หนี?
เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นได้แต่ต้องทำหน้างงไปตามๆ กัน
เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียน?”
เจ้าหมอนี่คงไม่ได้ถูกเย่หยวนกระทืบจนเสียสติไปแล้วใช่ไหม?
จักรพรรดิหยกนั้นมันจะเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาได้อย่างไร?
“กั๋วห้วย เจ้าไปพักก่อนเถอะ ดูท่าจะถูกคนทุบตีจนเสียสติแล้ว!”
“เย่หยวน เขาว่าเจ้าจะเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาหรือ? ทำไมเจ้าไม่เรียกมันมาเปิดหูเปิดตาเราหน่อยเล่า?”
“ฮ่าๆๆ…”
เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างหัวเราะขึ้นตามไม่ขาดเสียง
พวกเขานั้นเห็นชัดเจนว่ากั๋วห้วยนั้นพิการและไม่อาจฟื้นคืนกลับมาได้อีก
หากมิใช่เพราะเรื่องนี้พวกเขาทั้งหลายก็ย่อมจะสัมผัสถึงตัวกั๋วห้วยได้
คำพูดของยอดฝีมือนั้นมันมีน้ำหนักเสมอ
แต่เวลานี้…มันไม่มีใครสนใจเขาแล้ว
แต่เมื่อกั๋วห้วยได้ยินคำของคนทั้งหลายนั้นเขาก็ต้องตีอกชกหัวร้องลั่นขึ้นมาอย่างสิ้นหวัง “มันจะเรียกเต๋าทุกข์ลงมาจริงๆ! ตอนที่มันสู้กับข้ามันก็แทบจะบรรลุอยู่แล้ว! เหตุผลที่มันกดพลังบ่มเพาะไม่ให้บรรลุก็เพราะมันคิดล่อพวกเจ้าออกมาเผชิญหน้าเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนพร้อมๆ กันให้ได้ตายตกไปกับมัน! เจ้าโง่! ทำไมยังไม่รีบหนีกันอีก!”
ได้ยินกั๋วห้วยร้องขึ้นมาสุดเสียงเช่นนี้คนทั้งหลายก็เริ่มแสดงสีหน้าแปลกๆ ออกมา
เพราะทุกคนในที่นี้ไม่มีใครโง่ แม้ว่าคำพูดของกั๋วห้วยมันจะฟังดูไร้สาระแต่มันก็ยังทำให้เกิดความระแวงขึ้นในใจ
เดิมทีนั้นพวกเขาต่างคิดว่าเย่หยวนนั้นรีบร้อนคิดหาทางแก้แค้นหลังจากได้สมบัติมา
แต่คิดไปคิดมาแล้ว มันก็มีอะไรแปลกๆ จริง
แต่เย่หยวนย่อมจะไม่เปิดโอกาสให้คนทั้งหลายได้คิดนาน
“หึๆ ในเมื่อพวกเจ้าอยากจะเปิดหูเปิดตาเช่นนั้น…ก็เบิกตาดูให้ดีแล้วกัน!”
ในเวลานี้เขาได้ปล่อยการกดพลังบ่มเพาะไว้และค่อยๆ พัฒนาพลังจนแทบบรรลุขึ้น เมฆลมต่างๆ มันเริ่มพัดขึ้นอย่างรุนแรง เกิดเมฆทุกข์ขึ้นมาบนหัวคนทั้งหลายจนทำให้ใจสั่นรัว
วิกฤต!
วิกฤตครั้งใหญ่!
คลื่นเต๋าทุกข์นั้นมันปรากฏขึ้นบนฟ้ากว้างจนทำให้คนทั้งหลายหน้าซีดขาวลง
เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายที่ได้ขึ้นเป็นผู้นำพันธมิตรสาขานั้นต่างล้วนเคยผ่านเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนกันมาแล้วแทบทั้งสิ้น
แต่มันไม่เคยมีใครได้เห็นเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนที่รุนแรงได้ปานนี้!
แสงบนท้องฟ้าเหนือเมฆไปนั้นมันเป็นลางของหายนะ!
“นี่…นี่มันเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนจริง! เป็นไปได้อย่างไรกัน?”
“มันทำให้สวรรค์อิจฉาแล้ว! เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนนี้ต้องรุนแรงล้ำโลกแน่!”
“ช่างเป็นคลื่นพลังที่น่ากลัวล้ำ ข้ารู้สึกว่า…แทบหายใจไม่ออกแล้ว!”
“เจ้าบ้านี่มันเรียกทุกข์กฎลงมากี่อย่างกัน…”
…
เวลานี้แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ต้องตื่นตะลึงกับพลังของเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนที่เขาเรียกลงมานี้
คลื่นพลังรุนแรงบนท้องฟ้านั้นมันทำให้เขาขนลุกทั้งกาย
“โฮ่ก!”
