ตอนที่ 2111 เธอคือเยวี่ยเยวี่ยจริงหรือ
หากเป็นปกติลูกน้องของเฮ่อเหลียนเช่อคงไม่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ แต่เพราะทุกครั้งที่พาอู่เยวี่ยออกไปเดินเล่นเหตุการณ์ล้วนสงบสุขดีไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย นานวันเข้าลูกน้องพวกนี้ถึงได้เริ่มชะล่าใจ
แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าจู่ ๆจะเกิดเรื่องขึ้นทำเอาพวกเขาตั้งรับไม่ทัน กว่าพวกเขาจะไหวตัวทันอู่เยวี่ยกับเสี่ยวเป่าก็หายตัวไปอย่างไร้ร่อยรอยแล้ว
“ฉันจะกลับไปหาพี่หมิงซุ่น ให้เขาช่วยตามหาด้วย” เหมยเหมยรู้ว่าตอนนี้พูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องรีบตามหาเสี่ยวเป่าและอู่เยวี่ยให้เจอ
เหมยเหมยมักรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ที่อู่เยวี่ยจะร่วมมือกับคนนอกแล้วสร้างเหตุการณ์หายตัวไปในครั้งนี้ขึ้นมา
ฉะนั้นต้องรีบตามหาอู่เยวี่ยให้พบรวมถึงเสี่ยวเป่าด้วย คนแพศยานี่หากหนีออกไปได้ไม่รู้จะทำอะไรกับเสี่ยวเป่าบ้าง!
ณ โรงแรมใต้ดินแห่งหนึ่งของเมืองหลวง
อู่เยวี่ยอุ้มเสี่ยวเป่านั่งอยู่บนเตียงที่รกรุงรัง ผ้าปูเตียงเต็มไปด้วยรอยคราบสกปรกเพราะไม่รู้ว่าไม่ได้ทำความสะอาดมากี่วันแล้ว พื้นก็ดำสกปรกดูแล้วน่าขยะแขยงมาก
หากในยามปกติอู่เยวี่ยคงไม่ยอมก้าวเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว แต่ตอนนี้เธอกลับต้องอยู่ที่นี่
เหยียนหมิงต๋ามองหญิงสาวตรงหน้าที่คุ้นเคยแต่ก็แปลกหน้าอย่างนึกสงสัยพร้อมทำหน้าสับสน
ผู้หญิงคนนี้บอกว่าเธอคือเยวี่ยเยวี่ย แต่ทำไมเธอถึงหน้าตาไม่เหมือนเยวี่ยเยวี่ยเลยแม้แต่นิดเดียวล่ะ?
เขาเคยตามสืบมาว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อโอหยางซานซาน เป็นภรรยาของเฮ่อเหลียนเช่อ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆกับเยวี่ยเยวี่ยเลย
แต่เขากลับสัมผัสถึงกลิ่นอายคุ้นเคยจากตัวโอหยางซานซานได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“เธอเป็นใครกันแน่?”
อู่เยวี่ยมองเหยียนหมิงต๋าด้วยความรู้สึกซับซ้อน ผู้ชายคนนี้ที่ไม่เคยเข้าตาเธอ แต่ทุกครั้งที่เกิดเรื่องเธอกลับนึกถึงเขาเป็นคนแรกเสมอ
“พี่หมิงต๋า ฉันคือเยวี่ยเยวี่ยเอง ฉันไม่ได้โกหกพี่นะ ฉันคืออู่เยวี่ยจริง ๆ” อู่เยวี่ยพูดจากใจจริง
“ทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้? ทำไมเธอถึงชื่อโอหยางซานซาน? เธอตายไปตั้งแต่สามปีก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ?”
