การเฉลิมฉลองวันจุดระเบิดฟิวชั่นสิ้นสุดลง แต่ความตื่นเต้นที่เผาไหม้ในหัวใจของผู้คนไม่ได้ทำให้เย็นลง กลับถูกผลักขึ้นสู่จุดสูงสุดใหม่แทน
ลิฟต์อวกาศ!
โครงการอันงดงามนี้แต่เดิมมีอยู่ในจินตนาการของผู้คนเท่านั้น ไม่มีใครเคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งข้างหน้า มันจะเข้ามาในชีวิตพวกเขาจริงๆ
ดูเหมือนว่าวันนี้จะมาถึงในไม่ช้า
ไม่ว่าผู้ชมที่อยู่หน้าทีวีจะคิดอะไร สำหรับผู้ที่นั่งอยู่ในสถานที่นั้น แทบไม่มีใครสงสัยว่าลู่โจวกำลังล้อเล่นอยู่กับพวกเขา
เมื่อสามวันก่อน พวกเขานั่งที่นี่และเห็นปาฏิหาริย์ด้วยตาของพวกเขา พวกเขาจะไม่มีวันลืมความตกใจที่เกิดจากแสงออโรร่าที่ปกคลุมท้องฟ้ายามค่ำคืนของกลุ่มคนทั้งเมือง
นอกจากนี้ถ้าปัญหาฟิวชั่นที่ควบคุมได้รุ่นที่สองของศตวรรษไม่สามารถหยุดเขาจากการก้าวไปข้างหน้า ลิฟต์อวกาศจะหยุดเขาได้อย่างไร
พวกเขาเต็มใจที่จะเชื่อในความสามารถและวิสัยทัศน์ของเขา
แม้ว่าจะดูเหมือนเป็นไปไม่ได้…
หลังจากที่ฝูงชนรีบออกจากสถานที่ในใจกลางเอเชีย พวกเขาถูกเปลี่ยนเส้นทางไปที่สถานีรถไฟฟ้ารางเบาและที่จอดรถโดยตรงภายใต้การแนะนำของเจ้าหน้าที่และหน่วยรักษาความปลอดภัย
ทุกคนในฝูงชนพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นและสีหน้าของพวกเขาก็แสดงให้เห็นชัดเจนว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร
หลี่กวงหยายืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานของเลานจ์ ฮาร์ทออฟเอเชีย มองดูฝูงชนที่พรวดพราดลงมาด้านล่าง ขณะที่รอยยิ้มแห่งชัยชนะค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากด้านหลัง เขาวางมือไว้ข้างหลังและมองดูเงาสะท้อนในหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเห็นหน้าตาของคนเหล่านั้นหรือไม่”
เมื่อเดินไปด้านข้างของเขา ลู่โจวเหลือบมองไปที่พลาซ่านอกหน้าต่าง เขาตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ “เห็นสิ ทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่อารมณ์เสียนิดหน่อย” หลี่กวงหยาหรี่ตาและพูดต่อ “ในรายงานของคณะกรรมการเมื่อห้าปีที่แล้ว ผมได้รายงานเกี่ยวกับความสำคัญเชิงกลยุทธ์ของลิฟต์อวกาศ แต่สมาชิกคณะกรรมการส่วนใหญ่ล้อเลียนผม แม้ว่าผมไม่ได้ทำสิ่งนี้เพื่อพิสูจน์อะไร แต่ผมต้องยอมรับว่าความรู้สึกนี้ค่อนข้างน่าพอใจ”
ลู่โจวชำเลืองมองเขาแล้วพูดว่า “อันที่จริงผมไม่เข้าใจสิ่งหนึ่งจริงๆ”
“อะไร?”
“ทำไมคุณถึงหมกมุ่นอยู่กับลิฟต์อวกาศ”
“ด้านหนึ่งอาจเป็นเพราะความรู้สึก” หลี่กวงหยายิ้มหลังจากหยุดพูดสักพัก จากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ในทางกลับกัน เพราะผมได้อ่านบทความ… หรือรายงานการวิจัย”
“รายงาน?”
