ตอนที่ 2167 ฉันจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด
เหมยเหมยสมองระเบิดพร้อมเบิกตาโตชะงักงันไปสามวินาทีเต็มถึงจะหันหน้าไปมองเหยียนหมิงซุ่น ดวงตาเบิกกว้าง “เขาหมายความว่าอย่างไร?”
เหยียนหมิงซุ่นลูบหลังเธอแล้วปลอบเสียงอ่อนโยน “ผ่อนคลายหน่อย เธออยากมีลูกมาตลอดไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เธอสมหวังแล้วไง ลูกของเราอายุเกือบเดือนแล้วนะ”
เหมยเหมยนิ่งค้างไปพักใหญ่ถึงได้สติกลับมา รู้สึกเหมือนเสียงของเหยียนหมิงซุ่นดังสะท้อนอยู่รอบตัว ไกลมากแต่ก็ใกล้มากเช่นกัน
ลูก?
“พี่บอกว่าฉันท้องแล้วเหรอ?” เหมยเหมยรู้สึกว่าเสียงตัวเองก็ดังอยู่ไกลแสนไกล ฟังดูไม่คุ้นหูและเบาหวิว
ช่างเป็นเรื่องใหญ่ที่ไม่คาดฝันเสียจริง ๆ!
ทำไมถึงท้องได้ล่ะ?
“พี่ใส่ถุงทุกครั้งไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉันถึงท้องได้ล่ะ?” เหมยเหมยทำท่าจะร้องไห้ มิน่าประจำเดือนมาครั้งนี้ถึงได้ประหลาดนัก ร่างกายส่งสัญญาณเตือนตั้งแต่เช้าเมื่อวานแล้วเพื่อเตือนให้เธอเลิกทำเรื่องอย่างว่าสักที
ไหนจะดื่มน้ำซุปปลาแล้วอาเจียน นี่มันอาการคนท้องที่เด่นชัดที่สุดเลยไม่ใช่หรือไง ทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้นะ?
เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อยเลยถลึงตาใส่เฮ่อเหลียนชิงกับเสี่ยวเมิ่งที่กำลังทำหูตั้งลักฟังอยู่ “ไม่มีเรื่องของพวกพ่อแล้ว!”
เฮ่อเหลียนชิงยิ้มตาหยีเอ่ย “ใส่ถุงก็ใช่ว่าจะปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์นี่ ไม่แน่อาจจะมีรูก็ได้…”
“พี่เมิ่ง พาพ่อบุญธรรมออกไป” พอเหยียนหมิงซุ่นเห็นว่าเขายิ่งพูดยิ่งแย่เลยรีบออกคำสั่งให้เสี่ยวเมิ่งพาตัวเขาออกไป
เหมยเหมยถึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าภายในห้องยังมีสองคนนี้อยู่ เมื่อครู่เธอตะโกนเสียงดังขนาดนั้นแถมยังเป็นเรื่องส่วนตัวอีก…น่าอายจะตายชัก!
เสี่ยวเมิ่งรีบเข็นเฮ่อเหลียนชิงที่ยังอารมณ์ค้างคาอยู่ออกไป ต่อให้เขาอยากอยู่ฟังต่อมากแค่ไหนแต่เขาไม่กล้าหาเรื่องเหยียนหมิงซุ่นหรอกเพราะเขาสู้ไม่ไหว!
เหยียนหมิงซุ่นปิดประตูห้องแน่นแล้วเดินกลับมาข้างเตียงเหมยเหมยก่อนจะถามอย่างฉงน “เหมยเหมยเมื่อก่อนเธอยังโวยวายอยากมีลูกอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้ถึงไม่อยากแล้วล่ะ?”
“เมื่อก่อนฉันไม่ได้จะจัดงานแต่งงานนี่นา ตอนนี้อีกครึ่งปีก็จะจัดงานแต่งงานแล้ว ถึงตอนนั้นฉันท้องป่องจะเป็นเจ้าสาวได้ไง? แล้วก็ชุดแต่งงานที่สั่งตัดโดยเฉพาะนั่นอีก ฉันคงยัดไม่เข้า…”
“เพราะพี่นั่นแหละ…พี่ซื้อของไร้ประสิทธิภาพอะไรมาเนี่ย ทำไมถึงท้องได้ล่ะ…ทีนี้ฉันจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดได้ไง…ถึงตอนนั้นต้องขี้เหร่มากแน่ ๆเลย!”
