หยางเฉินแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่เพียงแต่รู้จักราชวงศ์อู่เท่านั้น แต่ยังรู้จักอู่หนิง หัวหน้ารองของราชวงศ์อู่ด้วย
เขาถามว่า “แม่ของต้วนหวูเหยียนเป็นสมาชิกของราชวงศ์อู่หรือ?”
กษัตริย์ต้วนพยักหน้า “เป็นที่รู้กันดีว่า เมื่อร้อยปีที่แล้วยังมีราชวงศ์ทั้งเก้าอยู่ จากนั้นเมื่อราชวงศ์ทั้งห้าร่วมมือกันเพื่อพยายามปราบปรามเมืองเยี่ยนตู แต่ราชวงศ์ทั้งห้าก็ถูกปราบปรามโดยคนคนนั้นเพียงลำพัง ตั้งแต่เป็นต้นมา ราชวงศ์ทั้งห้าก็ได้ถูกลดชั้นเป็นตระกูลเดอะคิงในปัจจุบัน”
“ในการต่อสู้ครั้งนั้น ราชวงศ์ทั้งห้าได้สูญเสียยอดฝีมือระดับสูงไปเป็นจำนวนมาก ดังนั้นหลังจากถูกลดชั้นเป็นตระกูลเดอะคิง ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็อ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก ค่อยๆ ห่างเหินจากราชวงศ์ทั้งสี่อื่นๆ”
“แต่สิ่งที่ผู้คนไม่รู้ก็คือ เมื่อร้อยปีก่อน นอกเหนือจากราชวงศ์ทั้งเก้าแล้ว ยังมีราชวงศ์โบราณอีกสองตระกูล ราชวงศ์อู่ก็เป็นหนึ่งในสองราชวงศ์โบราณ”
“อู่หยู่หลาน มารดาของต้วนหวูเหยียน เคยเป็นเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์โบราณ และยังเป็นผู้หญิงที่ข้ารักมากที่สุดในชีวิตด้วย!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของกษัตริย์ต้วนก็เต็มไปด้วยความผูกพันอย่างลึกซึ้ง
หยางเฉินตกใจ เขารู้แค่ว่าเมื่อร้อยปีก่อน จิ่วโจวเคยมีราชวงศ์ทั้งเก้า ต่อมาราชวงศ์ทั้งห้าก็ลดชั้นมาเป็นตระกูลเดอะคิงทั้งห้าในปัจจุบัน
พูดตามหลักเหตุผล ตอนนี้น่าจะเหลือเพียงราชวงศ์ทั้งสี่
ในอดีตตอนที่ได้พบกับสมาชิกของราชวงศ์อู่ที่ตระกูลคิงกวน เขายังไม่รู้เรื่องราวอะไร จนกระทั่งเขาได้ยินสิ่งที่กษัตริย์ต้วนพูด เขาถึงตระหนักว่านอกจากราชวงศ์ต้วน ราชวงศ์เย่ รวมถึงราชวงศ์หลง และราชวงศ์ซ่างกวนที่เขาติดต่อคบหาด้วยแล้ว ยังมีราชวงศ์อู่อีกหนึ่งตระกูลด้วย
จำนวนราชวงศ์มีถึงห้าราชวงศ์ ถ้ากษัตริย์ต้วนไม่ได้พูดอย่างนี้ เขาคงมองข้ามปัญหานี้ไปแล้ว
ที่แท้ไม่ใช่ราชวงศ์ทั้งสี่ ราชวงศ์อู่ไม่ได้เป็นหนึ่งในสี่ราชวงศ์ แต่เป็นหนึ่งในสองราชวงศ์โบราณที่อยู่เหนือกว่าราชวงศ์ทั้งสี่
“พูดแบบนี้ก็หมายความว่าราชวงศ์โบราณแข็งแกร่งมาก? เหนือกว่าราชวงศ์ต้วนมากงั้นหรือ?”
หยางเฉินถามว่า “ในตัวต้วนหวูเหยียนมีสายเลือดของราชวงศ์อู่ด้วย ดังนั้นคุณจึงกลัวว่าการตายของต้วนหวูเหยียน จะทำให้ราชวงศ์อู่มาหาเรื่องราชวงศ์ต้วน?”
หยางเฉินพอจะรู้คร่าวๆ แล้วว่าทำไมกษัตริย์ต้วนจึงเข้าข้างต้วนหวูเหยียน
กษัตริย์ต้วนพยักหน้า “พูดให้ถูก คนที่ข้ากลัวก็คือแม่ของต้วนหวูเหยียน อู่หยู่หลาน!”
