บทที่ 2169 อยากทานของเปรี้ยวอีกแล้ว + ตอนที่ 2170 ยังไม่ทันเกิดก็แย่งความรักแล้ว

ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 2169 อยากทานของเปรี้ยวอีกแล้ว

พื้นฐานสุขภาพของเหมยเหมยดีใช้ได้ พอค้างคืนที่สวนฟาร์มหนึ่งคืนวันรุ่งขึ้นเหยียนหมิงซุ่นก็พาเธอกลับบ้าน พักฟื้นที่บ้านตัวเองสบายกว่า อีกทั้งฝีมือการทำอาหารของป้าฟางก็ถูกอกถูกใจเหมยเหมยมากกว่าด้วย

พอป้าฟางรู้ว่าเหมยเหมยตั้งครรภ์ก็ดีใจอย่างมาก เธอดูแลเหมยเหมยมาหลายปีจนเห็นเธอเป็นเหมือนลูกสาวแท้ ๆของตัวเองไปแล้ว ฉะนั้นเวลาดูแลจึงยิ่งกว่าเต็มที่เสียอีก

“อยากทานอะไรก็บอกป้าได้เลย ป้าทำได้หมด” ป้าฟางทุบอกพูดรับประกันขณะที่ใบหน้ายิ้มแย้มแก้มแทบปริ

มิน่าช่วงนี้รสนิยมการกินของคุณหนูถึงแปลกไป เมื่อก่อนไม่ชอบทานเผ็ดตอนนี้กลับทานได้อย่างเอร็ดอร่อยแล้วยังย้ำให้เธอใส่พริกเยอะ ๆอีก แล้วกลายเป็นว่าซุปปลาที่เมื่อก่อนชอบนักชอบหนาดันไม่ชอบเสียแล้ว ทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้ น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนี่นา!

จู่ ๆรสนิยมการกินก็เปลี่ยนไป นอกจากท้องแล้วจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ?

เปรี้ยวเป็นชายเผ็ดเป็นหญิง ดูท่าทางครรภ์แรกของคุณหนูกับคุณชายหมิงจะเป็นเจ้าหญิงล่ะ!

เหมยเหมยเลียริมฝีปาก พูดถึงของกินเธอก็ชักหิวขึ้นมาเสียแล้ว แต่ครั้งนี้เธอไม่อยากทานเผ็ดอีกแล้ว

“ฉันอยากทานผลไม้เคลือบน้ำตาล ใส่น้ำตาลน้อย ๆ ขอเปรี้ยว ๆนะคะ”

ป้าฟางมองตาค้าง ทำไมอยู่ ๆถึงนึกอยากทานของเปรี้ยวขึ้นมาล่ะ?

“คุณหนู ไหนเช้านี้บอกว่าอยากทานเผ็ดไม่ใช่เหรอ ป้าไปซื้อพริกกลับมาตั้งเยอะเตรียมทำหมูผัดพริกให้เลยนะ!”

เหยียนหมิงซุ่นเองก็แปลกใจนัก เมื่อวานทานเผ็ดจนหยุดทานไม่ได้ทำไมวันนี้ถึงนึกอยากทานผลไม้เคลือบน้ำตาลขึ้นมากะทันหันเล่า?

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่อยากทานผลไม้เคลือบน้ำตาลนี่นา อยากทานมาก ๆด้วยสิ ป้า…ทำให้ฉันหน่อยสิคะ!” เหมยเหมยอ้อน ตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจแต่ตอนนี้เธอไม่อยากทานเผ็ดแล้ว

“หรือจะเป็นส้มเปลือกเขียวก็ได้ ขอเปลือกสีเขียว ๆนะ มีไหมคะ?” เหมยเหมยถามอีกขณะที่ปากก็น้ำลายสอ เธอหิวจะแย่อยู่แล้ว

“พี่จะให้คนไปซื้อที่ทางใต้ให้ พรุ่งนี้ก็น่าจะได้แล้ว” เหยียนหมิงซุ่นตัดสินใจให้ลูกน้องขับเครื่องบินไปซื้อส้มทางตอนใต้

คุณภรรยาอยากทานส้มก็ต้องได้ทาน!

“ฉันทานผลไม้เคลือบน้ำตาลก่อนแล้วกัน” เหมยเหมยกลืนน้ำเอือกใหญ่ พาลนึกถึงผลไม้รสชาติเปรี้ยว ๆหวาน ๆขึ้นมาอย่างพวกส้ม บ๊วย ซานจา แค่นี้เธอก็น้ำลายสอเพราะอยากทานมาก ๆ

การตั้งครรภ์เป็นเรื่องมหัศจรรย์มากจริง ๆ ของที่เมื่อก่อนเธอแทบไม่สนใจตอนนี้เธอกลับอยากทานเหลือเกิน!