เหมยเหมยทุบกำปั้นใส่ตัวเหยียนหมิงซุ่นด้วยความโมโหไม่หยุด อีกครึ่งปีเธอก็มีอายุครรภ์เจ็ดเดือนที่ท้องต้องป่องเหมือนลูกโป่งแหง ๆ หนำซ้ำตัวต้องอ้วนกลมเหมือนลูกบอล ถึงตอนนั้นเธอก็จะเป็นเจ้าสาวป้ายแดงตัวกลมที่ดูแนวตั้งแนวราบก็ตัวใหญ่เท่ากัน ต้องเป็นเจ้าสาวที่น่าเกลียดที่สุดในโลกแน่ ๆ
ไหนจะชุดแต่งงานสุดสวยนั่นอีก เธอมั่นใจว่าต้องยัดไม่เข้าแน่นอน ชุดแต่งงานที่สวยขนาดนี้เธอกลับสวมไม่เข้า…
เสียใจจัง!
เหยียนหมิงซุ่นร้องไห้ไม่ออกหัวเราะไม่ได้ ไม่เข้าใจความคิดที่เปลี่ยนง่ายดายของผู้หญิงเลยสักนิด
ปีที่แล้วยังหาทางมีลูกให้ได้ถึงขั้นใช้วิธีเจาะรูถุงยาง ตอนนี้พอสมหวังขึ้นมาทั้งทีกลับไม่พอใจด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวสวมชุดแต่งงานไม่ได้?
“ชุดแต่งงานเพิ่งเริ่มทำ พี่จะบอกช่างออกแบบขยายสัดส่วนขึ้นหลาย ๆนิ้วหน่อยเธอก็ใส่ได้แล้ว เธอต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลกแน่ ๆ” เหยียนหมิงซุ่นมองเธอด้วยสายตาจริงใจเพราะเขาคิดเช่นนั้นจริง ๆ
ต่อให้เหมยเหมยอ้วนเป็นลูกบอลก็เป็นลูกบอลที่สวยที่สุดในโลกอยู่ดี!
“ถ้าขยายกว้างหลายนิ้ว? ถ้าอย่างนั้นฉันก็เหมือนลูกบอลน่ะสิ ลูกบอลกลม ๆ ในเมื่อกลายเป็นลูกบอลแล้วจะสวยได้อย่างไร เหยียนหมิงซุ่นพี่หลอกฉันอีกแล้วนะ อย่าเห็นฉันเป็นคนโง่สิ!”
เหมยเหมยคำรามใส่ ภูเขาไฟระเบิดแล้ว!
……………………….
ตอนที่ 2168 ตำแหน่งถูกคุกคามอย่างเปิดเผย
“โอเค ๆ ความผิดของพี่หมดแหละ เธออย่าเพิ่งโมโหนะ คุณหมอบอกว่าตอนนี้เธอจะได้รับความกระทบกระเทือนทางอารมณ์ไม่ได้ มันไม่ดีกับลูก หรือว่าเธอไม่ชอบลูกเหรอ?”
เหยียนหมิงซุ่นปลอบเหมยเหมยด้วยเสียงอ่อนโยนและจงใจถามไปอีกประโยค
เหมยเหมยรีบส่ายหัว “ไม่ใช่อยู่แล้ว ฉันชอบลูกจะตาย!”
แม้จะเป็นอุบัติเหตุที่อาจจะส่งผลต่อการเป็นเจ้าสาวที่สวยเป็นอันดับหนึ่งของโลกของเธอ แต่เหมยเหมยก็รักเด็กคนนี้มากอยู่ดี
เพราะนี่เป็นลูกของเธอกับเหยียนหมิงซุ่น เธอจะไม่รักได้อย่างไร?
“แล้วเธอยังจะตะคอกเสียงดังขนาดนี้อีก ลูกต้องคิดว่าเธอไม่ชอบเขาแหงเลย!” เหยียนหมิงซุ่นพูดหยอกเสียงกลั้วหัวเราะ
เหมยเหมยตกใจรีบก้มหน้าเอ่ยเสียงเบากับท้องตัวเอง “ลูกอย่าเข้าใจผิดนะ แม่ชอบหนูที่สุดเลย…”
เหยียนหมิงซุ่นดวงตาเป็นประกายวับ ความรู้สึกอิจฉาก่อตัวขึ้นในใจ นี่เพิ่งท้อง ตำแหน่งของเขาก็ถูกคุกคามอย่างเปิดเผยเสียแล้ว
เมื่อก่อนคนที่เหมยเหมยชอบที่สุดเป็นเขาแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กในท้องไปแล้ว เขาคิดไว้แล้วเชียวว่าอย่าเพิ่งมีลูกเร็วเกินไป อนาคตต้องแย่งภรรยากับเขาแน่นอน!
แปลกจริง มันเกิดข้อผิดพลาดตรงไหนกันนะ?
จะว่าถุงยางพวกนั้นไร้ประสิทธิภาพก็คงไม่ใช่หรอกนะ?
