ตอนที่ 1842 เตรียมครรภ์
อู่เยวี่ยสงบสติอารณ์ลงได้แล้ว เมื่อสามปีก่อนเธอเป็นคู่หมั้นของเฮ่อเหลียนเช่ออยู่แล้วแต่ถูกจ้าวเหมยทำร้ายเสียก่อน ไม่คิดว่าพอผ่านไปอีกสามปีเธอก็ต้องมาแต่งงานกับเฮ่อเหลียนเช่ออยู่ดี
“ค่ะ ฉันจะไม่ทำให้คุณชายเช่อต้องขายหน้า” อู่เยวี่ยก้มหน้าอย่างนอบน้อมและไม่รู้สึกอะไรในใจเลยสักนิด
สามปีก่อนเธออาจจะคาดหวังในตัวเฮ่อเหลียนเช่ออยู่บ้างแต่ตอนนี้เธอกลับอยากหนีไปให้ไกล หนีได้ไกลมากเท่าไรยิ่งดี
เฮ่อเหลียนเช่อพอใจกับความเจียมตัวของอู่เยวี่ยมากจึงบอกต่ออีกว่า “แล้วก็ช่วงนี้ก็งดเหล้างดบุหรี่ด้วย รักษาจิตใจให้สงบเหมือนแม่ชี หน้าก็ไม่ต้องแต่ง ฉันจะจัดหมอมาจับตาดูเธอเอาไว้”
“ทำไมล่ะคะ?”
อู่เยวี่ยไม่เข้าใจจริง ๆ แค่แต่งงานปลอม ๆเท่านั้นเองทำไมถึงต้องงดเหล้างดบุหรี่แล้วงดผู้ชายด้วย?
แม้แต่เครื่องสำอางยังใช้ไม่ได้?
“ถามทำไมนักหนา? ฉันให้เธอทำอะไรก็ทำไปเถอะ!” เฮ่อเหลียนเช่อต่อว่าเสียงเย็นชา
หนิงเฉินเซวียนพูดเร่งอยู่ทุกวันสามเวลาและเริ่มไม่สบอารมณ์ขึ้นเรื่อย ๆ หากเหมยซูหานไม่ได้รับการปกป้องอย่างดีจากเขาคงตายไปไม่รู้กี่หนแล้ว
ภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้เขาต้องรีบมีหลานตัวอ้วนซ่อมแซมความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหนิงเฉินเซวียน
อู่เยวี่ยเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี พลันใจดิ่งวูบแล้วอดถามไม่ได้ว่า “คุณชายเช่อ คุณอยากให้ฉันท้องใช่มั้ย?”
ทั้งงดบุหรี่งดเหล้างดผู้ชาย นอกจากตั้งครรภ์แล้วจะมีอะไรอีก?
เฮ่อเหลียนเช่อเลิกคิ้วอย่างนึกไม่ถึงว่าสมองก็ฉลาดไม่เบา ในเมื่อเดาได้แล้วเขาก็คร้านจะปิดบัง “รู้แล้วก็รักษากฎดี ๆ หนึ่งเดือนหลังจากนี้จะมีคนมาให้เธอลองทำเด็กหลอดแก้ว ถ้าเธอคลอดเด็กคนนี้มาได้อย่างปลอดภัยฉันจะตอบแทนเธออย่างสมน้ำสมเนื้อแน่”
“ไม่…คุณชายเช่อ…ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ไม่ยอม…คุณชายเช่ออย่าเข้าใจผิด”
อู่เยวี่ยหลุดปากคิดจะพูดปฏิเสธไปแต่ไม่นานเธอก็ไหวตัวทัน ผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่บรรดาชู้รักของเธอ เขาไม่มีทางทะนุถนอมเธออยู่แล้ว ทำให้เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์เดือดขึ้นมาเธออาจไม่รอดแน่
“คุณชายเช่อ ฉันหมายความว่าเมื่อก่อนฉันเคยสูบกัญชามาช่วงหนึ่ง ในร่างกายน่าจะมีสารพิษหลงเหลืออยู่ มันจะส่งผลต่อการเจริญโตของเด็ก คุณชายเช่อหาผู้หญิงที่สุขภาพร่ายแข็งคงเหมาะสมกว่า!”
