ตอนที่ 1613: การต่อสู้นองเลือดกับจิตมาร (3)
เมื่อเจี้ยนเฉินปลิวกลับไป ทั่วร่างกายของเขาก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ เสียงมาจากกระดูกของเขาและมีรอยร้าวเล็กน้อย กระดูกของเขาหัก พลังของจิตมารยังคงอยู่ในร่างกายของเขา กลืนกินพลังงานและพลังชีวิตของเขา ทำให้พลังของเขาเองลดลงอย่างรวดเร็ว พลังของจิตมารนั้นทรงพลังอย่างยิ่ง แม้กระทั่งร่างบรรพกาลขั้น 8 ของเขาจะพยายามหยุดไม่ให้มันอาละวาด
จิตวิญญาณราชันย์มีบาดแผลที่คล้ายกัน ร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและกระดูกหลายชิ้นก็หัก ชีวิตและพลังงานที่สำคัญในร่างกายของเขาถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็วโดยพลังของจิตมาร ทำให้พลังของเขาอ่อนแอลงเช่นกัน
“จิตมารมีระดับการบ่มเพาะระดับไหนกัน ? มันมีพลังมาก เราจะเอาชนะมันได้อย่างไร ? ” จิตวิญญาณราชันย์ตกตะลึง เขาเข้าใจที่ชัดเจนยิ่งขึ้นถึงความแข็งแกร่งของจิตมารจากการปะทะกันในเวลานั้น มันเป็นการดำรงอยู่ที่ไม่สามารถเอาชนะได้ มันเกินกว่าขั้นศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว ไม่อย่างนั้นมันคงไม่สามารถทำให้ทั้งเขาและเจี้ยนเฉินบาดเจ็บอย่างรุนแรงได้อย่างง่ายดาย
เจี้ยนเฉินก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขาไม่เคยประมาทจิตมาร แต่เมื่อเขาได้ต่อสู้กับมันอย่างแท้จริง เขาก็เข้าใจว่ามันแข็งแกร่งเพียงใด จิตมารช่างน่าหวาดกลัวอย่างมากแม้ว่าเขาจะหลอมปราณกระบี่ลึกซึ้งเสร็จสมบูรณ์ แต่เขาก็ยังอาจไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของจิตมารได้
ในขณะนี้เจี้ยนเฉินก็เห็นลูกบอลสีทองอร่าม ซึ่งทำให้ดวงตาของเขาหรี่แคบลงทันที เขาจ้องมองเกราะไหมบรรพกาลในมือซ้ายของเขาและตอนนี้เขาค้นพบความตื่นเต้น เพราะพลังที่ซ่อนอยู่ภายในเกราะไหมบรรพกาลเริ่มตื่นขึ้น
เปลวไฟแห่งความหวังพุ่งสูงในจิตใจที่เศร้าสลดของเขาทันทีเนื่องจากการตื่นขึ้นมาของเกราะไหมบรรพกาล ในเวลาเดียวกันนั้น เกราะไหมที่ทรงพลังก็เปล่งประกายออกมาและไหลเวียนผ่านร่างกายของเจี้ยนเฉิน ไม่ว่ามันจะผ่านไปที่ไหน พลังแห่งการมีอยู่ของจิตมารก็จะหายไปทันที
พลังของเกราะไหมนั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษและมันไม่ได้มีคุณสมบัติการป้องกันที่ทรงพลัง แต่มันก็ก่อให้เกิดความเสียหายกับพลังแห่งการมีอยู่ของจิตมารได้ เกราะไหมบรรพกาลถูกสร้างขึ้นมาเพื่อวิกฤตการณ์ครั้งนี้จริง ๆ ดังนั้นจึงเป็นโชคชะตาที่จะจัดการกับวิกฤต
เมื่อพลังของจิตมารถูกกำจัดออกไปจากร่างของเจี้ยนเฉิน เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาลงทันที สถานะที่อ่อนแอของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไรก็ตาม พลังงานและพลังชีวิตที่ถูกดูดซับหายไปก่อนหน้านี้จนหมดก็ไม่หลงเหลืออยู่เลย เจี้ยนเฉินจึงยังรู้สึกถึงความอ่อนแอราวกับว่าพลังของเขาถูกระบายออกไป
