ตอนที่ 1642: การเปลี่ยนแปลง
ตระกูลเจียงหยางในเมืองลอว์ก็ได้กลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกมานานแล้ว แม้แต่ผู้คนในทวีปสัตว์เทวะ, อาณาจักรทะเล, และทวีปแห่งความสูญเปล่า ต่างก็รู้เรื่องนี้ แม้แต่ผู้คนมากมายจากโลกเซียนก็ยังเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะสถานะของตระกูลเจียงหยางคล้ายกับโถงจิตวิญญาณลับของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง มันเป็นตัวแทนแห่งความยิ่งใหญ่และเป็นศูนย์กลางของความสนใจเพราะมันเป็นบ้านของเจี้ยนเฉิน แม้ว่าปัจจุบันตระกูลจะไม่ใหญ่นัก แต่มันก็เป็นตระกูลที่ปกครองโลกตราบใดที่เจี้ยนเฉินยังคงอยู่
มีผู้บ่มเพาะนับไม่ถ้วนในทวีปเทียนหยวนรู้สึกภูมิใจที่ได้รับใช้หรือเป็นทหารปกป้องตระกูล แม้แต่สาวใช้ที่เป็นงานง่าย ๆ ก็ยังมีสถานะที่ยอดเยี่ยมอย่างมากภายนอก แทบจะไม่มีใครอยากจะผิดใจกับพวกเขา
ด้วยศักดิ์ศรีและความแข็งแกร่งของตระกูลเจียงหยางในปัจจุบันนี้ เป็นเพราะการช่วยเหลือจากเจี้ยนเฉิน มันจึงเป็นการเพิ่มขึ้นของส่วนแบ่ง พวกเขาไม่เผชิญหน้ากับการขัดขวางใด ๆ แต่เมื่อเจี้ยนเฉินต้องการอะไร พวกเขาก็ไม่แม้แต่จะตะขิดตะขวงแม้จะมีความแข็งแกร่งและอิทธิพลที่ไม่ธรรมดา พวกเขายังคงอยู่ในเมืองลอว์ ซึ่งทำให้องกรค์ต่าง ๆ และตระกูลใหญ่จำนวนมากมารวมตัวกันอยู่
มีการสร้างสัญลักษณ์ในตระกูล มันดูเหมือนพระราชวังเมื่อมองจากด้านนอก การตกแต่งที่ปราณีตและมีขนาดใหญ่ แม้ว่าขนาดของมันจะไม่สามารถเทียบได้กับพระราชวังของจักรวรรดิเหล่านั้น แต่ความยิ่งใหญ่ของมันก็ใหญ่มาก ยิ่งไปกว่านั้นอัญมณีที่อยู่ในพระราชวังที่ดูดซับแสงอาทิตย์และดวงจันทร์เพื่อให้มันส่องสว่างอย่างนุ่มนวล แสงที่เปล่งประกายแวววาว แสงที่โอบล้อมตระกูลทั้งกลางวันและกลางคืน
มันเป็นดั่งพระราชวังที่ศักดิ์สิทธิ์ในสายตาของผู้คนรวมถึงเป็นวังที่ศักดิ์สิทธิ์ในสายตาของตระกูลอีกด้วย ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจี้ยนเฉินยังคงอยู่ หยางลี่, ไป๋หยุนเทียนและเจียงหยางป้า ได้สั่งให้ก่อสร้างโดยไม่บอกเจี้ยนเฉิน มีเพียงสถานที่เช่นนี้เท่านั้นที่จะเหมาะสมกับสถานะปัจจุบันของเจี้ยนเฉินในสายตาของพวกเขา
ทหารรักษาการณ์ในเกราะสีทองจำนวนมากยืนรอบวังอย่างเคร่งขรึม มีความภาคภูมิใจที่ไม่อาจบอกได้อยู่เต็มใบหน้าของพวกเขา ราวกับว่าพวกเขาทุกคนภูมิใจที่ได้ปกป้องสถานที่แห่งนี้ อย่างไรก็ตามประตูที่เข้าพักปิดเป็นส่วนใหญ่และจะเปิดให้เฉพาะเมื่อถึงเวลาทำความสะอาดวังเท่านั้น ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเหตุการณ์ปกติและแม้แต่หัวหน้าตระกูลปัจจุบัน เจียงหยางเค่อ ก็ยังไม่ได้อนุญาตให้เข้าไป
ตอนนี้มีชายหนุ่มยืนอยู่เงียบ ๆ ในวังที่ปิดสนิท เขาถอนหายใจเมื่อมองไปรอบ ๆ มีกระบี่สองเล่มอยู่บนหลังของเขา เล่มหนึ่งเป็นสีม่วง อีกเล่มเป็นสีฟ้า
อย่างที่คิดเอาไว้ เขาเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ เจี้ยนเฉิน
ข้าไม่ได้กลับมาหลายปีแล้ว ข้าไม่คิดเลยว่าแม้แต่บ้านของข้ามันก็ยังทำให้ข้าไม่รู้สึกคุ้นเคย มันค่อนข้างยากลำบากที่จะเป็นสถานที่เก่า ๆ ที่คุ้นเคยมาก่อน เจี้ยนเฉินถอนหายใจ ขณะที่เขาอยู่ที่นั่น เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงบ้านในอดีตของเขาเมื่อเห็นบ้านที่เขาไม่รู้สึกคุ้นเคยนี้
