เถี่ยต้า, เทพเจ้าแห่งท้องทะเล, หยางลี่, กุยไห่ยี่เต่าและเฟิงเซียวเทียนกลายเป็นเคร่งขรึมเพราะพวกเขาจ้องมองไปยังเกล็ดหิมะที่อยู่บนฟ้า
ผู้อาวุโสสูงสุดจากตระกูลผู้พิทักษ์แสดงสีหน้าแปลก ๆ พวกเขาได้เห็นบางอย่างที่คล้ายกันเมื่อหลายสิบปีก่อน ดังนั้นพวกเขาอดที่จะเชื่อมโยงหิมะที่ตกลงมาจากเหตุการณ์นั้นไม่ได้
ศาลาเทพธิดาน้ำแข็งมางั้นหรือ ? ในขณะที่ผู้อาวุโสสูงสุดจากตระกูลผู้พิทักษ์อดไม่ได้ที่จะคิดถามคำถามเดียวกันออกมา
น้องชาย เจ้ากำลังแต่งงานและเจ้าก็ไม่ได้เชิญข้า ข้ายังเป็นพี่สาวของเจ้าอีกงั้นรึ ? เสียงที่เจี้ยนเฉินคุ้นเคยก็ปรากฏ บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหิมะมีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวออกมาอย่างเงียบ ๆ นางมีความงามที่น่าหลงใหลและสวมชุดสีขาวราวกับหิมะ ขณะที่นางลอยอยู่บนท้องฟ้า มันราวกับว่านางได้หลอมรวมไปกับหิมะทั้งหมด
พี่สาว ! เจี้ยนเฉินตะโกนออกมาอย่างดีใจและประหลาดใจ เขารู้สึกตื่นเต้นมาก มันเป็นช่วงเวลาสำคัญกับเขาอย่างมากที่เจียงหยางหมิงเยว่สามารถมางานแต่งของเขาได้
เถี่ยต้า, เทพเจ้าแห่งท้องทะเล, หยางลี่, กุยไห่ยี่เต่าและเฟิงเซียวเทียนต่างก็จ้องมองไปที่เจียงหยางหมิงเยว่ในเวลาเดียวกัน รูม่านตาของเขาหดแคบ พวกเขาทั้งหมดต่างก็ตกใจ
นี่เป็นเพราะเขาสามารถบอกได้ว่าเจียงหยางหมิงเยว่นั้นเหนือกว่าเซียนจักรพรรดิและเข้าไปถึงขอบเขตดั้งเดิมแล้ว
นางอาจจะไปถึงขั้นรับมอบช่วงปลาย
เจียงหยางหมิงเยว่ตะโกนเบา ๆ และมองเจี้ยนเฉินอย่างไม่พอใจอย่างมาก นางพูดว่า ดีมากที่เจ้ายังจำข้าได้อยู่ ข้ายังเคยคิดว่าเจ้าได้ลืมข้าไปนานแล้ว และไม่ได้ชวนพี่สาวของเจ้ามาในวันสำคัญเช่นนี้ แต่ข้าก็ไม่ได้ถูกเชิญจนต้องมาด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามโชคดีที่ข้ายังไม่ได้มาสาย ข้ายังคงมางานแต่งของเจ้าทันเวลาพอดี
หมิงเยว่ ! ในหมู่ผู้คนหยูเฟิงหยานสั่นสะท้าน ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนเรียกลูกสาวของนางเสียงดัง แม้ว่านางจะอยู่ห่างกัน
เจียงหยางหมิงเยว่ตัวแข็ง ในขณะที่นางจ้องมองไปยังหยู่เฟิงหยานที่โรนราท่ามกลางฝูงชน นางรู้สึกน้ำตารื้นขึ้นมาทันที ดวงตาของนางยังคงแดงเล็กน้อยก่อนที่จะไหลลงมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ นางไม่สนใจเรื่องของกับเจี้ยนเฉินอีกต่อไป นางพุ่งเข้าไปหาหยูเฟิงหยานอย่างรวดเร็ซ นางกอดหยูเฟิงหยานอย่างมีความสุข
เจียงหยางป้าและไป๋หยุนเทียนที่นั่งอยู่บนเวทีต่างก็จ้องมองไปทางเจียงหยางหมิงเยว่และหยูเฟิงหยานด้วยรอยยิ้ม ผู้คนก็มากันครบในท้ายที่สุด อย่างไรก็ตามมีการจัดพิธีแต่งงานของเจี้ยนเฉินอยู่ตอนนี้ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เวลาที่จะมารำลึกถึงความหลังกัน แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะคิดถึงเจียงหยางหมิงเยว่เช่นกัน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้