เหมยเหมยที่ยอมรับความจริงได้แล้วก็ค่อย ๆใจเย็นลง พลันรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา วันนี้ช่างเสี่ยงจริง ๆ เกือบสูญเสียลูกไปแล้ว
“สองคนนั้นต้องเป็นคนที่หนิงเฉินเซวียนส่งมาแน่นอน พวกมันคิดจะเล่นงานกีบเท้าของโฉ่วโฉ่ว” เหมยเหมยฟ้อง ไอ้สารเลวนั่นเกือบทำให้ลูกเธอต้องจากไป จะปล่อยมันไปง่าย ๆไม่ได้
ความจริงเหยียนหมิงซุ่นเองก็พอจะเดาถึงจุดประสงค์ของผู้บุกรุกได้ แต่พอได้ยินเช่นนี้ก็ยังโกรธมากอยู่ดี “พี่ไม่ปล่อยพวกมันไว้แน่!”
เหมยเหมยอาละวาดไปยกหนึ่งก็ชักเหนื่อย เรื่องมาถึงขั้นนี้ต่อให้อาละวาดต่อไปก็เปล่าประโยชน์ เธอจึงตัดสินใจเลิกคิดแล้วทิ้งโจทย์ยากไว้ให้คนรัก
“ถึงอย่างไรเสียฉันก็จะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลก ฉันไม่สน พี่ต้องหาวิธี!” เหมยเหมยเริ่มงอแง
“ได้ พี่จะจัดการเอง ที่รักนอนนะ เด็กดี!” เหยียนหมิงซุ่นรับปากแล้วกล่อมเหมยเหมยนอนก่อนจะห่มผ้าให้เธออย่างดี
“เฝ้าตรงนี้ให้ดี!”
เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยสั่งลูกน้องให้เฝ้าอยู่ตรงประตูแล้วออกไปหาเสี่ยวเมิ่งกับเฮ่อเหลียนชิง หนิงเฉินเซวียนกล้ามาท้าทายถึงบ้าน เช่นนั้นเขาจะปล่อยไอ้สารเลวนี่ไปง่าย ๆไม่ได้
“เอาคืนสิบเท่า ส่งคนไปฆ่าม้าที่บ้านไอ้แก่นั่นตอนนี้เลย หึ กล้ามาทำร้ายม้าของฉันใช่ไหม!”
พอเฮ่อเหลียนชิงรับรู้ว่าเป็นคนของหนิงเฉินเซวียนก็ควันออกหู คำรามว่าจะบุกเข้าบ้านตระกูลหนิง
เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากสนใจเขาแต่หันไปเอ่ยต่อเสี่ยวเมิ่งว่า “ระบบความปลอดภัยของสวนฟาร์มทำไมแย่ขนาดนี้ สนามม้ากลับไม่มีแม้แต่ยามสักคน ที่อื่นก็มีจุดบกพร่องเยอะเหมือนกัน ถ้าศัตรูคิดจะบุกโจมตีก็เป็นเรื่องง่ายมากเลยนะ”
เสี่ยวเมิ่งรู้สึกผิด นี่เป็นความชะล่าใจของเขาเอง มันน่า…
“ช่วงนี้จำนวนหมาแมวในสวนฟาร์มเพิ่มขึ้นไม่น้อย ปริมาณงานก็เพิ่มเยอะขึ้นตาม ลูกน้องมาใหม่ต้องใช้เวลาปรับตัวสักหน่อยฉะนั้นคนเลยไม่พอใช้ แต่ยามสามคนที่สนามม้าผมจะลงโทษพวกเขาให้หนักเลยครับ”
เสี่ยวเมิ่งพูดตามความจริง ยามสามคนที่ละเลยต่อหน้าที่ต้องถูกส่งตัวกลับไปยังหน่วยทหารเดิม สวนฟาร์มไม่มีทางเก็บพวกเขาไว้อีกแล้ว!
เหยียนหมิงซุ่นมองเฮ่อเหลียนชิงที่มีสีหน้าดูหวาดกลัวแล้วเอ่ยเสียงนิ่งว่า “ผมจะส่งคนกลุ่มหนึ่งมา รอท่านหาคนได้แล้วค่อยเรียกตัวกลับไป ส่วนหมาแมวพวกนั้นถ้าเลี้ยงไม่ไหวจริง ๆก็ต้มกินซะ จะให้เรื่องเล็กมาเสียการใหญ่ไม่ได้”
“ใครอนุญาตให้แกต้มหมาแมวของฉัน!” เฮ่อเหลียนชิงตวาดเสียงใส่
“เกือบทำให้ลูกผมต้องตาย พ่อว่าผมมีสิทธิ์หรือเปล่าล่ะ?”
เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย็นชาจนทำให้เฮ่อเหลียนชิงหงอลงทันที ก้มหน้างุดอย่างไม่สมยอมแต่ก็ไม่กล้าปริเสียงออกมาสักนิด
……………………………