อู่เยวี่ยปฏิเสธอ้อม ๆ เธอไม่มีปัญหาเรื่องการแต่งงานปลอม ๆ แต่เธอไม่อยากท้องเลยแม้แต่น้อย
ไม่ใช่แค่เรื่องคลอดลูกที่จะส่งผลต่อขนาดรูปร่าง อีกทั้งอย่างน้อยหนึ่งปีเธอจะไม่สามารถไปไหนมาไหนได้เลย หลายวันก่อนเธอเพิ่งรู้จักกับโปรดิวเซอร์คนหนึ่งที่คุยกันไว้แล้วว่าจะให้เธอแสดงเป็นนางรองในละครฟอร์มยักษ์แนวประวัติศาสตร์
อู่เยวี่ยมั่นใจในตัวเองอย่างมาก จากความสามารถของเธอต่อให้ไม่เคยเรียนการแสดงมาก่อนเธอก็จะไปได้ดีในวงการบันเทิงจนกลายเป็นดาราชื่อดังได้รับความนิยมอย่างแน่นอน
ละครใหม่เรื่องนี้จะเริ่มเปิดกล้องถ่ายทำในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าและคาดว่าต้องใช้เวลาถ่ายถึงหนึ่งปี ถึงตอนนั้นจะปล่อยให้เธอท้องโตไปถ่ายละครคงไม่ได้
โอกาสที่ดีแบบนี้อู่เยวี่ยทำใจทิ้งมันไปไม่ได้จริง ๆ!
เฮ่อเหลียนเช่อรู้ทันความทะเยอทะยานและความไม่พอใจของผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่แวบแรก หึ!
อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ว่าอู่เยวี่ยต้องการจะหลุดพ้นจากพันธนาการของเขา ฝันไปเถอะ ในเมื่อเขาทำให้อู่เยวี่ยเกิดใหม่ได้ก็สามารถทำลายเธอได้ง่าย ๆเช่นกัน
กับลูกน้องที่ไม่เชื่องเฮ่อเหลียนเช่อไม่เคยเมตตาใจอ่อนอยู่แล้ว!
“ไม่ท้องก็ได้…” เฮ่อเหลียนเช่อเว้นช่วงไป อู่เยวี่ยทำหน้าดีใจ แต่ทว่า–
“งั้นเธอคงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว เธอว่า…ฉันควรจะจัดการเธออย่างไรดีล่ะ?” เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบเหมือนใช้คุยกันระหว่างคนรักแต่กลับเรียกให้อู่เยวี่ยขนลุกซู่หน้าซีดไปทันที
“ฉันจะเชื่อฟังอย่างดี คุณชายเช่อ…ให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะนะคะ…ฉันจะให้ความร่วมมือกับคุณหมอ…”
อู่เยวี่ยตกใจจนคุกเข่าลงกับพื้นส่งเสียงวิงวอนขอร้องไม่หยุด
…………………………………………..