“ข้าเข้าใจแล้ว เกราะไหมบรรพกาลต้องการการกระตุ้นพลังมารเพื่อปลุกสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน” ดวงตาของเจี้ยนเฉินสว่างขึ้น โดยไม่ลังเลใด ๆ เขาใช้พลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงระดับ 9 ทันทีเพื่อรักษาตัวเอง จากนั้นเขาก็มาถึงข้างหน้าจิตวิญญาณราชันย์และกดเกราะไหมบรรพกาลเข้ากับร่างกายของเขา เขาใช้เกราะไหมช่วยล้างพลังของจิตมารจากจิตวิญญาณราชันย์เช่นกัน
“สมบัตินี้คืออะไร ? มันมีประสิทธิภาพมาก” จิตวิญญาณราชันย์รู้สึกประหลาดใจทันทีเมื่อเขารู้สึกถึงว่าพลังมารที่อยู่ภายในตัวเขาหายไป เขาจ้องเกราะไหมที่ส่องแสงด้วยความสนใจอย่างมาก
“นี่เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์สำหรับขับไล่วิกฤต ไม่ว่าเราจะสามารถอยู่รอดได้หรือไม่ ทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับมัน เฉินเจี้ยน เจ้าเฝ้าระวังอยู่ที่นี่ ข้าจะไปใช้สิ่งนี้เพื่อจัดการกับมัน” เจี้ยนเฉินให้คำอธิบายง่าย ๆ จากนั้นเขาก็จับเกราะไหมบรรพกาลเอาไว้แน่นด้วยมือซ้ายและใช้อสนีบาตด้วยมือขวา เขาพุ่งไปยังจิตมารเหมือนสายฟ้าด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ
แสงสีทองจากเกราะไหมบรรพกาลเริ่มสว่างขึ้นและสว่างขึ้น และมีความรุ่งโรจน์มากขึ้นเมื่อเจี้ยนเฉินเข้าใกล้จิตมารอย่างรวดเร็ว มีแสงสีเหลืองที่แยกออกมาเล็กน้อยในหมู่แสงสีทองเช่นกัน มันคือปราณหยานหวงซึ่งเกราะไหมบรรพกาลได้ดูดซับจากโลกจิ๋วหยานหวง
“ช่างเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ ข้าเกลียดสิ่งนี้ อาหาร ไปตาย … ”
ความคิดเต้นเป็นจังหวะจากจิตมาร มันให้ความรู้สึกระคายเคือง การปรากฏตัวของเกราะไหมบรรพกาลทำให้จิตมารรู้สึกไม่สบายใจ มันรู้สึกว่าถูกคุกคามอย่างมากและต้องการหลีกเลี่ยงเกราะไหมบรรพกาลจากจิตใต้สำนึก
อย่างไรก็ตาม จิตมารก็ค่อนข้างฉลาดเช่นกัน ในสายตาของมัน ทั้งเจี้ยนเฉินและจิตวิญญาณราชันย์เป็นเพียงอาหาร มันจะไม่ถูกอาหารทำให้กลัว ร่างกายของมันสลายตัวทันทีและกลายเป็นทะเลเลือดที่ปกปิดดวงอาทิตย์ มันพันรอบเจี้ยนเฉินเป็นตาข่ายขนาดใหญ่ เวลานี้จิตมารก็ใช้พลังทั้งหมดของมัน มันต้องการกลืนกินเจี้ยนเฉินและยังต้องการกลืนกินเกราะไหมบรรพกาลซึ่งมันรู้สึกว่าถูกคุกคาม
เจี้ยนเฉินเข้าสู่โลกแห่งเลือด เขาถือเกราะไหมบรรพกาลขณะที่กระแสไฟฟ้าแผดเสียงรอบตัวเขา เขาพุ่งไปทั่วโลกที่เต็มไปด้วยเลือดราวกับสายฟ้าฟาด ข้ามผ่านหลายร้อยกิโลเมตรในเวลาเดียว เขาเคลื่อนไหวเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ว่าเขาจะเคลื่อนไหวไปที่ไหน ของเหลวที่อยู่รอบ ๆ ก็หายไป ระเหยออกไปและทิ้งอุโมงค์ยาวไว้ข้างหลัง แน่นอนว่าการหายตัวไปของของเหลวไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา มันเป็นเพราะเกราะไหมบรรพกาล ซึ่งดูดซับของเหลวทั้งหมด
