เซียวฉางเฉียนพูดเสียงเบาลงเรื่อยๆ แต่นายยิ่งใหญ่ก็ยังฟังไม่เข้าใจ
พอได้ยิน นายหญิงใหญ่ก็พูดอย่างกังวลมากว่า “ไอ้หยา！ยัยเฉียนหงเย่นไปอยู่ในที่แบบนั้น ไม่รู้ว่าไปทำอะไรกับพวกผู้ชายป่าเถื่อนที่ไหนบ้าง ฉันว่ายัยนั่นไม่เพียงท้องอย่างเดียวนะ อาจจะไปรับเชื้ออะไรมาด้วย！ไป！ไปตรวจที่โรงพยาบาลกัน！”
พอเซียวฉางเฉียนได้ยินดังนั้น ในใจก็เดาว่า ตนเองคงจะได้รับเชื้อทางเพศสัมพันธ์จากเฉียนหงเย่นแน่ๆ จากนั้นก็หัวร้อนมากกว่าเดิม
แต่หัวร้อนก็ส่วนหัวร้อน สำหรับตนเองแล้ว ตอนนี้จะต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลให้ชัดเจน ว่าตนเองติดโรคหรือเปล่า
จากนั้น เขาก็รีบพูดว่า “แม่ครับ เรื่องแบบนี้ จะให้แม่ไปด้วยได้อย่างไรครับ แม่เอาเงินมาให้ผมก็พอ เดี๋ยวผมไปเอง”
นายหญฺงใหญ่เซียวก็พูดอย่างตั้งใจมาก ว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ได้ไปด้วย ก็จะไม่สบายใจ แกอย่าพูดเลย เดี๋ยวฉันไปด้วย ไปเดี๋ยวนี้เลย！”
พูดจบ นายหญิงใหญ่ก็ลุกขึ้น เตรียมจะออกบ้านไป
เซียวฉางเฉียนก็ไม่มีวิธีอื่น ได้แต่พยักหน้า แล้วก็ตามแม่ออกบ้านไป อย่างทำอะไรไม่ได้
ตอนที่เซียวฉางเฉียนและนายหญิงใหญ่เซียวกำลังเดินทางไปโรงพยาบาลนั้น
ลูกน้องคนเดียวของตระกูลอู๋ ที่อยู่ภูเขาฉางไบ ก็มีโอกาสแอบเข้าไปอยู่ที่ห้องดับจิตของโรงพยาบาลท้องที่
เขาจ่ายเงินไปไม่น้อย เพื่อติดสินบนกับคนเฝ้าห้องดับจิต ถึงได้ให้โอกาสเขาเข้าไป
เขาเจาะจงรายชื่อคนทั้ง8คนที่ตายจากเหตุการณ์หิมะถล่มที่เขาฉางไบ ฝั่งนั้นก็บอกเขาว่า “จะดูก็ดูได้ แต่ว่าคุณจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม 8คนนั้นตายอย่างน่าอนาถมาก”
ลูกน้องตระกูลอู๋ก็พยักหน้า จากนั้นฝั่งตรงข้ามก็เอื้อมมือไปเปิดห้องเย็นที่เก็บศพของ8คนนั้นไว้
ตอนที่ถุงห่อศพถูกเปิดออกนั้น ลูกน้องของตระกูลอู๋คนนั้นก็ต้องอ้าปากค้างไป！
ถึงแม้ราชาบู๊ทั้งแปดจะตายอย่างน่าอนาถ แต่เขาก็ยังจดจำได้ ว่าศพทั้ง8นี้ ก็คือราชาบู๊ทั้งแปด
จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วถ่ายรูปศพของราชาบู๊ทั้งแปด เพื่อจะส่งให้กับอู่ตงไห่
ตอนนี้อู๋ตงไห่ก็รอข่าวอยู่ที่ซูหาง
ถึงแม้คนตระกูลอู๋จะสรุปได้แล้วว่าราชาบู๊ทั้งแปดได้ประสบอุบัติเหตุครั้งนี้ แต่ทุกคนก็ยังมีความหวังอยู่เล็กๆ
แต่ตอนที่ภาพพวกนั้นถูกส่งมา ความหวังทั้งหมดของตระกูลอู๋ ก็สลายไปจนหมด
ราชาบู๊ทั้งแปดตายแล้วจริงๆ
แถมยังตายจากเหตุการณ์หิมะถล่ม
นี่มันทำให้คนยอมรับได้ยากมาก
ส่งยอดฝีมือทั้ง8คนออกไป ยังไม่ทันได้เจอศัตรู ก็ตายจากหิมะถล่มเสียก่อน มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันวะ?
นายท่านอู๋ก็เจ็บปวดกับเหตุการณ์นี้
ราชาบู๊ทั้งแปดติดตามเขามาหลายปี ร่วมบุกเบิกกิจการพร้อมกับเขา ในใจของเขาก็ค่อนข้างผูกพันกับราชาบู๊ทั้งแปดไม่น้อย
ตอนนี้ราชาบู๊ทั้งแปดมาจบชีวิตในคืนเดียว ผลลัพธ์แบบนี้จะให้ทำใจให้ได้เลย ก็คงจะยาก
พออู๋ซินเห็นภาพแล้ว ก็ตกใจมาก และรู้สึกว่ามันแปลกๆ
เขาเอ่ยปากพูดว่า “พ่อครับ ปู่ครับ ทำไมผมรู้สึกว่าบนตัวของราชาบู๊ทั้งแปดมีรอยบาดแผลเยอะมาก ดูไปแล้วมันแปลกๆ ถ้าพวกเขาอยู่ในรถล่ะก็ พอเจอหิมะถล่ม มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะถูกอัดอยู่ในรถ แล้วรอยแผลของพวกเขา ก็น่าจะเป็นแผลที่เกิดจากการกดทับมากกว่า แต่ตอนนี้ผมดูรอยพวกนี้ มันเหมือนกับถูกทำร้ายร่างกายมากกว่า！”
พูดไปดังนั้น เขาก็ขยายรอยแผลที่แขนขวาของศพฟ่านหลินยวน แล้วพูดว่า “ดูแขนขวาของอาจารย์ฟ่านสิครับ แขนเละหมดเลย นี่มันไม่เหมือนกับแผลที่ถูกทับนะครับ！”
“แล้วก็หมัดเหล็กหลี่ แขนขวาของเขาเหมือนกับแขนขวาของอาจารย์ฟ่านเลย ส่วนคนอื่นๆ แขนขวาไม่มีบาดแผลแบบนี้ ถ้าหากว่าทุกคนถูกหิมะถล่มใส่ตอนอยู่ในรถเหมือนกัน รูปแบบของบาดแผลก็น่าจะเหมือนกัน ไม่ควรแตกต่างกันขนาดนี้”
นายท่านอู๋ และคนตระกูลอู่คนอื่นๆ ก็เผยสีหน้าฉุกคิดไปตามๆ กัน！
นายท่านอู๋ก็ถามอย่างอึกอักว่า “เสี่ยวซิน แกหมายความว่า ราชาบู๊ทั้งแปดถูกคนตีตายอย่างนั้นหรือ? ”
———–