ข้อเสียของความสะดวกสบายในยุคแห่งเทคโนโลยีสารสนเทศก็คือ เมื่อมีการพัฒนาเทคโนโลยีสารสนเทศอย่างต่อเนื่องจะทำให้ความเป็นส่วนตัวเริ่มตกอยู่ในสภาวะที่ไม่ควรจะเป็นเอามากๆ
ยิ่งกับลู่โจวที่มีหุ่นยนต์ปัญญาประดิษฐ์แล้ว สิ่งนี้ยิ่งเห็นได้ชัด
ถึงเขาจะไม่ได้เอาใจใส่กับคำขู่ของซงหยางเหว่ยมากนัก แต่ลู่โจวก็ยังรู้สึกว่าเขาต้องรู้ให้ได้ว่าความลับที่เจ้าตัวเกริ่นมาคืออะไรกันแน่
เสี่ยวไอก็ทำตามสิ่งที่ลู่โจวต้องการ หลังจากพยายามอย่างหนักเสี่ยวไอก็สามารถเจาะผ่านชั้นการป้องกันและแฮกเข้าไปในระบบเทอร์มินัลส่วนตัวของซงหยางเหว่ยได้
ถึงข้อมูลส่วนใหญ่ในยุคนี้จะถูกเก็บไว้ในคลาวด์เซิร์ฟเวอร์ แต่ก็ยังมียูสเซอร์พิเศษอยู่กลุ่มเล็กๆ ที่จ้างบริษัทมืออาชีพมาป้องกันข้อมูลลับและเก็บข้อมูลเหล่านั้นไว้ในพื้นที่เก็บข้อมูลส่วนตัว
น่าเสียดายที่ในเทอร์มินัลส่วนตัวของซงหยางเหว่ยไม่มีอะไรเลย…
หรืออย่างน้อยก็ไม่มีอะไรที่เป็นข่าวไม่ดีที่จะสามารถทำให้พลังของอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้เสื่อมเสียได้
“ขอโทษด้วยเจ้านาย เสี่ยวไอนี่ไร้ประโยชน์จริงๆ เลย”
“ไม่เป็นไรหรอก บางทีข่าวไม่ดีนั่นอาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้ เขาอาจจะแค่บลัฟเฉยๆ ”
เมื่อเห็นใบหน้าเสี่ยวไอเต็มไปด้วยความผิดหวัง ลู่โจวก็เอามือแตะหัวของเธอ
พอลู่โจวเห็นอารมณ์ของเธอเปลี่ยนจากผิดหวังและเศร้าสร้อยกลายเป็นมีความสุข เขาก็อดคิดไม่ได้ว่า
เจ้านั่นมันจะแค่บลัฟจริงๆ เหรอ?
ฉันรู้สึกเหมือนเขามั่นใจจริง ๆ เลย
ดังนั้น…
แปลว่าข้อมูลถูกเก็บไว้ในที่ที่ปลอดภัยกว่านั้นเหรอ?
“เสี่ยวไอ”
“หือ? 0.0”
“นอกจากข่าวไม่ดีแล้ว…เสี่ยวไอเจออะไรในเทอร์มินัลเขาที่ดูเข้าใจยากๆ ไหม? ข้อมูลประเภทที่พลังการคำนวณของเสี่ยวไอวิเคราะห์ไม่ได้น่ะ”
เสี่ยวไอ “จริงๆ ก็มีเยอะเลยนะเจ้านาย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกข้อมูลไร้ประโยชน์อะ…อ๊ะ ใช่ เหมือนจะมีอันหนึ่งที่น่าจะตรงกับสิ่งที่นายท่านบอก อันที่เสี่ยวไอได้มาจากข้อมูลแคชในวิดีโอคอล _(゚Д゚)ノ”
ลู่โจวถามขึ้นมาทันที “เจออะไรเหรอ?”
“X-100″
“X-100 เหรอ?”
“เสี่ยวไอก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน มันไม่มีคำอธิบายอะไรบอกไว้ในเทอร์มินัลส่วนตัวของเขาเลย แต่ดูจากการที่เขาดูแลข้อมูลนี้เป็นอย่างดีแล้ว มันก็ดู…สำคัญมากๆ เลยมั้งนะ? ᕙ(⇀‸↼‵‵)ᕗ”
สำคัญมากๆ เลยเหรอ?
