เมื่อได้ยินเสียงคำรามของสองพี่น้องตระกูลซ่ง ผู้แข็งแกร่งทุกคนถึงได้สติ แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าอย่างเย่หลินและหลิวเหล่าก้วยก็หลบหนีไป แล้วพวกเขาจะอยู่ที่นี่เพื่ออะไร? เพื่อรนหาความตายหรือ??
ทันใดนั้นทุกคนก็รีบวิ่งลงไปจากภูเขา
สองพี่น้องตระกูลซ่งไม่ได้จากไป แต่พวกเขามาอยู่ที่ใต้ภูเขาเยี่ยนซาน ทั้งสองมองไปที่ยอดภูเขาเยี่ยนซานด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก
ถึงแม้ยอดภูเขาเยี่ยนซานจะพังทลายไปแล้ว แต่ยังมียอดเขาอื่น ๆ อีกหลายแห่งที่ยังคงสภาพสมบูรณ์
ฝนยังคงตกลงมาอย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนว่าทั่วเมืองเยี่ยนตูถูกปกคลุมอยู่ภายใต้ฝนที่ตกหนัก
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมจู่ ๆ ฝนถึงได้ตกหนักขนาดนี้? นี่ถือเป็นฝนตกหนักที่สุดในรอบหนึ่งร้อยปีของเมืองเยี่ยนตูใช่ไหม?”
“พยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้อากาศแจ่มใสไม่ใช่เหรอ? ทำไมการพยากรณ์อากาศนั้นแตกต่างจากสถานการณ์จริงมากขนาดนี้?”
“เกิดอะไรขึ้นที่ภูเขาเยี่ยนซานกันแน่? ผมได้ยินมาว่าเมื่อสักครู่มีคนเห็นว่ายอดของภูเขาเยี่ยนซานถล่มและหายไปแล้ว”
……
ชาวเมืองเยี่ยนตู ต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจ
เนื่องจากฝนตกหนัก มีคนแก่บางคนได้ยินจากพ่อแม่ว่าเมื่อร้อยปีก่อนฝนเคยตกหนักเช่นนี้เหมือนกัน
ถ้าฝนตกหนักแบบนี้ต่อไป เกรงว่าเมื่อผ่านไปชั่วโมง น้ำจะท่วมเมืองเยี่ยนตู
น้ำเริ่มท่วมพื้นที่ต่ำหลายแห่งแล้ว
“แจ้งกองยุทธการเมืองเยี่ยนตูทันที เพื่อช่วยเหลือพวกเราควบคุมน้ำท่วมและบรรเทาสาธารณภัย!”
ขณะนี้ อาคารสำนักงานในเมืองเยี่ยนตู ชายชราผมขาวกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ครับ!”
จะให้เจ้าหน้าที่รีบไปจัดการทันที
“ฝนคราวนี้ถือเป็นภัยธรรมชาติหรือเปล่า?” ชายชรากล่าวพึมพำกับตนเองขณะยืนอยู่ตรงหน้าต่าง มองฝนที่ตกอยู่ข้างนอก
ไม่นาน รถบรรทุกขนาดใหญ่สำหรับควบคุมอุทกภัยและบรรเทาสาธารณภัยปรากฏขึ้นทุกแห่งของเมืองเยี่ยนตู และเริ่มมาตรการควบคุมน้ำท่วม
มีคนจำนวนมากติดอยู่ที่สนามบินนานาชาติเมืองเยี่ยนตู รวมทั้งเย่หลินด้วย
หลังจากหลบหนีออกมาจากภูเขาเยี่ยนซานแล้ว พวกเขารีบไปที่สนามบิน เพียงแต่ตอนที่พวกเขาเตรียมตัวจะขึ้นเครื่องบิน พวกเขาถึงได้รู้ว่าเที่ยวบินทั้งหมดถูกระงับบินเป็นการชั่วคราว
ฝนตกหนักจนส่งผลกระทบต่อเที่ยวบิน
“ไม่ได้ พวกเราต้องหาวิธีออกไปจากเมืองเยี่ยนตู!”