“โฮ่ก!”
“โฮ่ก!”
เงามังกรมันปรากฏขึ้นเหนือเมฆบินวนรอบหัวเขา
สายเลือดในร่างกายของเย่หยวนมันเดือดดาลขึ้นทันที
พริบตาเดียวนั้นร่างกายของเขาก็พัฒนาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนไปทันที
พร้อมๆ กันนั้นปราณเทวะของเขามันก็พัฒนาล้ำขึ้น!
โลกใบน้อยของเย่หยวนนั้นมันเหมือนจะเชื่อมต่อเข้ากับฟ้าดินในเวลานี้!
กฎยอดเต๋ามากมายค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเย่หยวน
การบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นมันเป็นทั้งหายนะและโชคลาภในคราเดียวกัน!
ในเวลาแห่งการบรรลุนี้มันคือโอกาสที่นักยุทธจะได้ใกล้ชิดกับเต๋าสวรรค์ที่สุด
ความรู้สึกนั้นมันช่างแปลกประหลาด
เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ชัดเจนว่าวิญญาณของเขามันกำลังระเหิด!
และสิ่งที่ได้แลกมานั้นมันคือพลังอันมหาศาล!
“ให้ตายสิ! เจ้าเด็กนี่มันจะเป็นสัตว์ประหลาดไปถึงไหนกัน! เรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาตอนบรรลุก็มีด้วยหรือ? เกิดมาข้ายังไม่เคยได้ยินได้ฟัง! หนีเร็ว! พวกเจ้าจะยังยืนโง่กันทำไมอีก?” จ้าวติงร้องลั่นขึ้นมาก่อนจะพุ่งตัวหายไป!
เมื่อได้ยินเสียงนั้นคนอื่นๆ จึงเริ่มได้สติและต้องขนลุกไปทั้งกาย
เวลานี้พวกเขาไม่คิดอะไรนอกจากหนีไปให้ไกล!
“เพิ่งจะคิดหนีหรือ? สายไปแล้ว!”
เย่หยวนนั้นก้าวออกมาพุ่งตัวเข้าใส่หวงฟู่หยุนซือเป็นเป้าหมายแรก!
หวงฟู่หยุนซือนั้นรู้สึกมึนงงไปทันทีก่อนจะหยุดเท้าลง!
‘ฉิบหาย อย่าตามข้ามาสิ!’
เขานั้นแทบจะอยากตบหน้าตัวเองให้สุดแรง
‘ทำไมต้องไปหาเรื่องเย่หยวนด้วย? ทำไมต้องไปดึงความสนใจของมันเข้ามาหาตัวเองด้วย?’
หากเขานั้นก้มหน้าก้มตาหลบเย่หยวนไป เย่หยวนก็คงเลือกจะตามจ้าวติงมากกว่าตัวเขาแน่!
แต่คิดได้ตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว!
เพราะว่าเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนมันลงมาถึงแล้ว!
ครืม!
สายฟ้าใหญ่พุ่งผ่านท้องฟ้าจนแยกเมฆออกเป็นสองฝั่ง!
เย่หยวนนั้นรู้สึกขนลุกตั้งรีบยกเขาแดนอนันต์ขึ้นมาทันที
ตูม!
สายฟ้านั้นกระแทกลงสู่แผ่นดินไม่เลือกมิตรศัตรู!
ความใหญ่ของสายฟ้านี้มันกว้างอย่างมาก เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายที่หนีออกไปนั้นต่างถูกพลังของยอดเต๋านี้กดลงใส่อย่างจัง
“เปรี้ยะ เปรี้ยะ เปรี้ยะ…”
ต่อให้พวกเขานั้นไม่ได้อยู่ ณ จุดศูนย์กลางของสายฟ้านี้ แต่เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายต่างก็ต้องกระอักเลือดขึ้นมาตามๆ กันทันที
หวงฟู่หยุนซือที่อยู่ใกล้เย่หยวนที่สุดนั้นย่อมมีสภาพดูไม่ได้
ตัวเขานั้นเองก็เพิ่งจะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมาได้ไม่นานพลังย่อมจะอ่อนแอกว่าใครๆ ในหมู่จักรพรรดิเซียนทั้งหลาย
การโจมตีนี้มันทำให้ร่างของเขาร่วงตกลงพื้นดินทันที
จากนั้นมันก็มีเลือดไหลออกมาจากทุกรูบนร่างกายของเขา
ส่วนอีกด้านตัวเย่หยวนนั้นได้รับการปกป้องการเขาแดนอนันต์
ตูม!
