ยิ่งกั๋วห้วยสู้ไปเท่าไหร่เขาก็ยิ่งตระหนกมากขึ้นเท่านั้นเพราะว่าเขานั้นสัมผัสได้ชัดเจนว่าการบ่มเพาะของเย่หยวนมันกำลังค่อยๆ พัฒนาขึ้นมาต่อหน้าต่อตาเขา การปรับตัวกลางสนามรบของเจ้าบ้านี้มันเหนือมนุษย์ไปแล้ว เมื่อพลังบ่มเพาะยิ่งหนักแน่นขึ้นค่ายกลดาบของเย่หยวนมันก็ยิ่งจะทรงพลังมากขึ้น
เดิมทีนั้นกระบี่ของกั๋วห้วยยังพอกดดันเย่หยวนได้แต่ตอนนี้คนทั้งสองต่างไม่มีใครกดดันใครได้อีกต่อไปแล้ว แท้จริงแล้วเย่หยวนนั้นเริ่มจะแสดงท่าทีว่าจะบรรลุและค่อยๆ ชิงความได้เปรียบไปได้เรื่อยๆ!
การพัฒนาในระดับนี้มันน่ากลัวจนเกินกว่าจะเชื่อ!
“หึๆ ดูท่าเจ้าจะรับมือข้าไม่ไหวแล้วนะ!” เย่หยวนหัวเราะขึ้น
คลื่นพลังจากร่างของเขานั้นมันพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้กั๋วห้วยไม่อาจจะรับมือได้อีก
กั๋วห้วยนั้นหน้าซีดลงร้องลั่นขึ้นอย่างหวาดกลัว “เจ้า…เจ้ากำลังจะบรรลุหรือ?”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “สำหรับพวกเจ้าแล้วการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันอาจจะเป็นเรื่องยากล้ำแต่ว่าสำหรับข้านั้นมันกลับเป็นเรื่องปกติไม่ต่างจากการกินนอน เวลานี้ข้ามีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นสุดแล้ว ขาดไปอีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้น!”
บนท้องฟ้านั้นมันเริ่มมีเมฆลมพัดรุนแรงขึ้น
สัญญาณแห่งการบรรลุมาถึงแล้ว!
เรื่องนี้มันทำให้กั๋วห้วยยิ่งตกตะลึงอย่างสุดหัวใจ
เขานั้นไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลยว่ามันจะมีอัจฉริยะที่ไหนบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้ง่ายดายปานนี้!
ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นคือช่องว่างอันยิ่งใหญ่
ต่อให้จะมากพรสวรรค์แค่ไหนมันก็คงต้องใช้เวลาฝึกฝนบ่มเพาะอยู่นานหลายปีกว่าจะหาโอกาสบรรลุได้
แต่เย่หยวนนั้นไม่ต้องการอะไรแบบนั้นเลย!
แต่ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนก็ต้องผงะไป
เพราะมันเกิดคลื่นมรสุมขึ้นในใจของเย่หยวน
เวลาเดียวกันนั้นกั๋วห้วยก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา
เพราะเขาเองก็สัมผัสถึงสิ่งนั้นได้!
“นี่…เป็นไปได้อย่างไรกัน? เจ้ากลับ…จะเผชิญเต๋าทุกข์แล้ว?” กั๋วห้วยร้องขึ้นมา
ใช่แล้ว!
วินาทีก่อนหน้าเขานั้นสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังของเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียน!
เย่หยวนนั้นกลับเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาพร้อมๆ กับการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน!
นี่มันบ้าบอมาก!
เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนทั่วๆ ไปนั้นมันจะเกิดขึ้นเมื่อผ่านการบ่มเพาะไปนานปีแล้ว
บางคนนั้นอาจจะเรียกมันลงมาทุกๆ หมื่นปี บ้างอาจจะแค่ไม่กี่พันปี
และยิ่งระยะห่างของเต๋าทุกข์สั้นเท่าไหร่มันก็จะยิ่งแสดงถึงว่าคนผู้นั้นมากพรสวรรค์แค่ไหน!
ในชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนี้มันยังไม่เคยมีใครมาก่อนที่บรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนพร้อมๆ กับเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาด้วย!
กั๋วห้วยนั้นแทบไม่อาจหายใจได้
พันธมิตรโอสถไปท้าทายสัตว์ประหลาดแบบไหนมากัน!
แต่จู่ๆ ร่างของเย่หยวนก็หยุดลง
กั๋วห้วยนั้นหันมองหน้าเย่หยวนด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
เพราะเจ้าหมอนี่มันคือสัตว์ประหลาดโดยแท้!
เย่หยวนนั้นถอยตัวออกจากสนามรบและลดพลังของตัวเองลงทันทีราวกับว่าเขานั้นกำลังหยุดการบรรลุของตัวเองไว้
กั๋วห้วยหรี่ตาลงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เย่หยวน เจ้าคงกลัวแล้ว! การเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาพร้อมๆ กับการบรรลุนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน! เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนของเจ้าจะต้องรุนแรงมากแน่!”
เย่หยวนนั้นหันมามองหน้ากั๋วห้วยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าคิดมากไปแล้ว! ที่ข้ากดพลังตัวเองลงนั้นมิใช่เพราะข้ากลัวเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนแต่ข้านั้นคิดว่าที่นี่มันไม่เหมาะจะบรรลุก็เท่านั้น”
กั๋วห้วยนั้นหัวเราะตอบกลับไป “เปล่าประโยชน์! เวลานี้พรสวรรค์ของเจ้ามันทำให้สวรรค์ริษยาไปแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะเก็บไปบรรลุเมื่อไหร่เต๋าสวรรค์ก็จะสังหารเจ้าลงแน่!”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปอย่างไม่สนใจ “กั๋วห้วย เจ้านั้นพาคนมาทำลายนิกายสวรรค์ล้ำคาด! สังหารคนในนิกายสวรรค์ล้ำคาดไปกว่าห้าพันคน ความผิดบาปของเจ้านั้นมันยิ่งใหญ่นัก! เดิมทีข้านั้นคิดจะสังหารเจ้าลงเสียตรงนี้แต่ข้าเปลี่ยนใจแล้ว!”
กั๋วห้วยที่ได้ยินต้องหน้าซีดลงคิดว่าไม่ได้การแต่วินาทีเดียวกันนั้นสมองของเขาก็หยุดทำงานลงชั่วขณะไป
“อัก!”
วินาทีที่กั๋วห้วยได้สติมาอีกครั้งเขาก็ต้องร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด
เพราะเย่หยวนนั้นได้ทำลายพลังบ่มเพาะของเขาลงแล้ว!
ก่อนนั้นเย่หยวนได้ช่วยคนนิกายสวรรค์ยุทธมั่นไว้มากมายด้วยค่ายกลร้อยพิษทำให้ศิษย์มากมายของนิกายหนีไปได้คนละทิศคนละทาง
แต่นิกายสวรรค์ล้ำคาดนั้นไม่มีเย่หยวน
พวกเขานั้นถูกพันธมิตรโอสถล้อมไว้และถูกล้างสังหารไปจนหมดนิกาย เลือดที่ไหลนองนั้นกลายเป็นดั่งแม่น้ำ!
และคนร้ายนั่นมันก็คือกั๋วห้วยผู้นี้!
เย่หยวนนั้นย่อมจะไม่แก้แค้นมั่วๆ แน่นอน
หากเขาคิดอยากทำลายสาขาเขาก็ต้องหาสาขาที่มันมีคนผิดบาปอยู่
หนึ่งคือเพื่อหยั่งเชิง
สองคือเพื่อล้างแค้นให้ห้านิกายสวรรค์
ศึกในครั้งนั้นมันเป็นโศกนาฎกรรม
ไม่สิ มันไม่ใช่แม้แต่ศึกด้วยซ้ำ มันเป็นแค่การล้างบางสังหาร!
