เมื่อหยางเฉินรู้ว่า ทุกวันนี้ไม่มีนักปรุงยาในโลกนี้แล้ว เขารู้ว่า เมื่อเรื่องที่เฝิงเสียวหว่านสามารถปรุงยาได้นั้นถูกเปิดเผย เฝิงเสียวหว่านจะโดนอะไรบ้าง
ดังนั้น เขาจึงไม่ลังเลใดๆ ไล่ตามเส้นทางที่อู่จื่ออี้จากไปทันที
ดวงตาของซ่านกวนโหรวเย็นชา ดวงตาทั้งคู่ของเธอกวาดไปทั่วผู้ชม และเธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าใครกล้าบอกเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ออกไปเพียงประโยคเดียว ราชวงศ์จะฆ่าล้างคนนั้นถึงเก้าชั่วอายุคน!”
รอบๆรายล้อมไปด้วยผู้คนจากราชวงศ์ซ่านกวน สิ่งที่ซ่านกวนโหรวกล่าวนั้นแน่นอนว่ากำลังพูดถึงคนในราชวงศ์
“คุณหนูวางใจได้ เราจะไม่พูดอะไรกับโลกภายนอกแน่นอน!”
คนในราชวงศ์ต่างก็รับปาก
อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนสำคัญของราชวงศ์ซ่านกวน และไม่น่าจะมีคนทรยศต่อราชวงศ์แน่นอน
เกือบในเวลาเดียวกัน อู่จื่ออี้กับอู่เทาก็ได้ออกจากโรงแรมไปแล้ว
“องค์ชาย ดูเหมือนว่า ไอ้หมอนั่นจะยังไม่รู้ว่านักปรุงยาในโลกนี้ได้สูญพันธุ์ไปแล้ว ถ้าเขามารู้ทีหลัง เขาจะฆ่าล้างผู้คนอย่างแน่นอน เราต้องหาทางออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวนโดยเร็วที่สุด”
ภายในรถหรูที่กำลังมุ่งหน้าไปยังสนามบิน อู่เทากล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม
แน่นอนว่าอู่จื่ออี้เข้าใจสิ่งนี้ ถ้าเขาคือหยางเฉิน เขาก็จะฆ่าทุกคนที่รู้ว่าเฝิงเสียวหว่านเป็นนักปรุงยาที่เหลือเพียงคนเดียวในโลกอย่างแน่นอน
ความแข็งแกร่งของหยางเฉินที่เขาแสดงออกมาก่อนหน้านี้ อู่จื่ออี้ก็ได้เห็นมันกับตา เว้นแต่เขาจะอยู่ในเมืองอู่หวง ไม่เช่นนั้น ถ้าเขามีเรื่องกับหยางเฉิน เขามีทางเดียวคือตาย
“จะถึงสนามบินกี่โมง?”
อู่จื่ออี้ถามกะทันหัน
อู่เทาเหลือบมองดูเวลาและกล่าวว่า “เร็วสุดก็ต้องใช้เวลาสิบนาที ขอเพียงเราสามารถไปถึงสนามบินก่อนที่เด็กคนนั้นจะตามมาทัน เราก็สามารถออกเดินทางไปโดยเครื่องบินส่วนตัวของราชวงศ์อู่”
“พูดอีกอย่างก็คือ ขอเพียงเราอดทนอีกสิบนาที ก็จะปลอดภัยแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของอู่เทา สายตาของก็ตกลงมาที่ร่างของอู่เทา และเอ่ยกล่าวว่า “หากเราต้องการออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวนอย่างปลอดภัย เกรงว่ามีเวลาไม่มากแล้ว ตอนนี้มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เราจากไปอย่างปลอดภัย”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ดูเหมือนว่าอู่เทาจะเดาความคิดของอู่จื่ออี้ได้ และสีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดมากในทันใด
“องค์ชาย นี่ท่านกำลังจะทิ้งผมหรือ?”อู่เทากัดฟันแล้วถาม
อู่จื่ออี้ไม่ตอบสนอง แต่พูดว่า “คุณวางใจได้ ขอเพียงคุณสามารถยื้อไอ้เด็กคนนั้นให้ผมเพียงไม่กี่นาที เมื่อผมกลับไปถึงที่ราชวงศ์อู่อย่างปลอดภัย ลูกชายของคุณ ผมจะให้สวัสดิการเขาเหมือนกับลูกหลานสายตรงของราชวงศ์”
“แน่นอน ถ้าคุณโชคดีและสามารถกลับมาที่ราชวงศ์ ผมสัญญาว่าญาติๆของคุณจะรุ่งโรจน์ตลอดไป!”
