แว็บเดียว เซียวชูหรันก็เกิดหึงหวงขึ้นมา
เธอเดาว่า ซ่งหวั่งถิงอาจจะรู้สึกดีต่อสามีของตน
ไม่งั้น เธอไม่มีทางใช้สายตาแบบนี้มองสามีของตน
นี่ทำให้เซียวชูหรันรับรู้ได้ว่า ตนและสามียังห่างไกลไม่สนิทกัน และเพราะแบบนี้ ทั้งสองจึงยังมีช่องว่างระหว่างกันอย่างชัดเจน
ช่องว่างนี้ง่ายต่อการที่จะถูกมือที่สามเข้าแทรก
ถ้าความสัมพันธ์ของทั้งสองสนิทสนมกันเป็นพิเศษ ใกล้ชิดกันเป็นพิเศษ จิตใจของทั้งคู่อยู่ที่กันและกัน ก็จะไม่ช่องว่างใดๆเหลือไว้ให้มือที่สามได้หลอกใช้
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เธอเกิดความวู่วามที่ไม่เคยมีมาก่อนขึ้นในใจ
ในขณะเดียวกันนี้เอง เย่เฉินเห็นเธอยังคงเหม่อลอยอยู่ จึงรีบพูดกับเธอว่า “ที่รักต้องรีบไปแล้วนะ ไม่งั้นเราจะสายแล้ว”
เซียวชูหรันรู้สึกตัว ได้พยักหน้าอย่างไม่เป็นธรรมชาติ รีบกล่าว “งั้นพวกเรารีบไปกันเถอะ!”
ซ่งหวั่นถิงส่งทั้งสามคนออกจากร้าน มองทั้งสามขึ้นรถไป จากนั้นจึงเดินกลับเข้าไปในร้านอย่างอาลัยอาวรณ์
เย่เฉินสตาร์ทรถบูกัตติเวย์รอนรุ่นลิมิตเต็ด แล้วขับไปที่โรงแรมฮิลตัน
ห้องบอลรูมโรงแรมฮิลตันในขณะนี้ ผู้ชายที่สวมใส่ชุดสูทติดดอกไม้เจ้าบ่าวไว้ที่หน้าอก กำลังมองดูเวลาอย่างร้อนรน
คนที่ยืนข้างๆเขาเป็นผู้หญิงที่ดูค่อนข้างเย็นชา อายุราวๆห้าสิบปี หญิงคนนี้กล่าวด้วยสีหน้าโมโหว่า “หงเหว่ย จางเสี่ยวม่านคนนั้นไร้การศึกษาเกินไปแล้วนะ? กี่โมงกี่ยามแล้ว เธอยังมาไม่ถึงอีก แสดงว่าไม่ให้เกียรติครอบครัวเราเลยนะ!”
ซุนหงเหว่ยรีบอธิบายว่า “แม่ แม่ก็รู้ๆอยู่ ครอบครัวของเสี่ยวม่านอยู่ที่อำเภออู่เหอ ห่างจากที่นี่กว่าหลายสิบกิโลเมตรนะ! ผมจะขับรถไปรับ ก็ไม่ให้ผมไป แล้วยังริบมือถือผมไปอีก ครอบครัวของเสี่ยวม่านก็ไม่มีรถ นี่ไม่รู้จะมายังไงอยู่เนี่ย ไม่งั้นแม่เอามือถือคืนให้ผม ผมติดต่อจะเธอหน่อย!”
“ติดต่อบ้าไรล่ะ!” แม่ของซุนหงเหว่ยดูแคลนกล่าว “ยังไม่แต่งเข้าตระกูลเลยนะ ก็ไม่สำนึกขนาดนี้แล้ว ไม่ให้เกียรติคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย นี่ถ้าให้เธอแต่งเข้ามา ครอบครัวของเรายังจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกมั้ย?”
พูดพลาง เธอแสดงความดูหมิ่นอย่างเหยียดหยามผ่านใบหน้าแล้วกล่าว “ฉันบอกแกตั้งนานแล้ว ว่าอย่าแต่งกับคนจน แกไม่ฟัง ไม่มีเงินก็คือไร้การศึกษา แกแต่งคนที่ไร้การศึกษาเข้าตระกูล จะทำให้ฉันคลั่งตายใช่มั้ย?”
ท่าทีของซุนหงเหว่ยค่อนข้างดูไม่ดี แต่เขาก็ไม่กล้าอกตัญญูต่อแม่ของตัวเอง ยังไงในครอบครัวอำนาจของแม่ก็มากมายอยู่ดี แม้แต่พ่อยังไม่กล้าแตะต้องเธอเลย
ขณะนี้เอง แม่ของซุนหงเหว่ยได้พูดอีกว่า “จะบอกให้นะหงเหว่ย วันนี้ญาติพี่น้องของเราทั้งหมดได้มาถึงกันแล้ว ทุกคนกำลังรอเมียจนของแกคนนี้อยู่นะ ก่อนเก้าโมงยี่สิบนาที ถ้าจางเสี่ยวม่านยังไม่มา ฉันที่เป็นแม่สะใภ้จะต้องถูกพวกญาติๆทุกคนหัวเราะเยาะแน่ๆ!”
“ถึงตอนนั้น อย่าคิดจะได้แต่งงานอีกเลย ให้จางเสี่ยวม่านทำแท้งเสีย หรือฉันให้เงินเธอ2แสน แล้วเอาเด็กให้กับตระกูลซุนของเรา!”
“แม่!” ซุนหงเหว่ยกล่าวอย่างหดหู่มากกว่า “อีกแป๊บเสี่ยวม่านก็จะแต่งเข้าบ้านแล้ว แล้วทำไมแม่ยังต้องหาเรื่องเธออีกล่ะ?”
แม่ของซุนหงเหว่ยกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “จะบอกให้นะ ถ้าเธอกล้าแต่งเข้ามา ฉันจะหาเรื่องเธอตลอดชีวิต ชีวิตอันทรมานของเธอยังอีกนาน”