เย่หลินกล่าวด้วยน้ำเสียงกระชับ
เมื่อคิดถึงพลังความแข็งแกร่งที่หยางเฉินระเบิดออกมาเมื่อสักครู่ ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เขารู้ว่าเมื่อหยางเฉินได้สติขึ้นมา จะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน
เขาจำเป็นต้องออกจากเมืองเยี่ยนตูโดยเร็วที่สุด
ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งของราชวงศ์เย่กล่าวทันทีว่า “อดีตฝ่าบาท เมื่อสักครู่ผมได้ติดต่อเรียบร้อยแล้ว เมืองที่ใกล้เมืองเยี่ยนตูที่สุดคือหนิงโจว ซึ่งมีสนามบินนานาชาติด้วย ที่หนิงโจวนั้นฝนไม่ตก เที่ยวบินสามารถบินได้ตามปกติ พวกเราไปขึ้นเครื่องที่หนิงโจวดีไหม?”
“ตกลง ทุกคน ออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังหนิงโจวทันที!” เย่หลินออกคำสั่งทันที
ไม่นาน คนของราชวงศ์เย่ทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปยังหนิงโจว
“แล้วพวกเราล่ะ ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?”
ต้วนหวงมองกษัตริย์ซ่านกวนและหลงจิ้น แล้วเอ่ยปากถาม
หลงจิ้นและกษัตริย์ซ่านกวนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเช่นกัน และเงียบไปครู่หนึ่ง
จนถึงตอนนี้ พวกเขายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรบนยอดภูเขาเยี่ยนซาน พวกเขารู้แค่ว่าเย่หลินและหลิวเหล่าก้วยที่ต่อสู้กับหยางเฉิน แล้วทันใดนั้นพวกเขาก็หลบหนีลงมาจากภูเขา
หลังจากนั้น สองพี่น้องตระกูลซ่งก็ขอให้ทุกคนออกไปจากภูเขาเยี่ยนซาน แล้วพวกเขาตามผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่มาที่สนามบิน
หลังจากเงียบไปนาน กษัตริย์ซ่านกวนกล่าวว่า “ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่แน่นอนคือการที่เย่หลินและหลิวเหล่าก้วยหลบหนีนั่นเป็นเพราะคุณหยาง และจากสายตาของพวกเขา สามารถเห็นถึงความตกใจกลัว ดูเหมือนว่าร่างกายของคุณหยางจะเกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง”
หลงจิ้นพยักหน้าเล็กน้อย “แต่ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหยาง ทำไมถึงสามารถทำให้เย่หลินและหลิวเหล่าก้วยรู้สึกหวาดกลัวได้?”
“นอกจากนี้ และการที่พวกเขาหลบหนี นั่นหมายความว่าพวกเขากลัวคุณหยาง เมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมคุณหยางถึงไม่ฆ่าพวกเขาล่ะ?”
ตอนนี้สีหน้าของฝ่าบาททั้งสามคนเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก ตอนนี้พวกเขาจากไปก็ไม่ดี อยู่ต่อก็ไม่ดี
“กษัตริย์ซ่านกวน ผมขอแนะนำว่าพวกเราควรอยู่ที่เมืองเยี่ยนตูต่อไป”
และขณะนี้ หลี่เจียงสงมองไปที่กษัตริย์ซ่านกวนและกล่าวอย่างจริงจังว่า “การที่ราชวงศ์เย่จากไป นั่นเป็นเรื่องของพวกเขา แต่พวกเราเป็นแนวร่วมของคุณหยาง ถ้าตอนนี้พวกเราจากไป พวกเราก็ไม่ต่างไปจากราชวงศ์เย่?”
หลี่เจียงสงรู้อย่างชัดเจน หยางเฉินเคยบอกว่าหลังจากจัดการเรื่องของเมืองเยี่ยนตูแล้ว เขาจะช่วยตระกูลหลี่ทำลายล้างราชวงศ์เย่ แล้วให้ตระกูหลี่แทนที่ราชวงศ์เย่
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่สามารถจากไปได้อย่างแน่นอน
หลังจากได้ฟังคำพูดของหลี่เจียงสงแล้ว ดวงตาของฝ่าบาททั้งสามหันไปทางหลี่เจียงสง
หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน ในที่สุดกษัตริย์ซ่านกวนก็พยักหน้า “คุณพูดถูก ราชวงศ์เย่หลบหนีเพราะพวกเขากลัวคุณหยาง แล้วพวกเราจะหลบหนีไปทำไม? เมื่อเป็นเช่นนั้น กองกำลังหลักต่าง ๆ ของเมืองราชวงศ์ซ่านกวนจะยังคงอยู่ในเมืองเยี่ยนตูต่อไป และรอคำสั่งของคุณหยาง”
“ครับ!”
