ในใจเขา ยังมีความเสียใจระดับหนึ่ง
สำหรับการสอบถามของต้วนหวูหยา ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่คนนั้นกลับไม่มองเขาสักแวบ ดวงตาที่ดุจเหยี่ยวคู่นั้น จ้องหยางเฉินไม่กะพริบ
แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสยองขวัญ มุ่งไปยังหยางเฉินโดยตรง
หยางเฉินหน้าไม่เปลี่ยนสี ระเบิดกลิ่นอายวิถีบู๊ของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งออกมา กดดันไปยังฝ่ายตรงข้าม
“ปึงๆๆ!”
แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสยองขวัญทั้งสองปะทะเข้าด้วยกัน ราวกับหายนะฟ้าถล่ม พื้นดินสั่นสะเทือนรุนแรง กระจกในตัวอาคารที่อยู่ใกล้เคียงทั้งสองคน แตกเป็นเสี่ยงๆ ในชั่วพริบตาเดียว
“นี่……”
ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ต้วนแต่ละคนตกตะลึงพรึงเพริด สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
ในที่สุด เมื่อมาอยู่ตรงตำแหน่งที่ห่างจากหยางเฉินห้าหกเมตร ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่ก็หยุดฝีเท้าลง
เขาเอ่ยปากทันใด “นายคือหยางเฉินที่แต่งตั้งตัวเองเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูคนนั้น?”
ในสายตาหยางเฉินมีความแหลมคมแวบผ่าน นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายรู้จักตนเอง
“ฉันไม่เคยแต่งตั้งตัวเองเป็นคิง และไม่อนุญาตใครคนใด กล้ามาแต่งตั้งตัวเองเป็นคิงที่เยี่ยนตูด้วย!”
หยางเฉินพูดเสียงเย็นยะเยือก
ชั่วขณะนั้นผู้แข็งแกร่งราชวงศ์อู่ขมวดคิ้วขึ้นมา “เทียบกับที่ฉันจินตนาการไว้ นายยังบ้ากว่าเยอะมาก!”
“ฉันยังมีด้านที่บ้ากว่านี้อีก นายอยากดูหน่อยไหม?” หยางเฉินต่อสู้ด้วยกันกับอีกฝ่าย ความปรารถนาต่อสู้อันคลุ้มคลั่ง กำลังกระเพื่อมภายในร่างกาย
มาถึงแดนระดับเขานี้ โอกาสที่สามารถต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์มีน้อยมาก ไม่ว่าการต่อสู้ครั้งใด ยังสามารถทำให้วิถีบู๊ของเขาก้าวหน้าขึ้นได้อีกระดับ
เขาฆ่าต้วนหวูเหยียนแล้ว ส่วนมารดาของต้วนหวูเหยียน ก็เป็นอัจฉริยะวิถีบู๊อันดับหนึ่งของราชวงศ์อู่ และปัจจุบันนี้ยังทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว
ระหว่างเขากับราชวงศ์อู่ คบค้าสมาคมอย่างสงบสุขได้ยาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงไม่มีความจำเป็นต้องเกรงใจต่อผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่แล้ว
“นายวอนหาที่ตาย!”
ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์อู่ตะโกนอย่างโมโห ระยะห่างระหว่างห้าหกเมตร เข้ามาถึงในชั่วพริบตา
เห็นเพียงเขาควงหมัดหนึ่งออกมา ในช่วงเวลาพริบตาเดียว หยางเฉินควงหมัดหนึ่งออกเหมือนกัน
“ตึง!”
สองหมัดชนกัน ในขณะหนึ่งกลิ่นอายที่พังพินาศ ตลบอบอวลไปทั่วสารทิศแล้ว
“ครืนๆๆ!”
พื้นดินสั่นสะเทือน พื้นดินใต้เท้าของทั้งสองคนปรากฏรอยแยกที่ความหนาเท่าแขน กระจายไปรอบด้านไม่หยุด
หยางเฉินท่าทางไม่หวาดกลัว ความปรารถนาต่อสู้ทั่วตัวพลุ่งพล่าน
การโจมตีนี้ ทำให้เขารู้สึกถึงความสามารถของอีกฝ่าย คือแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเหมือนกับเขา
เพียงแต่ว่า รายละเอียดของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งฝ่ายตรงข้ามลึกมาก เห็นได้ชัดว่ามีมาหลายปีแล้ว ระยะห่างจากแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง เกรงว่าคงไม่ไกลนัก
ส่วนผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่ ในใจยิ่งตกใจกลัวอย่างยิ่ง เดิมทีเขาคิดว่าต่อให้หยางเฉินแกร่งแค่ไหน มากสุดก็แค่กึ่งแดนเหนือมนุษย์ จนกระทั่งวินาทีนี้ เขาถึงสำนึกได้ว่า หยางเฉินก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง
ถึงแม้จะเพิ่งก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แต่ว่าภายใต้การโจมตีครั้งนี้ พละกำลังที่หยางเฉินระเบิดออกมาทั้งหมด ไม่ได้ด้อยกว่าเขาสักนิด แม้กระทั่งยังจะแกร่งกว่าเสียอีก
เขาเพียงรู้สึกว่าพลังอันน่าสยองขวัญส่วนหนึ่ง กำลังแพร่กระจายจากแขนของเขาไปทั่วร่างกาย
“ตึกๆๆ!”
