บทที่1175
เมื่อได้ยินร้อยล้านจำนวนนี้ ซุนเต๋อวั่งประนีประนอมทันใด
เขาหันหลังไป พูดกับลูกชายว่า “หงเหว่ย ได้เมียมาง่ายๆคนหนึ่ง เค้าไม่ใช่แค่ไม่เอาเงินค่าสินสอดของแกนะ แล้วยังให้แกอีกหลายสิบล้าน เป็นเรื่องที่ดีขนาดไหนเนี่ย!”
ซุนหงเหว่ยดูแคลน “ใช่ มันก็ดีจริงนะ แบบนี้ก็ได้อุ้มหลานอย่างสมใจแล้ว แล้วยังเป็นหลานคนดำอีกด้วย”
ซุนเต๋อวั่งไม่รู้สึกอับอายแต่อย่างใด แล้วกล่าว “ให้ฉัน50ล้าน อย่าว่าแต่หลานคนดำเลย ลูกคนดำ ฉันก็ยอม!”
ซุนเต๋อเหว่ยกล่าว “พ่อไม่ต้องพูดมากให้เสียน้ำลาย เรื่องนี้ผมไม่มีทางตกลงแน่นอน”
ซุนเต๋อวั่งถอนหายใจ ชี้ไปที่ซุนหงเหว่ยอย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาไหนแล้วกล่าว “ไอ้ลูกคนนี้ ความรู้ยังน้อย ไม่ประสีประสา ตั้งแต่เล็กแกไม่เคยหาเงิน และไม่เคยต้องเป็นทุกข์เรื่องเงิน ตอนแกเด็กๆน่าจะให้แกได้ใช้ชีวิตทุกข์ทรมานจริงๆ แบบนี้แกจะได้รู้ว่าเงินมันหายากขนาดไหน!”
“ใช่!” สวีลี่ฉินพูดเสริมอยู่ข้างๆ “โบราณกล่าวไว้อย่างดีว่า จะหาเงินหรือทำอะไรก็ยาก! ถ้าวันนี้แกพลาดโอกาสนี้ไป ชาตินี้แกก็ไม่แน่ว่าจะหาเงิน50ล้านได้ ถึงตอนนั้นถ้าแกเสียใจ อย่ามาโทษแม่ก็แล้วกัน ที่ไม่เตือนแกในวันนี้”
ซุนหงเหว่ยรีบกล่าว “ไม่ว่าพ่อแม่จะพูดยังไง ผมก็ไม่มีทางตกลง”
“ไม่ตกลง?” สวีลี่ฉินร้อนรนแล้ว จึงกล่าว “ไม่ตกลงใช่มั้ย ถ้าแกไม่ตกลง วันนี้ฉันไม่เพียงไม่ให้จางเสี่ยวม่านแต่งเข้าบ้าน แม้แต่แกก็อย่าได้อยู่ที่บ้านอีกต่อไป ย้ายออกไปซะ!”
ซุนหงเหว่ยกล่าว “ย้ายก็ย้าย ผมอยากย้ายออกไปตั้งนานแล้ว!”
แก……“ สวีลี่ฉินกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “ถ้าแกย้ายออกไป ฉันจะระงับบัตรธนาคารทุกใบของแกให้หมด ต่อจากนี้ไปแกอย่าหวังจะเอาเงินจากครอบครัวแม้แต่แดงเดียว!”
ซุนหงเหว่ยกล่าว “ไม่ต้องเครียด ผมไม่เอาเงินของที่บ้าน ผมกับเสี่ยวม่านช่วยกันทำงานหาเงิน เพียงพอค่าบ้านและค่าใช้จ่ายทั่วไปแน่นอน!”
พูดจบ ซุนหงเหว่ยเอาดอกไม้เจ้าบ่าวที่ติดอยู่ที่อกโยนทิ้งลงไป แล้วกล่าว “ผมไม่แต่งงานแล้ว ต่อไปผมกับเสี่ยวม่านหาเงิน จัดงานแต่งเอง!”
จากนั้นเขาไม่ได้สนใจพ่อแม่ของตนอีกเลย เดินไปหาเสี่ยวม่านอย่างเร็ว จับมือเธอ แล้วกล่าว “เสี่ยวม่านวันนี้เราไม่จัดงานเลี้ยงแล้วนะ ตั้งแต่วันนี้ไป ผมจะย้ายออกมาจากบ้าน เราเช่าบ้านอยู่ด้วยกันที่เมืองจินหลิงนะ เงินที่ใช้สำหรับแต่งงานพวกเราค่อยๆหาเอา คุณโอเคมั้ย?”
จางเสี่ยวม่านพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง กล่าว “ได้! ฉันฟังคุณค่ะ!”
ซุนหงเหว่ยยิ้ม “โอเค งั้นเราไปกันเถอะ!”
พูดจบ เอามองไปที่เซียวชูหรันและเย่เฉินอีกครั้ง แล้วกล่าว “วันนี้ต้องขอโทษท่านทั้งสองด้วย รอให้ผมและเสี่ยวม่านจัดงานแต่งด้วยตัวเองเมื่อไหร่ จะต้องเชิญคุณทั้งสองแน่ครับ!”
เซียวชูหรันยิ้มพลางกล่าว “งั้นฉันกับเย่เฉินจะรอนะ!”
เธอก็รู้สึกเช่นกัน ว่าซุนหงเหว่ยควรที่จะตัดความสัมพันธ์กับครอบครัวบ้าๆแบบนี้ ครอบครัวของเขาผิดมนุษย์มนาทั่วไป ไม่ให้เขาแต่งกับจางเสี่ยวม่าน งั้นก็พาจางเสี่ยวม่านไปเผชิญโลกกับตนเองเสียเลย
เย่เฉินค่อนข้างเห็นด้วยกับวิธีของซุนหงเหว่ย ยิ้มแล้วกล่าว “ครั้งหน้าที่พวกคุณจัดงานแต่ง ผมจะจัดการเรื่องรถงานแต่งเองให้พวกคุณเอง”
ซุนหงเหว่ยโค้งคำนับให้ทันที แล้วกล่าว “ขอบคุณมากๆครับ!”
ในตอนนี้ สวีลี่ฉินเดินเข้ามา แล้วกล่าวอย่างเกรี้ยวกราดว่า “หงเหว่ย ถ้าวันนี้แกกล้าไปกับผู้หญิงคนนี้ ฉันกับพ่อแกจะตัดความสัมพันธ์กับแก อย่าเสียก็แล้วกัน!”
สวีลี่ฉินคิด ไม่ว่ายังไงต้องเร่งเรื่องงานแต่งกับลูกสาวประธานเซว์ให้ได้ โอกาสที่หาได้ยากขนาดนี้จะพลาดไม่ได้