กั๋วห้วยนั้นคือคนบาปของการกระทำในวันนั้น!
กั๋วห้วยหัวเราะลั่นขึ้นมาด้วยความคับแค้นสุดหัวใจ “เย่หยวน เจ้ามันมีพรสวรรค์มากเกินไป ทำให้แม้แต่สวรรค์ยังอิจฉา! เจ้าจะได้ตายลงแน่! ต่อให้เจ้าจะทรมานข้าไปแค่ไหนเจ้าก็ไม่มีทางเปลี่ยนเรื่องนี้ไปได้!”
เย่หยวนมองหน้ากั๋วห้วยด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าได้มีโอกาสเห็นข้าโดนเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนฆ่าตายแล้วกัน! แต่ว่า…หากข้าไปยังพันธมิตรโอสถและล่อพวกจักรพรรดิเซียนมันออกมาจากนั้นค่อยบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมา เจ้าไม่คิดว่ามันคงน่าสนุกบ้างหรือ?”
เมื่อกั๋วห้วยเขาก็ต้องสั่นสะท้านไปทั้งกายทันที!
เจ้านี่มันบ้า!
เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนที่เย่หยวนเรียกลงมานั้นมันคงจะรุนแรงล้ำฟ้าดินแน่นอน
หากเขานั้นบรรลุขึ้นกลางฝูงชนแล้วมันคงเท่ากับระเบิดฆ่าตัวตาย!
ผลลัพธ์ที่ตามมานั้น…มันคงรุนแรงเกินรับ!
“เจ้า…เจ้ามันบ้า! เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนของเจ้านั้นหากเจ้าเตรียมตัวรับมือมันดีๆ แล้วมันอาจจะยังพอมีหวังบ้าง! แต่หากเจ้าคิดทำเช่นนั้นจริงแล้วเจ้าจะได้ตายลงแน่นอน!” กั๋วห้วยร้องขึ้นมาด้วยความกลัว
เย่หยวนอดหัวเราะขึ้นไม่ได้เมื่อได้ยิน “ข้าจะตายหรือไม่เจ้าก็จะได้รู้เองเมื่อถึงเวลา!”
พูดจบเย่หยวนก็ลากร่างไร้เรี่ยวแรงของกั๋วห้วยออกไปจากสาขาตะวันเจิด
…
ไม่นานข่าวเรื่องนี้มันก็ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งห้ายอดแดนสวรรค์
ยอดคนสวรรค์เลือกของยุคสมัยนี้อย่างเย่หยวนได้ทำลายพันธมิตรโอสถสาขาตะวันเจิดลงด้วยตัวคนเดียว!
จักรพรรดิหยกของสาขาตะวันเจิดนั้นถูกสังหารลงสิ้น!
ผู้นำพันธมิตรสาขาตะวันเจิด ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอย่างกั๋วห้วยเองก็ถูกจับเป็นไปโดยเย่หยวน ตอนนี้ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง!
และสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือเย่หยวนยังไม่ได้บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเลยด้วยซ้ำ!
“นี่มันข่าวปลอมแล้ว? มีหรือที่จักรพรรดิหยกจะเอาชนะจักรพรรดิเซียนลงได้?”
“ใช่แล้ว มันคงใส่สีตีไข่กันจนเกินเลยแน่! หากบอกว่าเย่หยวนเก่งกาจจนรอดจากมือกั๋วห้วยไปได้ข้าย่อมพร้อมเชื่อสุดใจแต่จะบอกว่าเย่หยวนเอาชนะแถมยังจับกั๋วห้วยไปได้แบบเป็นๆ อีกนี่ ข้าไม่ขอเชื่อจนกว่าจะได้เห็นกับตา!”
