หลงหวงไม่ได้พูดอะไรสักคำ มีเจตนาฆ่าที่รุนแรงระยิบระยับอยู่ในส่วนลึกของดวงตา กำหมัดทั้งสองแน่น
ในฐานะผู้คุมอำนาจของราชวงศ์หลง การถูกบีบบังคับให้สละราชสมบัติ มันเป็นความอัปยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับเขา
สำหรับการหลงหวงที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ จะให้เขาสละราชสมบัติ เขาจะตอบตกลงอย่างง่ายดายได้อย่างไร?
เขายอมตายดีกว่าสละราชสมบัติ!
“หืม?”
แม้แต่หลงฝูยังสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่แผ่ซ่านออกมาจากหลงหวงอย่างรุนแรง เขาขมวดคิ้วและตวาดใส่ทันที “หลงฉี อย่าตัดสินใจผิด!”
มีผู้ไร้นามอยู่ แม้ว่าเขาจะระเบิดสถานะที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา ก็ไม่สามารถช่วยหลงหวงได้
นอกจากนี้ยังมีหยางเฉินอีกคนหนึ่งที่ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว ถ้า หลงหวงต่อต้าน ผลที่ตามมามีเพียงอย่างเดียว ก็คือความตาย!
หยางเฉินหรี่ตาเล็กน้อยและจ้องเขม็งใส่หลงหวง แค่เพียงหลงหวงกล้าเคลื่อนไหว เขาจะไม่มีทางออมมือ
เขาเริ่มลังเลแล้วว่า ต่อให้หลงหวงเลือกสละราชบัลลังก์จะยังมีชีวิตรอดหรือไม่
คนประเภทนี้หากปล่อยไว้เกรงว่าจะกลายเป็นอันตรายที่แฝงอยู่ ไม่ช้าก็เร็วอาจทำให้เกิดผลที่ตามมา
เจตนาฆ่าแผ่ซ่านออกมาจากตัวหยางเฉินอย่างคลุมเครือ
“เทียนหยู่ ระวัง!”
หลงจิ้นขยับเท้า เข้ามาขวางตรงหน้าหลงเทียนหยู่ภายในชั่วพริบตา
หนึ่งเดียวที่หลงหวงสามารถฆ่าได้ในทันทีน่าจะเป็นหลงเทียนหยู่
หลงเทียนหยู่ก็ย่อมตระหนักในเรื่องนี้เช่นกัน เขามองไปที่หลงหวงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า กัดฟันพูดว่า “ถ้าท่านเต็มใจสละราชสมบัติ ความแค้นที่ท่านสังหารพ่อของข้า ข้าจะปล่อยวาง!”
หลงเทียนหยู่ไม่ได้อยากปล่อยวางความแค้นที่ฆ่าพ่อของเขา แต่ก็รู้ดีว่าในสถานการณ์ตอนนี้ แม้ว่าหลงหวงจะชั่วร้ายจนไม่อาจให้อภัย แม้ว่าจะฆ่าพ่อของเขา แต่ก็ยังเป็นปู่ของเขาอยู่ดี
ที่สำคัญที่สุด ด้วยระดับวิถีบู๊ของหลงหวงในตอนนี้ ลำพังผู้แข็งแกร่งที่เพิ่งเข้าสู่ระดับแดนเทพอย่างเขา ชั่วชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสได้ล้างแค้นให้พ่อได้
เมื่อได้ยินคำพูดของหลงเทียนหยู่ ดวงตาของหลงฝูก็เต็มไปด้วยความชื่นชม เขามองไปที่หลงหวงและถามว่า “หลงฉี ท่านคิดอย่างไร?”
“จะให้ข้าสละราชสมบัติ ข้าทำไม่ได้!”
ทันใดนั้นหลงหวงก็เงยหน้าขึ้นมองหลงฝู แล้วเอ่ยขึ้น
“ท่านพูดอะไรน่ะ?”
แม้แต่หลงฝูยังคิดว่าตนเองฟังผิดไป สีหน้าดูประหลาดใจ
ในสถานการณ์เช่นนี้ หลงหวงยังกล้าคิดต่อต้านอีกหรือ?