วินาที่สายฟ้าผ่าลงมานั้นเย่หยวนเองก็ถูกมันกระแทกตกลงจมดิน
เย่หยวนนั้นรู้สึกมึนงงอย่างมาก ความรู้สึกตอนกระแทกนี้มันเหมือนกระดูกทั้งร่างของเขาหักพังลงสิ้น
พลังของทุกข์เต๋าจักรพรรดิเซียนนี้มันรุนแรงจนเกินคาด
แต่ว่าเขานั้นได้รับการปกป้องการเขาแดนอนันต์ทำให้สภาพยังดีกว่าหวงฟู่หยุนซือมาก
หวงฟู่หยุนซือนั้นไม่ตายแต่ว่าร่างกายของเขานั้นก็นอนชักอยู่บนพื้นดูท่าคงไม่ได้สติแล้ว
สายฟ้าเดียวนี้มันทำให้เขามีสภาพกึ่งเป็นกึ่งตายได้
จ้าวติงนั้นมองขึ้นฟ้าก่อนจะหันมาดูเย่หยวน “เต๋าทุกข์เก้ากฎ!”
“มันเป็นเต๋าทุกข์เก้ากฎ! นี่มันเต๋าทุกข์เก้ากฎในตำนาน! ให้ตายสิวะ จะน่ากลัวเกินไปแล้ว!”
“ไอ้เด็กคนนี้มันกลับเรียกเต๋าทุกข์เก้ากฎลงมา!”
“หนีเร็ว! หากเจ้าถูกมันจับได้แล้วคงมีแต่ตายกับตาย!”
…
หมี่เทียนในทะเลจิตของเย่หยวนนั้นเองก็ร้องลั่นขึ้นมาเช่นกัน “เจ้าเด็กบ้านี่! เจ้าจะเกินไปแล้ว! ใครมันเรียกเต๋าทุกเก้ากฎลงมากันบ้าง? เจ้าไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้วหรือ?”
หมี่เทียนนั้นรู้สึกว่าหากอยู่กับเจ้าเด็กคนนี้ต่อไปสักวันเขาคงหัวใจวายตายก่อน
ฝันที่ว่าอยากกลับบ้านของเขานั้นมันคงไม่เป็นจริงอีกแล้ว!
“เรื่องนั้น…อะไรคือเต๋าทุกข์เก้ากฎกันเล่า?” เย่หยวนถามด้วยความมึนงง
เขานั้นไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนเลย
หมี่เทียนร้องตอบกลับมา “สายฟ้าที่ผ่าลงมานั้นเจ้าสัมผัสถึงพลังแห่งกฎได้กี่อย่างกันเล่า?”
เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องนึกย้อนกลับไปเล็กน้อยก่อนจะตอบ “ดูเหมือนมันมี…เก้า!”
เหตุผลที่สายฟ้าเต๋าทุกข์นั้นมันรุนแรงได้ปานนั้นก็เพราะว่ามันคือพลังของการผสานเก้ากฎเข้าด้วยกัน!
เย่หยวนนั้นมีเขาแดนอนันต์อยู่ในมือหากพูดกันตามตรงแล้วเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนย่อมจะไม่เป็นภัยใดๆ ต่อเขา
แต่เวลานี้เขากลับได้รับบาดเจ็บหนัก
ดูท่าแล้วเต๋าทุกข์ที่เขาเรียกลงมานี้มันคงไม่ธรรมดาจริงๆ!
“ครั้งแรกที่จักรพรรดิเซียนเรียกเต๋าทุกข์ลงมานั้นพวกเขาย่อมจะเรียกลงมาแค่หนึ่งกฎ! พวกที่เก่งๆ หน่อยก็อาจจะเรียกลงมาสองกฎได้บ้างแต่ต่อให้จะเป็นคนของสุดยอดค่ายสำนักอย่างวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นเอง ก็ยังเรียกลงมาได้ถึงเจ็ดถึงแปดกฎเท่านั้น เจ้าบ้านี่…กลับเรียกลงมาถึงเก้ากฎ! เก้านั้นคือจำนวนที่มากที่สุดในเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนแต่ละครั้งนั้นมันไม่มีทางเกินจำนวนนี้ไปได้ แต่คนที่สามารถผ่านเต๋าทุกข์จำนวนนี้ไปได้พวกเขานั้นต่างเป็นสัตว์ประหลาดในหมู่สัตว์ประหลาด ตัวตนที่แม้แต่สวรรค์ยังริษยา! เจ้าบ้านี่ไปทำให้สวรรค์ไม่พอใจเสียแล้ว!”
หมี่เทียนนั้นได้แต่ต้องกัดฟันร้องขึ้นมาไม่หยุด
เขารู้ดีว่าเย่หยวนนั้นเป็นสัตว์ประหลาดแต่ก็ไม่คิดฝันว่ามันจะเป็นถึงขั้นนี้!
………………………..