ตอนที่ 2207 อยากทานเต้าหู้นมแล้ว
เหมยเหมยเองก็ค่อนข้างเป็นห่วงสภาพจิตใจของฉีฉีเก๋อ นับตั้งแต่ลุงปาเกินไม่อนุญาตให้เธอแต่งงาน หญิงสาวคนนี้ก็กลายเป็นแบบนี้มาโดยตลอด วัน ๆเอาแต่นั่งจนร่างกายซูบผอมลงไปไม่น้อย
“เปล่า แค่อากาศร้อนไม่อยากทานข้าว ฉันอยากทานเต้าหู้นมที่แม่ฉันทำน่ะ”
ฉีฉีเก๋อยิ้มพร้อมขมวดคิ้วมองกับข้าวมากมายบนโต๊ะอาหารที่ล้วนแต่เป็นของโปรดของเธอทั้งนั้น แต่ตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกอยากเลยสักนิด ทว่ากลับรู้สึกปุเลี่ยนอย่างเดียว
ตอนนี้เธออยากทานเต้าหู้นมฝีมือแม่ รสชาติเปรี้ยวอมหวานมีกลิ่นนมเข้มข้น แค่คิดน้ำลายก็สอแล้ว
ฉีฉีเก๋ออดกลืนน้ำลายไม่ได้ ในเมืองหลวงมีเต้าหู้นมขายแต่กลับไม่อร่อยเท่าที่แม่ของเธอทำ รสชาติไม่เหมือนต้นตำรับเลยสักนิด เธอเคยไปซื้อทานมาบ้างยังไม่ทันหมดก็ให้ฉางชิงซงจัดการที่เหลือแล้ว
เหมยเหมยขมวดคิ้ว บอกตามตรงเธอไม่คุ้นชินกับรสชาติของเต้าหู้นมเลยสักนิดและไม่เข้าใจความอยากกินเต้าหู้นมของฉีฉีเก๋อ ของแบบนั้นอร่อยตรงไหนกัน
เช่นเดียวกับฉีฉีเก๋อที่ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงชอบทานหั่มช้อยกอน ก็มันเป็นความแตกต่างทางภูมิศาสตร์นี่นา!
“ซีตันมีร้านหนึ่งเต้าหู้นมรสชาติดีไม่หยอก เธอไม่ได้ไปซื้อมาทานเหรอ?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนนึกแปลกใจ เธอก็ชอบทานเต้าหู้นมเช่นกันและได้แนะนำให้ฉีฉีเก๋อไปซื้อร้านที่เธอไปประจำโดยเฉพาะ
“ไปซื้อตั้งนานแล้วแต่ไม่อร่อยเท่าที่แม่ฉันทำ” ฉีฉีเก๋อรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก ความต้องการต่อเต้าหู้นมยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นจนเธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ นึกอยากซื้อตั๋วรถไฟกลับไปทานเต้าหู้นมที่บ้านเกิดเดี๋ยวนี้ทันที
“เต้าหู้นมร้านนั้นเธอยังไม่พอใจก็คงมีแต่กลับไปทานที่บ้านเกิดแล้วล่ะ” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลอกตาใส่เธอทีหนึ่ง เมื่อก่อนไม่เห็นเธอช่างเลือกขนาดนี้แต่ตอนนี้กลับเอาแต่ใจขึ้นแล้ว
เดิมเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแค่พูดไปทีเชิงล้อเล่น ใครจะรู้ว่าฉีฉีเก๋อกลับคิดจริงจังด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“หรือว่าตอนบ่ายฉันกลับบ้านเลยดีกว่า บ่ายสามครึ่งมีรถเที่ยวหนึ่งไปเมืองที่ฉันอยู่”
เหมยเหมยกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตกใจกันยกใหญ่
“น้ำไม่ได้เข้าสมองเธอหรอกใช่ไหม? รถเที่ยวบ่ายสามครึ่งไปถึงเมืองที่เธออยู่ก็สามทุ่มแล้ว ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเธอไปนอนโรงแรมไม่กลัวโจรขโมยเงินหรือข่มขืนหรือไง เพื่อเต้าหู้นมอันเดียวต้องลงทุนขนาดนั้นเชียวเหรอ?”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโกรธจนตบศีรษะฉีฉีเก๋อไปหลายที โง่ขึ้นทุกวันจริง ๆ
เหมยเหมยเองก็พูดเกลี้ยกล่อม “ใกล้จะถึงพิธีจบการศึกษาแล้ว ถ้าเธออยากทานจริง ๆก็รออีกสักสิบวัน รอพิธีการศึกษาจบค่อยกลับไปเถอะ”
“แต่ฉันอยากทานตอนนี้นี่นา อยากทานมากจนจะกระอักตายอยู่แล้ว เหมือนมีมดวิ่งอยู่ในท้องเลย…”
ฉีฉีเก๋อเองก็ลำบากใจเหลือเกิน เธอไม่เคยต้องการจะทานอะไรสักอย่างเท่านี้เลยมาตั้งแต่เด็ก ราวกับว่าหากไม่ได้ทานเต้าหู้นมตอนนี้เธอก็จะหายใจไม่ออก
เหมยเหมยฉุกคิดและเริ่มสงสัยขึ้นมาเล็กน้อย
อาการของฉีฉีเก๋อในตอนนี้เหมือนเธอในช่วงก่อนหน้านี้เลย!
