โคบายา ชิจิโร่ไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด ยังคงถามต่อไป “งั้นตอนนี้ลองคิดดูหน่อยไหมครับ ว่าผู้ชายแบบไหนกันแน่ที่ตรงสเป็คของคุณ?”
อิโตะนานาโกะคิดอย่างถีถ้วน จึงกล่าว “ก่อนอื่นเลยอันดับแรก ความสามารถของเขาต้องเก่งกว่าฉัน!”
“เก่งกว่าคุณ? ด้านไหนเหรอครับ? ด้านธุรกิจ? ด้านการเรียน? หรือการประสบความสำเร็จ?”
อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างตั้งใจว่า “ความสามารถในด้านศิลปะการต่อสู้ค่ะ! ฉันไม่อยากหาผู้ชายที่สู้กับฉันไม่ได้ค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่อ่ะแห่มสองครั้งอย่างอับอาย คิดในใจ “อิโตะนานาโกะนี่
ดูท่าทีนิ่งเงียบสุดๆ ไม่คาดคิดว่าจะชอบเอาชนะเป็นสันดาน
ตัวเองชอบศิลปะการต่อสู้ ปรารถนาในศิลปะการต่อสู้ก็ช่าง แต่ทำไมพอจะมีความรักก็ต้องหาผู้ชายที่เก่งกว่าตัวเธอเองด้วย?
ถ้าเป็นคนที่มือไร้แม้แรงผูก นั่นก็หมายความว่าแค่ตนเข้ามาก็พลาดโอกาสแล้วงั้นเหรอ?
เมื่อนึกถึงจุดนี้ โคบายา ชิจิโร่จึงรีบกล่าว “คุณอิโตะ คุณสมบัตินี้มันสูงไปหน่อยมั้ยครับ? บนโลกมีผู้ชายดีๆมากมาย แต่พวกเขาไม่ได้เป็นศิลปะการต่อสู้ แล้วปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้มากมาย ก็อายุมากแล้ว เหมือนกับโค้ชของคุณยามาโมโตะคาซึกิ คุณอิโตะคงไม่ได้อยากมีแฟนแบบนี้ใช่มั้ยครับ?”
อิโตะนานาโกะส่ายหน้า กล่าว “แน่นอนว่าไม่ค่ะ ฝีมือเก่งกว่าฉัน นี่เป็นสเป็คข้อแรกค่ะ ฉันยังมีข้อสองค่ะ ก็คือต้องเข้าเกณฑ์รสนิยมและทัศนคติของฉัน อีกอย่าง อายุของเขาจะต้องมากกว่าฉันไม่เกินสามปี หรือน้อยกว่าฉันเกินสามปี และเขาจะต้องตรงไปตรงมาและใจดีด้วยค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่ถามอีก “แล้วเรื่องทรัพย์สินล่ะครับ มีข้อเรียกร้องอะไรมั้ย?”
อิโตะนานาโกะกล่าว “ไม่มีข้อเรียกร้องใดๆเกี่ยวกับด้านทรัพย์สินค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่ค่อนข้างกลุ้มใจ
ข้อดีที่สุดของเขาคือด้านทรัพย์สิน วัยรุ่นอายุน้อยก็ได้เป็นประธานของธุรกิจของวงศ์ตระกูล หาได้ยากในประเทศญี่ปุ่น ปกติเจ้าของกิจการอาวุโสที่อายุมากเหมือนรุ่นของบิดาตนล้วนยังไม่เกษียณ ลูกของพวกเขาก็ยังไม่เริ่มสืบทอดกิจการ
แต่ เขาไม่คาดคิด ว่าอิโตะนานาโกะจะไม่สนใจเรื่องทรัพย์สินของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย
หรือ ต่อให้เป็นคนจน เพียงแค่ตรงตามสเป็คข้ออื่น เธอก็ยอมที่จะใช้ชีวิตด้วยแล้วงั้นเหรอ?
หลังจากที่กลัดกลุ้มใจ โคบายา ชิจิโร่อดไม่ได้จึงกล่าว “คุณอิโตะ ในเรื่องการเลือกคู่ครอง นางาฮิโกะ อิโตะน่าจะมีเงื่อนไขที่กำหนดไว้แล้ว? คุณคือคุณหนูของตระกูลอิโตะ ณ จุดๆนี้ คุณก็ต้องคำนึกถึงความคิดเห็นของนางาฮิโกะ อิโตะ ”
อิโตะนานาโกะส่ายหน้า “เรื่องอื่นคำนึงถึงความคิดเห็นของท่านบิดาได้ค่ะ แต่เรื่องคู่ครองนี้ ฉันไม่มีทางทำตามท่าน นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องเพียงอิสระของคนๆหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นยังเกี่ยวข้องกับความสุขตลอดชีวิตของคนๆหนึ่งเลยนะคะ ไม่ว่าใครก็ชี้โบ๊ชี้เบ๊ไม่ได้ค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ดูท่าทีแล้ว คนสวยระดับท็อป เศรษฐีรุ่นสองชั้นนำที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ จะได้มายากแล้วละ!
ในขณะที่โคบายา ชิจิโร่ไม่รู้ว่าจะเข้าอย่างไร จะจีบอิโตะนานาโกะได้อย่างไรดีนั้น เย่เฉินได้นั่งเรือไปมาที่แม่น้ำ กับฉินเอ้าเสวี่ยนหลายรอบแล้ว
ฉินเอ้าเสวี่ยนเพลิดเพลินอย่างถึงอกถึงใจ พ่อครัวของตระกูลฉินได้เตรียมงานเลี้ยงอาหารอันโอชะไว้พร้อมแล้ว ด้วยเหตุนี้เองเธอจึงได้ขับเรือกลับมาที่ท่าเรือ
จากนั้น เธอและเย่เฉินกลับไปที่คฤหาสน์ด้วยกัน ฉินกางเชิญเย่เฉินอย่างกระตือรืนร้อนให้มานั่งในโต๊ะจีนหรูหราที่คฤหาสน์ของตัวเอง
ตอนที่ฉินกางกำลังจัดที่นั่งอยู่นั้น ตั้งใจจัดให้ฉินเอ้าเสวี่ยนนั่งข้างๆเย่เฉิน ในขณะเดียวกันก็ได้เปิดเหล้าหมาวถายตัวท็อปที่เก็บไว้มานานหลายปี ยื่นให้กับฉินเอ้าเสวี่ยน แล้วสั่ง “เอ้าเสวี่ยน แกจัดการรินเหล้าให้อาจารย์เย่ก็แล้วกันนะ ห้ามให้แก้วของอาจารย์เย่ไม่มีเหล้าได้นะ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรับเหล้ามา แล้วกล่าวด้วยเสียงหวาน “ทราบแล้วค่ะพ่อ วางใจได้เลยค่ะ”
ฉินกางยิ้มพลางกล่าวอีกครั้ง “ใช่เอ้าเสวี่ยน อาจารย์เย่มาทานข้าวที่บ้านเราเป็นครั้งแรก แกดื่มกับอาจารย์เย่หน่อยแล้วกัน”
——-