“ระยะหมื่นห้าพันก้าวคงเป็นขีดจำกัดของมันแล้ว!” ราชามังกรน้ำดำนั้นมองดูเย่หยวนพร้อมกล่าวขึ้นอย่างมั่นใจ
เพราะว่าเขานั้นเห็นได้ชัดเจนว่าเย่หยวนนั้นเหนื่อยหอบอย่างมากแล้วในตอนนี้
เขานั้นแทบจะไม่อาจก้าวเท้าเข้าไปได้อีก
นี่คือคอขวดของเขา!
แน่นอนว่าระยะหมื่นห้าพันก้าวนั้นมันคือขีดจำกัดของเย่หยวนในตอนนี้จริงๆ
แต่เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจ
บาดแผลบนร่างของเขานั้นมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่มันราวกับว่าเขานั้นไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ
เย่หยวนในตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นอย่างสุดใจ
จัดการรับมือปราณดาบตรงหน้าอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ มันเหมือนราวกับว่าเขานั้นกำลังประมือกับโฉปู้ฉุนก็ไม่ปาน
การแก้ปราณดาบตรงหน้านั้นมันได้ทำให้เขารู้สึกยินดีขึ้นในใจ
แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ยังไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เขากำลังเข้าสู่สภาวะการบรรลุ
ในเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมานี้แม้ว่าเย่หยวนจะบรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำมาแต่กฎแห่งเต๋าดาบของเขานั้นมันกลับไม่ได้บรรลุขึ้นตาม
ยิ่งถูกทิ้งห่างไปมากเท่าใดมันก็ยิ่งยากแก่การเรียนรู้พลังแห่งกฎเท่านั้น
หลายครั้งที่คนเราจะบ่มเพาะแต่พลังจนทิ้งพลังแห่งกฎไว้ด้านหลังไกลลิบ
ถึงตอนนั้นมันก็คงเท่ากับคนที่หมดอนาคตไป
ถึงตอนนั้นต่อให้จะเป็นการบ่มเพาะพลังเองมันก็คงไม่ง่ายดายอีกต่อไป
แต่เวลานี้กฎแห่งเต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันเหมือนได้รับการร้องเรียกจนแทบจะผงาดขึ้นมาสู่ระดับสามเต็มทน!
ภายใต้พลังรุนแรงของโลกภายนอกนั้นเต๋าดาบของเย่หยวนมันได้ค่อยๆ เพิ่มพูนขึ้น
ตูม!
จู่ๆ เต๋าดาบของเขานั้นมันก็เหมือนเขื่อนที่แตกพุ่งทะยานพลังออกมาอย่างรุนแรง
กฎเต๋าดาบระดับสาม!
แต่ว่าเต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันแตกต่างกับเต๋าดาบของโฉปู้ฉุนไปอย่างสิ้นเชิง
ดาบของเขานั้นเป็นดาบแห่งความสมดุลครอบคลุมจักรวาล!
ดาบของโฉปู้ฉุนนั้นเป็นดาบที่เฉียมคมไร้ที่ติ สิ่งที่มันแสดงออกมานั้นคือความคมที่ตัดขาดทุกสิ่ง
ดาบของเขานั้นคือดาบที่บริสุทธิ์อย่างแท้จริง
ดาบเช่นนี้มันจะเกิดขึ้นมาได้จากการยอมทิ้งทุกสิ่งอย่างเพื่อวิ่งตามเส้นทางเต๋าแห่งดาบ
หากเทพขวางก็สังหารเทพ หากพระโพธิสัตว์ขวางก็สังหารโพธิสัตว์!
แต่เต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันคือความหมายของเอกภพ!
แยกดินฟ้าด้วยดาบ
หนึ่งดาบ หนึ่งโลก!