หลังจากพูดคำนั้นซ้ำอีกรอบแล้วนึกออกว่าซงหยางเหว่ยเคยทำงานในตำแหน่งผู้อำนวยการคณะกรรมการวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของบอร์ดผู้บริหารมาก่อน ลู่โจวก็นึกอะไรขึ้นมาได้
ถ้าตามกฎของบอร์ดผู้บริหารอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ ตำแหน่งนี้สามารถแต่งตั้งและปลดผู้อำนวยการการวิจัยของบริษัทได้โดยตรง ซึ่งจะเท่ากับตำแหน่งผู้นำระดับบนของแผนกการวิจัยและการพัฒนา โปรเจกต์หลักๆ ของแผนกวิจัยและการพัฒนาทุกโปรเจกต์จะต้องถูกเขาเซ็นรับรอง
พอคิดแบบนี้แล้ว ลู่โอก็สั่งเสี่ยวไอขึ้นมาทันที
“เสี่ยวไอ ช่วยกู้ข้อมูลในคลังข้อมูลของอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้กลับมาหน่อย! โดยเฉพาะในแผนกการวิจัยและการพัฒนา รวบรวมโปรเจกต์ทุกอย่างของแผนกการวิจัยและการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อ X-100!”
“ได้เลยเจ้านาย! (๑•̀ᄇ•́)و✧”
เพราะตัวลู่โจวเองก็เป็นประธานอยู่แล้ว จึงไม่มีความจำเป็นที่ต้องทำปฏิบัติการแฮกอะไร ด้วยสิทธิที่ได้จากตัวประธาน เสี่ยวไอจึงสามารถเข้าไปในคลังข้อมูลของบริษัทและดาวน์โหลดข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับ X-100 ปริศนานี้ได้อย่างง่ายดาย
หลังจากโยนข้อมูลไร้สาระที่ไม่เกี่ยวข้องทิ้งไป ลู่โจวก็เจอกับรายงานที่ชื่อ ‘รายงานการประเมิน X-100’ จากกองไฟล์ทั้งหมด
รายงานนี้ไม่ได้ถูกตีพิมพ์ในที่สาธารณะ มันถูกเก็บอยู่ในคลังข้อมูลในฐานะความลับของบริษัท
หลังจากได้รายงานมา ลู่โจวก็อ่านส่วนบทสรุปของรายงานทีละบรรทัด
สรุปสั้นๆ ก็คือ นี่เป็นรายงานการประเมินผลโปรเจกต์เอาต์ซอร์ซ
เมื่อสิบปีก่อนอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ได้เซ็นสัญญาตกลงทำโปรเจกต์วิจัยและพัฒนาร่วมกับบริษัทเทคโนโลยีสารสนเทศที่ชื่อ ‘ดอว์นเทคโนโลยี’ เพื่อลงทุนเครดิตหนึ่งพันล้านแต้มในการพัฒนาโปรแกรมควบคุมปัญญาประดิษฐ์อัตโนมัติเพื่อแก่นเครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นที่ควบคุมได้รุ่นใหม่
เมื่อดูจากวันที่ที่รายงานนี้เขียนเสร็จแล้ว โปรเจกต์นี้น่าจะทำเสร็จเมื่อกลางปีที่แล้ว
มองผ่านๆ ก็ดูเหมือนโปรเจกต์ไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่ว่าจะเป็นด้านกระบวนการหรือสิ่งที่เขียนลงไปในรายงานการประเมินผลก็ดูน่าพอใจดี แต่สิ่งที่แปลกก็คือเมื่อเทียบกับการลงทุนเงินหนึ่งพันล้านนั้น รายงานนี้ถูกเขียนอย่างค่อนข้างชุ่ยเลยทีเดียว
อย่างผลสรุปการทดสอบแบบละเอียดของโปรแกรมปัญญาประดิษฐ์ก็ไม่ได้ถูกกล่าวถึงในรายงานเลยแม้แต่น้อย
ลู่โจวเริ่มตั้งข้อสงสัย เขามองที่จอโฮโลแกรม แล้วยื่นนิ้วชี้ออกไปกดเลือกไฟล์นั้นมา
แล้วเขาก็ต้องตกใจ
มันหายไปแล้วเหรอ?
โปรเจกต์ควบคุมแก่นนิวเคลียร์ราคาหนึ่งพันล้านดอลลาร์หายไปแล้วเหรอ?
มันไม่เคยมีอยู่จริงหรือมันถูกลบทิ้งไปกันแน่…?
ความสงสัยในใจของเขาเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ลู่โจวลองหาเอกสารการติดต่อกับดอว์นเทคโนโลยีต่อ และพยายามรวบรวมข้อมูลของบริษัทนี้มาด้วยกัน
แต่ก็มีบางอย่างแปลกๆ เกิดขึ้น
ทั้งโปรเจกต์เป็นเหมือนกับหลุมดำที่กลืนข้อมูลไปทั้งหมด ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับโปรเจกต์วิจัย X-100 ถูกพลังงานที่มองไม่เห็นลบไปหมดเลย
“สัญญาต้นฉบับที่เซ็นไว้ก็ยังอยู่นี่นา…”
ลู่โจวมองลายเซ็นของคนที่เซ็นสัญญา เมื่อเขาเห็นชื่อของประธานคนก่อนอย่างหลิวเจิ้งซิงและผู้อำนวยการคณะกรรมการวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอย่างซงหยางเหว่ยในสัญญานั้นแล้ว ความรู้สึกในใจของลู่โจวก็เริ่มมากขึ้นไปอีก
สัญชาตญาณกำลังบอกเขาว่า ‘ข่าวไม่ดี’ ที่ซงหยางเหว่ยพูดถึงจะเกี่ยวข้องกับโปรเจกต์นี้ที่มีโค้ดเนมว่า ‘X-100’
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจเหตุผลที่ทำให้พวกเขาตัดสินใจทำให้โปรเจกต์การควบคุมเครื่องปฏิกรณ์เป็นความลับเสียเหลือเกิน
เป็นไปได้ว่า…
โปรเจกต์ที่มีโค้ดเนมว่า X-100 อาจจะไม่ได้เป็นโปรเจกต์วิจัยการควบคุมเครื่องปฏิกรณ์แต่เป็นอย่างอื่นแทนสินะ?
เมื่อเขาคิดแบบนี้ขึ้นมาได้ ดวงตาของลู่โจวก็เริ่มฉายแววของความเข้าใจทีละนิด ไม่นาน ก็มีความสงสัยตามมาเพิ่มอีก
เสี่ยวไอที่นั่งอยู่ที่โซฟา จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้นมาแล้วมองลู่โจวอย่างตื่นเต้น
“เจ้านาย! เสี่ยวไอเจออะไรที่น่ามหัศจรรย์ด้วยแหละ! ヾ(≧▽≦*)o”
หลังจากได้ยินอย่างนั้น ลู่โจวจึงถามขึ้นมาทันที “เสี่ยวไอเจออะไรอย่างนั้นเหรอ?”
เสี่ยวไอ “ถึงข้อมูลทดลองเรื่อง X-100 ส่วนใหญ่จะถูกลบไปแล้ว แต่เสี่ยวไอก็ยังเจอข้อมูลโปรเจกต์ X-100 ที่เหลืออยู่ในแคชของฐานข้อมูลแล็บวิจัยแม่เหล็กไฟฟ้าอยู่นะ เป็นส่วนที่ยังไม่ได้ล้างแคชล่ะ (⃔*`꒳ ́*)⃕↝”
ข้อมูลที่ยังเหลืออยู่ไม่ได้ถูกล้างแคชไป…
ลู่โจวมีสีหน้าพึงพอใจ
เขาไม่ได้คิดว่าตัวเองจะดีใจกับความหย่อนยานของแล็บวิจัยแม่เหล็กไฟฟ้ามาก่อน
แต่เขาก็ไม่มีทางเชิญพวกโง่พวกนั้นกลับมาทำงานแน่ๆ เขาอยากเชิญคนใหม่ๆ มาทำงานที่นี่มากกว่า
เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว ลู่โจวก็ถามเสี่ยวไอด้วยเสียงจริงจัง “แล้วกู้ข้อมูลได้ไหม?”
เสี่ยวไอ “กู้ข้อมูลเรียบร้อยแล้วเจ้านาย! (.・∀・)ノ゙”
ข้อมูลถูกดาวน์โหลดลงเทอร์มินัลส่วนตัวของลู่โจวอย่างรวดเร็ว และซอร์ซโค้ดของโปรแกรมก็ถูกกู้มาด้วยผ่านโหมดผู้พัฒนา
ลู่โจวมองโค้ดหลายบรรทัดเหล่านั้น ตอนแรกเขาก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แต่ยิ่งอ่านมากขึ้นๆ เท่าไร สีหน้าของเขาก็เริ่มเคร่งเครียดมากขึ้นเท่านั้น
อย่างที่เขาเดาไว้ โค้ดที่อีสต์เอเชียเอเนอร์จี้พัฒนาร่วมกับดอว์นเทคโนโลยีไม่ใช่โปรแกรมอัจฉริยะเพื่อเครื่องปฏิกรณ์แต่อย่างใด…
มันเป็นไวรัสอัลฟ่าชื่อดังเมื่อสมัยก่อนนั่นเอง!