ เซียวฉางเฉียนก็เพิ่งลืมตาขึ้น
ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาล ร่างกายของเขาก็มีข้างเคียงบ้าง หลักๆ ก็มีการนอนเป็นเวลานานอย่างชัดเจน
เดิมทีจนถึงตอนนี้ก็ยังนอนไม่พอ แต่ตอนที่หลับฝันก็รู้สึกว่าคันๆ ในกางเกง ดังนั้นก็เลยล้วงไปเกา แล้วตื่นขึ้นมาพอดี
อาการคันแบบนั้นมันแปลกมาก ตอนแรกๆก็คันมาก จากนั้นก็ควบคุมไม่ได้ พอเกาก็ยิ่งคันมากกว่าเดิม เมื่อออกแรงเกาไปอีก ก็คันหนักกว่าเดิมอีก
จากนั้นเขาก็เกาสุดแรงให้คันอย่างที่สุด
ในใจเขาก็แปลกใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง?
ตนเองก็รักษาความสะอาดมาโดยตลอด ตามหลักแล้วก็ไม่น่าจะมีเชื้อแบคทีเรียอะไรได้！
เขาก็คิดฟุ้งซ่านไป แล้วก็กระโดดลุกขึ้นจากเตียง
รู้สึกว่าหัวจะตื้อๆ แล้วเขาก็เกาในส่วนที่คัน แล้วเดินไปที่ระเบียง เพื่อจะไปสูดอากาศบริสุทธิ์
อยู่ในคฤหาสน์ก็ดีหน่อย มีความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูง เพื่อนบ้านก็อยู่ห่างออกไป และไม่มีตึกสูงอื่นๆ ต่อให้เขาใส่กางเกงในตัวเดียวเดินออกไปที่ระเบียง ก็ไม่ต้องกลัวใครเห็น
เขามาที่ระเบียง แล้วก็บิดขี้เกียจ จากนั้นก็รู้สึกว่าอาการคันมันเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
เขาออกแรงเกาไป ก็ไม่เห็นดีขึ้น จากนั้นก็หัวเสียขึ้นมา แล้วกำลังจะไปห้องน้ำ จะไปดูสิว่ามันเป็นอะไรกันแน่ พอหันหลัง ก็รู้สึกว่าเห็นอะไรปลิวไสวอยู่ที่ระเบียงฝั่งบ้านของเย่เฉิน
จากนั้นเขาก็รีบหันไปมอง พอเห็นก็แทบช็อก
ถึงแม้จะห่างออกไปมาก แต่ก็สามารถเห็นได้ชัดเจนว่า ระเบียงฝั่งบ้านเย่เฉินแขวนหมวกรับลมไว้20กว่าใบ เป็นหมวกรูปแบบต่างๆ ไม่ซ้ำกัน
หมวก20ใบ นี่มันหมายความว่าอะไรกันแน่วะ？！
แถมยังหันมาทางฝั่งบ้านตัวเองด้วย ไม่ใช่จะตั้งใจให้ตนเองเห็นหรอกหรือนี่?
นี่มันไม่ใช่จะตั้งใจเยอะเย้ยตนเองที่ถูกเฉียนหงเย่นสวมเขาหรอกหรือนี่?
ให้ตายเถอะ มีอย่างที่ไหนกัน！
เซียวฉางเฉียนโมโหจนหายใจไม่ทัน มือก็กำหมัดแน่น จนเล็บจะจิกเข้าไปในเนื้ออยู่แล้ว
เขาไม่ต้องคิดก็รู้เลยว่า คนที่ทำเรื่องแบบนี้ได้ ต้องเป็นหม่าหลันแน่นอน ไม่มีใครที่ไหนแน่
เขาก็อยากจะกระชากหัวหม่าหลันขึ้นมา แล้วก็ตบเข้าไปที่หน้าที่อัปลักษณ์ของเธอสักหลายสิบครั้ง！
พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็หันหลังกลับเข้าห้อง ใส่กางเกงและเสื้อคลุม แล้วออกห้องไป
ตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียวก็กำลังนั่งตากแดดอยู่ที่เก้าอี้ในสวน
ตากแดดไป ชื่นชมความหรูหราของคฤหาสน์ในTomson Rivieraไปด้วย
นอกจากบ้านคนข้างนั้น ที่ทำให้ปวดหัวแล้ว ทุกอย่างก็สมบูรณ์แบบทุกอย่าง
ทำให้ในใจของนายหญิงใหญ่รู้สึกสบายใจมาก
พอเห็นว่าใกล้ถึงเวลาทานข้าว นายหญิงใหญ่ยังอยากจะแอบไปขโมยผักในสวนของบ้านเย่เฉิน
แต่พอคิดดีๆ คนบ้านเย่เฉินก็ร้ายกันหมด อย่าไปกินผักบ้านนั้นเลย ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะเอาใส่ผักไปบ้าง บางทีอาจจะใส่ยาฆ่าแมลง
ครั้งก่อนเอาต้นดอกดารารัตน์มาเป็นต้นกุ้ยช่าย เล่นเอาต้องเข้าโรงพยาบาลกันทั้งบ้าน ท้องเสียกัน5คนทั้งบ้าน สุดท้ายต้องให้รถพยาบาลมารับ ความรู้สึกนั้นมันลืมยาก
กำลังสบายๆ ใจอยู่ เธอก็เห็นเซียวฉางเฉียน ลูกชายคนโตเดินโมโหออกมา ก็เลยรีบถามว่า “ฉางเฉียน เป็นอะไรไป? ”
เซียวฉางเฉียนก็พูดหน้าบึ้งว่า “ผมจะไปหาอีหม่าหลันตัวร้ายนั่นครับ！”
———–