หรือว่า?
ใจของเธอหล่นตุบ หวังว่าคงจะไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ไม่อย่างนั้นปัญหาเดิมยังไม่จบก็มีปัญหาใหม่เข้าแล้ว
เหมยเหมยกำลังจะถามช่วงเวลาประจำเดือนของฉีฉีเก๋อป้าฟางก็ยกปลาเล็กทอดจานใหญ่มา ก่อนจะพูดเสียงดังกลั้วหัวเราะ “ปลาทอดที่พวกหนูชอบทานที่สุดมาแล้ว ป้าคลุกแป้งกับไข่ กรอบนอกนุ่มใน ทานเยอะ ๆล่ะ”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตาเป็นประกายพลางตะโกนเสียงดังอย่างดีใจ “ป้าฟาง หนูรักป้าที่สุดเลย”
เธอไม่ใช้ตะเกียบแต่เลือกยื่นแขนอวบขาวเนียนไปหยิบปลาเล็กทอดมาเคี้ยวทันที เสียงดังกรุบ ๆ ทานไปก็พูดชมไปไม่ขาดปาก ทำเอาเหมยเหมยก็เกิดอยากขึ้นมาเลยคีบมาทานหนึ่งตัว
“อร่อยจัง ทำไมเมื่อก่อนฉันไม่เคยรู้สึกว่าปลาเล็กทอดอร่อยขนาดนี้นะ…”
เหมยเหมยทานติดต่อกันหลายตัว ยิ่งทานก็ยิ่งอร่อยจนแทบหยุดไม่อยู่
ฉีฉีเก๋อเห็นแล้วก็รู้สึกอยากขึ้นมาจึงหยิบตัวหนึ่งเข้าปาก แต่เพิ่งกัดไปแค่คำเดียวสีหน้าก็เปลี่ยนไปฉับพลัน เอามืออุดปากพุ่งตัวไปที่ห้องน้ำ
………………………….
ตอนที่ 2208 เกิดปัญหาถึงชีวิต
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตกใจเลยถามด้วยความมึนงงว่า “ฉีฉีเก๋อเป็นอะไรไป?”
เหมยเหมยใจหล่นวูบ พฤติกรรมของฉีฉีเก๋อในตอนนี้เหมือนเธอเมื่อหนึ่งเดือนก่อนไม่มีผิด เธอพอจะมั่นใจเจ็ดในสิบส่วนแล้ว
ไม่นานฉีฉีเก๋อก็กลับมานั่งที่เดิมในสภาพที่สีหน้าไม่สู้ดีนัก เธอไม่ได้ทานปลาเล็กทอดอีกต่อไปแต่คีบผัดมันเส้นมาทาน ทีนี้เหมยเหมยถึงสังเกตเห็นว่าผัดมันเส้นจานใหญ่แทบจะถูกฉีฉีเก๋อจัดการคนเดียวและไม่แตะกับข้าวอย่างอื่นเลย
“เธอเป็นอะไร? เป็นหวัดเหรอ” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถามด้วยห่วงใย
“ฉันก็ไม่รู้ ช่วงนี้รู้สึกคลื่นไส้ ทานอะไรก็ไม่ค่อยมีรสชาติ อยากแต่จะทานเต้าหู้นมอย่างเดียว”
ฉีฉีเก๋อเองก็เริ่มงงตัวเอง ก่อนจะเริ่มพร่ำหาถึงเต้าหู้นมอีกครั้ง ความต้องการที่จะกลับบ้านรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
“ประจำเดือนเธอไม่มานานแค่ไหนแล้ว?” เหมยเหมยถามขึ้นกะทันหัน
ฉีฉีเก๋อชะงักพลางมองเหมยเหมยด้วยความฉงน ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆเธอถึงถามคำถามนี้ขึ้นมา แล้วยังเลือกถามในเวลาทานข้าวด้วย เธอคิด ๆพลันก็ใจเต้นตุบตับ ถ้าเหมยเหมยไม่ถามเธอคงไม่ได้สังเกต ที่แท้ประจำเดือนของเดือนนี้มาช้าหลายวันแล้ว
เหมยเหมยแค่เห็นสีหน้าเธอก็รู้คำตอบแล้ว “เลื่อนใช่ไหม? เลื่อนมากี่วันแล้ว?”