ป้าฟางให้ลุงเหลาไปซื้อองุ่นเขียวจากตลาดมาสักหน่อย เหมยเหมยได้ยินก็นึกแปลกใจ “ป้าฟาง ผลไม้เคลือบน้ำตาลทำจากซานจานี่นา ทำไมป้าให้ลุงเหลาไปซื้อองุ่นล่ะ?”

“คนท้องทานซานจาไม่ได้ ซานจามีฤทธิ์ทำให้เลือดไหลเวียนดี คนท้องทานอาจจะทำให้แท้งได้ องุ่นก็ทำผลไม้เคลือบน้ำตาลได้ อร่อยเหมือนกัน” ป้าฟางอธิบาย

เหมยเหมยตกใจ “แต่เมื่อวันก่อนฉันทานไอติมซานจาไปตั้งเยอะแหนะ!”

หลายวันก่อนอากาศร้อนทุกคนเลยไม่ค่อยเจริญอาหารเท่าไร เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเอาขนมทานเล่นพวกไอติมซานจามาให้เหมยเหมยชิม จากนั้นก็พบว่ารสชาติไม่เลวเลยพร่องไปกว่าครึ่งเพราะเธอ

ป้าฟางกับเหยียนหมิงซุ่นต่างตกใจกันทั้งคู่เลยถามเป็นเสียงเดียวกัน “เธอ/หนู ทานไปเท่าไร?”

“เยอะอยู่ น่าจะเกือบครึ่งกิโลได้ละมั้ง” เหมยเหมยยังจะจำได้เสียที่ไหนแต่ทานไปมากจริง ๆ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหอบไอติมซานจามาถุงใหญ่ซึ่งส่วนมากก็หมดไปเพราะเธอคนเดียว

ไอติมซานจาของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเป็นยี่ห้อเหล่าจื้อฮ่าวของเมืองหลวงที่มีปริมาณซานจาเยอะมาก รสชาติเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ อร่อยสุด ๆเลย

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่ายี่ห้อเหล่าจื้อฮ่าวให้ปริมาณซานจาเพียงพอจริง ๆ

เหยียนหมิงซุ่นครุ่นคิดหน่อยก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเหมยเหมยถึงมีอาการแท้งคุกคาม เพราะทานไอติมซานจาไปในปริมาณมากบวกกับคืนวันนั้นที่เขาเรียกร้องอย่างไร้ขอบเขต ภายหลังก็ถูกลูกน้องของหนิงเฉินเซวียนไล่ล่าทำให้เกิดอาการตกใจเกินเหตุ

เหตุผลหลากหลายประการหลอมรวมกันส่งผลให้เหมยเหมยเกิดอาการแท้งคุกคาม โชคดีที่ไม่เป็นไร!

พระเจ้าคุ้มครอง!

……………………………

ตอนที่ 2170 ยังไม่ทันเกิดก็แย่งความรักแล้ว

เหมยเหมยเองก็นึกถึงสาเหตุนี้ได้เช่นกัน ใบหน้าดวงเล็กซีดลงอย่างรู้สึกกลัวจับใจ

“ก็ฉัน…ก็ฉันไม่รู้…” เหมยเหมยรู้สึกผิดต่อเด็กในท้องเหลือเกิน

เพราะความไม่รู้ของเธอเกือบต้องสูญเสียลูกไปแล้ว เธอมันโง่จริง ๆ

“คุณหนูเพิ่งอายุเท่าไหร่เองจะรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร เมื่อก่อนหมู่บ้านป้ามีลูกสะใภ้อ้วนบ้านหนึ่งท้องจนลูกใกล้คลอดแล้วยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย นึกว่าตัวเองแค่อ้วนเฉย ๆ ทำงานที่ไร่นาหามรุ่งหามค่ำทุกวัน สุดท้ายก็คลอดลูกในนานั่นแหละ”

ป้าฟางยิ้มเอ่ยยกตัวอย่างให้ฟังจนเหมยเหมยหลุดขำในทันที

“จริงหรือโกหกกันคะเนี่ย ทำไมถึงมีคนโง่ขนาดนี้อยู่ด้วยคะ?” เหมยเหมยหัวเราะจนน้ำตาเล็ด ตั้งครรภ์สิบเดือน ประจำเดือนไม่มาสิบเดือนก็ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ?

