กู้ชิวอี๋พูดอย่างขุ่นเคือง:”จินหลิงเป็นสถานที่ต้องสงสัยสำคัญของพ่อมาโดยตลอด พ่อของฉันเคยมาเองหลายครั้ง เขาใช้เส้นสายของเขา เพื่อตรวจสอบเด็กผู้ชายทุกคนในจินหลิงที่อายุใกล้เคียงกับพี่ และเขาก็ตรวจสอบซ้ำหลายครั้ง พ่อได้ตรวจสอบทุกสถานีหน่อยกู้ภัย สถานสงเคราะห์ และองค์กรสวัสดิการนอกภาครัฐในประเทศจีน มันไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับพี่เลย”
“มันเป็นไปไม่ได้!”เย่เฉินโพล่งออกมา:”พี่อาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงมาตลอด 10 ปี ตั้งแต่อายุ 8ขวบถึง 18 ปี และพี่ไม่ได้เปลี่ยนชื่อเลยตั้งแต่วันที่พี่เข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พ่อแม่ของพี่ตั้งชื่อให้พี่ว่าเย่เฉิน และข้อมูลส่วนตัวที่พี่กรอกในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็คือเย่เฉิน ถ้าลุงกู้เคยมา เขาจะเจอพี่แน่นอน”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างมั่นใจ:”เป็นไปไม่ได้! ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา พ่อของฉันมาที่จินหลิงเอง และมาไม่น้อยกว่าห้าครั้ง! จำนวนครั้งที่ส่งคนมาก็เยอะมาก! ใช้ความสัมพันธ์ทั้งหมดแล้ว แต่ก็ไม่เจอเบาะแสอะไรของพี่เลย”
“ฉันยังจำครั้งสุดท้ายที่พ่อของฉันมาที่จินหลิงได้ มันเป็นช่วงปิดเทอมฤดูร้อนที่ฉันเตรียมจะไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ประเทศอังกฤษตอนอายุ 18 ปี เพราะตามคำขอที่เด่นชัดของฉัน พ่อของฉันก็พาฉันมาที่นี่ เราทั้งคู่อาศัยอยู่ในจินหลิงสองสัปดาห์ ใช้ลูกน้อง เส้นสาย และนักสืบเอกชนหลายร้อยคน เพื่อค้นหาเบาะแสต่างๆ แต่ก็ยังไม่พบข้อมูลใดๆเกี่ยวกับพี่เลย”
เย่เฉินฟังคำพูดของกู้ชิวอี๋ และมองไปที่สีหน้าจริงจังและตื่นเต้นของกู้ชิวอี๋ แล้วเกิดความตื่นตระหนกเกิดขึ้นในใจ
ตั้งแต่พ่อแม่ของเขาเสียไป เย่เฉินลนลานน้อยมาก แต่ในขณะนี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกได้ถึงความประหม่าความไม่สบายใจ
เขาเริ่มสงสัยว่า วัยเด็กที่น่าเศร้าของเขา ดูเหมือนจะมีเรื่องหลอกลวงที่น่าสะพรึงแฝงอยู่
เขาอยู่ในสถานสงเคราะห์เป็นเวลาสิบปี กู้เย้นจงพยายามหาตัวเองหลายครั้ง อย่างเต็มที่ เป็นไปไม่ได้ที่จะเพิกเฉยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง
ดังนั้นมันเป็นเพราะอะไรกันล่ะ ขัดขวางไม่ให้เขาค้นพบหรือไม่สามารถพบว่าตัวเองเคยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง?
หรือว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีปัญหา?
หรือว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจงใจปกปิดข้อมูลส่วนบุคคลของเขา?
แล้วใครสั่งให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทำแบบนี้ล่ะ?
แล้วคนที่ส่งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มีแรงจูงใจอะไรกันแน่?
จู่ๆเขาก็นึกได้ว่า ตระกูลเย่มีอำนาจกว้างขวางมาก มันไม่น่าจะปล่อยให้เขาอยู่ในจินหลิงมาหลายปีขนาดนี้
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาสามารถนำศพของพ่อแม่ กลับไปฝังศพที่ปักกิ่งได้ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่า พวกเขารู้เส้นทางของครอบครัวตัวเองเป็นอย่างดี
กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า ตระกูลเย่ต้องรู้ว่าพวกเขาอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงตั้งแต่แล้วแน่นอน
แล้วมีความเป็นไปได้มาก หลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยหลบหนีจากการสอดส่องของตระกูลเย่ได้เลย
สิ่งนี้ยังอธิบายได้ว่า ทำไมถังซื่อไห่ สามารถหาตัวเองเจอ ที่โรงพยาบาลได้ง่ายๆ
เหตุผลที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ดูเหมือนจะซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ…
เมื่อเห็นเย่เฉินตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง กู้ชิวอี๋ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยว่า:”พี่เย่เฉิน พี่กำลังสงสัย ว่าเบื้องหลังนี้แผนร้ายอะไรใช่ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า:”ฉันคิดว่ามีปัญหาบางอย่างดูเหมือนจะแปลกๆ แต่ตอนนี้ฉันยังเรียบเรียงไม่ได้”
กู้ชิวอี๋รีบพูดว่า:”ถ้างั้นให้ฉันโทรหาพ่อ และขอให้พ่อของฉันมาที่นี่!”
พูดจบ เธอกำลังจะเอื้อมมือหยิบมือถือมา
“อย่า อย่าเด็ดขาด!”เย่เฉินรีบห้ามเธอ:”เรื่องที่เธอเจอฉัน อย่าเพิ่งบอกใครก่อน รวมถึงพ่อเธอด้วย!”