พอได้ยินเซียวฉางเฉียนด่า เฉียนหงเย่นก็ทำตัวไม่ถูก ในใจก็โกรธแต่ทำอะไรไม่ได้
เธอก็ยังหวังว่าบ้านจะสงบสุข ดังนั้นก็เลยอยากถอยออกมา หวังว่าเซียวฉางเฉียนจะหาผู้หญิงคนใหม่ได้
แต่เซียวฉางเฉียนกลับเกลียดเฉียนหงเย่นเข้ากระดูกดำ
เขาเกลียดเฉียนหงเย่น แต่ไม่เกลียดหอยเป๋าฮื้อ
จากนั้นก็กินคำใหญ่ พร้อมกับพูดนิ่งๆ ว่า “ผู้หญิงที่ไม่ทำหน้าที่เป็นเมียที่ดีอย่างแก ต่อไปอยู่ที่บ้านหลังนี้ ก็จะต้องทำหน้าที่เป็นคนรับใช้ที่ดี！”
เฉียนหงเย่นก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กลุ้มใจกินบะหมี่ของตนเองไป ไม่พูดจา
จริงๆ แล้วตอนนี้ เฉียนหงเย่นก็ยังไม่รู้ว่าสามีตนเองติดโรคไปด้วยแล้ว ถ้ารู้เธอก็คงไม่ทำเมนูหอยเป๋าฮื้อมากมายแบบนี้มาให้สามีตนเอง
เธอรู้ว่าสีมีเธอนั้นชอบกินหอยเป๋าฮื้อมาก ก็เลยทำเมนูมากมายมาเอาใจเขา แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกเขาด่าเสียๆ หายๆ แบบนี้
เซียวฉางเฉียนก็เปลี่ยนความโกรธเป็นแรงกินข้าว คนเดียวกินหอยเป๋าฮื้อไป10กว่าตัว
เนื่องจากอารมณ์ไม่ดี เขาก็ยังจะซัดเหล้าไปอีกหนึ่งขวด
เจ้าของบ้านคนเก่าของหลังนี้ เก็บเหล้าดีๆ ไว้ที่ห้องได้ยินมากมาย
มีเหล้าขาวกับไวน์แดง และแชมเปญ
ตอนนั้นตระกูลอู๋ซื้อบ้าน ซื้อราคาเหมารวม ดังนั้นเหล้าพวกนี้พวกเขาก็ทิ้งไว้ด้วย
เซียวฉางเฉียนไปหยิบเหล้าเหมาไถออกมาจากห้องเก็บเหล้า แล้วก็ลากเซียวไห่หลงมาดื่มด้วยกัน สองพ่อลูกกินกันไปกว่าครึ่งลิตร
ดื่มกินจนอิ่ม เซียวฉางเฉียนก็กลับมาที่ห้องนอนตนเอง จะแอบงีบสักหน่อย
แต่ว่า พอหลังจากที่เขาเอนหลังลงไป เขาก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ
แปลกตรงไหนกันน่ะหรือ?
เขาคันตรงจุดซ่อนเร้นของตนเองอย่างมาก
อาหารทะเลเป็นตัวต้นเหตุ เหล้าขาวก็ด้วย
สองสิ่งนี้รวมเข้าด้วยกัน มันก็ช่างเหมาะกันพอดี
เซียวฉางเฉียนเพิ่งเริ่มคันวันนี้ คันจนหยุดไม่ได้
เขาออกแรงเกาไปอย่างแรง เกาจนหนังถลอกเลือดไหล แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น
ความคันจนแทบเข้ากระดูก ทำให้เขาทนไม่ไหว เขารีบพลิกตัวขึ้นมาจากเตียง แล้วก็รีบออกไปหานายหญิงใหญ่เซียว
พอเห็นนายหญิงใหญ่เซียว เขาก็พูดอย่างอดทนไม่ได้ว่า “แม่ครับ ให้เงินผมหน่อย ผมจะไปโรงพยาบาล”
นายหญิงใหญ่เซียวก็ขมวดคิ้วถามว่า “เป็นอะไร? จะไปโรงพยาบาลทำไม? ไม่รู้หรือว่าไปโรงพยาบาลมันต้องใช้เงิน? ”
ผ่านความลำบากต่างๆ มา ตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียว เห็นเงินสำคัญกว่าอะไรทั้งสิ้น
เซียวฉางเฉียนก็พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า “ผม……ผมรู้สึกไม่สบายตัวมากเลย ก็เลยจะไปให้หมอดูหน่อย”
นายหญิงใหญ่เซียวก็ถาม “มันเป็นอย่างไรไหนลองบอกแม่สิ”
เซียวฉางเฉียนก็พูดอย่างเคอะเขินว่า “เอ่อ มันบอกยากน่ะสิแม่ ให้เงินผมหน่อย ผมจะไปให้หมอตรวจที่โรงพยาบาล！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดอย่างตกใจว่า “แกเป็นโรคทางไอ้นั่นใช่หรือเปล่าเนี่ย? ”
เซียวฉางเฉียนไม่คิดเลยว่าแม่ตนเองจะเดาออก ก็เลยพูดอย่างเคอะเขินว่า “ตอนนี้ผมยังไม่แน่ใจ ก็เลยจะไปตรวจที่โรงพยาบาล”
นายหญิงใหญ่เซียวก็ชักสายตา แล้วถามว่า “ก่อนหน้านี้แกได้ร่วมหลับนอนกับเฉียนหงเย่นหรือเปล่า? ”
“เอ่อ………” เซียวฉางเฉียนก็ลังเลครู่หนึ่ง แล้วก็พยักหน้า “ตอนที่อยู่บ้านตระกูลอู๋ วันนั้นผมได้มีอะไรกับเธอจริงครับ………”
———-