ทันใดนั้น เขาถอยไปด้านหลังสามก้าว
มองกลับไปที่หยางเฉิน ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่เดิม เพียงแค่พื้นบริเวณเท้า ยุบลงไปแล้ว
กษัตริย์ต้วนที่อยู่ไม่ไกล ก็ทำหน้าเหลือเชื่อเช่นกัน
ถึงแม้เขาจะรู้ว่าหยางเฉินแกร่งมาก แต่นึกไม่ถึง ปะทะฝีมือกับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของราชวงศ์อู่ หยางเฉินสามารถเป็นต่อได้
จนกระทั่งวินาทีนี้ เขาถึงเข้าใจว่าทำไมต้วนหวูหยาถึงขัดขวางเขาฆ่าหยางเฉินมาโดยตลอด ยืนหยัดอยากคบหากับหยางเฉิน ยินยอมรับว่าเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ไม่กตัญญู แม้กระทั่งพลาดสิทธิ์ครองบัลลังก์
เพราะ ต้วนหวูหยารู้ความยิ่งใหญ่เกรียงไกรของหยางเฉิน ถ้าหยางเฉินอยากพังราชวงศ์ต้วนจริง คงง่ายดายเสียจริง
“หวูหยา เป็นพ่อที่เข้าใจแกผิดเอง!”
กษัตริย์ต้วนมองทางต้วนหวูหยาด้วยตาแดงก่ำพูดขึ้น
ต้วนหวูหยายิ้มนิดหน่อย ส่ายหน้าแล้ว “เสด็จพ่อเข้าใจทุกอย่างที่ผมทำได้ ก็คุ้มค่าแล้วครับ!”
“ไอ้หนุ่ม สรุปนายเป็นใคร?”
ในที่สุดผู้อาวุโสของกษัตริย์อู่ก็อดทนไม่ไหว เอ่ยปากถามไป
ถึงแม้เขาจะรู้จักหยางเฉิน ย่อมรู้ชัดเกี่ยวกับทุกอย่างของหยางเฉินเป็นธรรมดา แต่ว่าตอนนี้ กลับสำนึกได้ว่า ความเข้าใจที่ราชวงศ์อู่มีต่อหยางเฉิน มีเพียงเปลือกนอกเท่านั้น
ด้วยความเข้าใจที่พวกเขามีต่อหยางเฉิน เวลาหกปีสั้นๆ จากคนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่อาจกลายมาเป็นถึงขั้นในวันนี้ได้เด็ดขาด
ความสามารถวิถีบู๊ของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งสูงวัยที่อายุเกินร้อยมากมาย ในชีวิตนี้ ยังไม่อาจก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ได้เลย
ปัจจุบันนี้ ชายหนุ่มที่เพียงแค่อายุยี่สิบแปดปีคนหนึ่ง คาดไม่ถึงใช้เวลาเพียงหกปี ก็ก้าวสู่แดนนี้ได้แล้ว ไม่น่าเชื่อจริงๆ
หยางเฉินขมวดคิ้วแน่น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนถามว่าเขาเป็นใคร
ตามที่เขาได้ใกล้ชิดถึงระดับสูงแล้ว จึงเข้าใจเรื่องราวมากมายไปด้วย
บางทีคนอื่นไม่เชื่อ แต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้ หกปีก่อน เขาไปจากเจียงโจว หลังไปชายแดนเหนือแล้ว พรสวรรค์วิถีบู๊ของเขาก็ค่อยๆ แสดงออกมา
ในเวลาไม่กี่ปีสั้นๆ กลายเป็นจอมพลที่พิทักษ์ชายแดนเหนือ ระดับการเติบโตแบบนี้ นอกจากเขาและหม่าชาวแล้ว ยังไม่เคยเจอบุคคลที่สามอีกเลย
เดิมทีเขาคิดมาตลอดว่าตระกูลอวี๋เหวินของเมืองเยี่ยนตู คือตระกูลของเขา อวี๋เหวินเกาหยางคือบิดาของเขา แต่ต่อมาถึงรู้ว่าไม่ใช่
นั่นไม่ใช่หมายความว่า บิดาของตนเอง มีคนอื่นอีกเหรอ?
หรือว่า ตนเองมีเบื้องหลังที่ลึกล้ำอะไรซ่อนอยู่จริง?
“ฉันเป็นใคร ราชวงศ์อู่น่าจะรู้ดีสิถึงจะถูก”
หลังเงียบงันอยู่ครู่หนึ่ง หยางเฉินจึงพูดจาด้วยท่าทางเย็นชา
“เหอะ!”
