แต่ความขุ่นเคืองในใจของเขานั้นหายวับไปทันที
เพราะเขารู้ว่าถังซื่อไห่และป้าหลี่ ทำเพราะหวังดีกับเขา
ถ้าไม่ใช่พวกเขาที่ปกป้องตัวเองทุกวิถีทาง เขาอาจจะตายไปเมื่อสิบปีก่อนแล้ว
เพื่อปกป้องตัวเอง ถังซื่อไห่ยอมเสี่ยงที่จะเปลี่ยนคนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงเป็นลูกน้องตัวเองทั้งหมด เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ที่แสดงว่าเขาทุ่มเทให้กับตัวเองด้วยหัวใจ
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็รีบเอื้อมมือไปพยุงป้าหลี่ และพูดอย่างซาบซึ้งว่า:”ป้าหลี่ ไม่ต้องขอโทษผมหรอก และไม่ต้องให้ผมลงโทษ คุณและพ่อบ้านถังเป็นผู้ช่วยชีวิตของผม ผมควรจะขอบคุณพวกคุณ ที่เสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องความปลอดภัยของผม”
ป้าหลี่รีบปัดมือ:”คุณชายคุณเกรงใจเกินไปแล้ว นี่คือสิ่งที่พวกเราควรทำ”
เย่เฉินถอนหายใจแล้วพูดว่า:”ป้าหลี่ ตอนนี้ผมค่อนข้างสับสน ผมต้องโทรหาพ่อบ้านถัง แล้วเรียบเรียงเบาะแสเหล่านี้ก่อน หลังจากที่ผมรู้แล้ว จะมาหาคุณ”
ป้าหลี่รีบพูดว่า:”ได้ค่ะคุณชาย”
เย่เฉินตาสั่น และพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า:”ผมไปก่อนนะครับป้าหลี่”
ป้าหลี่รีบพูดว่า:”คุณชาย ฉันไปส่งคุณ!”
เย่เฉินปัดมือ:”ไม่ต้องครับ ผมไปเอง”
หลังจากนั้น เย่เฉินก็คารวะให้ป้าหลี่ โค้งคำนับเล็กน้อย แล้วเดินออกจากห้องทำงาน
เย่เฉินเข็นรถยนต์ไฟฟ้า เดินออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแบบขวัญหนีดีฝ่อ
ในเวลานี้ ในห้องทำงานของคณบดีบนชั้นสี่ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ข้างหลังช่องว่างม่าน ชายวัยกลางคนในวัยห้าสิบ หันกลับมามองชายชราผมหงอกนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้วพูดด้วยความเคารพว่า :”พ่อบ้านถัง คุณชายไปแล้ว”
คนที่พูดคือ คณบดีของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง
และชายชราผมหงอกบนโต๊ะคือ ถังซื่อไห่ พ่อบ้านของตระกูลเย่
เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินจากไป ถังซื่อไห่ก็พยักหน้าเบา ๆ และถอนหายใจ:”ฉันคิดวางแผนมาตั้งมากมาย ก็ไม่นึกเลยว่าคุณชายจะเชิญลูกสาวตระกูลกู้มาเป็นพรีเซ็นเตอร์ พอได้ข่าวฉันก็รีบมาที่เย่นจิงทันที แต่ก็ช้าไป……”
คณบดีถามเขาว่า:”พ่อบ้านถัง ผมมีบางอย่างที่ไม่เข้าใจ”
“พูดมาเลย”
คณบดีพูดอย่างสงสัย:”เสี่ยวหลี่ไม่รู้เรื่องนี้เลย ทำไมคุณถึงรีบให้เธอท่องบทนี้เพื่อหลอกลวงคุณชายล่ะ?”
พูดจบ ก็พูดอีกครั้งว่า:”ตอนแรกฉันเสนอว่า จะเลือกผู้หญิงที่เหมาะสม จากคนรับใช้ที่เชื่อถือได้มาดูแลคุณชาย แต่คุณไม่เห็นด้วยเลย จะให้ฉันจ้างอาสาสมัครในสังคมที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยมา ฉันเลยจ้างเสี่ยวลี่เขามา และเป็นพนักงานเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องเลย ในทั้งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ทำไมตอนนี้คุณถึงให้เธอโกหกล่ะ? ถ้าคุณไม่บอกพวกนี้กับเธอ เธอไม่รู้อะไรเลย แม้ว่าคุณชายจะถามเธอยังไง ก็ไม่มีทางที่จะได้รับข้อมูลอะไรเลย เธอไม่รู้อะไรเลย คุณชายก็จะไม่เห็นความผิดปกติอะไรเลยแน่นอน!”