“พวกเจ้าว่ายังไงเล่า? ในศึกวันนั้นมันมีศิษย์พันธมิตรโอสถมากมายที่ได้เห็นศึกนี้! เย่หยวนสังหารจักรพรรดิหยกลงสิ้นแต่ศิษย์ที่มีพลังบ่มเพาะต่ำกว่านั้นไม่มีใครถูกตามล่าอะไรเลย พวกเขาจึงเป็นพยานได้!”
“มีเรื่องเช่นนั้นด้วย? แต่…มันจะเป็นไปได้?”
…
เวลานี้มันย่อมจะเกิดการถกเถียงเช่นนี้ขึ้นทั่วไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในนิกายสวรรค์ใหญ่ทั้งหลายนั้นพวกเขาต่างเรียกประชุมผู้นำกันทันที
ในที่สุดมันก็มีคนจุดประกายการต่อต้านพันธมิตรโอสถอย่างจริงจังแล้ว!
หลายปีมานี้พวกเขานั้นต้องใช้ชีวิตเยี่ยงสุนัข คนทั้งหลายย่อมคิดต่อต้านอยู่ในใจ!
ที่สำคัญไปกว่านั้นประกายการต่อต้านนี้มันช่างคมกริบนัก!
เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียการทลายสาขาของพันธมิตรโอสถลงเช่นนี้มันย่อมจะทำให้พันธมิตรโอสถแสบร้อนไม่น้อยแน่!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาเสียจักรพรรดิเซียนไปนั้น!
จักรพรรดิเซียนแต่ละคนนั้นคือระดับหัวหน้า เป็นยอดฝีมือผู้ปกครองหล้าที่แท้จริง
ตายไปคนหนึ่งนี้มันย่อมจะสร้างความเจ็บปวดเสียหายให้ใหญ่หลวง!
ในห้องลับ ณ ดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงมันมีกลุ่มจักรพรรดิเซียนกำลังนั่งประชุมกันอยู่
ต้าวหยุนกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะลั่น “ฮ่าๆๆ…สะใจ! สะใจจริง! ไอ้พวกพันธมิตรโอสถบ้านั้นมันถูกตบหน้าเข้าอย่างแรงแล้ว! น้องเย่นั้นตอนเตรียมตัวไม่มีใครรู้เห็นแต่พอเขาลงมือมันกลับทำให้พวกเราต้องอ้าปากค้าง!”
จื่อหยางกล่าวขึ้นมาตาม “กั๋วห้วยนั้นมิใช่แค่ยอดฝีมือทั่วๆ ไปของพันธมิตรโอสถ เขานั้นนับได้ว่าเป็นหนึ่งในสามสุดยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นของพันธมิตรโอสถ! น้องเย่กลับจับคนระดับนั้นกลับไปตัวเป็นๆ ได้!”
แต่เทียนลู่นั้นกลับขมวดคิ้วแน่นกล่าวขึ้น “แต่ทำไมน้องเย่ถึงไม่สังหารมันลงเสียทันที? แล้วเขาก็ไม่ได้ส่งข่าวอะไรมาบอกเราเลยด้วยหรือว่า…นี่เขาคิดจะทำลายพันธมิตรโอสถลงด้วยตัวคนเดียว?”
จื่อหยางที่ได้ยินต้องส่ายหัวออกมา “ข้าได้ยินมาว่าตอนที่น้องเย่ไปบุกสาขาตะวันเจิดนั้นเขาทำเพื่อฝึกฝนปรับพลังบ่มเพาะตัว! ดูท่าตอนนี้เขาคงเตรียมตัวบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนก่อนที่จะทำอะไรต่อ! แต่ว่าพลังฝีมือระดับนี้หลังเขาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนแล้วมันก็ไม่แน่ว่าเขาจะเอาชนะหลี่ฉางเซิงมันได้! แต่ข้าสงสัยจริงๆ ว่าเขาจับกั๋วห้วยไปเพื่ออะไร? ข้าว่า…เขาจะต้องทำอะไรที่เราคาดไม่ถึงขึ้นมาอีกแน่!”