ผู้ไร้นามมีสีหน้าสงบนิ่ง เขาไม่สนใจเรื่องของราชวงศ์หลง ถ้าลูกศิษย์ของเขาไม่ตกอยู่ในอันตราย เขาคงไม่มาที่นี่
ขอเพียงเขาสามารถควบคุมหลงฝูได้ เรื่องที่เหลือจะปล่อยให้หยางเฉินจัดการ
แสงเย็นวาบผ่านดวงตาของเขา เขามองไปที่หลงหวงที่มีท่าทีเด็ดเดี่ยวและพูดอย่างเย็นชา “พูดแบบนี้ ท่านคิดจะเดิมพันด้วยชีวิตงั้นหรือ?”
หลงหวงไม่ได้สนใจหยางเฉิน แต่มองไปที่หลงฝูและพูดอีกครั้ง “ลุงฝู ข้าขอโทษ ข้าทำให้ท่านผิดหวังแล้ว! จะให้ข้าสละราชสมบัติ ก็ข้ามศพข้าไปก่อน!”
ทันทีที่สิ้นเสียง พลังแห่งวิถีบู๊จำนวนมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา
“ตูมๆๆ!”
ในเวลานี้ แผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ท่ามกลางความตกใจของทุกคน สายตาของหลงหวงค่อยๆ มืดลง พลังแห่งวิถีบู๊ภายในร่างกายของเขาพุ่งไปไกลเกินกว่าระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์มาก
“ไอ้สารเลว! เจ้าทำอะไรลงไปน่ะ?”
หลงฝูถึงกับหน้าถอดสี เขาตะโกนอย่างโกรธจัด ขณะที่กำลังจะหยุดยั้ง ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว
พลังแห่งวิถีบู๊อันชั่วร้ายอย่างถึงขีดสุดจากร่างกายของหลงหวงได้พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ดูเหมือนว่าราชวงศ์หลงทั้งหมดจะถูกโอบล้อมด้วยลมปราณแห่งวิถีบู๊อันชั่วร้าย
“พลั่ก!”
หลงหวงเหวี่ยงหมัดออกไป ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่อยู่ข้างกายเขา ถูกแขนข้างหนึ่งของเขาเจาะทะลุผ่านทันที
“ฮึ่ม!”
เสียงคำรามอันน่าสยดสยองระเบิดออกมาจากส่วนลึกของลำคอของหลงหวง
“คิดไม่ซื่อ!”
ผู้ไร้นามพ่นลมหายใจแรง ไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ แต่มองไปที่หลงฝูที่อยู่ข้างกายและกล่าวว่า “นี่คือคนรุ่นหลังของราชวงศ์หลงของท่านงั้นหรือ? ฮ่าๆ!”
สีหน้าของหลงฝูมืดมนลงจนถึงขีดสุด จ้องเขม็งไปที่หลงหวงที่เปลี่ยนไป
ในเวลานี้ แววตาของหยางเฉินดูประหลาดใจ เขาคุ้นเคยกับลมปราณของหลงหวงมาก
นี่เขากินยาสมบูรณ์แบบหรือเปล่า?
ดอกเตอร์แบล็ก!
ทันใดนั้นเงาร่างที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นในหัวของหยางเฉิน เขากัดฟันกรอดทันที
ครั้งก่อนที่อยู่บนยอดภูเขาหนิง ดอกเตอร์แบล็กได้ปรากฏตัวขึ้นและบังคับฉีดยาสมบูรณ์แบบให้เขา ซึ่งทำให้เขาสูญเสียการควบคุมและสูญเสียความทรงจำไป
ตอนนี้การเปลี่ยนแปลงในร่างกายของหลงหวง เห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับดอกเตอร์แบล็ก
เขาได้ใช้ยาสมบูรณ์แบบหรือไม่ หยางเฉินไม่รู้ แต่ความรู้สึกนั้นคุ้นเคย ไม่ผิดแน่
ในขณะที่หลงหวงสังหารผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลง ลมปราณในร่างกายของเขาก็น่ากลัวมากยิ่งขึ้น
แม้แต่หยางเฉินก็ยังรู้สึกใจสั่น ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามจึงจะมีพลังลมปราณเช่นนี้
ผู้แข็งแกร่งที่ก้าวกระโดดจากระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ไปถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ผลลัพธ์การเพิ่มความสามารถอย่างทวีคูณนี้ มันน่ากลัวมากจริงๆ
ตอนแรกหยางเฉินยังสงสัยว่าหลงหวงได้กินยาสมบูรณ์แบบเข้าไป แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่
ผลของยาสมบูรณ์แบบนั้นรุนแรงมาก แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์กลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามในชั่วพริบตา แม้แต่ยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นก็ไม่มีผลเช่นนั้น
“ไอ้สารเลว! ยังไม่ตื่นขึ้นมาอีก!”