ถังซื่อไห่พูดอย่างซึ้งใจ:”เหตุผลที่ตอนนั้นไม่เห็นด้วยที่ให้คนใช้ของตระกูลเย่มาดูแลคุณชาย เพราะกลัวว่าคนๆนี้อยู่กับคุณชายทั้งวันทั้งคืน คุณชายจะเห็นข้อบกพร่อง”
“ลองคิดดูสิ คนๆนี้ต้องดูแลคุณชายเป็นเวลาสิบปีแบบไม่ห่าง ถ้าเกิดจู่ๆก็พลั้งปาก เผลอเรียกคุณชาย จะทำยังไง? ถ้าเกิดวันไหนงีบหลับ แล้วพูดละเมอสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมาจะทำยังไงอีก? ตอนนั้นคุณชายอายุเพียงแปดขวบ ฉันไม่สามารถให้เขารู้ว่า ทุกสิ่งรอบตัวเขา ถูกจัดขึ้นโดยคนอื่นอย่างแน่นอน!”
“ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงต้องการคนที่ไม่รู้จักเขา มาดูแลเขาเป็นการส่วนตัว มีแต่เท่านั้น ที่เขาสามารถมีชีวิตอยู่และใช้ชีวิตเป็นเด็กกำพร้าธรรมดาจริง ๆ และด้วยเหตุนี้ หลายปีมานี้เขาไม่ได้กินดี ไม่ได้แต่งตัวดีๆและไม่ได้ใช้ของดีๆ ฉันเจ็บปวดใจเหลือเกิน และเพราะเหตุนี้ เขาถูกเด็กคนอื่นๆกีดกัน โดดเดี่ยว และอับอายขายหน้าในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ฉันก็ไม่กล้าให้คุณเข้าไปแทรกแซง…..”
เมื่อพูดถึงนี้ ถังซื่อไห่ถอนหายใจ:”ถ้าตอนนั้นไม่ใช่ว่าเห็นเขาอยากรักษาเสี่ยวหลี่มากๆ ฉันไม่รู้จริงๆว่าจะเกลี้ยกล่อมคุณชายให้ยอมรับของขวัญจากคุณท่านได้อย่างไรจริงๆ”
“แล้วตอนนี้ล่ะ?” คณบดีพูดอย่างประหม่า:”คุณชายรู้เรื่องนี้จากเสี่ยวหลี่ ต้องติดต่อคุณทันที ต้องหาทางสืบว่าตอนนั้นใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่ และอาจจะกลับไปที่เย่นจิง ถึงตอนนั้น ถ้าหากมีคนในตระกูลเย่คิดร้ายกับเขา คุณชายจะทนไหวเหรอ?”
ถังซื่อไห่พูดนิ่งๆ:”คุณชายมีฉายาในจินหลิงว่า เทพมังกรในโลกมนุษย์ สิ่งนี้คุณชายไม่ได้ตั้งเอง คือคนที่มีหน้ามีตาในจินหลิง ตั้งให้เขา นี่ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าคุณชายเป็นคนที่เหนือกว่าคนอื่น ไม่ใช่คนธรรมดาอยากจะสู้ก็สู้ได้!”
หลังจากนั้น เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า:”ถึงแม้ร่างกายของคุณท่านจะไม่ค่อยดีนัก เดิมทีฉันไม่อยากให้คุณชายกลับไปที่เย่นจิงเร็วขนาดนี้ แต่ว่า ฉันไม่เคยนึกฝันเลยว่า เขาจะเจอลูกสาวตระกูลกู้……”
“พ่อลูกตระกูลกู้ตามหาเขามาหลายปี พอเจอกัน พวกเขาจะบอกเรื่องนี้กับเขาแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้น คุณชายจะรู้ว่ามีเล่ห์เหลี่ยมอยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ และเรื่องจริงก็พิสูจน์แล้วว่าฉันเดาไม่ผิด ดังนั้น แทนที่จะเป็นเช่นนี้ แล้วจะผิดบังคุณชายต่อทำไมล่ะ? ยิ่งกว่านั้น ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ เขาสนิทกับเสี่ยวหลี่ที่สุดตั้งแต่เด็ก คำพูดเหล่านี้พูดจากปากของเธอ มันมีผลดีกว่าจากปากฉันมาก มีแต่แบบนี้ ถึงจะสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้คุณชายกลับไปที่เย่นจิง ไปกวนตระกูลเย่ให้พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินไปเลย!”
เมื่อพูดถึงนี้ ถังซื่อไห่ก็ร้องไห้ เขาตัวสั่นและพูดว่า:”ฉันไร้ความสามารถ ไม่สามารถล้างแค้นบัญชีเลือดให้ท่านชายรองในตอนนั้นได้ ตอนนี้ แค้นนี้ จะให้คุณชายแก้แค้นให้ท่านชายรอง คุณหญิงรองด้วยตัวเองแล้วกัน! ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันคงจะตายตาหลับได้แล้ว!”