เหยียนหมิงต๋าพ่นคำถามยาวเป็นพรวน เขามีข้อสงสัยมากเกินไป
คนที่ตายไปแล้วแท้ ๆทำไมจู่ ๆถึงฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ แล้วยังใช้ชีวิตต่อในสถานะคนอื่น แถมมีลูกกับผู้ชายคนอื่นอีกด้วย
อู่เยวี่ยยิ้มขมขื่นแล้วเล่าประสบการณ์สามปีที่ผ่านมาของเธอให้ฟังช้า ๆ แน่นอนว่าเล่าให้ตัวเองน่าสงสารแล้วผลักให้เหยียนหมิงซุ่นกับเหมยเหมยเป็นฆาตกรสุดโหดเหี้ยม
“พี่หมิงต๋า จ้าวเหมยจงใจทำร้ายฉัน ถ้าไม่ได้คุณชายเช่อช่วยฉันไว้ฉันคงไม่รอดแน่ ตอนนั้นฉันบาดเจ็บสาหัสเพราะบนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลเลยต้องศัลยกรรมเป็นคนอื่น ใช้ชีวิตต่อไปในสถานะคนอื่น…พี่หมิงต๋า ฉันลำบากมากจริง ๆ…”
อู่เยวี่ยร่ำไห้แล้วกระชับกอดเสี่ยวเป่าแน่นอัตโนมัติ เสี่ยวเป่าที่แต่เดิมนอนกินมืออยู่นิ่ง ๆเริ่มขยับตัวส่งเสียงร้อง ใบหน้าเล็กแดงก่ำ
เสี่ยวเป่าที่น่าสงสารมองไม่เห็นสภาพแวดล้อมแต่เขามีไหวพริบ เขารู้สึกได้ว่าตนได้มาอยู่ในที่แปลกใหม่ ไร้กลิ่นคุ้นจมูกจึงทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัย
อู่เยวี่ยยังไม่รู้สึกถึงอาการผิดปกติของเสี่ยวเป่า เธอยังคงแสร้งร้องไห้ต่อไปเพื่อเรียกร้องความเห็นใจและความสงสารจากเหยียนหมิงต๋า
แต่กลับเป็นเหยียนหมิงต๋าเองที่ทนดูไม่ได้เลยบอกอู่เยวี่ยว่า “เด็กไม่สบายตัว เธอคลายมือหน่อย”
เขาคิดถึงอู่เยวี่ยจริง ๆแต่พอได้เจอตัวจริงเหยียนหมิงต๋ากลับรู้สึกซับซ้อนเหลือเกิน
เขาไม่รู้ควรเผชิญหน้ากับอู่เยวี่ยในตอนนี้อย่างไรดี
ทั้งใบหน้าที่แปลกตาและยังมีลูกกับผู้ชายคนอื่นอีก…
เหยียนหมิงต๋าเกิดอาการลังเลและก้าวถอยหลังไป…
………………………….
ตอนที่ 2112 เจอร่อยรอยการหายตัวไปแล้ว
อู่เยวี่ยไม่พอใจกับท่าทีลังเลของเหยียนหมิงต๋าอย่างมาก ควรทักทายเธออย่างอบอุ่นไม่ใช่หรือ ทำไมถึงได้เย็นชานักล่ะ?
“พี่หมิงต๋า พี่รังเกียจฉันใช่ไหม?” อู่เยวี่ยน้ำตานองหน้าแต่กลับเรียกให้คนมองรู้สึกรังเกียจเหลือเกิน
เพราะเธอในตอนนี้อ้วนเหมือนหมู ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาหมดตัวก็ไม่มีทางทำให้คนรู้สึกสงสารได้ มีแต่จะทำให้รู้สึกรังเกียจ
หากอู่เยวี่ยยังคงใบหน้าเดิม ต่อให้เปลี่ยนแปลงอย่างไรเหยียนหมิงต๋าก็จะไม่ลังเลเลยสักนิด แต่ตอนนี้เธอกลับใช้ใบหน้าคนอื่นทั้งบุคลิกที่ดูเปลี่ยนไปจากเดิมลิบลับ เหยียนหมิงต๋าเองก็ไม่ใช่เด็กหนุ่มแสนซื่อคนเดิมอีกแล้ว
เขามีความคิดเป็นของตัวเองและเรียนรู้ที่จะตัดสินใจเอง ฉะนั้นเขาจึงตัดสินใจรอสืบดูให้แน่ชัดก่อน เขาไม่อยากทำผิดซ้ำอีก!
“เด็กหิวแล้ว เธอป้อนนมเด็กก่อนเถอะ ฉันจะไปซื้อของกินข้างนอก”
ท้ายที่สุดเหยียนหมิงต๋าก็ใจอ่อน สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าผู้หญิงคนนี้คืออู่เยวี่ย
เขาใจร้ายกับอู่เยวี่ยไม่ลง ไม่ว่าอู่เยวี่ยจะหน้าตาเปลี่ยนไปเช่นไรก็ตาม!
ในเมื่อเยวี่ยเยวี่ยถูกคนร้ายกักบริเวณ ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะช่วยเยวี่ยเยวี่ยกับลูก จากนั้นค่อยส่งสองแม่ลูกไปในที่ปลอดภัย พอจัดการเรื่องของพวกเขาเรียบร้อยแล้วเขาก็จะได้สบายใจด้วย
อู่เยวี่ยมองโรงแรมสกปรกซอมซ่ออย่างรังเกียจพลางถามด้วยความน่าสงสารว่า “พี่หมิงต๋า ที่นี่สกปรกเกินไป เราย้ายไปที่ที่สะอาดกว่านี้หน่อยได้ไหม?”