“เธอแข็งแกร่งมากเหรอ?”
หยางเฉินถามอีกครั้ง
“แข็งแกร่งมาก เมื่อสี่สิบห้าปีที่แล้ว เธอเป็นสุดยอดวรยุทธอันดับหนึ่งของราชวงศ์อู่ ในขณะนั้นเธอมีอายุเพียง 20 ปี และได้ก้าวเข้าสู่ระดับกึ่งแดนเทพแล้ว ตอนนี้ห้าสิบปีผ่านไปแล้ว ท่านคิดว่าเธอจะแข็งแกร่งขนาดไหน?”
กษัตริย์ต้วนมองมาที่หยางเฉินและกล่าวด้วยสีหน้าเยาะเย้ยตัวเองว่า “ในตอนนั้นข้ายังมีความสามารถแค่ระดับแดนราชาขั้นกลาง ถ้าไม่ได้พบกับอู่หยู่หลาน บางทีข้าอาจจะมาไม่ถึงระดับในปัจจุบันก็ได้”
“พูดได้เลยว่าทุกสิ่งที่ข้ามีตอนนี้ อู่หยู่หลานเป็นคนให้”
“ตอนนี้ข้าไม่สามารถปกป้องลูกชายของเราได้ หากเธอรู้ว่าท่านเป็นคนฆ่าต้วนหวูเหยียน ข้าบอกได้เลยว่า เธอจะไม่ปล่อยท่านไปแน่!”
หยางเฉินยังตกใจอยู่มาก ตอนอายุยี่สิบปี อู่หยู่หลานก็มีความสามารถถึงระดับกึ่งแดนเทพแล้วหรือ?
ความสามารถวิถีบู๊เช่นนี้ ช่างน่ากลัวจริงๆ
“ตอนนี้วิถีบู๊ของเธออยู่ในระดับใด?” หยางเฉินถาม สีหน้าจริงจังมากขึ้น
กษัตริย์ต้วนมองมาที่หยางเฉิน และกล่าวด้วยสีหน้าซับซ้อน “ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม!”
“แดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม?”
หยางเฉินรู้สึกสับสน เขารู้เพียงว่าเหนือแดนเทพคือแดนเหนือมนุษย์ แต่ไม่รู้ว่ายังมีแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามอีก
“เหนือจากแดนเทพชั้นยอดคือแดนเหนือมนุษย์ แดนเหนือมนุษย์ถูกแบ่งออกเป็นเก้าเขตแดน”
กษัตริย์ต้วนอธิบาย จากนั้นก็มองไปที่หยางเฉินอย่างลึกซึ้ง “ความสามารถของคุณในตอนนี้ น่าจะทะลุผ่านเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งได้แล้วล่ะมั้ง?”
“ส่วนอู่หยู่หลานคือยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม อย่างไรก็ตามในราชวงศ์อู่ เธอไม่ใช่คนเดียวที่เป็นยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์”
“ท่านว่า หากเธอรู้ว่าท่านฆ่าลูกชายของเธอ เธอจะปล่อยท่านไปไหม?”
สีหน้าของกษัตริย์ต้วนเริ่มจริงจังมากขึ้น “ไม่ใช่แค่ไม่ยอมปล่อยท่านไป แต่จะฆ่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการตายของต้วนหวูเหยียนด้วย!”
“เธอเป็นคนบ้าคนหนึ่ง! เป็นผู้หญิงบ้าที่มีความสามารถแข็งแกร่งคนหนึ่ง!”
หยางเฉินสัมผัสได้ถึงความรู้สึกซับซ้อนของกษัตริย์ต้วนที่ทั้งรักทั้งเกรงกลัวอู่หยู่หลาน
“ต้วนหวูหยาก็เป็นลูกชายแท้ๆ ของข้า ข้าจะฆ่าเขาลงได้อย่างไร?”
กษัตริย์ต้วนพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “แต่ถ้าข้าไม่ฆ่าเขา อู่หยู่หลานก็จะฆ่าเขาด้วยมือตัวเองอยู่ดี ไม่เพียงเท่านี้ ถึงตอนนั้นราชวงศ์ต้วนทุกคนอาจจะต้องเผชิญกับมืออำมหิตของเธอด้วย”
“เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นจากต้วนหวูหยา เขาก็ควรจะรับผิดชอบทุกอย่าง ถ้าเขาไม่ตาย ก็ยากที่ความโกรธภายในใจของอู่หยู่หลานจะสงบลง!”
