ตอนที่ 2808 พลิกผัน!
หากให้พูดแล้วกองทัพของทวีปสวรรค์แรกนั้นมีจำนวนมากกว่าเผ่าเลือดถึงสองเท่าครึ่ง แน่นอนว่าย่อมจะต้องได้ชัยมาอย่างง่ายดาย
แต่สภาพจริงๆ ของสนามรบนั้นมันกลับไม่เป็นเช่นนั้น!
เผ่าเลือดนั้นกลับกำลังได้เปรียบเผ่ามนุษย์ไปอย่างสิ้นเชิง
เผ่าเลือดนั้นฆ่าไม่ตาย ย่อมจะมีกำลังเหนือล้ำเกินจำนวน
การต่อสู้ของพวกเขานั้นมันเป็นการสู้แบบไม่สนใจชีวิตตน
เพราะว่าหากแลกชีวิตกันไปแล้วคนทวีปสวรรค์แรกก็จะตาย แต่เผ่าเลือดยังคืนชีพกลับมาได้
เพราะฉะนั้นตอนนี้เผ่าเลือดที่มีแค่สองหมื่นนั้นกลับกำลังกดดันทัพทวีปสวรรค์แรกที่มีกว่าห้าหมื่นได้สิ้นเชิง
เหล่าจักรพรรดิเที่ยงเผ่าเลือดนั้นเองต่างก็ปกป้องรอบๆ เส้นทางมิติอย่างแน่นหนาไม่ปล่อยให้คนทวีปสวรรค์แรกได้เข้าใกล้
ในศึกนี้ไม่เจ้าก็ข้าต้องตาย!
“ฮ่าๆๆ ไอ้พวกมนุษย์หน้าโง่ แค่หมัดเดียวนี้ก็ป้องกันไว้ไม่ได้!”
หลัวชวนนั้นฉีกร่างของยอดฝีมือชาวมนุษย์คนหนึ่งลงพร้อมกัดกินเลือดของเขาไป
ในศึกเช่นนี้เผ่าเลือดสามารถใช้ร่างของศัตรูมาเป็นแหล่งเติมพลังงานได้เรื่อยๆ
เพราะฉะนั้นศึกของทั้งสองฝ่ายนั้นฝ่ายทวีปสวรรค์แรกจึงมีแต่ความสูญเสียและเหนื่อยอ่อนไปเรื่อยๆ แต่ฝ่ายเผ่าเลือดกลับยังคงตั้งมั่นได้ไม่มีถอย
“ไอ้หมาเลือด ตายไปเสีย!”
เต้าเฉินนั้นร้องลั่นขึ้นมาทำลายร่างของเผ่าเลือดคนหนึ่งทิ้ง!
ศิษย์นิกายยาสุดล้ำนั้นย่อมจะมีฝีมือเหนือล้ำคนทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นวิชายุทธหรือวรยุทธบ่มเพาะนั้นพวกเขาย่อมจะเหนือล้ำกว่าคนในระดับเดียวกันอย่างไม่ต้องสงสัย
เต้าเฉินนั้นเก่งกาจอย่างมาก มากจนสามารถทำลายร่างของเผ่าเลือดลงได้ในพริบตา
ซ่งเหมียวนั้นกำลังเผชิญหน้าอยู่กับจักรพรรดิเที่ยงขั้นปลายของเผ่าเลือดคนหนึ่ง
คนทั้งสองนั้นต่อสู้สวนกลับไปมาอย่างดุเดือดไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ
ซ่งเหมียวเองก็ได้รับการรักษาของนิกายยาสุดล้ำเช่นกันทำการกดดันเลือดกัดกร่อนในกายด้วยเลือดของภูติแท้ ทำให้เวลานี้พลังฝีมือของเขามันกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง
ในกองทัพนั้นมันมียอดฝีมือกว่าห้าพันคนที่ได้รับการรักษาเช่นนี้เหมือนเขา
พวกเขานั้นได้รับการรักษาของนิกายยาสุดล้ำและกลับมาอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อมได้
เพราะฉะนั้นมันจึงไม่มีใครสนใจคำพูดของเย่หยวนเลย
“จงเยว่ เราสู้กันมาสามคราแล้วแต่ครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้าย ข้าจะสังหารเจ้าลงให้ได้!” ซ่งเหมียวประกาศขึ้น
ในศึกครั้งก่อนๆ นั้นศัตรูของซ่งเหมียวนั้นมันก็คือจงเยว่คนนี้
แต่ว่าเขานั้นกลับถูกฝ่ามือเลือดของจงเยว่เข้าจนทำให้ติดพิษกัดกร่อนเลือด อ่อนแอลงไปทุกครั้งที่ได้สู้
เวลานี้เมื่อเขาฟื้นสภาพกลับมาได้แล้ว มันก็ถึงเวลาเอาคืน!
