ตอนที่ 2033 เฮ่อเหลียนเช่อขอร้อง
ลูกตาของเฮ่อเหลียนเช่อแทบหลุดออกจากเบ้า นังแพศยาจ้าวเหมยสนิทกับน้องชายของเขาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?
ไม่สิ น้องชายของเขาอารมณ์ดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
นอนอยู่ในอ้อมอกของจ้าวเหมยโดยไม่โวยวายสักแอะ แล้วยังหัวเราะมีความสุขขนาดนั้นด้วย?
เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกน้อยใจแทบแย่ เขาอยากอุ้มสักทีแต่เสี่ยวเป่ากลับไม่ไว้หน้าเขาสักนิด เรื่องนี้ก็ช่างเถอะ อย่างไรเสียเจ้าเด็กนี่ก็ไม่เคยยอมให้ใครอุ้มมาก่อน แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?
เหมยซูหานจะรู้ได้อย่างไรว่าเฮ่อเหลียนเช่อคิดมากขนาดนั้น แถมยังอิจฉาด้วย เขายิ้มเอ่ย “เสี่ยวเป่าไม่ใช่แค่ยอมใกล้ชิดกับแม่ของเขาคนเดียว เขาชอบเหมยเหมย เมื่อกี้หลับคาอ้อมอกเหมยเหมยเลยนะ!”
เฮ่อเหลียนเช่อตกใจยิ่งกว่า เขารู้ดีกว่าใครว่าเสี่ยวเป่ากล่อมนอนยากเพียงใด ต่อให้ง่วงจนหนังตาแทบปิดแต่หากไม่ได้อยู่ในอ้อมอกของอู่เยวี่ยเสี่ยวเป่าก็จะไม่ยอมนอนท่าเดียว มีแต่จะร้องโวยวายเพดานแทบถล่ม
เหมยเหมยได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากประตูเลยหันมาเห็นเฮ่อเหลียนเช่อที่ทำหน้าประหลาดใจ เธอไม่ได้ทำหน้าดี ๆใส่เขาแต่อุ้มเสี่ยวเป่าเดินไปตรงหน้าเฮ่อเหลียนเช่อ ในเมื่อเจ้าตัวมาถึงแล้วก็คืนเสี่ยวเป่าให้เขาไปเถอะ
แต่–
เสี่ยวเป่ากำเสื้อเหมยเหมยไว้แน่นและบิดตัวแรง เพราะอยากอยู่ให้ห่างจากเฮ่อเหลียนเช่อราวกับเจ้าหมอนี่เป็นปีศาจร้าย คงไม่ต้องให้พูดว่ารังเกียจขนาดไหน
เหมยซูหานอธิบาย “เสี่ยวเป่าช่างเลือก นอกจากแม่ของเขาแล้ว เหมยเหมยก็เป็นคนที่สองที่เขายอมให้อยู่ใกล้ ต่อให้เป็นอาเช่อก็แตะเนื้อต้องตัวไม่ได้”
เหมยเหมยเลิกคิ้วอดพูดไม่ได้ว่า “สมแล้วที่ใครเห็นก็ต้องรังเกียจ แม้แต่เด็กอย่างเสี่ยวเป่ายังแยกแยะได้เลยว่าใครดีใครชั่ว”
“จ้าวเหมยเธอรนหาที่ตายหรือไง?” เฮ่อเหลียนเช่อส่งเสียงขู่
เหยียนหมิงซุ่นที่ตามหลังมาติด ๆยืนคุ้มกันอยู่หน้าเหมยเหมย โดยยืนประจันหน้ากับเฮ่อเหลียนเช่อแลกสายตาเย็นชาฟาดฟันกันไปมา “เก่งกับผู้หญิงนับว่าเจ๋งนักหรือไง แน่จริงก็มาลงที่ฉันนี่!”
เหมยเหมยที่หลบอยู่หลังเหยียนหมิงซุ่นไม่เกรงกลัวเฮ่อเหลียนเช่อสักนิด เธอแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เจ้าหมอนี่ทีหนึ่งแล้วยังจงใจจุ๊บแก้มเสี่ยวเป่าอีกทีเพื่อยั่วโมโหใครบางคน
อย่าคิดว่าเธอไม่เห็นความอิจฉาในสายตาของเฮ่อเหลียนเช่อนะ
ดูไม่ออกจริง ๆว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะรักเสี่ยวเป่าอย่างแท้จริงขนาดนี้!