“ฉันไม่ได้นับ อาจจะสิบกว่าวันได้มั้ง ฉันไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำ…”
ฉีฉีเก๋อสติเริ่มเลื่อนลอย ต่อให้เธอใสซื่อเพียงใดก็รู้ว่าการที่ประจำเดือนไม่มาสื่อถึงอะไร
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเข้าใจในทันทีสีหน้าก็ฉับพลัน ถลึงตาใส่ฉีฉีเก๋ออย่างดุดันแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ย “ฉันจะไปซื้อที่ตรวจครรภ์มา”
เธอไม่สนใจกับข้าวอีกต่อไปแล้วรีบคว้ากุญแจรถวิ่งออกไปอย่างร้อนรน
ละแวกบ้านเหมยเหมยมีร้านยาครบครันขนาดใหญ่แห่งหนึ่งอยู่ ไม่นานเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็กลับมาพร้อมกับที่ตรวจครรภ์หลายแผ่นแล้วโยนใส่หน้าฉีฉีเก๋อ พูดเสียงเย็นชาว่า “ไปตรวจที่ห้องน้ำเดี๋ยวนี้”
“อันนี้…ใช้…อย่างไรเหรอ?” ฉีฉีเก๋อถามติด ๆขัด ๆ
“ฉี่…แล้วเอาอันนี้รอง เอาหัวด้านนี้แช่ในฉี่แล้วค่อยดูว่าขึ้นกี่ขีด”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตะคอกเสียงดัง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมถึงโกรธขนาดนี้ น่าโมโหชะมัด กล้าหาเรื่องใส่ตัวจนเกิดชีวิตใหม่เลยไหมล่ะ!
ฉีฉีเก๋อถูกพ่นน้ำลายใส่เต็มหน้าก็หยิบกระดาษตรวจครรภ์หนึ่งแผ่นเตรียมเข้าห้องน้ำ แต่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเรียกเธอไว้ “เอาพวกนี้ไปด้วย แช่ให้หมด”
เพราะกังวลว่ากระดาษตรวจครรภ์ไร้ประสิทธิภาพเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถึงตั้งใจซื้อมาหลายแผ่น แช่ให้หมดทีเดียวคงไม่เกิดข้อผิดพลาดหรอก
ฉีฉีเก๋อกัดฟันหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป พวกเหมยเหมยรออยู่ข้างนอกและหมดอารมณ์ทานข้าวต่อ หากยายโง่ฉีฉีเก๋อท้องขึ้นมาจริง ๆ…
“ให้ตาย เสียเปรียบไอ้สารเลวฉางชิงซงนั่นแล้ว!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนด่าอย่างนึกแค้นใจ หากฉีฉีเก๋อท้องก็ต้องจัดงานแต่งงานอย่างแน่นอน จะให้ทำแท้งก็คงไม่ได้หรอกมั้ง!
เหมยเหมยมุ่นคิ้วแน่นคิดอย่างไรก็คิดไม่ตกเลยถามเสียงเบา “ฉีฉีเก๋อเคยมีอะไรกับฉางชิงซงแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวไม่ใช่เหรอ? ตอนนั้นอยู่ในช่วงปลอดภัยนี่นา ทำไมถึงท้องได้ล่ะ?”
หรือว่าภายหลังฉีฉีเก๋อเผลอขึ้นเตียงกับฉางชิงซงอีก?
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเองคิดได้เลยกัดฟันกรอด “ต้องเป็นแผนชั่วร้ายของฉางชิงซงแน่ ทำทีเห็นด้วยว่าเลื่อนงานแต่งงานแต่ลับหลังแอบนัดฉีฉีเก๋อเพื่อจงใจทำให้เธอท้อง แบบนี้ก็จัดงานแต่งงานได้ตามกำหนดเดิม แม่ของเขาก็ได้หลานฟรี ๆอีกคนมา ให้ตาย…ไอ้สารเลวนี่มันร้ายกาจจริง ๆ ทำไมเมื่อก่อนฉันไม่เคยรู้ธาตุแท้ของเขานะ…
ไม่ได้ จะเสียเปรียบไอ้ชั่วนี่ไม่ได้ สู้เอาเด็กออก…”
เหมยเหมยถลึงตาใส่เธอทีหนึ่ง “เธอเบาเสียงหน่อย เรื่องเป็นมาอย่างไรเรายังไม่รู้เลยเธอก็กำหนดโทษให้คนอื่นแล้ว อีกอย่างต่อให้ฉีฉีเก๋อมีลูกจริง ๆ เด็กคนนี้ก็เป็นลูกของเธอ เราไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนเธอนะ”
………………………..