ตอนที่ 2203 มิใช่คนด้อยการศึกษา
“ถังม่านลี่เธอไม่ทานข้าวเหรอ? ทานแต่ผลไม้เนี่ยนะ?”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเห็นจานเปล่าตรงหน้าถังม่านลี่ซึ่งนอกจากแอปเปิ้ลปอกเปลือกก็มีแค่แตงโมสองชิ้นที่ได้มาจากเหมยเหมยเท่านั้น อีกอย่างถังม่านลี่ยังเคี้ยวช้า ๆจนแหลกละเอียด หนึ่งคำต้องเคี้ยวหลายสิบครั้งถึงยอมกลืน ลำพังเวลาในการแตงโมชิ้นเดียวของเธอเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็ทานไปได้ครึ่งลูกแล้ว
“อืม ช่วงนี้เอวฉันหนาไปหน่อย กำลังอดอาหารอยู่”
ถังท่านลี่พูดออกมาอย่างเนิบ ๆแล้วหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาทานด้วยความช้าเยี่ยงเต่าดังเดิม ทำเอาเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่เห็นเช่นนั้นหงุดหงิดจนแทบอยากแย่งมาจัดการให้หมดภายในคำสองคำ
“เธอผอมขนาดนี้แล้วยังอดอาหารอีกเหรอ? ระวังเป็นโรคกระเพาะนะ”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมองเอวคอดของถังม่านลี่ด้วยความอิจฉาแล้วมองขาช้างแขนกิเลนบึกบึนของตัวเองก็นึกปวดใจ
คนที่วัน ๆได้แต่ร้องจะลดความอ้วนส่วนมากเป็นคนผอมกันทั้งนั้น
คนที่อ้วนจริง ๆไม่เคยคิดจะลดความอ้วน อย่างเช่นเธอไงล่ะ!
ถังม่านลี่แค่อมยิ้มให้เล็กน้อย ต่างหูเด่นสะดุดตาส่ายไปมาขับให้เธอดูงดงามเย้ายวนอย่างยิ่ง ทั้งที่ยังคงหน้าตาเหมือนเมื่อสี่ปีก่อน แค่ผอมลงนิดแต่งหน้าหน่อยกลับมีบุคลิกที่ต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
“โครงร่างฉันใหญ่ แค่มีเนื้อหนังขึ้นมานิดหน่อยก็ดูอ้วนแล้ว แต่งตัวไม่สวย”
ถังม่านลี่อธิบายอย่างใจเย็น เธอใช้ชีวิตอยู่ในสถานบันเทิงแหล่งจับจ่ายเงินทองแห่งนั้นมาเกือบสี่ปี ได้พบเจอคนหลากหลายประเภท เคยถูกคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนที่ดีทำร้าย เคยถูกผู้ชายเอาเปรียบ ยิ่งเคยถูกโรคจิตทารุณมาก่อน…
ต่อให้เป็นหมูที่เคยผ่านความทุกข์ทรมานพวกนี้มาก็ต้องรู้จักระวังตนเองมากขึ้น ถังม่านลี่มาถึงจุดนี้ถึงพบว่าความจริงโลกใบนี้สิ่งที่บริสุทธิ์ที่สุดก็คือมิตรภาพระหว่างเพื่อนในวัยเรียน
แต่เธอกลับไม่ได้รักษามันเอาไว้ให้ดีและไม่ได้ตั้งใจเรียนหนังสืออีกต่างหาก
แม้จะรู้สึกเสียดายเล็กน้อยแต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ถังม่านลี่ก็ยังคงเลือกเส้นทางเดิม เธอไม่อยากใช้ชีวิตที่เอาเงินเดือนเพียงไม่กี่ร้อยหยวนแล้วหาผู้ชายธรรมดาแต่งงานใช้ชีวิตไปวัน ๆหรอก!
เธอในตอนนี้มีเงินที่ใช้ไม่หมดแล้วยังได้พบเจอกับผู้ชายที่มีสถานะไม่ธรรมดา เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิดเดียว!
“ถังม่านลี่เธอไม่กลับบ้านเกิดจริง ๆเหรอ? คู่หมั้นเธอจะทำอย่างไรล่ะ?” สีอันน่าจงใจถาม การปฏิบัติที่แตกต่างจากเหมยเหมยเมื่อครู่ทำให้เธอนึกอิจฉาในใจและเริ่มมีอคติกับถังม่านลี่
พวกเธอสองคนเคยล่วงเกินจ้าวเหมยกันทั้งคู่ แล้วทำไมมีเพียงถังม่านลี่ที่ได้รับการให้อภัยล่ะ?