เมื่อได้เห็นว่าซ่งเหมียวนั้นคืนสภาพกลับมาสมบูรณ์ได้เช่นนี้ตัวจงเยว่เองก็ต้องอ้าปากค้างเช่นกัน
เพราะเผ่าเลือดนั้นไม่คิดฝันว่ายอดฝีมือของทวีปสวรรค์แรกนั้นกลับจะสามารถรักษาเลือดกัดกร่อนของพวกเขา
ได้
หากเป็นเช่นนั้นจริงความได้เปรียบอย่างท่วมท้นของเผ่าเลือดมันก็อาจจะจางหายไปแล้ว
“แค่เจ้านี้? มันยังไม่พอหรอก! ข้าทำร้ายเจ้าไปได้ครั้งหนึ่ง ข้าก็ย่อมจะทำได้อีก!”
จงเยว่นั้นไม่คิดกลัวหรือปกป้องตัวเองใดๆ
ต่อให้ซ่งเหมียวจะกลับมาสมบูรณ์ได้แต่เขาก็ยังไม่อาจจะเอาชนะได้ง่ายๆ เช่นกัน
คนทั้งสองนั้นมีฝีมือใกล้เคียงกันและต่อสู้กันอย่างดุเดือดใช้พลังออกมาอย่างสุดตัว
แต่จู่ๆ สีหน้าของซ่งเหมียวนั้นมันก็เปลี่ยนสีไปก่อนที่คลื่นพลังจะปั่นป่วน
จงเยว่นั้นย่อมจะไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือและพุ่งตัวเข้ามาซัดกระหน่ำจนซ่งเหมียวไม่มีโอกาสหายใจ
ปัง!
จงเยว่กระแทกฝ่ามือออกมาใส่อกของซ่งเหมียวจนร่างของเขาลอยลิ่วออกไป
ซ่งเหมียวนั้นหน้าซีดขาวเพราะว่าเวลานี้เลือดในร่างของเขานั้นมันกลับเดือดพล่าน
เขาพบว่าเวลานี้เลือดภูติแท้ที่ถูกฉีดเข้าร่างเขามานั้นมันกลับคลั่งขึ้น
ปราณเทวะของเขาไม่อาจควบคุมมันได้เลย
เมื่อจงเยว่ได้เห็นเช่นนั้นเขาก็อดหัวเราะขึ้นไม่ได้ “ฮ่าๆๆ…เจ้าทำข้ากลัวแทบตายแล้ว นึกว่าจะแก้พิษเลือดกัดกร่อนได้ ไม่นึกเลยว่าที่แท้แล้วจะเป็นได้แค่เสือกระดาษ! ซ่งเหมียว เตรียมตัวตาย!”
“ให้ตายสิวะ! ที่แท้คำพูดของเย่หยวนมันกลับถูกต้อง! วิธีรักษาของนิกายยาสุดล้ำนั้นมันมีอันตรายแฝงมาจริง! เวลาปกตินั้นมันไม่อาจจะสัมผัสถึงได้แต่ว่าหากใช้พลังออกมาอย่างสุดตัวเป็นเวลานานแล้วสมดุลในร่างมันก็จะแตกสลายลงทำให้สายเลือดภูติแท้นั้นคลั่งพร้อมๆ กับพิษเลือดกัดกร่อน! ตอนนี้มันแย่เสียยิ่งกว่าความตายอีก!”
ซ่งเหมียวนั้นได้แต่กัดฟันแน่นขึ้นมาอย่างเสียใจ
เพราะเขานั้นได้รู้แล้วว่าคำของเย่หยวนนั้นมันไม่ผิดพลาดแม้แต่น้อย
พวกเขานั้นหลับหูหลับตาเชื่อนิกายยาสุดล้ำอย่างไม่คิดสงสัย
สิ่งที่เย่หยวนกล่าวไว้นั้นพวกเขาย่อมจะคิดแค่ว่าเขาอยากสร้างชื่อเสียงให้ตัวเองเท่านั้น
คนเช่นนี้ตัวซ่งเหมียวย่อมจะไม่คิดสนใจ
ฟุบ!
ซ่งเหมียวนั้นพุ่งตัวถอยกลับไปอย่างไม่กล้าปะทะกับจงเยว่ตรงๆ อีก
พร้อมๆ กันนั้นในกองทัพมันก็มียอดฝีมือหลายคนที่พิษเริ่มแสดงอาการออกมาพร้อมๆ กัน
“อ้าก! ข้าไม่ได้มาเพื่อตายเช่นนี้!”
“ฉีดเลือดภูติแท้เข้าร่าง มันกลับเป็นสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าพิษ! ข้าตายเปล่าเสียแล้ว!”
“ที่แท้คำที่เย่หยวนนั่นพูดมันเป็นความจริง!”