โฉปู้ฉุนนั้นมีดาบที่น่าเกรงกลัวแต่มันก็มีข้อเสีย
เพราะหากดาบนั้นของเขาไปเจอเข้ากับคนที่ไม่อาจเอาชนะได้ ดาบมันก็อาจจะถึงขั้นหักพังลง
นี่คือสิ่งที่เรียกว่าแข็งเกินจนหัก
ส่วนเต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งอย่างบ้าคลั่งเช่นนั้นแต่มันกลับจะหมุนวนทำงานอย่างต่อเนื่องไม่มีวันหยุดพัก
หากให้เทียบแล้วมันคงพูดได้ยากว่าฝ่ายไหนเหนือกว่าหรือฝ่ายไหนอ่อนแอกว่า
เพราะสุดท้ายแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับตัวของผู้ใช้เต๋าดาบมัน
เหมือนอย่างตอนนี้ที่เย่หยวนบรรลุขึ้นมาและไม่มีใครจะหยุดเขาได้
ปราณดาบที่ระยะหมื่นห้าพันก้าวนั้นมันไม่อาจจะหยุดเขาลงได้อีก!
ฟุบ!
ร่างของเขาพุ่งทะยานไปด้านหน้าพุ่งเข้าไปจนถึงจุดแยกระหว่างสองเกาะ
เมื่อราชามังกรน้ำดำได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา
“เจ้าหมอนี่มันกลับบรรลุได้!”
“ไอ้เด็กคนนี้มันช่างมีความสามารถในการเรียนรู้ที่บ้าบอนัก มีจิตใจที่มั่นคงอะไรปานนี้!”
แทบจะพร้อมๆ กันทั้งตัวราชามังกรน้ำดำและหมี่เทียนก็กล่าวขึ้นมาชื่นชม
การบรรลุเต๋าในวินาทีแห่งความเป็นความตายนั้นมันเป็นสิ่งที่สุดยอดมากแต่คนที่ทำได้นั้นมันคงมีเพียงแค่เทพบนสวรรค์
ในเมื่อมันเป็นการบรรลุระหว่างความเป็นความตาย เช่นนั้นหากพลาดไปเพียงน้อยนิดคนผู้นั้นก็คงต้องตายตกลงไปที่สำคัญคนที่ใช้การบรรลุเช่นนี้มันเป็นเพียงแค่คนจำนวนน้อยที่ไม่กลัวตายเท่านั้น และส่วนมากคนที่คิดใช้วิธีนี้แรกๆ อาจจะยังพอรอดมาได้แต่สุดท้ายพวกเขาก็จะต้องไม่พ้นตายลงกลางสนามรบไปแต่สำหรับเย่หยวนแล้วนี่มันไม่ได้ต่างอะไรจากการกินข้าวเช้า เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เขาทำอยู่ตลอด
เวลานี้ความเร็วของเย่หยวนนั้นมันพุ่งทะยานจนเข้าระยะหมื่นก้าวไปทันที ระยะหมื่นก้าวนั้นมันเป็นจุดสูงสุดที่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกจะไปถึงได้แล้วต่อให้จะเป็นราชามังกรน้ำดำตอนที่มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวเองก็ยังไปได้อีกเพียงแค่สามพันก้าว ย่างก้าวของเย่หยวนในตอนนี้มันทำให้โลกหล้าลุกเป็นไฟแต่เย่หยวนยังไม่คิดหยุดเท้าลง
เขานั้นยังก้าวต่อไป!
เก้าพันก้าว!
แปดพันก้าว!
…
ห้าพันก้าว!
สามพันก้าว!
หนึ่งพันก้าว!
แม้ว่าความเร็วของเย่หยวนมันจะลดลงไปเรื่อยๆ แต่ว่าเย่หยวนก็ยังเดินมาถึงระยะหนึ่งพันเก้าจากจุดต้นกำเนิดปราณดาบได้
ราชามังกรน้ำดำนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อภาพตรงหน้า
เต๋าดาบของไอ้หมอนี่มันต้องพัฒนาขึ้นไปถึงระดับไหนแล้วกัน?!