ต่อให้เมื่อก่อนตอนอยู่ประเทศอเมริกาเธออยู่ตัวคนเดียวไม่มีเงินติดตัวสักแดงเดียวก็ไม่เคยตกอับถึงขั้นมาอยู่ในที่สกปรกแบบนี้ ไม่ว่าเวลาไหนที่ไหนเมื่อใดหญิงสาวหน้าตาสะสวยย่อมไม่มีทางลำบากมากขนาดนั้น!
เหยียนหมิงต๋าเอ่ยด้วยความรู้สึกผิดน้อย ๆ “ตอนนี้ในเมืองตรวจเข้มมาก เธอคงลำบากอีกไม่กี่วันหรอก รอสถานการณ์ผ่อนปรนลงหน่อยฉันค่อยพาเธอไปจากที่นี่”
อู่เยวี่ยพยักหน้าแต่ในใจกลับมองเหยียดเหยียนหมิงต๋า ไอ้คนไม่เอาถ่าน!
เหยียนหมิงซุ่นรู้เรื่องการหายตัวไปของเสี่ยวเป่าตั้งแต่ก่อนเหมยเหมยจะกลับบ้านแล้ว เขาเกิดลางสังหรณ์ใจแปลก ๆ
“ตามสืบความเคลื่อนไหวของหมิงต๋า” เหยียนหมิงซุ่นสั่งลูกน้อง
เหยียนหมิงต๋าออกมาปฏิบัติภารกิจที่เมืองหลวง แต่อู่เยวี่ยกับเสี่ยวเป่าดันถูกคนนิรนามจับตัวในช่วงเวลาเดียวกัน หวังว่าคน ๆนี้คงจะไม่ใช่น้องชายผู้โง่เขลาของเขาหรอกนะ
แต่ความจริงมักสวนทางกับความต้องการเสมอ
“คุณชายหมิง คุณชายหมิงต๋าหายตัวไปตั้งแต่สองวันก่อน” ลูกน้องรายงาน
เหยียนหมิงซุ่นใจดิ่งวูบ สมแล้วที่เป็นเจ้าทึ่ม
ขณะเดียวกันเฮ่อเหลียนเช่อเองก็ตามสืบเจอตัวเหยียนหมิงต๋าเลยชิงโทรมาก่อน
“ไอ้สารเลวเหยียนหมิงซุ่น จงใจจะต่อกรกับฉันใช่ไหม? ให้ภรรยาของแกมาเยี่ยมเสี่ยวเป่าแต่ลับหลังกลับให้น้องชายของแกวางกับดักฉัน…ได้เลย…แกรอดูเถอะ!”
เฮ่อเหลียนเช่อเดือดดาล ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นน้องชายของเหยียนหมิงซุ่นที่เอามีดแทงหลังเขา
เขาอุตส่าห์คิดว่าช่วงนี้สนิทสนมกับเหยียนหมิงซุ่นกว่าเดิมแล้วเสียอีก!
ทุกอย่างเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ!
“เรื่องนี้ฉันจะหาคำอธิบายให้แกเอง!” เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้แก้ตัวเพราะความจริงก็คือฝีมือน้องชายเขาเอง ต่อให้เขาพูดเป็นต่อยหอยอย่างไรเฮ่อเหลียนเช่อคงไม่เชื่อ
เหมยเหมยเองก็รู้แล้วเช่นกัน ลอบด่าเหยียนหมิงต๋าว่าเจ้างั่งในใจ สักวันต้องตายด้วยน้ำมือนังแพศยาอู่เยวี่ยเป็นแน่แท้!
ตัวเองอยากตายยังจะเดือดร้อนถึงเหยียนหมิงซุ่นอีก!
“ไม่ต้องกังวล พวกมันหนีออกจากเมืองหลวงไม่ได้หรอก!”
เหยียนหมิงซุ่นมั่นใจมาก ต่อให้เหยียนหมิงต๋าจะเก่งกาจเพียงใดก็ไม่สามารถพาอู่เยวี่ยหนีออกไปจากเมืองหลวงภายใต้อิทธิพลของเขากับเฮ่อเหลียนเช่อได้อยู่แล้ว ตอนนี้คงหลบซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง
ไม่ถึงสองวันลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นก็เจอร่องรอยของเหยียนหมิงต๋า
……………………….