ตอนที่ 1843 แมลงสาบที่ฆ่าไม่ตาย
หลังจากเหยียนหมิงซุ่นกลับมาก็ถามลูกน้องถึงเรื่องสามปีก่อน แม้จะผ่านไปเป็นเวลาค่อนข้างนานแต่ก็ถูกลูกน้องคนเก่งตามสืบจนเจอ
“ลูกพี่ วันที่อู่เยวี่ยตาย มีหญิงสาววัยยี่สิบห้าปีคนหนึ่งตายเพราะอุบัติเหตุรถชนที่เมืองจิน เวลาตายพอ ๆกับอู่เยวี่ย อีกอย่างได้ข่าวจากพ่อแม่ของผู้หญิงคนนั้นมาว่าก่อนที่จะทำการเผาศพลูกสาวได้หายตัวไปเกือบหนึ่งชั่วโมง จากนั้นที่ลานเผาศพก็มาแจ้งว่าพวกเขาได้เผาศพให้แล้ว”
เหยียนหมิงซุ่นกำหมัดแน่นนึกแค้นในความเจ้าแผนการของเฮ่อเหลียนเช่อและนึกเกลียดในความโง่เขลาของตน
ทำไมตอนนั้นถึงได้เชื่อเฮ่อเหลียนเช่อง่าย ๆ และไม่คิดจะตรวจสอบศพสักหน่อยนะ!
โชคดีที่ยังทันเวลา!
เหยียนหมิงซุ่นคิดจะบอกเรื่องนี้ให้เหมยเหมยทราบเพื่อให้เธอระมัดระวังตัวจากโอหยางซานซานตัวปลอม
“อู่เยวี่ย? ทำไมถึงเป็นเธอไปได้? ตกลงไปจากชั้นสี่แล้วทำไมถึงยังไม่ตายล่ะ?” เหมยเหมยอึ้งจนพูดไม่ออก หากไม่ใช่เพราะคนที่บอกเธอคือเหยียนหมิงซุ่นเธอจะต้องด่าอีกฝ่ายว่าเป็นบ้าแน่ ๆ
ถูกเธอกรีดหน้าไปตั้งหลายทีแล้วยังร่วงตกไปจากตึกสี่ชั้น อีกทั้งด้านล่างก็เป็นพื้นปูน คิดว่าต่อให้เป็นมนุษย์เหล็กก็ต้องแตกละเอียดแล้วหรือเปล่า
เป็นไปได้อย่างไรที่อู่เยวี่ยยังไม่ตาย?
“เป็นเรื่องจริง โอหยางซานซานตัวปลอมก็คืออู่เยวี่ย เฮ่อเหลียนเช่อช่วยอู่เยวี่ยเอาไว้แล้วส่งเธอไปฝึกที่ต่างประเทศ หลังจากนี้เหมยเหมยต้องระวังตัวหน่อยนะ” เหยียนหมิงซุ่นย้ำเตือน
เหมยเหมยกดขมับอย่างแรง ข่าวนี้กะทันหันเกินไปเธอทำใจรับไม่ได้ในชั่วขณะ
แต่เธอก็ไม่รู้สึกว่าเหนือความคาดหมายอีกแล้ว
มิน่าโอหยางซานซานตัวปลอมถึงให้ความรู้สึกที่คุ้นเคยอย่างมาก ที่แท้ก็เป็นนางแพศยาอู่เยวี่ยนี่เอง!
“ฆ่าเธอ…พี่…ฉันจะฆ่าเธออีกให้ได้…” เหมยเหมยไม่คิดจะเก็บซ่อนความแค้นที่มีต่ออู่เยวี่ย เธอจับมือเหยียนหมิงซุ่นไว้แน่นพลางมองเขาอย่างอ้อนวอน
อู่เยวี่ยเป็นมารชีวิตเธอมาทั้งสองชาติ เธอต้องขจัดมารตัวนี้ไปให้ได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สงบสุขไปตลอดชีวิต!