“ใช่ เกี่ยวกับมูลค่าการพัฒนาและการใช้ทรัพยากรนอกแถบดาวเคราะห์น้อย”
หลี่กวงหยาอธิบายสั้นๆ เกี่ยวกับเนื้อหาของรายงานการวิจัยให้ลู่โจวฟัง
นับตั้งแต่ระบบอุตสาหกรรมในอาณานิคมของดาวอังคารเจริญเต็มที่ พรมแดนของอารยธรรมมนุษย์ก็ได้ขยายออกจากวงโคจรของดาวอังคารไปยังแถบดาวเคราะห์น้อยระหว่างดาวอังคารกับดาวพฤหัสบดี
แถบดาวเคราะห์น้อยให้แร่ราคาถูกและใช้งานง่ายจำนวนมาก ซึ่งสนับสนุนระบบอุตสาหกรรมขนาดใหญ่บนดาวอังคาร และจัดหาวัสดุที่มีชีวิตและสินค้าอุปโภคบริโภคให้กับสังคมบนโลกอย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตามเนื่องจากอาณาเขตของอารยธรรมมนุษย์ขยายไปถึงแถบดาวเคราะห์น้อย การขยายตัวตามธรรมชาติของอาณาเขตนี้ดูเหมือนจะหยุดลง
ในตอนเริ่มต้น นักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญทางสังคมวิทยาหลายคนมีความเห็นว่าหลังจากที่สังคมของพวกเขาพัฒนาไปสู่ขั้นของความเจริญรุ่งเรืองที่ไม่เคยมีมาก่อน มันก็จะตกหลุมพรางของความเจริญรุ่งเรืองมากเกินไป เนื่องจากไม่มีวิกฤตอัตถิภาวนิยม สังคมโดยรวมก็จะสูญเสียแรงขับเคลื่อนไป
อย่างไรก็ตามรายงานวิจัยได้ให้มุมมองที่แตกต่างออกไป
มันตีความปรากฏการณ์ทางสังคมพิเศษนี้จากมุมมองที่ไม่เคยมีมาก่อน
จากข้อเท็จจริงที่ว่าประสิทธิภาพและมูลค่าทางเศรษฐกิจเป็นแรงผลักดันพื้นฐานของกิจกรรมทางสังคมทั้งหมด รายงานการวิจัยนั้นจึงสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์อย่างง่าย และได้แนวคิดที่เรียกว่า “เขตเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพ”
นั่นคือภายในขอบเขตของเขตเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพนี้ กิจกรรมทางสังคมของมนุษย์จะมีผลทางเศรษฐกิจในเชิงบวกมากขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเกินขอบเขตนี้ ผลกระทบทางเศรษฐกิจจะลดลงด้วยปัจจัยต่างๆ เช่น ระยะทางและเวลา
ขนาดของเขตเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพมักจะถูกกำหนดโดยปัจจัยหลายประการ เช่น ความแข็งแกร่งทางเทคโนโลยี ระดับอุตสาหกรรม และพื้นที่จำหน่าย ปัจจุบันแถบดาวเคราะห์น้อยระหว่างดาวอังคารกับดาวพฤหัสบดีเป็นเขตแดนของ ‘เขตเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพ’ นี้
ดึงทรัพยากรจากโลกภายนอกแถบดาวเคราะห์น้อยเพื่อส่งไปยังดาวอังคารเพื่อแปรรูป จากนั้นก็ขนส่งผลิตภัณฑ์แปรรูปกลับสู่โลก ห่วงโซ่อุปทานที่อยู่นอกเขตเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพอาจดูเหมือนไม่มีกำไรเนื่องจากปัญหาด้านต้นทุน ดังนั้นหลังจากที่บริษัทหนึ่งผ่านการประเมินต้นทุนแล้ว บริษัทจะไม่วางแผนที่จะพิชิตโลกนอกแถบดาวเคราะห์น้อย
เนื่องจากผู้เขียนรายงานการวิจัยนี้เป็นศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์ที่มีชื่อเสียงที่สถาบันวิทยาศาสตร์พาน-เอเชียน เขาจึงมีอิทธิพลอย่างมากในสาขานี้ แม้ว่าหลี่กวงหยาจะไม่ได้มาจากการเงิน แต่เขาเชื่อว่าอนาคตของความร่วมมือระหว่างเอเชียกับเอเชียนั้นอยู่ในพื้นที่ห่างไกล เขาให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับการวิจัยในด้านนี้
หลังจากอ่านรายงานการวิจัย แนวคิดในการสร้างลิฟต์อวกาศก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา
ความร่วมมือแพนเอเชียที่รุ่งเรืองเฟื่องฟูได้เริ่มแสดงสัญญาณของการมีส่วนร่วม ไม่เพียงแต่ผู้คนจะพอใจกับสภาพที่เป็นอยู่เท่านั้น แต่ทั้งสังคมก็สูญเสียแรงผลักดันเพื่อความก้าวหน้าด้วย
ในฐานะชายหนุ่มที่มุ่งมั่น เขาไม่สามารถนั่งดูพันธมิตรที่ยิ่งใหญ่นี้ถูกพันธมิตรรายอื่นๆ โผล่ขึ้นมา พวกเขายังคงมีเป้าหมายที่ดีในการสร้างชุมชนที่มีอนาคตร่วมกันสำหรับมนุษยชาติ
ความร่วมมือแพนเอเชียจำเป็นต้องมีโครงการขั้นสูงที่สามารถขับเคลื่อนเศรษฐกิจในภูมิภาคได้ขยายขอบเขตของเขตเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพ และทำให้ประชาชนได้รับความภาคภูมิใจและเกียรติกลับคืนมา
ลิฟต์อวกาศเป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมอย่างไม่ต้องสงสัย
แม้ว่าในตอนนั้นเขาจะไม่ใช่ประธานของความร่วมมือแพนเอเชีย แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางไม่ให้เขารวม ‘โปรเจกต์เรดวูด’ ไว้ในโครงการกำกับดูแลของเขาล่วงหน้า
เขามุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จ!
