โคบายา ชิจิโร่ขับรถเบนซ์ที่หรูหรา โดยสารด้วยอิโตะนานาโกะที่เงียบสงบ ออกจากโรงพยาบาลไปพร้อมกัน
ขับรถออกจากประตูใหญ่โรงพยาบาล อิโตะนานาโกะก็ซักถามอย่างอดทนรอไม่ไหว “คุณชิจิโร่คะ หมอเทพท่านนั้นที่คุณพูดคือใครกันแน่คะ? ตอนนี้บอกฉันได้แล้วหรือยัง?”
โคบายา ชิจิโร่พยักหน้า “คุณนานาโกะ บอกกับคุณอย่างไม่ปิดบัง หมอเทพท่านนี้แซ่ซือ ชื่อเรียกซือเทียนฉี คือปรมาจารย์วงการแพทย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากของทั่วทั้งประเทศจีน ช่วงก่อนหน้านี้ ก็เป็นเขาที่รักษาผู้ป่วยที่ได้รับความเสียหายรุนแรงที่บนประวัติการรักษาถูกวินิจฉัยว่าไม่อาจจะรักษาให้หายได้อย่างอัมพาตครึ่งท่อนบนเช่นนี้ให้หายขาดได้”
อิโตะนานาโกะสุขภาพร่างกายแข็งแรงมากมาโดยตลอด ดังนั้นเธอก็เลยไม่เคยสนใจเรื่องแวดวงทางการแพทย์มาก่อน ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับซือเทียนฉี
เพียงแต่ ตอนนี้ได้ฟังโคบายา ชิจิโร่พูดเช่นนี้ ในใจของเธอเพียงครู่เดียวก็ทะลักความคาดหวังที่มหาศาลออกมา
ด้วยเหตุนี้ เธอรีบซักถามต่อว่า “คุณชิจิโร่ ขอถามหน่อยค่ะว่าที่ไหนสามารถหาหมอเทพท่านนี้เจอได้?”
โคบายา ชิจิโร่ทอดถอนใจออกมา “หมอเทพคนนี้มีโรงยาแห่งหนึ่งอยู่ในท้องถิ่น ชื่อว่าจี้ซื่อถัง เพียงแต่ นิสัยของหมอเทพเฒ่าคนนี้แปลกประหลาดมาก อีกทั้งดูเหมือนมีอคติต่อคนญี่ปุ่น ดังนั้นคิดจะเชิญเขามารักษาคุณยามาโมโตะ ความยากไม่ใช่ยากธรรมดา”
อิโตะนานาโกะซักต่อว่า “หรือว่าเงินก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้หรอกหรอคะ?”
โคบายา ชิจิโร่ส่ายศีรษะ “เงินหากสามารถแก้ไขปัญหาได้ล่ะก็ พี่ใหญ่ผมก็คงไม่ตายอยู่ที่จินหลิงแล้ว”
อิโตะนานาโกะถามขึ้นด้วยความตกใจว่า “คุณชิจิโร่ คำพูดนี้คุณหมายความว่าอะไรกันคะ? หรือว่าพี่ชายของคุณคือถูกหมอเทพท่านนี้ทำร้ายงั้นหรอ?”
“ไม่ใช่ๆครับ” โคบายา ชิจิโร่รีบเอ่ย “การตายของพี่ชายผม มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา แต่ไม่ใช่ถูกเขาทำร้าย…”
ตอนที่พูดคำนี้ โคบายา ชิจิโร่แอบคิดในใจ “แม่งเอ๊ย พูดตรงๆ พี่ชายคือถูกตนเองจ้างวานฆ่าตาย และคนที่ฆ่าเขา ต่อให้ไม่ใช่เย่เฉินเอง ก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอย่างแน่นอน”
“เพียงแต่ จะว่าไปแล้ว สาเหตุที่มีเรื่องมากมายขนาดนั้นตามมาข้างหลังในตอนแรก สืบสาวราวเรื่องแล้วต่างก็เป็นพี่ชายเขาที่ปรารถนายาวิเศษของซือเทียนฉี สุดท้ายคิดไม่ถึง เขาคิดไปเองว่าขโมยยาวิเศษแล้วก็จะสามารถกลับมามอบคืนของล้ำค่าได้ กลับคิดไม่ถึงว่าจะถูกซือเทียนฉีและเย่เฉินจัดการ ยังถือโอกาสวางยาพ่อที่สองคนมีร่วมกันจนตาย เรื่องนี้คิดขึ้นมาแล้ว ก็คือความรู้สึกสับสนรวมกันไปหมด ทั้งโมโห ทั้งยินดี ถึงขั้นยังมีแอบดีใจเล็กน้อย…”
อิโตะนานาโกะจะรู้ที่ไหนกันว่าในใจของเขาเพียงครู่เดียวจะกระจายความคิดไปหลายทิศทาง คิดมากมายขนาดนี้
เธอเอ่ยปากถามโคบายา ชิจิโร่ “คุณรู้ว่าโรงยาของหมอเทพท่านนั้นอยู่ที่ไหนไหมคะ?”
“ผมรู้” โคบายา ชิจิโร่พยักหน้า เอ่ยว่า “ให้ผมพาคุณไปตอนนี้เลยดีไหมครับ?”
“ค่ะ！” อิโตะนานาโกะเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันใช้ค่าตอบแทนมากมายแค่ไหน ฉันก็จะขอร้องให้ท่านยื่นมือ รักษาอาจารย์ของฉันให้หาย！”
ซือเทียนฉีตอนนี้จังหวะการใช้ชีวิตของทุกวันมั่นคงอยู่กับที่เป็นอย่างมาก
ทุกวันจันทร์ถึงวันศุกร์ เขาต่างก็นั่งตรวจอยู่ที่จี้ซื่อถัง สุดสัปดาห์ปิดร้านพักผ่อน จะพาเฉินเสี่ยวจาวท่องเที่ยวอยู่ที่บริเวณโดยรอบจินหลิง บางครั้งก็จะไปถึงยังชนบทรักษาฟรี ส่งยาให้กับคนแก่คนเฒ่าที่โดดเดี่ยว ใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่มาก
วันนี้นั่งตรวจอยู่ที่จี้ซื่อถัง เพิ่งจะส่งผู้ป่วยรายสุดท้ายเสร็จ ตอนที่กำลังเตรียมให้ผู้ร่วมทำงานเก็บกวาด เตรียมปิดร้านนั้น โคบายา ชิจิโร่ก็พาอิโตะนานาโกะมาหาถึงที่
ถึงหน้าประตู โคบายา ชิจิโร่เอ่ยกับอิโตะนานาโกะว่า “คุณนานาโกะ อีกสักครู่พวกเราเข้าไป คุณอย่าพูดชื่อที่แท้จริงของผมออกมาอย่างเด็ดขาดนะครับ！”
โคบายา ชิจิโร่รู้เรื่องที่พี่ชายโคบายา ชิอิจิโร่มาขโมยยาที่จี้ซื่อถัง กลัวว่าซือเทียนฉีจะระบายความโกรธกับตัวเอง ดังนั้นถึงได้วางแผนปิดบังชื่อจริง