แม้ว่าเขาจะไม่ตอบคำถามของอู่เทา แต่คำพูดเหล่านี้แสดงท่าทีของเขา และต้องการให้อู่เทาไปขวางทางหยางเฉิน
อู่จื่ออี้ไม่ต้องการอู่เทาเอาชนะหยางเฉิน เขาเพียงต้องการให้อู่เทาไปยื้อเวลาหยางเฉินเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
อู่เทารู้สึกเศร้าในใจ แต่เขารู้ดีว่า ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของราชวงศ์อู่ ในสถานการณ์เช่นนี้ ทำได้เพียงไปตายเพื่อเจ้านายของเขาเท่านั้น
“ได้ ผมจะไปยื้อไอ้เด็กคนนั้นไว้ ผมหวังว่าองค์ชายจะทรงดูแลครอบครัวของผมเป็นอย่างดี!”อู่เทาพูดด้วยดวงตาสีแดง
อู่จื่ออี้พยักหน้า“ไม่ต้องกังวล ผมจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี”
หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “หยุดรถก่อน!”
รถหยุดกะทันหันอู่จื่ออี้ออกจากรถและเข้าไปในรถส่วนตัวที่แอบตามหลังเขามาอย่างลับๆ เห็นได้ชัดว่าเขาได้จัดเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว
รถส่วนตัวแล่นไปตลอดทาง ราวกับสายฟ้าสีดำ แซงหน้ารถโรลส์-รอยซ์ที่เดิมบรรทุกอู่จื่ออี้ทันที
“หวังว่าคุณจะรักษาคำสัญญาของคุณ ไม่เช่นนั้น แม้ว่าผมจะเป็นผี ผมก็จะไม่ปล่อยคุณไปแน่นอน!”อู่เทาพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
สำหรับคำขอของอู่จื่ออี้ เขาไม่กล้าปฏิเสธ หากเขาตอบตกลง ยังสามารถทำให้ครอบครัวของเขาได้รับเกียรติยศและความมั่งคั่ง แต่ถ้าเขาปฏิเสธ เชื้อสายของเขาจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง
ขณะที่รถโรลส์-รอยซ์กำลังแล่นไป ทันใดนั้น ร่างชายหนุ่มก็ปรากฏขึ้นกลางถนนข้างหน้า
“ให้ตายสิ!”
เมื่ออู่เทาเห็นร่างนั้นยืนอยู่กลางถนน เขาก็คำรามเสียงดัง เหยียบคันเร่งอย่างแรง เครื่องยนต์ของรถโรลส์-รอยซ์ก็คำรามอย่างรุนแรง และพุ่งชนเข้ากับร่างนั้นโดยตรง
“บูม!”
ขณะที่ด้านหน้ารถกำลังจะชนชายคนนั้น จู่ๆชายคนนั้นก็ยกแขนขึ้น มือของเขาก็ตกลงมาอย่างกะทันหัน และมีเสียงดังปั้ง รถก็หยุดเคลื่อนที่ไปข้างหน้า และท้ายรถก็ยกขึ้นในทันใด
อู่เทามองดูอย่างช่วยไม่ได้ เห็นหยางเฉินยืนอยู่ตรงนั้นด้วยเจตนาฆ่าบนใบหน้าของเขา
“บูม!”
ทันทีหลังจากนั้น รถโรลส์-รอยซ์ก็พลิกไปหลายครั้ง และในที่สุดก็ลงจอดอย่างหนัก
แม้ว่าอู่เทาจะเป็นกึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้ว แต่เขาได้รับบาดเจ็บจากแรงกระแทกดังกล่าว หัวของเขากระแทกกับพวงมาลัยอย่างหนัก และหน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“อู่จื่ออี้ล่ะ?”
