ตอนที่ 1506: การเปลี่ยนแปลงของซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน
เจี้ยนเฉินออกจากตระกูลหวงพร้อมกับหวงหลวนในวันเดียวกันนั้นและกลับสู่ เมืองอัคนี ไม่นานหลังจากที่เขากลับมา ข่าวการจัดงานแต่งงานของหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนามผู้ปกครองเมืองอัคนี ผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่มนุษย์แพร่กระจายไปทั่วทั้งทวีปในระยะเวลาอันสั้น และในเวลาเพียงครึ่งวัน อาณาจักรแห่งทะเล, ทวีปสัตว์เทวะ, และทวีปแห่งความสูญเปล่าก็ได้รับข่าวเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดตกใจมาก
งานแต่งงานจะจัดขึ้นในเมืองอัคนี แต่ชื่อของเจ้าสาวไม่ได้ถูกประกาศออกไป ทำให้ทั้งโลกต้องสงสัย หลายคนเชื่อว่าจะมีเจ้าสาวมากกว่าหนึ่งคนในงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่นี้ อาจจะมีสอง, สามหรือมากกว่านั้นอย่างแน่นอน
บางคนที่คุ้นเคยกับเจี้ยนเฉินก็เดาไปว่าหวงหลวนจะเป็นเจ้าสาวคนที่สองของเขา
ไป๋หยุนเทียนหยุดการบ่มเพาะในวัตถุมิติและปรากฏในเมืองอัคนี นางกำกับทั้งเมือง, เตรียมการและออกแบบงานเพื่อลูกชายของนางด้วยตัวเอง ไป๋เหลียนก็เข้ามามีส่วนร่วมเช่นกัน
ในฐานะที่เป็นเจ้าสาว โหยวเยว่และหวงหลวนไม่ได้ออกมาปรากฏตัว ตามประเพณี พวกเขาไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนได้จนถึงวันแต่งงาน
ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนรีบออกเดินทาง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดีใจเมื่อเขายิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจ เขายังแสดงความภาคภูมิใจของเขา
แม้ว่าเขาจะได้เป็นราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนหลายสิบปีที่ผ่านมาและสถานะปัจจุบันของอาณาจักรเกอซุนนั้นยิ่งใหญ่กว่าเดิม เขาเองก็ไม่รู้สึกรุ่งโรจน์เหมือนวันนี้ เนื่องจากหลังจากงานแต่งงานของเจี้ยนเฉินกับโหยวเยว่ เขาจะกลายเป็นพ่อตาของจอมยุทธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในทันที
บุคคลสำคัญทั้งหมดของตระกูลเจียงหยางในเมืองลอร์เข้าประตูมิติและมาถึงเมืองอัคนี ป้าทั้งสามคนและลุงเจียงของเจี้ยนเฉินต่างก็มีส่วนร่วมในการเตรียมการเช่นกัน
ในเวลาเดียวกันมีการส่งคำเชิญจำนวนมากที่ทำจากทองคำม่วงออกจากเมืองเช่นกัน มันถูกส่งไปทุกที่ให้กับทุกคนที่เจี้ยนเฉินคุ้นเคย ไม่เพียงแต่อาณาจักรฉินหวงจะได้รับเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แม้แต่ฉินเซียวแห่งตระกูลเทียนฉินก็ยังได้รับอีกด้วย คำเชิญบางส่วนได้ถูกส่งไปยังอาณาจักรแห่งทะเล, ทวีปสัตว์เทวะ, และทวีปแห่งความสูญเปล่าโดยเซียนราชาและเซียนจักรพรรดิของเมืองอัคนี
ทั้งเมืองทุกคนตื่นเต้นมาก ทุกคนที่อาศัยอยู่ในเมืองเริ่มล้างกำแพงเมืองและตกแต่งทุกอย่างด้วยโคมไฟและสายน้ำ สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีได้สะสางงานของตัวเองจนเสร็จเพื่อช่วยเตรียมงานแต่งงานของหัวหน้าที่น่าชื่นชม
เจี้ยนเฉินไม่ได้มีส่วนร่วมในการเตรียมงานแต่งงาน เขาทิ้งมันไว้ให้คนสนิทและไป๋เหลียนจัดการ เขาออกจากเมืองและเดินทางไปยังเกาะสามเซียน
ในเวลานี้หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ที่สวมชุดสีม่วงยืนอยู่ที่ปลายสุดของเกาะสามเซียนขณะที่นางจ้องมองที่ทวีปเทียนหยวน ลมที่นั่นส่งเสียง ทำให้ชุดและผมของนางพริ้วไหวราวกับร่ายรำไปตามสายลม
นางถือพิณไว้ในมือ มันยาวหกฟุตและกว้างหนึ่งฟุต มันมีทั้งหมด 36 สายและทุกสายก็มีแสงเป็นของตัวเอง ราวกับว่าพลังงานลึกลับไหลเวียนอยู่ภายในอย่างต่อเนื่อง สายพิณดูเหมือนจะถูกดีดเมื่อเร็ว ๆ นี้ ทำให้มันดูเหมือนว่าเสียงดนตรีเปล่งออกมา แต่เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด มันก็ไม่มีเสียงดนตรีเลย
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับพิณ นางจ้องมองทวีปเทียนหยวนด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน ในแสงสะท้อนของดวงตาของนาง มันเป็นไปได้ที่จะเห็นเมืองอัคนีเล็ก ๆ มีผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนกำลังยุ่งอยู่ที่นั่น บางคนกำลังแขวนเครื่องประดับสำหรับงานแต่งงาน