“คืนเสี่ยวเป่าไปให้เขาได้แล้ว เรากลับบ้านกัน” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยกับเหมยเหมย
เหมยเหมยกล่าวอย่างระอา “เมื่อกี้ฉันคืนแล้วแต่เสี่ยวเป่าไม่ยอมนี่นา พี่ดูสิ”
เธอส่งเสี่ยวเป่าไปยังทิศทางของเฮ่อเหลียนเช่ออีกที เจ้าตัวเล็กหน้าย่นและเห็นว่าใกล้จะร้องโวยวายอีกรอบเฮ่อเหลียนเช่อเลยก้าวถอยหลังไปหลายก้าว เอ่ยอย่างน้อยใจ “ต้องลำบากคุณจ้าวดูแลเสี่ยวเป่าแล้ว”
“เหมยเหมยของฉันไม่ใช่คนรับใช้บ้านแก ทำไมต้องช่วยดูแลลูกให้แกด้วย?” เหยียนหมิงซุ่นไม่พอใจ แม้เขาจะไม่ได้เกลียดเสี่ยวเป่าแต่จะให้ภรรยาของเขาดูแลลูกคนอื่นคงไม่ได้ ขนาดลูกของเขาเองยังไม่อยากเข้าใกล้เลย!
เฮ่อเหลียนเช่อผิดและรู้ดีว่าเรื่องนี้เขาเป็นฝ่ายที่ไม่มีเหตุผล แต่หากเขามีวิธีอื่นแล้วจะยอมคุกเข่าอ้อนวอนคู่อริอย่างเหยียนหมิงซุ่นได้อย่างไร?
มันรู้สึกแย่ยิ่งกว่าฆ่าเขาให้ตายเสียด้วยซ้ำ!
เหมยซูหานรีบเอ่ยขึ้น “เสี่ยวเป่าเจ้าอารมณ์ไปหน่อย นอกจากแม่ของเขาแล้ว เหมยเหมยเป็นเพียงคนเดียวที่เขายอมใกล้ชิดด้วย คนอื่นแตะเนื้อต้องตัวหน่อยไม่ได้เลย ไม่อย่างนั้นเสี่ยวเป่าก็จะร้องไห้ไม่หยุด แล้วก็จะชัก ตอนนี้แม่ของเสี่ยวเป่าหมดสติไป ไม่รู้ว่าจะฟื้นอีกทีเมื่อไร ฉะนั้นเลยต้องขอร้องเหมยเหมย…”
เฮ่อเหลียนเช่อหยักหน้าตาม “ขอแค่คุณจ้าวยอมช่วย ฉันจะตอบแทนคุณจ้าวอย่างดี”
เหมยเหมยแค่นเสียงทีหนึ่ง “ฉันอยากได้อะไรพี่หมิงซุ่นก็ให้หมด คิดว่าฉันอยากได้ของของนายนักหรือไง?”
เฮ่อเหลียนเช่อมีสีหน้าดุดันและเกือบจะระเบิดอารมณ์อีกรอบ แต่โดนเหมยซูหานหยิกแรง ๆเข้าหลายทีถึงระงับไฟโทสะได้ทัน อัดอั้นใจเหลือเกิน เขาใช้ชีวิตมาสามสิบกว่าปีไม่เคยต้องโดนข่มแบบนี้มาก่อนเลย!
………………………..
ตอนที่ 2034 เสี่ยวเป่าที่ปลดปล่อยความเป็นตัวเอง
ความจริงเหมยเหมยยินดีที่จะดูแลเสี่ยวเป่าเพราะเด็กคนนี้น่ารักน่าชัง ขอแค่ไม่ซนไม่วุ่นวายเงียบสงบเป็นเด็กดีก็พอ แต่อย่างไรเสียก็ไม่ใช่ลูกของเธอ อีกทั้งพ่อแม่ของเด็กยังเป็นคนที่เธอเกลียดทั้งคู่
เรื่องนี้น่าลำบากใจจังแฮะ
เหยียนหมิงซุ่นมองเสี่ยวเป่าที่นอนกินมืออยู่ในอ้อมอกเหมยเหมยอย่างสงบแวบหนึ่งก็จงใจพูดขึ้น “เด็กบ้านแกดูแลยากยิ่งกว่าลูกชายฮ่องเต้เสียอีก ถ้าเกิดแม่ของเขาตาย ลูกชายของแกก็อย่ามีชีวิตอยู่ต่อเลย”
เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าเปลี่ยนไปพลางตวาดอย่างเดือดดาล “เหยียนหมิงซุ่นต่อให้แกตายเสี่ยวเป่าของฉันก็จะไม่เป็นไร ถ้าแกยังพูดเหลวไหลอีก ระวังฉันจะเอาแกตาย!”
กล้าสาปแช่งเสี่ยวเป่าของเขา อยากตายนักหรือไง!
“คุณชายเช่อช่างเก่งกาจนัก ลูกชายของตัวเองก็ดูแลเองเถอะ เหมยเหมย เรากลับบ้านกัน”
เหยียนหมิงซุ่นแค่นหัวเราะหลายที ลูกชายยังอยู่ในอ้อมอกภรรยาของเขาแท้ ๆกลับกล้าทำตัวเหิมเกริมต่อหน้าเขา อยากตายหรือไง!
เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์ชะงักทันทีและไหล่ลู่ลง หมดซึ่งความเอาแต่ใจเหิมเกริมอย่างก่อนหน้านี้ สีหน้าสุขุมขึ้น จะให้เขาขอร้องเหยียนหมิงซุ่นคงเป็นไปไม่ได้ อย่างมากก็แค่ไม่อ้าปากด่าเท่านั้น
เหมยซูหานหยิกเขาอีกหลายทีแล้วยิ้มแหยพูดขอโทษขอโพยหลายประโยค ทันใดนั้นเสี่ยวเป่าในอ้อมแขนเหมยเหมยก็ขยับตัวขึ้นมาฉับพลัน ใบหน้าเล็กยับยู่ยี่ราวกับไม่พอใจอย่างมากพร้อมกับส่งเสียงร้องแอะ ๆอยู่หลายที
เหมยเหมยเปลี่ยนท่าอุ้มใหม่เพราะเริ่มไม่ค่อยสบายตัว ก่อนจะให้เสี่ยวเป่าหันหน้าเข้าหาหลังของเหยียนหมิงซุ่น แล้วเปลี่ยนเป็นท่านั่ง มือหนึ่งรองใต้ก้นอีกมือประคองท้ายทอยของเสี่ยวเป่าเอาไว้ อุ้มแบบนี้จะช่วยให้เด็กสบายขึ้นบ้าง
ก่อนหน้านี้เจ้าตัวเล็กดิ้นแรงเกินไปทำให้ผ้าอ้อมสำเร็จหลุดเผยให้เห็นก้นอีกฟากหนึ่ง กระเจี๊ยวน้อยก็โผล่พ้นออกนอกร่มผ้า เพียงแต่ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ต่างไม่มีประสบการณ์การเลี้ยงเด็ก พอเห็นผ้าอ้อมสำเร็จหลุดออกมาพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าต้องยัดกลับเข้าที่เดิม
“เสี่ยวเป่าอย่าขยับ ขยับอีกฉันจะอุ้มไม่ไหวแล้วนะ”
เหมยเหมยตำหนิเสี่ยวเป่าที่บิดตัวไปมาเสียงเบา เปลี่ยนท่าอุ้มใหม่ก็ยังดิ้นไม่หยุด แบบนี้เธอต้องเหนื่อยกับการอุ้มอย่างมาก
“แอะ ๆ…”
เสี่ยวเป่าไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจความต้องการของเขากันนะ?
ในเมื่อไม่มีใครสนใจ ถ้าอย่างนั้นเขาจะปลดปล่อยความเป็นตัวเองออกมาแล้วกัน!
เหยียนหมิงซุ่นเองก็หันกลับมาหมายจะรอดูว่าเจ้าตัวเล็กนี่คิดจะทำอะไรกันแน่ เฮ่อเหลียนเช่อกับเหมยซูหานเองก็เช่นกัน ดวงตาสามคู่จับจ้องเสี่ยวเป่าที่อยู่ในอ้อมแขนของเหมยเหมยอย่างไม่ละสายตา
เสี่ยวเป่ากลับไม่คิดจะสนใจใยดีผู้ใหญ่เหล่านี้ เขาโบกกำปั้นน้อยไปมากระทืบเท้าคล้ายเตรียมจะทำการใหญ่อย่างหนึ่ง เฮ่อเหลียนเช่อเห็นแล้วนึกขำเลยอดพูดไม่ได้ว่า “เจ้าเด็กนี่คิดจะทำอะไรนะ?”
เหยียนหมิงซุ่นเพิ่งเคยสัมผัสสิ่งชีวิตอย่างเด็กน้อยแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยค่อนข้างแปลกใหม่ อดขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกนิดไม่ได้
เหมยซูหานเป็นคนแรกที่รู้สึกถึงความผิดปกติ กระเจี๊ยวน้อยที่โผล่พ้นออกมานอกผ้าสั่นระริกหลายทีและตั้งชูชัน เขาจึงรู้ว่าไม่ได้การแล้ว
“เหยียนหมิงซุ่นนายรีบหลบ…”
แต่สายไปเสียแล้วเมื่อมีของเหลวสีขุ่นพุ่งออกมาใส่ตัวผู้บัญชาการใหญ่เหยียนพอดิบพอดี โชคดีที่เหยียนหมิงซุ่นไหวพริบดีเลยรีบพลิกแขนกระชากตัวเฮ่อเหลียนเช่อมาอยู่ตรงหน้าตนเพื่อช่วยบังการจู่โจมจากฉี่แทนเขา
เสี่ยวเป่าอัดอั้นมาเป็นเวลานานจึงมีปริมาณไม่น้อย ทั้งหมดพุ่งไปตรงหน้าอกพี่ชายของเขาไม่เหลือสักหยดเดียว
เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกอุ่นวาบตรงหน้าอกรวมถึงกลิ่น ‘หอม’ เข้มข้นลอยเตะจมูก อบอวลเสียจนเขาคลื่นไส้
“ไอ้เด็กแสบ กล้าฉี่รดฉันเหรอ ฉันจะตีให้ตายเลย!”
เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกรังเกียจพลางถลึงตาใส่เสี่ยวเป่าที่นอนกินมือต่อ มือง้างอยู่กลางอากาศที่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ถูกตวัดลงไป
……………………….