“ไม่ต้องรีบร้อนไป…พี่จะส่งคนไปฆ่าเธอเอง…” เหยียนหมิงซุ่นตบมือเหมยเหมยเบา ๆเพื่อให้เธอใจเย็นลง
ทุกครั้งที่เอ่ยถึงอู่เยวี่ยเหมยเหมยจะอารมณ์ขึ้นทุกรอบ ต่อให้เหมยเหมยไม่พูดเขาก็ไม่มีวันปล่อยอู่เยวี่ยไป ยิ่งกว่านั้นตอนนี้อู่เยวี่ยเป็นคนของเฮ่อเหลียนเช่อแล้ว เขาก็ยิ่งต้องกำจัดเธอทิ้ง
“…พี่หมิงซุ่น อู่เยวี่ยก็เป็นเหมือนปีศาจร้ายที่อยู่ในเกมใช่ไหม ฆ่าอย่างไรก็ฆ่าไม่ตายสักที เราอยู่ในโลกความเป็นจริงหรือในฝันกันแน่…ฉันงงไปหมดแล้ว…”
เหมยเหมยมึนไปชั่วขณะ การฟื้นคืนชีพของอู่เยวี่ยทำให้เธอแยกไม่ออกว่ากำลังอยู่โลกไหนกันแน่?
บางทีเธออาจจะอยู่ในฝันมาตลอด อู่เยวี่ยคือแมลงสาบที่ไม่มีวันฆ่าตาย และภารกิจเพียงหนึ่งเดียวในฝันของเธอก็คือฆ่าอู่เยวี่ยครั้งแล้วครั้งเล่า…
เธอไม่อยากคิดแบบนี้เลยสักนิด เธอไม่อยากเห็นนางแพศยาอู่เยวี่ย เธออยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับพ่อแม่พี่ชายเพื่อน ๆ แล้วก็เหยียนหมิงซุ่น
เหยียนหมิงซุ่นฟังเสียงบ่นพึมพำของหญิงสาวในอ้อมแขนจนจับต้นชนปลายไม่ถูก
ฟื้นคืนชีพอะไร?
แมลงสาบที่ฆ่าไม่ตายอะไร?
โกรธอู่เยวี่ยจนสติเลอะเลือนไปแล้ว!
“บอกว่าเธอโง่ยังไม่ยอมรับอีก จะเป็นความฝันไปได้ไงกัน? เรื่องอู่เยวี่ยเป็นแค่อุบัติเหตุ ครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้เธอรอดไปอีกแล้ว เธออย่าคิดเพ้อเจ้ออีกเลยนะ!” เหยียนหมิงซุ่นแอบใช้แรงหยิกแก้มเหมยเหมยอย่างระอาไปทีหนึ่ง
เหมยเหมยเจ็บจนขมวดคิ้วก่อนจะปัดมือทิ้งอย่างไม่พอใจ กุมแก้มพลางถลึงตามองเหยียนหมิงซุ่น
“เจ็บสินะ? ในฝันจะเจ็บได้อย่างไร?” เหยียนหมิงซุ่นยิ้มกล่าว
“ไม่ใช่ ตอนฉันฝันก็เจ็บเหมือนกัน เจ็บมาก ๆด้วย” เหมยเหมยค้านเสียงเบา
เหยียนหมิงซุ่นตาเปื้อนยิ้มแวบหนึ่งพลางกระชับกอดเธอแน่นกว่าเดิม มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วแล้วยิ้มร้ายกล่าว “งั้นเหมยเหมยเคยฝันลามกบ้างไหม? ฉันช่วยเธอแยกแยะระหว่างฝันลามกกับความจริงแล้วกัน…ดีไหม…”
“ไม่เอา…ฉันไม่ฝันลามกสักหน่อย…คนนิสัยไม่ดี…”
เหมยเหมยลุกหนีพร้อมเสียงหัวเราะ ด้านนอกดวงอาทิตย์ยังส่องแสงเจิดจ้าอยู่เลย จะมาทำเรื่องแบบนี้กลางวันแสก ๆก็ออกจะรู้สึกแปลก ๆไปสักหน่อย
เพียงแต่การขืดขันนั้นไม่ได้ผล เหยียนหมิงซุ่นเลยตัดสินใจอุ้มเธอไปยังห้องฉายหนังเสียเลยเพื่อตัดความกังวลในใจของเหมยเหมย ทั้ง ๆที่ความจริงก็เพื่อเติมเต็ม ‘ความต้องการ’ ของเขาทั้งนั้น
……………………………………………..