ในขณะนี้ชายหนุ่มแรกรุ่นที่ดูคล้ายกับเจี้ยนเฉินเดินมาจากไกล เขาจ้องมองหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ด้วยความกระตือรือร้นและถามว่า “ท่านแม่ ท่านพ่อหายไปนานกว่าสิบปีแล้ว ไม่มีใครพบร่องรอยของเขาเลย ท่านคิดว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมา ? ”
“ท่านพ่อของเจ้ากลับมาแล้ว เจ้าจะได้เห็นเขาในไม่ช้า” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์หันหลังกลับมามองชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน
ใบหน้าของชายหนุ่มสว่างขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำตอบของนาง เขาถามด้วยความไม่เชื่อ “จริงหรือ ? ท่านพ่อกลับมาแล้วจริง ๆ หรือ ? ”
ชายหนุ่มแรกรุ่นคือซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน เขาเติบโตเป็นชายหนุ่มรูปงาม เขาไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขากลับดูมีประสบการณ์มาก มีเพียงความเย็นยะเยือก กลิ่นเลือดจาง ๆ ปรากฏอยู่บนร่างกายของเขา
นี่คือพลังแห่งการมีอยู่ของคนที่ผ่านการต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมามากมาย
ทันใดนั้นแสงสีม่วงที่ส่องประกายระยิบระยับก็ปรากฏขึ้นบนขอบฟ้าอันห่างไกลทันทีที่เขาพูดจบ ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งวินาที จุดสีม่วงก็เปลี่ยนเป็นแสงสีม่วงแพรวพราว มันบินไปด้วยความเร็วที่อธิบายไม่ได้
ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนรู้สึกดีใจทันทีที่เห็นแสงสีม่วง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ท่านพ่อ นั่นคือท่านพ่อจริง ๆ ท่านแม่ ท่านพ่อกลับมาแล้วจริง ๆ ”
แสงสีม่วงเคลื่อนไปอย่างรวดเร็วมาก ในเวลาพริบตา มันก็ดิ่งลงมาบนเกาะสามเซียน แสงจางหายไปเผยให้เห็นเจี้ยนเฉินที่สวมชุดสีขาว
เจี้ยนเฉินปรากฏตัวห่างจากซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนหลายร้อยเมตร เจี้ยนเฉินไม่ได้หันไปมองหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เขาเอาแต่จ้องมองซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน เขายิ้มเล็กน้อย แต่ภายในรอยยิ้มนั้นก็มีความรู้สึกละอายใจซ่อนอยู่
เจี้ยนเฉินจำได้อย่างชัดเจนถึงเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่ช่างไร้เดียงสา ตอนนี้ลูกชายของเขาเติบใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เจี้ยนเฉินรู้ว่าเขาไม่ได้เป็นพ่อที่ดี เขาไม่ได้ทำหน้าที่รับผิดชอบในฐานะพ่อแต่อย่างใด เขาติดค้างลูกชายของเขามากเกินไป อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่มีทางเลือกในเรื่องเหล่านี้เช่นกัน เขาเต็มไปด้วยความขมขื่นเนื่องจากเขาไม่มีทางเลือก
“ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว” ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนพูดอย่างดีใจ เขารีบวิ่งไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุขเมื่อได้เห็นเจี้ยนเฉิน เขาไม่แสดงความตั้งใจที่จะโทษหรือตำหนิพ่อของเขาเลย
เจี้ยนเฉินเดินเข้าไปและคว้าไหล่ของซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนเข้ามา เขาตรวจดูลูกชายของเขาอย่างใกล้ชิด เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังแห่งการมีอยู่ของเลือดจาง ๆ บนซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน นอกจากนี้เขายังสังเกตเห็นทัศนคติที่เยือกเย็นและเฉียบแหลมที่ลูกชายของเขาหล่อหลอมผ่านสายฝนและสายลม
“เสี่ยวเป่า เจ้าโตขึ้นมาก” เจี้ยนเฉินกล่าว สีหน้าของเขาผสมผสานกันมาก มีการบรรเทาและปลอบใจเช่นเดียวกับการตำหนิตัวเอง เขาเปิดเสื้อคลุมของซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนอย่างอ่อนโยน มันเผยส่วนท้องของลูกชายของเขา มีแผลเป็นที่โหดร้ายบนหน้าท้องของเขาสามแผล มันกว้างเท่ากับร่างของเขา
เมื่อมองไปที่แผลอันโหดร้ายทั้งสาม หัวใจของเจี้ยนเฉินก็สั่นกระตุกทันที แม้ว่ามันจะหายเป็นปกติมานานแล้วก็ตาม เจี้ยนเฉินสามารถบอกได้จากแผลเป็นว่าเพียงแผลเดียวเท่านั้นก็เพียงพอที่จะแยกคนออกเป็นสองส่วน