เย่หยวนนั้นมีสภาพดูไม่ได้เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดอาบทั้งกาย
แต่เขานั้นไม่สนใจ!
เขานั้นยังคงก้าวเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
ปราณดาบอันเย็นเยือกนั้นพยายามจะหยุดยั้งเขาไว้ทุกวิถีทาง
แต่เขานั้นก็ยังคงดื้อด้านมุ่งหน้าเข้าไป
แปดร้อยก้าว!
เจ็ดร้อยก้าว!
…
หนึ่งร้อยก้าว!
เก้าสิบก้าว!
…
สิบก้าว!
“อัก!”
เย่หยวนนั้นต้องกระอักเลือดขึ้นมาจนแทบสิ้นสติไป
เขานั้นเดินมาจนแทบถึงรอยแยกนั้นแล้วแต่ปราณดาบภายในนั้นมันรุนแรงจนเกินไป!
แม้ห่างไปอีกแค่สิบก้าวแค่ว่ามันกลับห่างไกลราวสวรรค์และแผ่นดิน!
เย่หยวนนั้นมั่นใจได้เลยว่าหากเขากล้าจะก้าวเข้าอีกแม้แต่ก้าวเดียวนั้นเขาคงได้กลายเป็นเนื้อบดด้วยปราณดาบนี้แน่นอน!
“ไอ้หนู เจ้าแข็งแกร่งพอแล้ว! จะอย่างไรระหว่างพวกเจ้าทั้งสองมันก็มีเรื่องความต่างของพลังบ่มเพาะอยู่!” หมี่เทียนกล่าวขึ้นเตือน
“อืม ข้าทราบดี!” เย่หยวนตอบ
“เจ้าเข้าไปใกล้กว่านี้ไม่ได้แล้ว หากเจ้าเข้าไปใกล้กว่านี้ข้าเองก็คงช่วยเจ้าไม่ได้แน่! ไอ้เด็กที่ทิ้งรอยดาบนี้ไว้มันแข็งแกร่งจนบ้าคลั่ง!” หมี่เทียนกล่าว
“อืม ข้าทราบ!” เย่หยวนพยักหน้ารับอีกครั้งอย่างเย็นเยือก
เมื่อเห็นว่าเย่หยวนไม่คิดจะเข้าใจไปจริงๆ แล้วหมี่เทียนจึงค่อยวางใจลงได้
แต่ว่าความตกตะลึงในหัวใจของเขานั้นมันก็มากเกินกว่าที่จะอธิบาย
ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนที่ทิ้งรอยดาบนี้ไว้จะต้องเป็นยอดคนแห่งยุคสมัยไม่ผิดแน่!
แต่เจ้าหนุ่มคนนี้เองก็ไม่ได้ด้อยกว่าเขาผู้นั้นเลย!
การประลองของยอดคนสองยุคนั้นมันจึงจบลงไปด้วยประการฉะนี้
ต่อให้จะเป็นตัวหมี่เทียนเองเขาก็ไม่อาจตัดสินได้ว่าใครเหนือกว่าใคร
แต่เขานั้นคิดว่าเย่หยวนไม่ด้อยกว่าแน่นอน
วันนี้เย่หยวนได้สร้างความประหลาดใจให้เขาอย่างมาก
จากนั้นเย่หยวนก็ค่อยๆ ถอยหลังกลับออกมาอย่างระมัดระวัง
ไม่นานนักเขาก็กลับมาถึงจุดที่ราชามังกรน้ำดำยืนอยู่และรีบหยิบเอาโอสถสวรรค์ขึ้นมากิน “เจ้าคิดว่าเขาจะไปถึงอีกฟากของทะเลหรือไม่?”