ถังม่านลี่สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย คิ้วขมวดแน่นแต่ไม่นานก็คลายลงก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ “คนนั้นไม่ใช่คู่หมั้นของฉัน เป็นแค่เพื่อนบ้านเดียวกัน”
“ไม่หรอกมั้ง ทั้งที่ผู้ชายคนนั้นบอกว่าพวกเธอหมั้นกันตั้งแต่ตอนมอปลายแล้ว เขายังบอกอีกว่าค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัยของเธอบ้านเขาก็เป็นคนจ่ายด้วยซ้ำ รอเธอเรียนจบก็จะได้แต่งงาน” สีอันน่าเร่งเสียงให้ดังกว่าเดิม พร้อมมองด้วยสายตาหยามเหยียด
มิน่าถึงยอมไปเป็นโสเภณี อายุสิบกว่าปีก็เรียนรู้การยั่วผู้ชาย แบบนี้จะเป็นคนดีได้อย่างไร?
ขณะนี้ถังม่านลี่มิใช่คนด้อยการศึกษาคนเดิมอีกต่อไป แล้วแผนชั่วร้ายของสีอันน่าจะปกปิดเธอได้หรือ เธอมองสีอันน่าอย่างขบขันพลางเอ่ยเสียงเย็นชา “ไม่คิดว่าเธอจะสนิทกับเพื่อนบ้านเดียวกันของฉันขนาดนี้ จะว่าไปเพื่อนคนนี้หน้าตานับว่าหล่อเหลาพอสมควร ฐานะทางบ้านก็ถือว่าอยู่ในอันดับต้น ๆของหมู่บ้าน อันน่าถ้าเธอชอบเขาละก็ฉันช่วยพวกเธอได้นะ”
สีอันน่าสีหน้าเปลี่ยนไปฉับพลันแล้วด่ากราด “เธอพูดบ้าอะไร ฉันจะชอบคนบ้านนอกได้อย่างไร!”
“แล้วเธอไปหาเพื่อนบ้านเดียวกันของฉันบ่อย ๆทำไม? ผู้ชายผู้หญิงอยู่กันสองต่อสองคงไม่ได้ห่มผ้าคุยกันเฉย ๆหรอกมั้ง?” ถังม่านลี่แค่นหัวเราะทีหนึ่งโดยไม่เห็นสีอันน่าในสายตาเลยสักนิด
ลูกไม้แค่นี้ทำอะไรเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ!
“อุ๊บ”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรีบเอามือปิดปากแล้วก้มหน้าทานเนื้อต่อ บอกตามตรงถังม่านลี่ในตอนนี้ค่อนข้างถูกใจเธอนัก เพียงแต่เธอไม่มีทางเป็นเพื่อนกับโสเภณีหรอก
ต่อให้สูงส่งมีระดับก็ยังเป็นโสเภณี เพราะเนื้อแท้ไม่ต่างกันเท่าไรนัก
………………………..
ตอนที่ 2204 ผลงานจบการศึกษาที่สมบูรณ์แบบ
คู่หมั้นที่สีอันน่าพูดถึงพวกเหมยเหมยก็เคยเจอกันมาแล้วทั้งนั้น เมื่อหลายวันก่อนเขาแวะมาหาถังม่าน แต่ตอนนั้นถังม่านลี่ไม่อยู่หอพัก มีเพียงสีอันน่าที่อยู่
คู่หมั้นคนนั้นหน้าตาถือว่าใช้ได้แต่แต่งตัวเชยมาก แค่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นผู้ชายที่ไม่เคยออกไปเผชิญโลกภายนอกมาก่อน มีกลิ่นอายเชย ๆแบบฉบับคนบ้านนอกแผ่ออกมาจากตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า
แต่ไม่นานถังม่านลี่ก็หว่านล้อมให้ผู้ชายกลับไปได้สำเร็จและไม่เคยพบเจอกันอีก ไม่รู้ว่าสีอันน่าไปสืบเสาะเรื่องพวกนี้มาจากไหนกัน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นซึ่งเป็นของถังม่านลี่ เธอล้วงออกมาจากกระเป๋าแล้วกดรับสาย แต่ฟังไปได้ไม่กี่ประโยคก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์ ภาษาที่พูดเป็นภาษาบ้านเกิด ซึ่งถึงแม้จะตั้งใจกดเสียงลงก็ฟังออกว่าเธอโกรธมาก
“หวังเหลยนายอย่ามาหน้าด้าน เรื่องหมั้นระหว่างเราเป็นโมฆะไปแล้ว ฉันให้เงินบ้านนายไปห้าหมื่นแล้ว แถมมากกว่าค่าเทอมที่พวกนายให้ฉันมาสิบเท่า นายยังคิดจะเอาอะไรอีก?”
ถังม่านลี่โกรธมาก เธอใช้เงินคนตระกูลหวังนั่นก็จริงแต่ภายหลังเธอได้ชดใช้คืนไปแล้วสิบเท่า เงินห้าหมื่นเพียงพอสำหรับหวังเหลยตบแต่งหาภรรยาสักห้าคนได้แล้ว เธอคิดว่าเธอได้ทำดีที่สุดแล้ว หวังเหลยยังคิดจะเอาอะไรอีก?