ทันใดนั้นหลงฝูก็คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว
เสียงคำรามด้วยความโกรธ เหมือนกับการโจมตีครั้งใหญ่ที่มีต่อหลงหวง
“ปัง!”
ท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน หลงหวงตัวสั่นเทิ้ม ก้าวถอยหลังหลายก้าวอย่างฉับพลัน สีหน้าดุดัน
“ฆ่ามัน!”
หลงหวงคำรามออกมาในทันใด สาวเท้าวิ่งไปหาหยางเฉินทันที
ภาพนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่อาจคาดคิด
ไม่มีใครคาดคิดว่า หลงหวงจะลงมือกับหยางเฉิน
“รนหาที่ตาย!”
ความอาฆาตปรากฏขึ้นในดวงตาของผู้ไร้นาม ขณะที่กำลังจะลงมือ ทันใดนั้นเงาร่างที่มีลมปราณอันน่าสะพรึงกลัว ได้เข้ามาขวางไว้ข้างหน้าเขาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“จุ๊ๆ! คู่ต่อสู้ของท่าน ก็คือข้า!”
อีกฝ่ายยิ้มอย่างชั่วร้าย สิ้นเสียง ก็โจมตีใส่ผู้ไร้นาม
“ปัง!”
ผู้ไร้นามโจมตีอย่างฉับพลัน ปะทะกับอีกฝ่าย ท่ามกลางความตกใจของทุกคน ผู้ไร้นามและอีกฝ่ายต่างถอยหลังออกไปหลายก้าว
ทั้งสองมีความแข็งแกร่งพอๆ กัน!
แม้แต่หลงฝูก็ยังตกตะลึง เขามองดูชายวัยกลางคนที่โจมตีผู้ไร้นามให้ล่าถอยไปอย่างไม่เชื่อสายตา
หลงฝูไม่รู้ว่าผู้ไร้นามแข็งแกร่งแค่ไหน รู้เพียงว่าตนเองที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้านั้น ยังอยู่ห่างไกลจากการเป็นคู่ต่อสู้ของผู้ไร้นาม
แต่ตอนนี้ กลับมีชายวัยกลางคนปรากฏตัวขึ้น และมีความสามารถพอๆ กับผู้ไร้นาม
“ดอกเตอร์แบล็ก!”
คนอื่นๆ อาจไม่รู้จักชายวัยกลางคนที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น แต่หยางเฉินจำเขาได้ในทันที เมื่อเห็นดอกเตอร์แบล็กสีหน้าก็มืดมนลงอย่างขีดสุด
ในขณะเดียวกัน หลงหวงที่ระเบิดพลังออกมาอย่างทวีคูณ ได้พุ่งเข้ามาหาเขา ชูกำปั้นขึ้นและเหวี่ยงเข้าใส่หยางเฉิน
หยางเฉินไม่มีเวลาคิดอะไรมาก ทันทีที่เขาเห็นดอกเตอร์แบล็ก เขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีที่เขาคิดไว้เพื่อทำให้ตัวเองโกรธอีกแล้ว แต่ได้เข้าสู่สภาวะโกรธโดยอัตโนมัติ
พลังแห่งวิถีบู๊ในตัวเขาได้ระเบิดออกมาในทันที เขาเหวี่ยงหมัดออกไปโดยไม่ลังเล
“ปัง!”
กำปั้นของทั้งสองชนกัน ทันใดนั้นพลังทำลายล้างก็แผ่ซ่านออกมาจากตำแหน่งที่กำปั้นของทั้งสองชนกัน กวาดไปทุกทิศทุกทาง
ภายใต้การโจมตีครั้งนี้ หยางเฉินรู้สึกเพียงว่าอวัยวะภายในทั้งหมดในร่างกายดูเหมือนจะย้ายตำแหน่ง ร่างกายผงะถอยหลังอย่างรวดเร็ว
แต่หลงหวงกลับฉวยโอกาสไล่ล่า พุ่งเข้าโจมตีหยางเฉินอีกครั้ง