บ้านของเขาก็ยังเป็นบ้านของเขา นอกจากว่ามันใหญ่กว่าและยากที่จะความคุ้นเคยจากความทรงจำในตอนนี้
อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินไม่สนใจเรื่องการเปลี่ยนแปลงนัก เขารู้ว่ามันเป็นแผนการทั้งหมดของพ่อแม่ของเขา เขาจำเป็นต้องละเลยความคุ้นเคยที่จะได้เห็นบ้านก่อนหน้านี้ของเขา เขาต้องการที่จะเห็นมันอีกครั้ง เพื่อที่เขาจะได้มีช่วงเวลาที่จดจำมากขึ้น เมื่อเวลาของเขาที่จะได้มาที่นี่ใกล้หมดลง
วันนี้เพิ่งจะเป็นวันทำความสะอาดบ้าน สาวใช้หลายสิบคนสวมเสื้อคลุมหรูหราเดินเข้าไป หลังจากที่ทหารตรวจสอบพวกเขาแล้ว พวกเขาก็ผลักประตูอย่างระมัดระวังและเข้าไปด้วยความเคารพ
ทั้งทหารและสาวใช้มีแต่ความภาคภูมิใจอย่างมากในการรับใช้ตระกูลเจียงหยาง ทำให้สาวใช้แต่งตัวค่อนข้างแตกต่างจากสาวใช้ทั่ว ๆ ไป ทุกคนสวมชุดเดียวกันที่ทำมาจากผ้าไหมและผ้าเนื้อดีคุณภาพสูง ราวกับมันเป็นเรื่องปกติ
“อ๊าา ! ”
มีคนอยู่ที่นี่ !
..
สาวใช้ที่เพิ่งจะเริ่มทำความสะอาดก็ตะโกนออกมา สายตาของพวกนางเบิกว้างเมื่อพวกเขามองเห็นเจี้ยนเฉินที่อยู่ห่างออกไป 30 เมตร พวกเขาทำความสะอาดบ้านมาหลายปีแล้วและคนรับใช้อาวุโสบางคนทำความสะอาดที่นี่มานานกว่าทศวรรษ ที่พักมักจะว่างเปล่าเสมอ ไม่มีใครเข้ามานอกจากเวลาทำความสะอาดแม้แต่หัวหน้าตระกูลก็ยังไม่มีสิทธิ์เข้า
พวกเขาตกใจทันทีที่พบคนอยู่ โดยที่ไม่ใช่บ้านพักที่ว่างเหมือนแต่ก่อน
หา ! มีคนอยู่ ! ? ทหารยามได้ยินเสียงร้อง ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที พวกเขายืนเฝ้าที่นี่ตลอดเวลา นอกจากสาวใช้ที่มาทำความสะอาดแล้ว พวกเขาก็ไม่เคยเห็นใครเข้ามาในวังศักดิ์สิทธิ์มาก่อน ทหารคิดทันทีว่ามีคนแอบเข้าไปเมื่อพวกเขาเข้ามาก็เห็นว่ามีคนอยู่ในบ้านจริง ๆ
โดยไม่มีคำสั่งใด ๆ พวกเขาทั้งหมดเริ่มแสดงจิตสังหารที่ทรงพลังออกมา พวกเขาพุ่งเข้าไปในห้องโถง สถานที่นี้เป็นของราชันมนุษย์อาศัยอยู่ นอกจากภรรยาและพ่อแม่ของเจี้ยนเฉินแล้วก็ไม่มีใครมีสิทธิ์เข้ามาที่นี่ แม้ว่าจะเป็นหัวหน้าตระกูลในปัจจุบันก็ยังได้รับโทษเมื่อพวกเขาเห็นว่ามีคนภายนอกเข้ามาโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ ?
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับคำสั่งให้เข้ามาในฐานะทหารยาม แต่ก็มีข้อยกเว้นเสมอ พวกเขามีอำนาจที่จะเข้าไปจับผู้บุกรุกโถงที่ศักดิสิทธิ์นี้ได้
การรักษาความปลอดภัยภายในตระกูลเจียงหยางแน่นหนาจนสามารถที่จะจับแมลงวันได้ ผู้บ่มเพาะเซียนหลายคนซ่อนตัวอยู่ในความมืดนอกเหนือจากทหาร พวกเขาให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของตระกูลเจียงทุกครั้ง ผู้บ่มเพาะที่ซ่อนรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของทหารยาม พวกเขาพุ่งเข้ามาในที่พักอย่างรวดเร็ว บางคนสามารถเดินทางได้หลายพันเมตรในแต่ละก้าว โดยปรากฏตัวอยู่นอกบ้านราวกับพวกเขาเคลื่อนที่ได้พริบตา
ไม่ถึงหนึ่งวินาที จอมยุทธขอบเขตเซียนหลายคนล้อมรอบบ้านพักเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่เข้าไปในที่พัก