เมื่อได้ยินสิ่งที่กษัตริย์ต้วนพูด หยางเฉินก็มีความรู้สึกเสียใจอยู่ภายในใจมากมาย ถ้ารู้อย่างนี้ เขาคงจะไม่ลงมือฆ่าต้วนหวูเหยียนหรอก
กษัตริย์ต้วนพูดถูก ตอนนี้เขาเป็นเพียงยอดฝีมือที่เพิ่งก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ ในขณะที่อู่หยู่หลานเป็นยอดฝีมือที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว
ยอดฝีมือระดับนี้ก็เหมือนกับยืนอยู่ระดับสูงสุด ด้วยความสามารถในปัจจุบันของหยางเฉิน เขายังไม่สามารถจัดการได้จริงๆ
แม้ว่าเขาจะมีความสามารถในการฆ่าศัตรูเกินกว่าระดับที่มี แต่เมื่อมาถึงแดนเหนือมนุษย์ ช่องว่างภายในระหว่างสองเขตแดนใดๆ นั้นมีขนาดใหญ่มหึมา
เมื่อเปรียบเทียบระหว่างแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งกับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ช่องว่างระหว่างสองเขตแดนนี้เพียงพอที่จะเพิ่มความแตกต่างระหว่างยอดฝีมือสองคนนี้แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น อู่หยู่หลานเป็นสุดยอดวรยุทธ ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามของเธอนั้นย่อมเหนือกว่ายอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามทั่วไป
“ข้าสั่งปิดข่าวต้วนหวูเหยียนถูกฆ่าแล้ว แต่ข้าเชื่อว่าอีกไม่นานเธอจะต้องรู้ความจริง”
กษัตริย์ต้วนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เพราะหลัวซิวเป็นยอดฝีมือที่เธอส่งมาอยู่ข้างกายต้วนหวูเหยียน ตอนนี้หลัวซิวตายด้วยน้ำมือของท่านแล้ว หากอู่หยู่หลานไม่สามารถติดต่อหลัวซิวได้ เธอจะต้องสืบสวนว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน”
“ท่านคิดว่าลำพังความสามารถระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของท่าน จะต้านทานความโกรธของอู่หยู่หลานได้หรือเปล่า?”
หยางเฉินตกอยู่ในความเงียบทันที ด้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ มันสู้ไม่ได้จริงๆ
ผ่านไปนาน จู่ๆ เขาก็หันไปมองกษัตริย์ต้วนและพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ผมเป็นคนฆ่าต้วนหวูเหยียน มีอะไรก็ให้เธอมาลงที่ผมทุกอย่างก็พอ”
“เพราะถึงอย่างไรระหว่างพวกคุณก็มีความรักต่อกัน เธอคงจะไม่ทำลายราชวงศ์ต้วนของพวกคุณเพียงเพราะว่าผมฆ่าลูกชายของเธอตายในราชวงศ์ต้วนหรอกนะ?”
กษัตริย์ต้วนยังไม่ได้ก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง พูดให้ถูกก็คือ อยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง ยังห่างจากแดนเหนือมนุษย์ที่แท้จริงเพียงหนึ่งก้าวเท่านั้น
แต่ด้วยช่องว่างขนาดใหญ่เช่นนี้ ไม่ว่ากษัตริย์ต้วนจะมีความสามารถด้านวิถีบู๊แข็งแกร่งเพียงใด ก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งทั่วไป
ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่กษัตริย์ต้วนตระหนักว่าความสามารถของหยางเฉินได้ฟันฝ่าเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งแล้ว จึงล้มเลิกที่จะต่อสู้กับหยางเฉิน
เขารู้ดีว่าต่อให้ราชวงศ์ต้วนทุกคนร่วมมือกัน ก็ยังไม่คู่ควรที่จะต่อกรกับหยางเฉินเพียงคนเดียว
เมื่อเป็นเช่นนี้ จะเป็นการดีกว่าที่จะบอกความจริงกับหยางเฉิน เพื่อที่หยางเฉินจะได้ร่วมแบกรับความโกรธของอู่หยู่หลาน
กษัตริย์ต้วนส่ายหน้า “เมื่อ 40 กว่าปีที่แล้ว เรามีความรักต่อกันจริง แต่เมื่อ 47 ปีก่อน หลังจากที่ต้วนหวูเหยียนเกิดมา เธอก็ถูกยอดฝีมือของราชวงศ์อู่พาตัวกลับไปที่ราชวงศ์อู่”