บทที่1174
สวีลี่ฉินโบกมือ กล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ถ้าเขากล้าไม่ตกลง ฉันกับพ่อของเขาก็ตัดความสัมพันธ์ทั้งหมด! ถึงเวลานี้แล้วเขายังไม่ยินยอมได้ด้วยเหรอ!”
พูดจบ สวีลี่ฉินเดินไปตรงหน้าของซุนหงเหว่ยและจางเสี่ยวม่าน กล่าวอย่างดูแคลนว่า “หงเหว่ย ฉันแม่ของแกยังคงยืนยันคำเดิม ถ้าจางเสี่ยวม่านไม่มีสินเดิมของฝ่ายหญิง30ล้าน งั้นเรื่องงานแต่งเลิกคุย!”
“สามสิบล้าน?!”
ซุนหงเหว่ยและจางเสี่ยวม่านต่างส่งเสียงตกใจออกมา!
จากนั้นซุนหงเหว่ยอดไม่ได้ที่จะถามอย่างโมโห “แม่ แม่จนจนบ้าไปแล้วหรือเปล่า? เมื่อกี้บอกว่า10ล้าน เพียงพริบตาเดียวเปลี่ยนเป็น30ล้าน แม่จะให้ครอบครัวของเสี่ยวม่านเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน? ต่อให้เป็นครอบครัวของเราก็ไม่มีเงินมากมายขนาดนี้!”
สวีลี่ฉินคว้าแขนเสื้อของซุนหงเหว่ยทันใด แล้วกล่าว “แกมากับแม่ แม่มีอะไรจะพูดด้วย”
พูดจบ ได้ตะโกนเรียกซุนเต๋อวั่งสามีของตน “เฒ่าแก่ซุนคุณก็มาด้วย”
ซุนเต๋อวั่งรีบตามไป สามคนทั้งครอบครัวได้มาถึงมุมที่ไร้ผู้คน ซุนหงเหว่ยถามอย่างเกรี้ยวกราดว่า “แม่ แม่คิดจะทำอะไรกันแน่? แม่ไม่อยากเห็นผมมีความสุขขนาดนี้เลยเหรอ?”
สวีลี่ฉินกล่าวด้วยเสียงกระโชกกระชาก “ทำไมแกพูดกับแม่แกแบบนี้? ฉันเป็นแม่ของแกเลี้ยงดูแกเติบโตมาขนาดนี้ แล้วจะไม่อยากเห็นแกมีความสุข? ฉันก็แค่ไม่อยากเห็นแกกระโดดลงไปในกองไฟก็เท่านั้น!”
“ฐานะครอบครัวของจางเสี่ยวม่านเป็นยังไง แกไม่รู้เหรอ? ถ้าแกแต่งงานกับมัน อนาคตพ่อแม่มัน น้องชายมัน ก็จะดูดเลือดดูดเนื้อแก! ไม่ใช่แค่ดูดเลือดแกนะ แล้วยังดูดเลือดดูดพ่อแกอีกด้วย แกอยากให้เราทั้งคู่โมโหเป็นบ้าหรือไง? หรืออยากทำร้ายพวกเราให้ตาย?”
ซุนหงเหว่ยรีบให้สัญญา “แม่วางใจได้ หลังจากที่ผมและเสี่ยวม่านแต่งงานกันแล้ว ชีวิตของเราทั้งคู่ พวกเรารับผิดชอบกันเอง พวกเราไม่มีทางแบมือของเงินแม่แม้แต่แดงเดียว”
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว!”
สวีลี่ฉินกัดฟันกล่าว “ตั้งแต่เล็กฉันกับพ่อแกไม่เคยให้แกอดอยาก ให้เงินแกไปไม่น้อย ดังนั้นแกจึงไม่รู้ถึงความรู้สึกที่ยากลำบากกว่าจะได้เงินมา ถ้าพวกแกพึ่งพาตัวเอง ไม่ช้าก็เร็วต้องอดตาย!”
พูดพลาง สวีลี่ฉินโบกมือ ใช้น้ำเสียงสูงส่งออกคำสั่ง “หนุ่มๆทั้งสองฟังฉันให้ดีๆนะ ตอนนี้มีโอกาสดีรอตระกูลซุนของเราอยู่ตรงหน้า ถ้าคว้าไว้ ทรัพย์สินของตระกูลซุนของเราก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า หนุ่มๆทั้งสองไม่ว่าใครห้ามตกม้าตาย!”
พ่อลูกทั้งสองถามด้วยความประหลาดใจว่า “โอกาสดีอะไรกัน？”
สวีลี่ฉินเล่าเรื่องของครอบครัวประธานเซว์ให้สองพ่อลูกฟังทันที
เมื่อซุนเต๋อวั่งได้ยิน ก็กล่าวอย่างค่อนข้างอับอาย “ลี่ฉิน คุณกำลังให้ลูกกินของเหลือไม่ใช่เหรอเนี่ย？อนาคตถ้าลูกของคนดำนั้นคลอดออกมา ฉันผู้อาวุโสของตระกูลซุนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”
สวีลี่ฉินถามกลับ “ซุนเต๋อวั่ง คุณพยายามมากว่าครึ่งค่อนชีวิต ก็หาเงินได้แค่สามสี่สิบล้านไม่ใช่เหรอ？เรื่องนี้เพียงแค่พวกคุณไม่มีปัญหา วันเดียวครอบครัวเราหาเงินสดได้50ล้านเลยนะ! พวกคุณตั้งใจฟังให้ดีๆนะ เงินสด!”
แว็บเดียวท่าทีของซุนเต๋อวั่งก็ลังเลขึ้นมา
ยอมรับ ว่าการที่ให้ลูกชายรับของเหลือจากคนอื่นมันเสียหน้าอย่างมาก แต่ เทียบกับ50ล้าน เกียรติยศก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้นแล้ว
สวีลี่ฉินฉวยช่วงน้ำขึ้นให้รีบตักแล้วกล่าว “ซุนเต๋อวั่ง คุณอย่าลืมนะ ว่าประธานเซว์ตกลงแล้ว หลังจากที่ครอบครัวของเราทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว เค้าจะเอาทรัพยากรในด้านแป้งส่วนมากมาให้เรา!”
“ถึงตอนนั้น โรงงานแป้งของเรา จะหาเงินได้ไม่รู้กี่เท่าไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้หนึ่งปีได้เงินหลายล้าน ไม่แน่ถึงตอนนั้นหนึ่งปีจะได้เงินหลายสิบล้านก็เป็นได้นะ บวกกับค่าสินสอด หนึ่งปีให้หลัง ทรัพย์สินของเราก็จะเกินร้อยล้านแล้ว！”
————