จักรพรรดิเซียนหลายคนนั้นถูกเผ่าเลือดฆ่าตายอย่างไม่อาจขัดขืนได้
เวลานี้ทัพของทวีปสวรรค์แรกมันจึงแตกพ่ายออกทันที
แม้ว่าพิษเลือดกัดกร่อนนั้นมันจะรุนแรงแต่ก็ไม่ถึงขั้นสู้ไม่ได้
แต่สภาพในตอนนี้มันไม่ต่างอะไรจากการสั่งให้พวกเขาไปตาย พวกเขาย่อมจะไม่อาจสู้ได้อีก
ในกองทัพนั้นมันมีคนกว่าห้าพันที่จู่ๆ ก็ตายลงไปจนทำให้ฝ่ายกองทัพเผ่าเลือดตีกลับออกมาได้ทันที
กองทัพห้าหมื่นนั้นเสียเปรียบลงอย่างมาก
เมื่อเหล่าเผ่าเลือดได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ยิ้มกว้างพุ่งตัวออกมาไล่สังหารคนที่เสียหลักทั้งหลายทันที
“เป็นไปได้อย่างไรกัน? นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? ตอนที่ทดสอบกันนั้นมันไม่มีปัญหาแม้แต่น้อยแท้ๆ!”
เต้าเฉินนั้นร้องลั่นขึ้นมา มีหรือที่เขาจะยังมองไม่ออกว่าตัวปัญหาคือเลือดภูติแท้?
แต่การทดลองก่อนหน้านี้มันกลับไม่มีปัญหาใดๆ เลย ทำไมจู่ๆ มันถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาได้?
เขานั้นไม่อาจจะหาเหตุผลใดมากรองรับได้เลย!
“ทะ-ที่แท้คำพูดของหมอนั่นมันถูกต้อง!” ในเวลานั้นเองที่เขาได้เข้าใจความหมายในคำพูดของเย่หยวน
แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
เวลานี้พวกเขาตกเป็นฝ่ายถูกไล่ล่าแล้ว
เวลานี้เหล่ายอดฝีมือทวีปสวรรค์แรกนั้นต่างค่อยๆ ตายตกลงจนเลือดจากร่างของพวกเขานั้นย้อมทะเลกลายเป็นสีเลือด!
แต่ในเวลานั้นเองที่ได้ปรากฏเงาร่างห้าเงาขึ้นมาจากห้วงมิติ
คนทั้งห้านั้นถือธนูและศรบนหลัง
เมื่อเย่หยวนเห็นสภาพตรงหน้าเขาก็อดขมวดคิ้วแน่นไม่ได้
แน่ล่ะว่ามันต้องกลายเป็นเช่นนี้!
“โชคยังดี! โชคยังดีที่เรามาทันเวลา! พวกเจ้าหามุมดีๆ! อย่าเข้าไปในสนามรบเอง ยิงแค่ธนูเข้าไปก็พอ!” เย่หยวนสั่ง
“ฮี่ๆ พี่เย่หยวนสร้างอาวุธลับมาเช่นนี้ ข้าล่ะอยากลองจนตัวสั่นแล้ว!” จิงเฟยยิ้มกว้างหัวเราะขึ้น
คนทั้งสี่นั้นไม่พูดพร่ำให้มากกว่าพุ่งตัวออกไปหามุมยิงดีๆ ที่ขอบของสนามรบก่อนจะรีบง้างคันธนูขึ้น
ฟุบ!
ฟุบ!
ฟุบ!
ธนูคมกริบฝ่าสายลมเข้าไปจนเกิดเป็นเสียง
ฉึก!
วินาทีที่จักรพรรดิเซียนเผ่าเลือดคนหนึ่งถูกธนูนี้ปักเข้าร่างของเขาก็หยุดเคลื่อนไหวไปทันที
จากนั้นยอดฝีมือของทวีปสวรรค์แรกก็เข้าไปสังหารมันลง!
แต่ใบหน้าของยอดฝีมือทวีปสวรรค์แรกคนนั้นกลับต้องเปลี่ยนสีไปเพราะว่าเผ่าเลือดคนนี้มันกลับไม่ฟื้นคืนชีพมา!
เขานั้นไม่มีเวลาให้คิดมารีบกลับไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ต่อทันที
ภาพนี้มันเกิดขึ้นทั่วทุกมุมของสนามรบ
ศรธนูดอกแล้วดอกเล่าพุ่งเสียบร่างของเผ่าเลือดไปมากมาย!
การปรากฏตัวขึ้นของพวกเย่หยวนทั้งห้านี้มันได้ทำให้คนทวีปสวรรค์แรกได้กลับมามีเวลาตั้งทัพกันอีกครั้ง!
จากนั้นการสวนกลับมันก็เริ่มขึ้น เหล่ามนุษย์บุกเข้าสังหารเผ่าเลือดอย่างไม่หยุดยั้ง
ในเวลาสั้นๆ นี้พวกเย่หยวนทันห้าได้ยิงธนูออกไปกว่าร้อยดอกสังหารเผ่าเลือดไปมากมาย
นี่มันคือความตายอย่างแท้จริง!
เผ่าเลือดนั้นกลับไม่อาจจะคืนชีพกลับมาได้!
…………………………