เจียงหยางหมิงเยว่ทะลวงไปถึงขอบเขตดั้งเดิมแล้ว แต่นางก็ปฏิเสธที่จะนั่งอยู่ในส่วนที่จัดไว้ให้ของคนที่อยู่ในขอบเขตดั้งเดิม นางอยู่กับหยูเฟิงหยาน
เจียงหยางหมิงเยว่ได้บรรลุร่างน้ำแข็งที่ลึกซึ้งหลังจากการเก็บตัว นางสามารถควบคุมความเย็นภายในตัวของนางได้ตามต้องการ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่นางและแม่ของนางจะอยู่ห่างกันเหมือนครั้งล่าสุดที่พวกเขาพบกันด้านนอกศาลาเทพธิดาน้ำแข็ง
หยางลี่ เจ้ามีลูกหลานที่น่าประทับใจมากจริง ๆ มีจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิม 2 คนและพวกเขาก็ยังบ่มเพาะมาไม่ถึง 100 ปี กุยไห่ยี่เต่าพูดกับหยางลี่ด้วยความอิจฉา
หยางลี่หัวเราะเบา ๆ เขารู้สึกดีใจอย่างมาจากภายในที่มีลูกหลานที่ยอดเยี่ยมถึง 2 คน
นั่นเป็นเพราะเจียงหยางหู่มีศักยภาพที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน หากเขาไปที่โลกเซียนและเข้าร่วมอารมจิตพิสุทธิ์ เขาที่ได้รับการเลี้ยงดูดั่งสมบัติของผู้เฒ่า เขาจะสามารถกลายเป็นอัจฉริยะได้อย่างแน่นอน เขาอาจจะสามารถเข้าสู่อารามฟ้าดินได้ เฟิงเซียวเทียนถอนหายใจด้วยความประหลาด เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่มชมหยางลี่จริง ๆ เขามีลูกหลานที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่สามคนในรุ่นเดียวกัน
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เจียงหยางป้านี่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เมื่องานแต่งของเจี้ยนเฉินจบลง ข้าจะตอบแทนเขาอย่างแน่นอน หยางลี่หัวเราะออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ รอยย่นบนใบหน้าของเขาดูเหมือนจะหายไปและดูอ่อนเยาว์
คำนับฟ้าดิน !
บนเวทีสูง ลุงเจียงยังจัดงานแต่งอย่างแข็งขัน ในขณะที่เขาตะโกนบอกเจี้ยนเฉิน, หวงหลวนและโหยวเยว่ ให้คำนับไปทางตะวันออกและคำนับให้กับโลก
เมืองเงียบทันทีเมื่อพวกเขาคำนับลง ลุงเจียงดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่พูดออกมาได้ภายในเมือง
คำนับผู้ใหญ่ !
ลุงเจียงสั่งอีกครั้งและเจี้ยนเฉิน, โหยวเยว่และหวงหลวนก็คำนับกัน พวกเขาคำนับครั้งที่สองให้กับพ่อแม่ของเจี้ยนเฉิน เจียงหยางป้าและไป๋หยุนเทียน
ดี ! ดี ! ดี ! เจียงหยางป้ายิ้มอย่างมีความสุขขณะที่เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินและเจ้าสาวของเขาอย่างใจดี เขารู้สึกดีอย่างมาก ไม่มีใครคิดว่างานแต่งของลูกชายของเขาจะดึงดูดจอมยุทธทุกคนในโลกนี้มาแสดงความยินดีให้กับเขา
คำนับซึ่งกันและกัน !