ราชามังกรน้ำดำนั้นผงะไปเมื่อได้ยินแต่สุดท้ายก็ส่ายหัวออกมา “เขานั้นเก่งกาจจริงแต่เจ็ดทะเลนี้มันเป็นแค่มุมเล็กๆ ของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่! ภายนอกนั้นมันยังมียอดฝีมือมากมายอีกนับไม่ถ้วน! คนที่เก่งกาจกว่าชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันก็ต้องมีอยู่แน่! เขาคงไม่มีทางจะข้ามไปถึงอีกฝั่งของทะเลได้หรอก!”
“ไม่ เขาไปถึงแน่!” สิ้นคำราชามังกรน้ำดำเย่หยวนก็กล่าวขึ้นมาขัดทันที
ราชามังกรน้ำดำที่ได้ยินนั้นต้องหัวเราะขึ้น “เจ้ามิใช่ชาวทะเล จะมารู้ถึงความน่ากลัวของทะเลได้อย่างไร! ไม่ว่ามนุษย์อย่างเจ้าจะเก่งกาจแค่ไหนมันก็ไม่มีทางข้ามมหาสมุทรไปถึงอีกฝั่งโพ้นทะเลได้หรอก!”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “คนอื่นทำไม่ได้แต่เขาทำได้แน่! แน่นอนว่าข้าเองก็จะทำได้เช่นกัน! บางทีเราอาจจะได้เจอกันในวันหน้าก็ได้! เจ้าบ้านี่มันทิ้งเรื่องราวใหญ่โตไว้ให้ข้าจัดการ หากวันหน้าได้เจอกันจริงข้าคงต้องขอคำอธิบายจากเขาหน่อยแล้ว!”
ราชามังกรน้ำดำนั้นได้แต่ต้องยืนนิ่งอย่างไม่อาจเข้าใจได้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไปเอาความมั่นใจมาจากที่ใด
ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นเป็นราชาของทะเลจริงๆ แต่ว่าทะเลนั้นมันก็กว้างไกลตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันย่อมจะมีอยู่แน่นอน!
ความมั่นใจนี้มันช่างดูบ้าบอ!
แต่เขานั้นก็เห็นได้ชัดเจนจากสีหน้าของเย่หยวนว่าเขานั้นคิดจริงๆ ว่าวันหน้าจะออกเดินทางไปยังสุดโพ้นทะเล
“หึๆ ไปเถอะ! เจ้าลองไป! ขอให้ตายอยู่กลางทะเลนั่นแหละ!” ราชามังกรน้ำดำกล่าวอวยพรขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
เขานั้นไม่คิดจะปิดบังความเกลียดชังที่เขามีต่อเย่หยวนและต่อให้ปิดบังไปมันก็คงไม่ได้อะไร
เย่หยวนหันกลับมามองเขาด้วยรอยยิ้ม “ข้าไปแน่! แต่ข้ารู้สึกได้ลางๆ ว่าวันหน้าจิงเฟยเองก็คงจะไปด้วย! เจ็ดทะเลนี้มันเล็กเกินกว่าที่จะรั้งนางไว้!”
เย่หยวนนั้นเห็นถึงพรสวรรค์ของจิงเฟยอย่างชัดเจนในช่วงปีที่ผ่านมาและมันช่างห่างชั้นกับคนในเจ็ดทะเลอย่างไม่อาจเทียบเคียงกันได้!
ก่อนที่จะได้เจอเขานั้นหมี่เทียนก็ได้หมายตาคิดอยากให้จิงเฟยเป็นคนพาเขากลับบ้านอยู่แล้ว
เพียงแค่ว่าการปรากฏตัวของเขาที่มีสายเลือดมังกรฟ้ามันทำให้หมี่เทียนเปลี่ยนใจ
แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าจิงเฟยนั้นเป็นคนที่มีอนาคตไกลแค่ไหน อย่างน้อยๆ การขึ้นเป็นมังกรฟ้ามันก็คงมิใช่เรื่องยากสำหรับนางเลย!