ผู้อาวุโสของราชวงศ์อู่หัวเราะเยาะ “อายุน้อยแค่นี้ ก็ก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งได้แล้ว นอกจากสายเลือดนายเองจะยิ่งใหญ่ ไม่อย่างนั้นคงเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ที่จะใช้เวลาแค่หกปี จากคนธรรมดาคนหนึ่ง กลายเป็นแบบขั้นในวันนี้ได้”
“ต้วนหวูเหยียนคือฉันฆ่าเอง มีอะไรมาลงที่ฉันก็พอ”
หยางเฉินไม่อยากพูดจาไร้สาระมากมาย แต่ว่าเปิดเผยตรงไปตรงมา เรื่องที่ตนเองกระทำลงไปทั้งหมด ขอแบกรับไว้แต่เพียงผู้เดียว
ผู้อาวุโสราชวงศ์อู่บิดคิ้วขึ้นมาแล้ว เขาควรจะจัดการหยางเฉินให้อยู่หมัด จากนั้นพากลับไปรับโทษที่ราชวงศ์อู่ถึงจะถูก แต่ว่าตอนนี้ดูแล้ว อยากจะจับหยางเฉินไว้ เดิมทีไม่มีความหวังเลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสามารถของหยางเฉินทะลวงเข้าแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งแล้ว แม้กระทั่งยังแกร่งกว่าเขาอีก
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นนายเตรียมรับความโกรธแค้นของราชวงศ์อู่เอาไว้เถอะ!”
เสียงพูดเพิ่งจบลง ผู้อาวุโสราชวงศ์อู่นำศพของต้วนหวูเหยียนแบกขึ้นไหล่โดยตรง ก้าวเท้าออกไป
จนกระทั่งภาพเงาของอีกฝ่ายหายลับ คนของราชวงศ์ต้วนถึงกล้าหายใจแรง ผู้คนมากมายเหงื่อท่วมหน้า
กษัตริย์ต้วนเดินมาที่ข้างกายหยางเฉิน มองทางเขาด้วยหน้าตาซับซ้อนพูดว่า “เรื่องในวันนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ถ้าไม่ใช่ฉันยืนหยัดอยากฆ่านาย คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”
หยางเฉินทำหน้าแปลกใจ มองทางกษัตริย์ต้วนถามว่า “ผมเป็นถึงฆาตกรที่ฆ่าต้วนหวูเหยียนแล้ว คุณแน่ใจว่าจะไม่ตามเอาความรับผิดชอบของผมต่อ?”
ในสายตากษัตริย์ต้วนยังมีความเศร้าใจระดับหนึ่ง ทันใดนั้นหัวเราะเยาะตนเอง “ต่อให้ฉันอยากจะตามเอาความรับผิดชอบของนาย ฉันทำได้ด้วยเหรอ?”
ฟังคำพูดของกษัตริย์ต้วนแล้ว หยางเฉินถึงตอบสนองเข้ามา ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของราชวงศ์อู่คนนั้น โจมตีทีเดียวก็ทำกษัตริย์ต้วนเจ็บหนัก
ส่วนหยางเฉินที่เก่งกว่า ถ้าโจมตีสุดกำลัง เกรงว่าจะสังหารกษัตริย์ต้วนได้ในพริบตาเดียว
กษัตริย์ต้วนคือผู้แข็งแกร่งสุดของราชวงศ์ต้วนแล้ว แม้แต่เขาตีทีเดียวก็พังแล้ว ยังจะมีใครแก้แค้นได้อีก?
ต้วนหวูหยารู้สึกไม่สบายใจเอามากๆ ระหว่างเขากับหยางเฉิน ถึงแม้จะไม่ได้ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทที่ดีต่อกัน แต่ก็เป็นสองคนที่ไว้ใจซึ่งกันและกัน ถือว่าเขาเป็นคนคนนั้นที่แทรกอยู่ตรงกลาง
“ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของราชวงศ์อู่ปรากฏตัวแล้ว การตายของต้วนหวูเหยียน คิดว่าอีกไม่นานคงต้องลอยไปถึงหูของอู่หยู่หลาน รอให้หล่อนหาเวลาออกมาได้ จำเป็นต้องลงมือกับพวกนายด้วยตัวเองแน่”
ทันใดนั้นกษัตริย์ต้วนมองทางต้วนหวูหยา เอ่ยปากบอกว่า “แกเป็นคนนั้นของราชวงศ์ต้วนที่พรสวรรค์วิถีบู๊แกร่งสุด ตอนนี้แกเข้าสู่แดนเทพชั้นยอดแล้ว บัลลังก์สมควรที่จะให้แกสืบทอด”
“แต่ว่า การตายของต้วนหวูเหยียน โดยเฉพาะเกี่ยวข้องกับแกแบบเลี่ยงไม่พ้น อู่หยู่หลานจะไม่ปล่อยแกไปเป็นอันขาด ต่อไป แกก็ออกไปจากราชวงศ์ตลอดกาลเถอะ!”