ป้าฟางเองก็หัวเราะอีกคน “เรื่องจริงสิ สะใภ้อ้วนคนนั้นอายุรุ่นราวคราวเดียวกับป้า ตอนนี้หลานโตจนเดินได้แล้ว ตอนนี้คนในหมู่บ้านต่างก็เอามาเล่าเป็นเรื่องตลกกันไปหมดแล้ว”

“ฮ่า ๆ ตลกจัง” เหมยเหมยเช็ดน้ำตาที่เล็ดออกมา เพราะการตั้งครรภ์กะทันหันทำให้รู้สึกวิตกกังวลแต่ก็หายไปในพริบตาอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่นานลุงเหลาก็ซื้อองุ่นกลับมา ป้าฟางรีบต้มน้ำตาลอย่างคล่องแคล่วแล้วถึงลอกเปลือกองุ่นออกเตรียมทำผลไม้เคลือบน้ำตาล

เหยียนหมิงซุ่นอยู่ในห้องเป็นเพื่อนเหมยเหมย เขาจ้องท้องของเหมยเหมยอยู่นานด้วยความรู้สึกวิเศษมาก

นี่ใกล้จะเลื่อนขั้นเป็นคุณพ่อแล้วหรือ?

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเหมือนตัวเองยังเตรียมตัวไม่พร้อมแต่เจ้าตัวเล็กนี้กลับเกิดขึ้นมากะทันหัน ความจริงเขารู้สึกลนลานมากกว่าดีใจแต่จะแสดงออกต่อหน้าเหมยเหมยไม่ได้

เหมยเหมยเครียดมากพอแล้ว เขาต้องเป็นโล่อันแข็งแกร่งของเหมยเหมย ดังนั้นต้องเข้มแข็ง!

“ยังปวดท้องอยู่ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงอ่อนโยน มือใหญ่ลูบท้องน้อยของเหมยเหมยอย่างเบามือ ยังคงนุ่มแบนราบเหมือนอย่างเคยแต่ข้างในกลับมีชีวิตน้อยเพิ่มขึ้นมา

และนี่เป็นผลผลิตของความรักจากเขาและเหมยเหมย ช่างน่าอัศจรรย์ใจมากจริง ๆ!

เหยียนหมิงซุ่นใจอ่อนยวบในทันทีและไม่รู้ว่าจะเป็นลูกสาวหรือลูกชาย หากเลือกได้เขาหวังว่าจะเป็นลูกชาย เช่นนี้พอเขาแก่ตัวลงลูกชายจะได้อยู่ปกป้องเหมยเหมยต่อ!

ไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศเงียบเสียจนได้ยินเสียงจังหวะหัวใจของทั้งสอง ขับให้บรรยากาศสงบทว่าอบอุ่น

“พี่…พี่อยากให้เป็นลูกชายหรือลูกสาวเหรอ?” เหมยเหมยถามเสียงเบา

“ได้หมด ขอแค่เธอเป็นคนคลอดออกมา ฉันก็ชอบหมดแหละ”

“ฉันก็เหมือนกัน ขอแค่เป็นลูกของเราสองคน ไม่ว่าหน้าตาจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็เป็นดวงใจของฉันทั้งนั้น” เหมยเหมยเริ่มวาดฝันถึงชีวิตเลี้ยงลูกในอนาคตอย่างสวยงาม

เด็กตัวอ้วนกลมผิวขาว แค่คิดก็จักจี้หัวใจแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นตาหม่นลง ความรู้สึกอิจฉาที่หายไปเริ่มผุดขึ้นอีกรอบเลยอดถามไม่ได้ว่า “อันดับหนึ่งในใจของเหมยเหมยคือใคร?”

เหมยเหมยชะงักเงยหน้ามองเหยียนหมิงซุ่น แม้สีหน้าเรียบเฉยมากจนจับผิดสังเกตไม่ได้ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงความอิจฉาที่แฝงอยู่ในอากาศจึงหลุดขำอย่างกลั้นไม่อยู่

ถึงขนาดแย่งความรักกับลูกตัวเองเนี่ยนะ ช่างเป็นเด็กน้อยเสียจริง!

แต่บางทีผู้ชายก็เหมือนเด็กจริง ๆนั่นแหละ แค่เอาใจสักหน่อยก็เพียงพอแล้ว

“แน่นอนว่าต้องเป็นที่รักอยู่แล้ว พี่สำคัญสำหรับฉันที่สุด ไม่มีใครเทียบได้เลย!” เหมยเหมยยิ้มหวานทำเอาท่านผู้บัญชาการใหญ่เหยียนใจเบิกบานเป็นดอกไม้ ความดีใจฉายชัดบนใบหน้า

หากเป็นเช่นนี้เขาก็ค่อนข้างยินดีกับการมาเยือนของลูกอยู่หรอก!

“ใช่แล้ว งานแต่งงานของเราจะเอาอย่างไรดี? พี่หาทางออกได้หรือยัง?” เหมยเหมยเอ่ยถึงงานแต่งงานอีกครั้ง เรียกให้เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเครียดขึ้นมาในทันใด

……………………….