เข้าหอ !
เมื่อลุงจางพูดประโยคสุดท้ายออกมา เจี้ยนเฉิน, โหยวเยว่และหวงหลวนก็ออกจากเวทีพร้อมกับสาวใช้สองสามคน จนกว่าจะถึงพรุ่งนี้พวกเขาจะต้องไม่ออกมาให้ใครเห็นจนกว่าบรรยากาศงานแต่งจะสิ้นสุดลง
ในขณะที่เจี้ยนเฉิน,โหยวเยว่, และหวงหลวนออกไปจากเวที ฉินฉินที่สวมหน้ากากท่ามกลางฝูงชนก็หลั่งน้ำตา นางหันหลังและกำลังจะออกจากเมือง
อย่างไรก็ตามเมื่อนางหันหลังกลับมา นางก็พบเด็กชายและเด็กสาวอยู่ด้านหลังของนาง หญิงสาวดูเหมือนจะอายุ 11-12 ปี นางสวมชุดขาวและดูค่อนข้างฉลาดและน่ารัก เด็กดูเหมือนจะอายุได้ 4-5 ขวบเท่านั้น เขาอ้วนและมีผมสีทอง จนตาสีทองและม่านตาสีทอง แม้แต่เสื้อผ้าของเขาก็ยังเป็นสีทอง ดูเหมือนว่าเขาจะทำมาจากทองคำ
พี่สาว วันนี้เป็นวันที่น่ายินดีสำหรับพี่ชายของข้า ทุกคนมีความสุข ท่านร้องไห้ทำไม เสี่ยวหลิงรู้สึกว่าท่านไม่มีความสุขเลย ทำไม ? เด็กสาวจ้องมองฉินฉินด้วยตาที่กลมโตของนางและมีความอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก นางต้องการคำอธิบายให้กับความสับสนของนาง
ฉินฉินอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี นางไม่คิดที่จะตอบ แต่หลังจากที่ได้ยินคำถามที่ไร้เดียงสาของเด็กสาว นางก็อดที่จะตอบไม่ได้ นางฝืนยิ้มและสัมผัสแก้มเด็กหญิง นางพูดเบา ๆ นี่เป็นเพราะข้ารู้สึกแย่ มันเลยทำให้ข้าอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ เด็กน้อย เจ้ายังเป็นเด็กอยู่ตอนนี้ มีหลายอย่างที่เจ้ายังไม่อาจเข้าใจ เจ้าจะรู้ก็ต่อเมื่อเจ้าโตแล้ว เข้าใจหรือไม่ ? พูดเสร็จฉินฉินก็ออกจากเมืองไป
เด็กหญิงพยักหน้า แต่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจอะไรบางอย่าง นางยังคงสับสนว่าฉินฉินหมายถึงอะไร
พี่สาว ความรู้สึกแย่ ๆ ข้างในคืออะไร ? ท่านต้องร้องไห้เพราะมันรู้แย่อยู่ภายใน ? เด็กชายถามเพราะความสับสนและอยากรู้อยากเห็น
อืม…เรื่องนี้…เจ้ายังเด็กอยู่ตอนนี้ มีหลายอย่างที่เจ้ายังไม่เข้าใจ เจ้าจะรู้ก็ต่อเมื่อเจ้าโตขึ้น เข้าใจนะ ? ไปเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปเดินเล่นที่อื่น ขณะที่เด็กหญิงพูดเสร็จ นางก็ดึงเด็กชายไปกับนาง นางไปทุกที่ที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานอย่างกระตือรือร้น
พวกเขาทั้งคู่คือเสี่ยวจินและเสี่ยวหลิง กว่าทศวรรษที่ผ่านมา แต่พวกเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือตอนนี้เสี่ยวจินพูดได้คล่องขึ้นมากขึ้น