ถังม่านลี่ด่าไปอีกหลายประโยคแล้ววางสายไปด้วยความขุ่นเคือง สีหน้าถมึงทึงไม่ทานแอปเปิ้ลอีกก่อนจะสะพายกระเป๋าออกจากห้องไป ดูท่าทางร้อนใจอย่างมาก
สีอันน่าลอบยกยิ้มมุมปากดีใจคนเดียวแล้วก้มหน้าทานข้าวต่อ
เหมยเหมยไม่อยากยุ่งเรื่องคนอื่น เธอกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจัดการกับข้าวที่ป้าฟางส่งมาให้จนหมดแล้วเรอติดต่อกันหลายครั้ง ความรู้สึกอิ่มท้องมันดีจริง ๆ
“ตอนนี้เธอทานเก่งจริง ๆ ดูผิวเธอสิดีขนาดไหน ฉันเดาว่าท้องแรกเธอน่าจะเป็นผู้หญิง แม่ฉันบอกว่าตอนที่แม่ฉันท้องฉันนะผิวทั้งนุ่มทั้งลื่น ผิวสวยกว่าตอนสาว ๆมากเลยล่ะ”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนลูบแก้มเหมยเหมยอย่างนึกอิจฉาทีหนึ่ง ผิวของเธอนับว่าดีอยู่แล้วแต่พอเทียบกับเหมยเหมยกลับกลายเป็นหนังหมูในฉับพลัน ปวดใจจัง
เหมยเหมยลูบท้องน้อยเบา ๆพร้อมยิ้มเอ่ย “ผู้ชายผู้หญิงก็ได้หมด ขอแค่ฉลาดแข็งแรงก็พอ”
“นั่นสินะ ตอนนี้ให้มีลูกได้คนเดียว ถ้าคลอดออกมาเป็นคนขี้โรคไม่ฉลาดคงเครียดตาย” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพยักหน้าเห็นด้วย ขณะเดียวกันก็แอบดีใจที่อิงจวี้กังเป็นคนชนเผ่าจ้วง อนาคตเธอมีลูกได้สองคน
สีอันน่าสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อยแล้วตกใจจนลืมความจริงที่ว่าตนไม่ญาติดีกับอีกฝ่าย พลั้งปากหลุดถามไปว่า “จ้าวเหมยเธอท้องเหรอ? เธอยังไม่แต่งงานเลยไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันแต่งงานหรือไม่แต่งงานแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ” เหมยเหมยตอกกลับเสียงเย็นชาประโยคหนึ่ง
“ยังไม่แต่งงานก็กล้าท้องเหรอ เหอะ ๆ” สีอันน่าหัวเราะเยาะ มองเหยียดด้วยสายตาดูถูก
ยังไม่ทันแต่งงานก็ทำให้ผู้หญิงท้องแล้ว บ่งบอกว่าคู่หมั้นของจ้าวเหมยไม่ได้รักเธอมากขนาดนั้น ไม่แน่อาจจะแค่เล่นสนุก ๆก็ได้!
เหอะ เธอจะรอดูจ้าวเหมยตกอับ!
ช่วงบ่ายต้องส่งผลงานจบการศึกษาซึ่งนับว่าเป็นผลงานภาพวาดที่สมบูรณ์แบบที่สุดของชีวิตสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัย เหมยเหมยเตรียมผลงานไว้นานแล้ว เป็นภาพวาด 3D ที่กำลังได้รับความนิยมอย่างมากในช่วงยุคหลังแถมยังวาดเป็นรูปฉิวฉิว รูปนี้เธอใช้เวลาวาดเกือบหนึ่งปีและเพิ่งเสร็จไม่นานนี่เอง ทำเอาเหยียนหมิงซุ่นคิดว่าในรูปเป็นฉิวฉิวตัวจริงเสียอีก
รูป 3D ต้องใช้เวลาอีกหลายปีถึงจะเป็นกระแสในประเทศจึงทำให้ตอนนี้พบเห็นได้น้อยมาก ผลงานของเหมยเหมยจึงโดดเด่นท่ามกลางผลงานจบการศึกษาคนอื่น ๆ ทั้งยังได้รับคำเชยชมจากบรรดาศาสตราจารย์มากมายที่เอ่ยชมไม่ขาดปาก ก่อนจะได้รับคำชมว่าเป็นผลงานจบการศึกษาที่ยอดเยี่ยมที่สุดตามคาด
เหมยเหมยมอบรูปนี้ให้กับทางมหาวิทยาลัย อนาคตจะมีโอกาสได้ไปเฉิดฉายในนิทรรศการของทางคณะศิลปกรรมศาสตร์เพื่อให้บรรดารุ่นน้องได้ชมเป็นตัวอย่าง นี่จึงเป็นเกียรติที่มีเพียงนักศึกษาชั้นปีที่สี่จะได้รับ หนึ่งปีมีเพียงสิทธิ์เดียวเท่านั้น
สิทธิ์ในปีนี้ย่อมตกเป็นของเหมยเหมยไปโดยปริยาย
เธอได้สร้างสรรค์ผลงานที่สมบูรณ์แบบที่สุดของชีวิตสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัยได้ดีที่สุด!
……………………..