ทันทีที่ถังซื่อไห่พูดจบ จู่ๆมือถือที่อยู่บนโต๊ะของเขาก็สั่น เย่เฉินเป็นคนโทรมา
เขารีบเช็ดน้ำตา แสร้งทำเป็นคุยปกติ และพูดด้วยความเคารพว่า:”คุณชาย!”
ตอนนี้เย่เฉินเข็นรถออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และข้างถนนตรงทางเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ถือโทรศัพท์ไว้ เขาพูดว่า:”พ่อบ้านถัง ขอบคุณสำหรับหลายๆปีมานี้ครับ”
ถังซื่อไห่รีบพูดว่า:”คุณชาย คุณกำลังพูดอะไรครับ? ทำไมผมไม่เข้าใจเลย?”
เย่เฉินพูดว่า:”ผมเพิ่งออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง”
ถังซื่อไห่ยิ้มพูดว่า:”ที่แท้คุณชายก็กลับไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เพราะยังไงที่นั่นก็เป็นสถานที่ที่คุณอาศัยอยู่ตั้งแต่เด็ก ต้องผูกพันมากแน่นอน”
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น:”พอแล้ว คุณเลิกแกล้งได้แล้ว ป้าหลี่บอกผมแล้วว่า ตอนนั้นคุณขอให้ป้าหลี่ช่วยผม และคุณจัดการให้ทั้งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงมาปกป้องความปลอดภัยของผม บุญคุณนี้ ผมจะจำมันไว้ตลอด”
ถังซื่อไห่ถอนหายใจเบาๆ: “คุณชาย คุณรู้ทุกอย่างเหรอ?”
“อื้ม ผมรู้แล้ว ถึงได้โทรมาขอบคุณ”
เย่เฉินไม่รู้ ว่ายังมีความลับอยู่ในนั้น
แต่ในตอนนี้ เขาขอบคุณถังซื่อไห่มากจริงๆ
ถังซื่อไห่รีบพูดว่า:”คุณชาย คุณพูดเกินไปแล้วครับ พ่อของคุณใจมีบุญคุณกับผม ผมไม่สามารถช่วยพ่อแม่ของคุณได้ ทั้งชีวิตนี้จะไม่มีทางที่จะอภัยตัวเองได้ และยิ่งไม่ควรได้รับคำว่าขอบคุณของคุณ…..”
เย่เฉินพูดว่า:”ที่ผมโทรมา นอกจากขอบคุณแล้ว ยังมีอีกเรื่องคือ ผมอยากรู้ว่าตอนนั้นใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของผม คุณมีเบาะแสอะไรอีกไหม?”
ถังซื่อไห่ถอนหายใจ:”ผมตามหาเบาะแสมาหลายปีแล้ว แต่ไม่พบเบาะแสอะไรเลยสักนิด…..”
“ยิ่งกว่านั้น ตอนที่ทหารหน่วยกล้าตายฆ่าพ่อแม่ของคุณในตอนนั้น พวกเขาทั้งหมดอมแคปซูลอ่อนที่ทำจากโพแทสเซียมไซยาไนด์ในปาก……”
“ไซยาไนด์ชนิดนี้ เป็นสารมีพิษสูงที่เจ้าหน้าที่ใช้เป็นพิเศษ ตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง แค่0.1กรัมก็สามารถฆ่าคนได้ และไม่มีวิธีรักษา…..”
“ในตอนนั้น ผมเห็นพวกเขาตายต่อหน้าฉันด้วยยาพิษ กลับทำอะไรไม่ได้ ผมอยากตรวจสอบลายนิ้วมือของพวกเขา แต่พบว่าลายนิ้วมือทั้งสิบนิ้วของพวกเขาถูกถูออกไปแล้ว จึงไม่พบเบาะแสใด ๆ จากร่างกายพวกเขา อย่าว่าจะหาตัวตนเลย ขนาดสัญชาติยังดูไม่ออกเลย”
เย่เฉินถามว่า:”แล้วคุณมีผู้ต้องสงสัยอะไรรึเปล่า?”
ถังซื่อไห่พูดว่า”เอ่อ……ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้ 50% ที่คนจากตระกูลเป็นคนทำ”
“หืม?”เย่เฉินถามเสียงเย็นชา:”ทำไมถึงพูดแบบนั้น?”
ถังซื่อไห่พูดว่า:”ตอนนั้นพ่อของคุณ มีความสามารถไม่ธรรมดา และกล้าหาญมากในเย่นจิง เป็นดาวรุ่งพุ่งแรงของตระกูลเย่ เขาพาตระกูลเย่ไปเปิดพรมแดนและขยายดินแดน และใช้ความแข็งแกร่งของตระกูลเย่ขึ้นสู่จุดสูงสุดทันที แต่ด้วยเหตุนี้ จึงถูกผู้อื่นเกลียดชัง ต่อมา มีเรื่องทะเลาะวิวาทกับตระกูลชาวตะวันตกชั้นยอด แล้วพวกเขาก็ถูกคนอื่นล้อมกรอบ จากนั้นก็มีความขัดแย้งกับคุณท่าน จึงออกไปจากตระกูลเย่ด้วยความโกรธ…..”
“ตอนแรกคุณชายคิดว่าพ่อของคุณแค่มีอารมณ์ชั่ววูบ ดังนั้นเลยอยากใช้โอกาสนี้ให้เขาสงบสติอารมณ์ แต่ไม่คิดเลยว่า พ่อและแม่ของคุณ จะเสียชีวิตโดยไม่คาดคิดในจินหลิง……”
“ตั้งแต่นั้นมา คุณท่านก็เสียใจอย่างมาก และเขาอยากหาที่อยู่ของคุณอย่างเดียว จะพาคุณกลับมาเลี้ยง และแม้กระทั่งหวังว่าจะฝึกคุณให้เป็นคนรุ่นต่อไปเพราะความรู้สึกผิดที่มีต่อพ่อคุณ”