ก่อนที่อู่เทาจะหายจากอาการวิงเวียนศีรษะ เขาพบว่าเขาถูกดึงออกจากรถ และทันใดนั้นเสียงที่เย็นชาก็ดังมาจากด้านหน้า
หยางเฉินจับคอของอู่เทาด้วยมือข้างหนึ่ง และมองมาที่เขาอย่างเย็นชา
อู่เทายังคงสั่นสะท้านไปทั้งตัว ต่อหน้าหยางเฉิน เขาไม่มีแรงที่จะต่อต้านเลย และร่างกายของเขาก็ถูกยกขึ้นกลางอากาศและสั่นสะท้าน
“ถึงคุณจะฆ่าผม ผมก็ไม่รู้!”
เสียงที่ไม่ชัดเจนของอู่เทาก็ดังขึ้น
หยางเฉินยกคิ้ว แววตาอาฆาตแค้นรุนแรงขึ้น “ต่อให้คุณไม่พูด ผมก็เดาได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน นอกจากจะไปสนามบินเพื่อหนีแล้ว เขาจะไปที่ไหนอีก?”
เมื่อเสียงของหยางเฉินลดลง รูม่านตาของอู่เทาก็หดตัวลงอย่างกะทันหัน ราวกับว่า เขาคาดไม่ถึงว่าหยางเฉินจะเดาได้ง่ายขนาดนี้
จากการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของอู่เทา หยางเฉินก็รู้ว่าตนเองพูดถูก
อันที่จริง เขาไม่แน่ใจหรอกว่าอู่จื่ออี้ไปสนามบินหรือไม่ แต่ปฏิกิริยาของอู่เทา ทำให้เขาได้รับคำตอบที่ชัดเจน
“ถ้าอย่างนั้น คุณก็ไม่มีประโยคที่จะต้องอยู่ต่อแล้ว”
เสียงของหยางเฉินเพิ่งลดลง และพลังในมือของเขาก็เพิ่มขึ้นในทันใด เสียง “แคว่ก” คอของอู่เทาก็ถูกหักทันที และเขาก็หมดลมหายใจไปในทันที
“คุณหยาง!”
ในขณะนี้ มีรถหลายคันขับมาและหยุดอยู่ข้างๆหยางเฉิน
กษัตริย์ซ่านกวนลงจากรถเอง และมาที่ข้างๆของหยางเฉิน เขาเหลือบมองที่อู่เทาซึ่งนอนอยู่บนพื้น เขาอดไม่ได้ที่จะสั่นเทาไปทั้งตัว อู่เทาเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับเดียวกับเขา แต่เขากลับถูกหยางเฉินฆ่าทันที นี่ก็หมายความว่า ถ้าหยางเฉินต้องการจะฆ่าเขา เขาก็จะถูกฆ่าในทันทีใช่ไหม?
“ปิดสนามบินของเมืองราชวงศ์ซ่านกวนเดี๋ยวนี้ ห้ามให้เครื่องบินลำไหนบิน โดยเฉพาะเครื่องบินส่วนตัว”
หยางเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่กระชับ “นอกจากนี้แล้ว ผมยังต้องการให้อุปกรณ์สื่อสารทั้งหมดในเมืองราชวงศ์ซ่านกวนหยุดส่งสัญญาณ!”
อู่เทาถูกฆ่าตาย ตอนนี้ นอกจากสมาชิกของราชวงศ์ซ่านกวนแล้ว มีเพียงอู่จื่ออี้เท่านั้นที่รู้ว่าเฝิงเสียวหว่านสามารถปรุงยาได้ ขอเพียงอู่จื่ออี้ถูกฆ่าตาย ข่าวก็สามารถทำลายได้แล้ว
“ครับ!”
กษัตริย์ซ่านกวนตอบทันทีและเริ่มจัดการ
“ทั่วทั้งเมือง ค้นหาอู่จื่ออี้!”
สายตาของหยางเฉินมืดมนอย่างยิ่ง และข่าวที่เฝิงเสียวหว่านเป็นนักปรุงยาอาจถูกกระจายออกไป ซึ่งทำให้เขาโกรธมาก