“พูดแบบนี้ผมต้องขอบคุณคุณนะ” หลี่กวงหยาเหลือบมองที่ลู่โจวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณตื่นขึ้นมาในเวลาที่เหมาะสม ผมพนันได้เลยว่าคนเหล่านั้นจะเรียกผมว่าคนบ้า”
ลู่โจวตอบด้วยน้ำเสียงไม่แยแสว่า “ไม่เป็นไร ก็แค่พูดไม่กี่คำ และง่ายกว่าปัญหาใหญ่ของดาวซีรีสมาก… อย่างไรก็ตามคุณต้องการความช่วยเหลือจากผมในงานออกแบบไหม”
จู่ๆ ลู่โจวที่กลัวปัญหาก็เสนอตัวเข้าไปช่วยโดยไม่คาดคิด
หลี่กวงหยาผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน มันจะเป็นการดีที่สุดถ้าคุณยินดีช่วย! ถ้าคุณยุ่งก็ไม่เป็นไร เราจะขอบคุณมากถ้าคุณสามารถให้ความช่วยเหลือเราได้เมื่อจำเป็น”
ลู่โจวรู้สึกประหลาดใจ
“ดูเหมือนเจ้าจะเตรียมตัวมาสักพักแล้ว”
“แน่นอน” หลี่กวงหยายิ้มอย่างมั่นใจในขณะที่เขาพูดอย่างสบายๆ ว่า “ตอนที่ผมยังดำรงตำแหน่งรองประธานคณะกรรมการ ผมกำลังเตรียมตัวสำหรับวันนี้อยู่แล้ว”
นั่นคือเมื่อห้าหรือหกปีที่แล้ว
ในขณะนั้นยังไม่มีการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับลิฟต์อวกาศอย่างจริงจัง ท้ายที่สุดแล้วปัญหาด้านวัสดุหลักยังไม่ได้รับการแก้ไข และไม่ว่าพวกเขาจะพูดถึงโครงการนี้มากแค่ไหน มันก็เป็นแค่จินตนาการเท่านั้น ดังนั้นทั้งนักวิชาการและภาคอุตสาหกรรมต่างไม่ถือว่าสิ่งนี้เป็นโครงการที่สามารถบรรลุได้ในเวลาอันสั้น
หากไม่ใช่เพราะความพยายามของเขาในการขออนุมัติเงินทุนกว่า 1 พันล้านหน่วยกิตในสาขาการออกแบบลิฟต์อวกาศ รวมถึงการบูรณาการแกนหลักทางเทคนิคของสถาบันวิจัยชั้นนำ เช่น สถาบันสถาบันวิทยาศาสตร์พาน-เอเชียน ของสถาบันการบินและอวกาศ สถาบันการออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวกด้านอวกาศและสถาบันวิจัยชั้นนำอื่นๆ เพื่อจัดตั้งทีม R&D เบื้องต้นสำหรับโครงการลิฟต์อวกาศ สิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น
เมื่อปัญหาด้านวัตถุได้รับการแก้ไขในที่สุด หลี่กวงหยาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจในการตระหนักถึงความทะเยอทะยานของเขา
แม้ว่าเขาจะอยากรู้มากว่าความมั่นใจของผู้ชายคนนี้มาจากไหน แต่ลู่โจวก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาเพียงแค่พยักหน้า
“ในเมื่อเจ้าได้เตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว ข้าก็วางใจได้”
ระบบไม่ได้กำหนดการมีส่วนร่วมในโครงการนี้ ตราบใดที่ลิฟต์สู่อวกาศถูกสร้างขึ้นบนโลก ภารกิจเลื่อนขั้นของเขาก็ถือว่าเสร็จสมบูรณ์
ถ้าเป็นไปได้ เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเขาจะทำโปรเจกต์ที่ยอดเยี่ยมนี้ให้สำเร็จได้ด้วยตัวเอง แทนที่จะพึ่งพาบรรพบุรุษของพวกเขา
แม้ว่าลู่โจวจะเสียสละชั่วโมงที่ไม่สิ้นสุด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเวลาของเขาจะไร้ค่า
ถึงกระนั้นเมื่อพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว บริษัทแพนเอเชียก็ชนะรางวัลใหญ่
หลังจากที่ทุกปัญหาวัสดุที่สำคัญที่สุดได้รับการแก้ไขสำหรับพวกเขา
ที่เหลือควรจะง่ายใช่หรือเปล่า?
………………………………………………..