หลี่เจียงสงรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อเห็นว่ากษัตริย์ซ่านกวนตัดสินใจให้ผู้แข็งแกร่งของเมืองราชวงศ์ซ่านกวนอยู่ที่เมืองเยี่ยนตูต่อ หลงจิ้นก็กล่าวอย่างรวดเร็วว่า “กองกำลังต่าง ๆ ของเมืองราชวงศ์หลงจะอยู่ในเมืองเยี่ยนตูต่อ เพื่อรอคำสั่งของคุณหยางเช่นกัน!”
“น้อมรับคำสั่ง!”
กองกำลังต่าง ๆ ของเมืองราชวงศ์หลงตอบรับทันที
ชั่วขณะหนึ่ง มีแต่ต้วนหวงที่ยังคงนิ่งเงียบ
“พวกเราราชวงศ์ต้วนจะไม่อยู่ที่เมืองเยี่ยนตูต่อ ในเมื่อราชวงศ์เย่จากไปแล้ว ฝ่ายคุณหยางถือว่าปลอดภัยแล้ว พวกเราอยู่ที่นี่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้”
หลังจากต้วนหวงกล่าวจบ เขาประสานมือไปทางหลงจิ้นและกษัตริย์ซ่านกวน แล้วกล่าวว่า “ขอลาตรงนี้!”
หลังจากกล่าวจบ เขาหันหลังและเดินจากไปโดยไม่ลังเลใจ
“ฮึ่ม!”
จนกระทั่งกองกำลังต่าง ๆ ของเมืองราชวงศ์ต้วนทั้งหมดจากไปแล้ว หลงจิ้นกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ต้วนหวง เป็นนกสองหัวจริง ๆ ก่อนหน้านั้นถ้าไม่ใช่เพราะถูกคุณหยางบีบบังคับ เขาคงไม่เลือกเป็นแนวร่วมกับคุณหยางรวดเร็วขนาดนี้”
“ตอนนี้เขาจากไป เกรงว่าเขานั้นมีการคาดเดาไว้ล่วงหน้าแล้ว”
ความจริงแล้ว หลงจิ้นและกษัตริย์ซ่านกวนคาดเดาเช่นกัน เพียงแต่พวกเขาไม่ได้พูดออกมา
ก่อนหน้านั้นหยางเฉินเคยสูญเสียการควบคุม ถึงแม้คนที่รู้เรื่องนี้จะมีไม่มาก แต่พวกเขาในฐานะผู้นำราชวงศ์ พวกเขารู้เรื่องนี้อย่างชัดเจน
เพียงแต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือหยางเฉินสูญเสียการควบคุมคราวนี้ มันแตกต่างจากการสูญเสียความควบคุมคราวที่แล้ว
เมื่อก่อนเขาใช้ยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้น ยาที่เหลืออยู่ในร่างกายของหยางเฉินนั้นถูกขจัดออกไปหมดนานแล้ว
และคราวนี้ ความแข็งแกร่งที่ระเบิดออกมาของหยางเฉินขณะที่กำลังปลุกสายเลือดคลั่งนั้น ห่างไกลจากพลังความแข็งแกร่งที่ระเบิดออกมาภายใต้ฤทธิ์ของยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้น
ขณะเดียวกัน สองพี่น้องตระกูลซ่งยังคงอยู่ที่ใต้ภูเขาเยี่ยนซาน และสีหน้าของสองคนนั้นเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก
“ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี?” ซ่งโหย่วถามทันที
ซ่งจั่วมองไปที่ซ่งโย่ว ดวงตาเป็นประกาย “พวกเราสองพี่น้องหนีตายกันมานานแล้ว คราวนี้อาจเป็นโอกาสของพวกเรา”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ตาของซ่งโหย่วเป็นประกาย “คุณหมายความว่าถ้าพวกเราได้รับความช่วยเหลือจากคุณหยาง ปัญหาเหล่านั้นก็จะได้รับการแก้ไข?”
ซ่งจั่วพยักหน้า จากนั้นมองขึ้นไปบนยอดภูเขาเยี่ยนซานและกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “เพียงแต่ก่อนอื่นพวกเราต้องหาวิธีช่วยปลุกสายเลือดคลั่งของคุณหยางตื่นอย่างราบรื่น และเมื่อคุณหยางเป็นหนี้บุญคุณพวกเราสองพี่น้อง พวกเราถึงจะสามารถเอ่ยปากได้ง่ายขึ้น”
“เพียงแต่ พวกเราจะช่วยปลูกสายเลือดคลั่งให้ตื่นได้อย่างไร?” ซ่งโหย่วถามพร้อมกับขมวดคิ้ว