มันเป็นของเหลวที่ดูเหมือนเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุด เจี้ยนเฉินทะยานผ่านของเหลวด้วยความเร็วของสายฟ้าอย่างรวดเร็วจนเขาสามารถเคลื่อนที่ได้หลายร้อยกิโลเมตรในเวลาเดียว แต่เขาก็ยังไม่หลุดพ้นจากของเหลวแม้ว่าเขาจะทำการปล่อยอสนีบาตออกไปแล้วก็ตาม
นี่คืออะไร ? มันกำลังกลืนกินพลังของข้า” ความคิดพุ่งพล่านจากจิตมารดังขึ้นในหัวของเจี้ยนเฉินในขณะนี้ มันโกรธมาก
“ข้าเป็นเจ้าแห่งการกลืนกิน ไม่มีสิ่งใดในจักรวาลที่ข้าไม่สามารถกลืนกินได้ ทุกอย่างเป็นอาหารของข้า แต่เจ้ายังกินพลังของข้า มาดูกันว่าใครจะกินใครในที่สุด” จิตมารคำราม ทะเลเลือดที่มันก่อตัวนั้นเริ่มสั่นเพราะเสียงคำรามของมัน มันกลายเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ที่หมุนวนอย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินโผล่ขึ้นมาที่ใจกลางของมัน
เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าชีวิตและพลังงานที่สำคัญในร่างกายของเขาระบายออกไปอย่างรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อทันทีที่น้ำวนก่อตัวขึ้น ในไม่ช้าเขาก็สูญเสียพลังชีวิตและพลังงานไปหนึ่งในสิบ ความรู้สึกของความอ่อนแอยิ่งเพิ่มพูนขึ้น เส้นผมสีเทาปรากฏขึ้นในผมสีดำของเขา
เจี้ยนเฉินตกใจ พลังมารกลืนกินเร็วเกินไป ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาก็ทำอะไรไม่ถูกเพื่อต่อต้านพลังการกลืนกิน เขากลายเป็นเป็ดนั่งรอที่จะถูกสังหาร เขาอยู่ได้ไม่เกินครึ่งนาทีก่อนที่เขาจะตายจากการสูญเสียพลังชีวิตทั้งหมด
ดูเหมือนว่าเกราะไหมบรรพกาลจะถูกกระตุ้นมากกว่านี้ พลังที่ซ่อนอยู่ภายในเริ่มตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่ มันเปล่งแสงสีทองที่แวววาวซึ่งเป็นความหายนะของจิตมาร จิตมารมีพลังมากแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรแสงได้ ในทางกลับกัน เจี้ยนเฉินก็ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีทองและเขารู้สึกเหมือนเข้าสู่โลกที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง เขาถูกตัดขาดจากภายนอกอย่างสิ้นเชิง พลังการกลืนกินจากจิตมารไม่สามารถเข้ามาหาเขาได้
เกราะไหมบรรพกาลที่ถูกทอเป็นชุดเกราะเริ่มปลดปล่อยตัวเองกลายเป็นเส้นไหมยาวสีทองที่แทงเข้าไปในส่วนลึกของทะเลเลือด มันปล่อยแสงแสบตาจ้าและเปล่งประกายออกมา พลังทั้งหมดที่หลับอยู่ภายในนั้นถูกปลุกขึ้นมา
ทะเลเลือดเริ่มปั่นป่วนทันที จิตมารส่งเสียงคำรามอย่างดุเดือดในขณะที่มันพูดผ่านทางจิต
“พลังชั่วร้ายนี้กำลังปราบปรามข้า ให้ตายสิ หากข้าไม่ได้สูญเสียพลังอันมากมายไปกับไอ้เลวนั่น พลังแห่งการมีอยู่ที่ชั่วร้ายนี้กดพลังข้า อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องทำร้ายข้า ? ” จิตมารแผดเสียงอย่างโกรธแค้น ทะเลเลือดเริ่มหดตัวอย่างรวดเร็วและดูเหมือนจะไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของจิตมารอีกต่อไป แสงสีทองส่องประกายในทะเลเลือดขณะที่มันหมุนวนอย่างรุนแรง